Ολυμπιακός: Πρωταθλητές - Πρωτοφανείς... 3-2!

Καμιά φορά στο ποδόσφαιρο, ιδίως στο ελληνικό, ξεχνάμε πως οι ομάδες δεν είναι -πάντα- σταθερές τιμές. Στο μυαλό του Ελληνα οπαδού, δηλαδή, η γκέλα με τον Λεβαδειακό είναι περίπου το ίδιο και το αυτό το 2023 και το 2025. Μεγάλο λάθος.

Αυτές τις μέρες, ο Λεβαδειακός δεν είναι μια «μικρή ομάδα σε καλή φόρμα». Είναι μια καλή ομάδα. Τελεία και παύλα. Χρόνια είχαμε να δούμε στο πρωτάθλημά μας έναν τόσο καλοδουλεμένο μικρομεσαίο. Μια ομάδα με κορμό, proactive λογική και ποιότητα. Ποδοσφαιριστές που εξελίχθηκαν και καθιερώθηκαν. Τι σχέση έχει ο Κωστή του Ολυμπιακού Β’ με τον σημερινό;

Ο Παπαδόπουλος έκανε τρεις μαγκιές. Πέρασε μια ξεκάθαρη ποδοσφαιρική φιλοσοφία σε έναν σύλλογο που παραδοσιακά πάλευε μόνο για την επιβίωση και κατάφερε να εντάξει τόσο άπειρους Ελληνες, όσο και πολύπειρους ξένους. Η επιτυχία του και η εικόνα του στο χορτάρι είναι τα φυσιολογικά αποτελέσματα. Οχι συγκυρίες, όχι φορμαρίσματα δύο ή τριών ποδοσφαιριστών. Δεν έχει, δηλαδή, καμία σχέση με τη Λαμία του Βόκολου, που ήταν το πιο πρόσφατο «άστρο».

Αυτός ο Λεβαδειακός εμφανίστηκε και στο Φάληρο. Μια ομάδα που κάθε φορά που έμενε πίσω στο σκορ από τον Ολυμπιακό, ζητούσε τη μπάλα και προσπαθούσε να παίξει. Δεν άφηνε στους «ερυθρόλευκους» κανένα απολύτως περιθώριο επανάπαυσης. Και τις δύο φορές που επαναπαύτηκαν, την πάτησαν. Ανάθεμα αν ο Παλάσιος είχε εκτελέσει ποτέ ξανά ανάλογα, ανάθεμα αν η άμυνα των Πειραιωτών είχε αφήσει τόση ώρα ελεύθερο ποδοσφαιριστή στην καρδιά της περιοχής όπως τον Γκούμα. Το σκορ μέχρι το 2-2, όμως, δεν ήταν τυχαίο.

Οι πρωτοφανείς και οι πρωταθλητές

Πολύ εύστοχα είπε ο Μεντιλίμπαρ πως ο Λεβαδειακός ήταν ο καλύτερος ως τώρα αντίπαλος του Ολυμπιακού. Ολοι οι άλλοι, μηδενός εξαιρουμένου, τον αντιμετώπισαν παθητικά. Και σε γενικές γραμμές, όλοι άξιζαν να χάσουν. Οι Βοιωτοί έπαιξαν με το κεφάλι ψηλά και λίγο έλειψε να αποσπάσουν βαθμό. 

Αν ο Λεβαδειακός είναι όμως πρωτοφανής, ο Ολυμπιακός είναι… πρωταθλητής. Κι έχει τόσο το μέταλλο, όσο και τους ποδοσφαιριστές για να ξεφεύγει από αυτές τις καταστάσεις. Αυτή τη φορά, το λάβαρο το σήκωσε ο Τσικίνιο. Τις προάλλες ήταν ο Ελ Καμπί, τις παραπροάλλες ο Γιαζίτσι, και πάει λέγοντας. 

Ο κορυφαίος του αγωνιστικού χώρου, βέβαια, ήταν άλλος. Ηταν η πιο εξελιγμένη έκδοση του Χρήστου Μουζακίτη. Ο νεαρός έκανε μια εμφάνιση μέσω της οποίας απέδειξε πως η βελτίωση, για την οποία γράφαμε τις προηγούμενες βδομάδες, είναι υπαρκτή και πια ξεκάθαρη. 

Ο Μούζα δεν είναι απλά καλύτερος από τον καλοκαιρινό του εαυτό: είναι καλύτερος από ποτέ. Το έδειξε η συνολική του εμφάνιση, το έδειξαν και τα δύο του highlights. Στο ένα, σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπο του Τζολάκη, που έκανε μεγαλοπρεπέστατη γκάφα, περιμένοντας χωρίς κανέναν λόγο να πάρει τη δεύτερη μπάλα, πολλά μέτρα έξω από την περιοχή του. Αν δεν ήταν εκεί ο Μουζακίτης, να αντιληφθεί γρήγορα το λάθος, να καλύψει και να ενεργήσει ως γκολκίπερ, η φύση του αγώνα θα ήταν πολύ διαφορετική. Στο άλλο, έπιασε ένα… βρωμόσουτο, που ανάγκασε τον Λοντίγκιν σε μια ασταθή επέμβαση, η οποία με τη σειρά της έφερε το γκολ του Τσικίνιο. 

Η αποχώρηση του Μουζακίτη με το παιχνίδι ολοζώντανο, λίγο μετά τη συμπλήρωση της ώρας, ήταν και το μεγάλο λάθος του Μεντιλίμπαρ. Το δίδυμο Εσε – Γκαρθία ήταν ξανά δυσλειτουργικό (μια χαρά τα πάνε ξεχωριστά, αλλά φέτος δεν έχουν «κολλήσει» ούτε μια φορά μαζί) και ο Ολυμπιακός ουσιαστικά σταμάτησε να διεκδικεί το γκολ που θα καθάριζε το ματς.

Ευστοχότατο, φυσικά, ήταν και το σχόλιο του Μεντιλίμπαρ σχετικά με το τι του άρεσε. Οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν ψυχραιμία τις δύο φορές που ισοφαρίστηκαν κι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, που θα τους χρειαστεί και στην πορεία. 

Οπως σπουδαίο, συνολικά, ήταν και το ότι οι δύο καλύτεροι παίκτες του αγωνιστικού χώρου ήταν δύο παιδιά της ομάδας. Πέρα από τον Μουζακίτη, ο αλάνθαστος, αρχοντικός και τελευταία… σκόρερ, Ρέτσος, έκανε ένα ακόμα φανταστικό παιχνίδι. Αν κανείς εξαιρέσει κάποια λάθη που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί (με σημαντικότερο το πρόσφατο με τον Παναθηναϊκό), ο αρχηγός διανύει μία ακόμα φανταστική σεζόν. Και υπάρχει και μία άλλη ανάγνωση, που λέει ότι είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό το ότι πια δεν πτοείται από τις κακές του στιγμές, σε αντίθεση με αυτό που συνέβαινε παλιότερα. Αυτό, πολύ απλά, λέγεται ωρίμανση. Και αποδεικνύει πως «αυτός» ο Ρέτσος έχει έρθει για να μείνει. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News