ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΟ, ΩΡΑ ΤΕΛΙΚΟΥ: «Τι είναι αυτά που λες Γιάννη; Εδώ που φτάσαμε πάμε να το πάρουμε!»

Ήταν όνειρο γενεών και γενεών, μια μεγάλη διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Καθώς η εθνική πόλο ήταν ανέκαθεν η πιο συνεπής εκπρόσωπος στα ομαδικά αθλήματα. Στο Τόκιο συμμετέχει για 16^η φορά και 11^η συνεχόμενη (!), αλλά πλέον ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και η τεράστια διάκριση ήρθε. Ένα ολυμπιακό μετάλλιο που το χρώμα του θα το μάθουμε το πρωί της Κυριακής και ελπίζουμε να λάμπει σαν τον ήλιο και να είναι χρυσό.

Αναρωτιόμασταν, πως κοιμήθηκαν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές μετά την επική νίκη επί της ομάδας μύθου των Ολυμπιακών Αγώνων (με τα 9 χρυσά μετάλλια και τα 14 στο σύνολο) και του παγκόσμιου πόλο, Ουγγαρίας. Αλλά η απάντηση ήταν αναμενόμενη και μας την έδωσε ο κόουτς Θοδωρής Βλάχος όταν του θέσαμε το ερώτημα τι όνειρο είδε την Παρασκευή το βράδυ.

«Για να δεις όνειρο, πρέπει να κοιμηθείς πρώτα και εμείς δεν ήταν εύκολο να κοιμηθούμε. Αλλωστε το όνειρο το είδαμε νωρίτερα το απόγευμα ζωντανό μπροστά μας να γίνεται πραγματικότητα. Ξέρεις, είναι ένα όνειρο πολλών γενεών του ελληνικού πόλο εδώ και δεκαετίες και ήρθε επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου να πάρουμε ένα ολυμπιακό μετάλλιο» λέει με ειλικρίνεια στο sportday.gr ο ομοσπονδιακός τεχνικός και βρίσκουμε την ευκαιρία να τον «ξυπνήσουμε» πειράζοντάς τον…

-Αρα κόουτς άκρως επιτυχημένη η ομάδα και ικανοποιημένη με το ασημένιο μετάλλιο όλα καλά του λέμε και δεν προλαβαίνουμε να ολοκληρώσουμε τη φράση μας…

«Τι είναι αυτά που λες Γιάννη; Εδώ που φτάσαμε πάμε να το πάρουμε, πίστεψε με δεν υπάρχει άλλη σκέψη στο μυαλό λίγες ώρες πριν τον μεγάλο τελικό με τη Σερβία. Ομαδάρα, παιχταράδες, ικανότητα να «καθαρίζει» τέτοια μεγάλα παιχνίδια, το είδαμε και πλως γύρισαν τον ημιτελικό με την Ισπανία επιστρέφοντας από το 4-7 νικώντας με 10-9, αλλά η σκέψη δεν αλλάζει. Θέλουμε το χρυσό».

«Ευτυχώς δεν είχε κάμερα στο δωμάτιό μου στο Ολυμπιακό Χωριό όταν γυρίσαμε. Έκλαιγα δύο ώρες!»

Στα αποδυτήρια είχαν βρεθεί για να τους συγχαρούν ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Σπύρος Καπράλος, ο πρόεδρος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Κυριάκος Γιαννόπουλος και ο αρχηγός αποστολής Γιώργος Αφρουδάκης. Οι τρεις τους μαζί με τον γ.γ.Α Γιώργο Μαυρωτά μετράνε στο σύνολο 16 Ολυμπιακούς Αγώνες όντας μέλη μεγάλων ομάδων. Καμία ποτέ δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην Ελλάδα με μετάλλιο.

Ούτε καν να το πάρει εντός συνόρων χάνοντας στον γκραν γκινιόλ αγώνα του χάλκινου μεταλλίου από τη Ρωσία στο ανοιχτό κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ, τον Αύγουστο του 2004.

Και τώρα, όχι απλά το έχουμε στην τσέπη, αλλά διεκδικούμε και το χρυσό για αυτό και είδαμε και λίγο συγκινημένο τον Θοδωρή Βλάχο όταν αγκάλιαζε τους συνεργάτες του και τους παίκτες του μετά το θρίαμβο από την Ουγγαρία.

«Λίγο συγκινημένο είπες; Ευτυχώς που δεν είχε…κάμερα στο δωμάτιό μου στο Ολυμπιακό Χωριό όταν γυρίσαμε. Έκλαιγα δύο ώρες! Πέρασαν μπροστά μου όλα τα χρόνια της προσμονής του ελληνικού πόλο, αλλά κι αυτών που είμαι και εγώ με τα παιδιά στην εθνική ομάδα από το 2014. Είχαμε αγγίξει αυτόν τον τελικό 2-3 φορές και τον χάναμε στις λεπτομέρειες» μας λέει και πράγματι επί των ημερών του παίξαμε τους περισσότερους ημιτελικούς (σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2 φορές, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και Γουόρλντ Λιγκ).

Μια φορά όμως περάσαμε σε τελικό στο FINA Cup της Αθήνας στο μακρινό 1997 (αποκλείοντας και τότε τους Μαγυάρους στον ημιτελικό) αλλά χάνοντας στον τελικό από τις ΗΠΑ.

Ο αποκλεισμός μας στα πέναλτι από την Κροατία στο Παγκόσμιο του 2015 ήταν ίσως ο πιο ψυχοφθόρος, έστω και αν λίγο αργότερα ήρθε το χάλκινο μετάλλιο με τον ίδιο τρόπο (νικήσαμε στα πέναλτι την Ιταλία).

Ο αυριανός τελικός, ανεξαρτήτου αποτελέσματος, αποτελεί τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού πόλο αναμφισβήτητα, αλλά εδώ που έφτασαν δεν θέλουν να φύγουν πικραμένοι από τον τελικό.

«Όπως τα λες είναι με μια σημαντική διαφορά και σας το λέω εγώ που έχω βρεθεί με τον Ολυμπιακό ως πρώτος προπονητής σε τρεις τελικούς Ευρωλίγκας κερδίζοντας τον έναν και χάνοντας του δύο. Εκεί ο 2ος φεύγει κλαμένος, ενώ εδώ έχει πάρει τη μεταλλιάρα του την Ολυμπιακή και φεύγει χαρούμενος (γέλια). Όμως είπαμε αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πάμε για το χρυσό, αυτό θέλουμε, το ξανάπαμε. Αυτός που είναι χάλια είναι ο 4^ος, που μπαίνει στα ημιτελικά και φεύγει χωρίς μετάλλιο, το έχουμε ζήσει. Εκεί ο 5^ος που έχει κερδίσει το 5-6 είναι πιο ευτυχισμένος στην αναχώρηση!» μας υπενθυμίζει.

«Οι Σέρβοι είναι μια υπερομάδα, αλλά ας κάνουμε εμείς μια ακόμη κατάθεση ψυχής και μετά αν μας νικήσουν θα τους δώσουμε συγχαρητήρια»

– Και καλά ρε κόουτς, μετά το παιχνίδι με την Ουγγαρία δεν κοιμήθηκες, την παραμονή του αγώνα τι όνειρο είδες;

«Δεν είδα κανένα όνειρο και καλύτερα να σου πω. Διότι πριν τον προημιτελικό με το Μαυροβούνιο είδα όνειρο ότι σκότωσα κάποιον και πετάχτηκα από το κρεβάτι μου. Ισως ήταν η πίεση του προημιτελικού μεγαλύτερη. Αυτό θεωρώ ότι είναι στα υπέρ μας για τον τελικό ότι πλέον δεν υπάρχει η πίεση. Πετύχαμε κάτι μοναδικό απλά πάμε να το… αναβαθμίσουμε. Αν τα καταφέρουμε θα είναι ότι καλύτερο. Μην ξεχνάμε όμως ότι παίζουμε με την κάτοχο του τίτλου και μια κορυφαία ομάδα. Ακούω και λένε πολλοί τέλος εποχής για τη Σερβία. Απλά δεν θα συνεχίσουν κάποιοι παίκτες μέχρι το Παρίσι, δεν τους πήραν τα χρόνια».

Στον τελικό θα έχει αντίπαλο και τον μετέπειτα παίκτη του στον Ολυμπιακό, τον κορυφαίο ίσως παίκτη του κόσμου, Φιλίπ Φιλίποβιτς, που πήρε μόνος του στο τέλος την πρόκριση με την Ισπανία.

– Λες να φοβηθεί μήπως ο κόουτς του βάλει έξτρα προπονήσεις αν τον κερδίσει;

«Μπα είναι παικταράς όπως και ο Πρλαϊνοβιτς, ο Μάντις και άλλοι. Είναι μια υπερομάδα, αλλά ας κάνουμε εμείς μια ακόμα κατάθεση ψυχής και μετά αν μας νικήσουν θα τους δώσουμε συγχαρητήρια. Αυτό με ευχαριστεί ότι έχουμε παίξει εξαιρετικό πόλο μέχρι τώρα».

Τις τελευταίες μέρες έκανε παρέα (πήγαινε συνέχεια στην πισίνα) με τον Γιώργο Πομάσκι τον προπονητή του χρυσού ολυμπιονίκη μας Μίλτο Τεντόγλου και αντάλλασσαν απ;oψεις για το πώς είναι όταν οι αθλητές τους τελικά, παρά τις οδηγίες, εκτελούν διαφορετικά μια άσκηση και χαλάρωναν γελώντας. Φεύγοντας για την Αθήνα ο Πομάσκι τον αγκάλιασε και του είπε: «Κόουτς εδώ που φτάσατε πάρτε το μετάλλιο, ό,τι χρώμα και να είναι, πάρτε ένα μετάλλιο θα μείνετε στην ιστορία» όπως και έγινε.

Για να τον αποφορτίσουμε λίγο από την πίεση, τον…πικάρουμε λίγο.

«Αν δεις το προπονητικό κέντρο της εθνικής Ουγγαρίας και μετά σκεφτείς ότι εμάς μας τρώγαν τα κουνούπια στο Παπαστράτειο με 40 βαθμούς… θα σε πιάσουν κι εσένα τα κλάματα»

-Κόουτς πήγατε καλά γιατί είχατε τις πιο ιδανικές συνθήκες προετοιμασίας…

«Ναι είναι αλήθεια» μας λέει γελώντας και συνεχίζει: «Με 40 βαθμούς στο Παπαστράτειο και να μας τρώνε τα κουνούπια. Την ίδια ώρα οι Ούγγροι, τα  έζησε άλλωστε και ο Γιάννης Φουντούλης, στο υπερσύγχρονο αθλητικό κέντρο της Φερεντσβάρος μπαίνεις με το δαχτυλικό σου αποτύπωμα στην είσοδο. Απίστευτες εγκαταστάσεις, εάν της δεις και μετά σκεφτείς εμάς, θα σε πιάσουν και εσένα τα κλάματα (γέλια). Αυτό κάνει ακόμα μεγαλύτερη θεωρώ γενικότερα την επιτυχία των Ελλήνων αθλητών»

Κάπου εκεί τον αφήνουμε να κοιμηθεί έχοντας κάτω από το μαξιλάρι του (νοητά) το ασημένιο μετάλλιο ελπίζοντας να ξυπνήσει και να πάρουν το χρυσό.

Θα παίξει ρόλο και τι όνειρο θα δει…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News