Συνέντευξη Μάρτον Εστερχάζι: «Μάζευα μια περιουσία στην Τούμπα από τα κέρματα που μου πέταγαν στα κόρνερ!»

Αν ο… Κόμης Δράκουλας αποτελεί τον πλέον ξακουστό Κόμη στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου και ο Κόμης Μοντεκρίστο του Αλέξανδρου Δουμά τον πιο διάσημο Κόμη στην παγκόσμια λογοτεχνία, στο ελληνικό ποδόσφαιρο… Κόμης υπήρξε ένας και μοναδικός: Ο θρυλικός Μάρτον Εστερχάζι!

Για μια τριετία ο γόνος της αριστοκρατικής οικογένειας των Εστερχάζι συνέθεσε μια μαγική κι ονειρεμένη τριπλέτα(μαζί με Θωμά Μαύρο και Χόκαν Σάντμπεργκ) που γοήτευε όχι μόνο τους φίλους της ΑΕΚ στα μέσα της δεκαετίας του ’80, αλλά και όλους τους Έλληνες φιλάθλους.

Ήταν τα χρόνια που η ιαχή «βροχή, χαλάζι, Μάρτον Εστερχάζι» δονούσε τις εξέδρες της Νέας Φιλαδέλφειας, με τον Ούγγρο βιρτουόζο της «στρογγυλής θεάς» να προσφέρει στους «Ενωσίτες» στιγμές αυθεντικής ποδοσφαιρικής μαγείας που δεν θα ξεχαστούν ποτέ!

35 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία φορά που ο Μάρτον Εστερχάζι φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα με το δικέφαλο αετό στο στήθος. Κι όσο κι αν μεσολάβησε μια «άνοστη» σεζόν με εκείνη του Παναθηναϊκού (στην οποία ο Μαγυάρος μέσος δεν κατάφερε σε κανένα σημείο της να πλησιάσει καν τα επίπεδα που συνόδεψαν την καριέρα του στην ΑΕΚ) εκείνα τα ονειρεμένα μεσημέρια στη Νέα Φιλαδέλφεια έμελλε να σφραγίσουν τις «κιτρινόμαυρες» αναμνήσεις μιας ολόκληρης εποχής.

Ο… μουντιαλικός Κόμης, ο χαρισματικός μπαλαδόρος Μάρτον Εστερχάζι, έρχεται να κολλήσει το δικό του χαρτάκι στο άλμπουμ των ηρώων των παιδικών μας χρόνων και να αφηγηθεί με νοσταλγία και συγκίνηση στιγμές από το αξέχαστο πέρασμά του από τα ελληνικά γήπεδα.

Ο Μάρτον Εστερχάζι μπροστά από την βιτρίνα των… ποδοσφαιρικών του αναμνήσεων που κοσμεί το σαλόνι του σπιτιού του.

Κύριε Εστερχάζι θα ήθελα να θυμηθούμε τον τρόπο με τον οποίο ήρθατε στην Ελλάδα και την ΑΕΚ.

Έπαιζα στην Χόνβεντ και μάλιστα το 1983-84 αντιμετωπίσαμε την Λάρισα στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Θυμάμαι ότι είχαμε χάσει στο πρώτο παιχνίδι με 2-0 και στη ρεβάνς καταφέραμε να προκριθούμε στην παράταση. Πιστεύω ότι σε εκείνα τα παιχνίδια, αν και δεν αγωνίστηκα πολύ, με είδαν για πρώτη φορά κάποιοι από το ελληνικό ποδόσφαιρο.

«Άλλον παίκτη είχαν έρθει να δουν στην Ουγγαρία Γενεράκης και Στράτος, εμένα επέλεξαν τελικά για να έρθω στην ΑΕΚ!»

Η μεταγραφή σας όμως έγινε το χειμώνα του 1984. Πως είχε γίνει;

Είχαν έρθει στην Ουγγαρία άνθρωποι της ΑΕΚ για να δουν κάποιον συμπαίκτη μου. Θυμάμαι ότι ήταν ο αντιπρόεδρος ο κ. Γενεράκης και ο δικηγόρος ο κ. Στράτος. Σε ένα από τα παιχνίδια που παίζαμε, αγωνίστηκα εγώ στη θέση του επιθετικού. Έτσι αν και είχαν έρθει για άλλο παίκτη, επέλεξαν τελικά εμένα.

Φαντάζομαι ότι τότε για εσάς θα ήταν τεράστια η αλλαγή περιβάλλοντος.

Πραγματικά τότε δεν μπορούσαμε να φύγουμε από τη χώρα μας εάν δεν είχαμε συμπληρώσει κάποια χρόνια. Για μένα η αλλαγή ήταν τεράστια, γιατί στην Ουγγαρία οι ποδοσφαιριστές, δεν νιώθαμε μέχρι τότε ότι ήμαστε σημαντικοί. Ήταν έτσι τα πράγματα που μας έλεγαν: “Εντάξει δεν κάνετε και τίποτα, απλά παίζετε ποδόσφαιρο”. Όταν ήρθα όμως στην Ελλάδα, όλα αυτά άλλαξαν.

Ουσιαστικά εδώ γίνατε επαγγελματίας.

Φυσικά. Μπήκα σε έναν άλλο κόσμο, όπου το ποδόσφαιρο ήταν πραγματικά επαγγελματικό. Και στον τρόπο που δούλευες, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο σε αντιμετώπιζαν όλοι. Στην Ελλάδα κατάλαβα ότι τότε οι άνθρωποι ζούσαν για το ποδόσφαιρο και το πάθος τους γι’ αυτό, αλλά και για τους παίκτες ήταν μεγάλο.

Στην ΑΕΚ πως ήταν τα πράγματα;

Ήταν μια οργανωμένη ομάδα και με υποδέχτηκε ως προπονητής ο Αντώνης Γεωργιάδης. Είχαμε μια σπουδαία ομάδα, που θα μπορούσε να πετύχει μεγάλα πράγματα και θεωρώ ότι παίξαμε καλό ποδόσφαιρο.

Εκτός από τον προπονητή, τι θυμάστε από τις πρώτες σας μέρες;

Θα σου πω μια ιστορία που έγινε μέσα στα αποδυτήρια. Μόλις μπήκα, με υποδέχτηκε ο Θωμάς Μαύρος, που ήταν ο αρχηγός μας. Ο Θωμάς όμως δεν μιλούσε αγγλικά και είχε ως διερμηνέα τον Σπύρο Οικονομόπουλο. Με ρώτησε λοιπόν τι θέση παίζω. “Επιθετικός, σέντερ φορ” του λέω. “Ξέρεις Μάρτον δεν μπορείς να παίξεις σέντερ φορ, γιατί εκεί παίζει ο Χόκαν (σημ. Σάντεμπεργκ). “Εντάξει τότε να παίξω δεξιά”, του απάντησα. “Ούτε εκεί γίνεται, γιατί εκεί παίζει ο Γιάννης Δίντσικος”, μου είπε. “Κανένα πρόβλημα τότε να παίξω αριστερά”, του ξαναείπα. “Αυτό ξέχνα το, αριστερά παίζω εγώ”, μου είπε ο Θωμάς. “Τότε που να παίξω;” τον ρώτησα. “Θέλεις να παίξεις δεκάρι;”, μου είπε. (γέλια).

«Ο Μαύρος ήταν ξεκάθαρος από την πρώτη μέρα: “Μάρτον σέντερ φορ παίζει ο Χόκαν, δεξιά παίζει ο Δίντσικος και αριστερά… ξέχνα το, παίζω εγώ. Θέλεις να παίξεις δεκάρι στην ΑΕΚ;”. Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς!»

Έτσι γίνατε επιτελικός μέσος;

Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Αφού μου το ξεκαθάρισε ο Θωμάς (γέλια). Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι δημιουργήσαμε μια εξαιρετική τετράδα, που κατάφερε να παίξει πολύ καλό ποδόσφαιρο και να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα στην πρώτη μου χρονιά.

Δεν τα καταφέρατε όμως και το πρωτάθλημα το πήρε ο ΠΑΟΚ.

Θεωρώ ότι αν είχαμε κερδίσει το ματς στην Τούμπα, τότε θα είχαμε πάρει εμείς το πρωτάθλημα. Ήταν ένα δυνατό ματς, στο οποίο είχαμε προηγηθεί με δικό μου γκολ, μετά από πάσα του Σάντεμπεργκ. Σε εκείνο το παιχνίδι είχαμε πετύχει και δεύτερο γκολ, αλλά δεν το μέτρησε ο διαιτητής, με αποτέλεσμα να χάσουμε από εκείνη την υπόδειξη ουσιαστικά και το πρωτάθλημα. Αλλά δεν το ξεχνάω εκείνο το ματς.

Γιατί;

Γιατί μου είχε κάνει εντύπωση ο κόσμος του ΠΑΟΚ. Πήγαινα να εκτελέσω κόρνερ και έπεφταν στο γήπεδο αντικείμενα… Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα. Είχαμε μαζέψει τόσα κέρματα που δεν το πίστευα. Μια μικρή περιουσία. Ο διαιτητής μάλιστα, σε ένα κόρνερ που δεν μπορούσα να το εκτελέσω γιατί έπεφταν αντικείμενα, μου φώναξε να κάνω γρήγορα και να μην καθυστερώ. “Με βλέπεις να καθυστερώ; Δεν βλέπεις τι γίνεται;” του είπα.

Από άλλα ντέρμπι στην Ελλάδα τι άλλο θυμάστε;

Θυμάμαι ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Το στάδιο ήταν κατάμεστο εκείνη τη μέρα, κι εγώ είχα πάει πολύ καλά. Μάλιστα είχα σημειώσει και τα δύο γκολ της ΑΕΚ και είχαμε έρθει 2-2 σε εκείνο το παιχνίδι. Γίνονταν καλά ματς στα ντέρμπι τότε και πραγματικά το χαιρόμασταν κι εμείς οι ποδοσφαιριστές.

Στην ιστορία έχει μείνει και η φάση με το γκολ κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Αλήθεια την βρήκατε τότε την μπάλα;

Όχι δεν τη βρήκα. Το γκολ είναι καθαρά του Παύλου Παπαϊωάννου. Εκείνος έκανε το σουτ κι εγώ το μόνο που έκανα ήταν να βγω μπροστά από τον τερματοφύλακα Οτσοτορένα και να πηδήξω για να τον μπερδέψω. Νομίζω τα κατάφερα (γέλια). Αυτό το γκολ όντως έμεινε στην ιστορία, καθώς δεν ήταν και εύκολο, ειδικά εκείνη την εποχή να κερδίσεις τη μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης.

«Είναι κάτι μαγικό να παίζεις σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου»

Εσείς ζήσατε και την εμπειρία να έχετε αγωνιστεί σε Μουντιάλ και μάλιστα να σκοράρετε σε αυτό.

Το 1986 στο Μεξικό. Είναι κάτι μαγικό να παίζεις σε τελική φάση Παγκοσμίου κυπέλλου. Τότε παίξαμε με τον Καναδά και πραγματικά το συναίσθημα που ένιωσα όταν σκόραρα ήταν κάτι το συναρπαστικό. Δεν είχα ξανανιώσει έτσι ποτέ. Μπορεί να μην πήγαμε μακριά στη διοργάνωση, αλλά πραγματικά είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω στη ζωή μου.

Ήσασταν συμπαίκτης και στην Εθνική αλλά και παλαιότερα στη Χόνβεντ με τον Λάγιος Ντέταρι, αλλά δεν παίξατε την ίδια περίοδο στην Ελλάδα.

Ο Λάγιος ήταν ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής παγκοσμίου επιπέδου. Άλλωστε φάνηκε αυτό και με την καριέρα που έκανε και πριν, αλλά και μετά τον Ολυμπιακό. Στην Εθνική ομάδα είχαμε άψογη συνεργασία και αυτό φαινόταν και μέσα στο γήπεδο.

Μετά την ΑΕΚ ακολούθησε ο Παναθηναϊκός, αλλά δεν είχατε την ίδια επιτυχία.

Στον Παναθηναϊκό δεν μπόρεσα να παίξω όπως έπαιζα στην ΑΕΚ. Έκανα και εκεί κάποια καλά παιχνίδια, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήμουν στο ίδιο επίπεδο. Έμεινα περίπου 1,5 χρόνο και μετά έφυγα για να πάω στην Αυστρία.

«Με ξέχασαν από την ΑΕΚ στα εγκαίνια του νέου γηπέδου. Αυτό είναι το παράπονό μου…»

Στην Ελλάδα έχετε ξαναέρθει από τότε;

Φυσικά και έχω έρθει και έχω παρακολουθήσει και την ΑΕΚ. Όποτε έρχομαι στην Ελλάδα, προσπαθώ και βλέπω πάντα τους παλιούς μου συμπαίκτες. Τον Μανωλά, που ήταν πραγματικός ηγέτης στην άμυνα και θα μπορούσε να παίξει σε οποιαδήποτε ομάδα. Μιλάω με τον Θωμά, τον Γεωργαμλή, καμιά φορά βρίσκω και τον Σπύρο τον Οικονομόπουλο, ο οποίος μένει στην Αυστραλία, αλλά φυσικά και διατηρώ επαφές και με τον Χόκαν Σάντεμπεργκ που είναι πλέον στην πατρίδα του.

Το νέο γήπεδο της ΑΕΚ το είδατε;

Το είδα και σίγουρα θα το επισκεφτώ με την πρώτη ευκαιρία. Έχω όμως ένα παράπονο που θέλω να πω. Κανείς από την ΑΕΚ, δεν με κάλεσε, με ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα, ένα mail να έρθω στα εγκαίνια. Ένιωσα πως δεν με θυμήθηκαν και πως δεν έπαιξα ποτέ στην ΑΕΚ. Όμως όταν μου δοθεί η ευκαιρία θα έρθω στην Αθήνα για να πάω στο νέο γήπεδο και να θυμηθώ τα παλιά.