Αντώνης Καρπετόπουλος: Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς θυμίζει τον Ολυμπιακό του Μαρτίνς!

Ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ αγωνίζονται μεταξύ τους σήμερα. Χθες άφησαν το παλκοσένικο στους δυο πρωτοπόρους: τα παιγνίδια του ΠΑΟ (με την Λαμία) και της ΑΕΚ (με τον Ατρόμητο) τράβηξαν την προσοχή όσων παρακολουθούν το ελληνικό πρωτάθλημα. Και οι δυο κέρδισαν: ο ΠΑΟ πιο εύκολα (με 2-0) από την ΑΕΚ που βρήκε το γκολ της νίκης χάρη σε ένα πέναλτι – γκολ του Αμραμπατ στις καθυστερήσεις.

Οι αναφορές στο γιατί κέρδισαν είναι χωρίς ενδιαφέρον, χωρίς μια παράλληλη σύγκριση των δυο που όλα δείχνουν πως θα διεκδικήσουν τον τίτλο.

Παναθηναϊκός: Πορεία τίτλου χωρίς λάθη

Στη Λαμία ο Παναθηναϊκός είχε μεταξύ άλλων και την πίεση της γνώσης της νίκης της ΑΕΚ: ένα στραβοπάτημά του δεν θα σταματούσε απλά το απόλυτο σερί από νίκες (8 στα 8 πρώτα ματς), αλλά θα σήμαινε πως η ΑΕΚ θα τον πλησίαζε – αν όχι και σε απόσταση αναπνοής.

Παρόλα αυτά ο ΠΑΟ κέρδισε εύκολα: μάλιστα το καλύτερο κομμάτι του παιγνιδιού του ήταν τα πρώτα τριάντα λεπτά κι όχι μόνο γιατί σκόραρε γρήγορα με ένα γκολ του Παλάσιος. Ο ΠΑΟ κάλυψε το γήπεδο σωστά, κράτησε μπάλα, δεν άφησε στη Λαμία στιγμή ώστε να πιστέψει πως μπορεί να κάνει αποτέλεσμα. Έπαιζε δηλαδή το ποδόσφαιρο που ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θέλει να βλέπει κι αν είχε ένα ψεγάδι είναι ότι δεν έψαξε ασκώντας μεγαλύτερη πίεση το δεύτερο γκολ που θα τελείωνε το ματς ήδη από το πρώτο ημίχρονο.

Αυτό κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον για το ματς τουλάχιστον μέχρι το 0-2 του Σάντσες. Η Λαμία ξεμύτισε, αλλά δεν απείλησε κι ο Γιοβάνοβιτς χτυποκάρδισε μόνο για τους τραυματισμούς των παικτών του: βγήκαν με προβλήματα ο Αϊτόρ, ο Ιωαννίδης, ο Παλάσιος, ο Τσέριν κι ο άτυχος Τρουγιέ που μοιάζει στο ντεμπούτο του να έπαθε την πιο μεγάλη ζημιά από όλους. Από τους άλλους στο ματς με τον Αρη δεν θα λείψει πιστεύω κανείς, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο ΠΑΟ δεν πρέπει να ζητήσει την τιμωρία του Φωτιά που άφησε στο δεύτερο ημίχρονο να παιχτεί κατς.

ΑΕΚ: Χρειάστηκε ο Μάνταλος

Λίγη ώρα πριν η ΑΕΚ κέρδισε με 1-0 τον Ατρόμητο, με ένα γκολ – πέναλτι του Αμραμπάτ, που κέρδισε στις καθυστερήσεις ο Πέτρος Μάνταλος που είχε την ευστροφία σε μια συρτή σέντρα του Γιόνσον να τσιμπήσει την μπάλα προ του Μαυρομάτη και να τον οδηγήσει στο λάθος.

Η ΑΕΚ απέναντι σε ένα πολύ καλό και διεκδικητικό Ατρόμητο είχε πέντε διαφορετικούς παίκτες που φτάσανε κοντά στο γκολ (Λιβάι, Πινέδα, Αραούχο, Ρότα, Μουκουντί) αλλά εν τέλει κέρδισε το ματς για ένα απλό λόγο: γιατί οι ακριβοδίκαιες αλλαγές του Αλμέιδα (η αντικατάσταση του Πινέδα, ΜVP του ματς με τον Χατζησαφί πχ ήταν ρίσκο τεράστιο) είχαν ως αποτέλεσμα η ΑΕΚ να παίξει με καθαρό μυαλό μέχρι το τέλος, παίζοντας μάλιστα στο τελευταίο κρίσιμο τέταρτο πολύ από το πλάι όπως ο κόουτς θέλησε.

Η συμβολή του Αμραμπατ, του Γιόνσον και κυρίως του Μάνταλου υπήρξε καθοριστική, απέναντι σε ένα Ατρόμητο που όμως έδειξε και ποια μπορεί να είναι τα προβλήματα της ΑΕΚ.

Πλην της πρώτης ευκαιρίας της ομάδας του Κόλμαν (κεφαλιά του ανενόχλητου Έρλινγκμαρκ άουτ από τη μικρή περιοχή), οι άλλες είχαν να κάνουν με στοχευμένη στόχευση του κυρίως του κέντρου της άμυνας της ΑΕΚ και  καθυστερημένες αντιδράσεις των αμυντικών: ο Κιάταρσον μια φορά έφτασε ανενόχλητος απέναντι από τον Αθανασιάδη και μια φορά πρόλαβε τον Μουκουντί και τσίμπησε τη μπάλα που έφυγε άουτ, ο Κούεν πήγε να τιμωρήσει τα πίσω βήματα του Μοχαμαντί – ο Ατρόμητος πλήρωσε ωστόσο πιο πολύ από την βιασύνη στην τελική προσπάθεια, την αδυναμία του να κρατήσει στοιχειωδώς την μπάλα στην πίεση της γηπεδούχου.

Το ίδιο όμως λάθος έκανε και στο Καραϊσκάκη και στην Τούμπα. Χθες απλά του ήταν πιο δύσκολο γιατί έχασε νωρίς τον Χατζηισαϊα, αλλά και τον Μουνίθ που ήταν ο καλύτερος μέσος του. Και οι δυο βγήκαν με προβλήματα τραυματισμών.

Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς και ο Ολυμπιακός… του Μαρτίνς!

Πάμε τώρα στη σύγκριση. Ο ΠΑΟ είναι πιο τετράγωνος σαν ομάδα, λιγότερο θεαματικός, πιο ευανάγνωστος, αλλά όχι κι εύκολα αντιμετωπίσιμος. Το ότι δουλεύει με τον Γιοβάνοβιτς από πέρυσι του επιτρέπει να είναι μεθοδικός και να μην αγχώνεται. Είναι ομάδα που δουλεύει πολύ για τους κυνηγούς της, που έχουν πετύχει σχεδόν το σύνολο των γκολ κι όχι γιατί ο Αϊτόρ έχει εκτελέσει σωστά όλα τα πέναλτι – κι αυτά οι επιθετικοί του τα κέρδισαν.

Ο ΠΑΟ έχει μια σωστά δομημένη αμυντική λειτουργία, χωρίς μάλιστα να χρειάζεται στο παιγνίδι συνεχώς τις επιστροφές των κυνηγών του: χάρη στο παιγνίδι, κυρίως του Πέρες, είναι σχεδόν αδύνατο ομάδα να βρει τον ΠΑΟ ανοιχτό στα μετόπισθεν και να του περάσει αντεπιθέσεις, αν πρέπει να χτίσει φάση. Τον Παναθηναϊκό μπορείς να τον δυσκολέψεις μόνο αν τον πιέσεις (κυρίως γιατί τα στόπερ του μπορεί να κάνουν κάποιο λάθος και η μπάλα περνά προβλέψιμα πάντα από τον Πέρεθ), αλλά αν το κάνεις κινδυνεύεις να δεις τον Αϊτόρ ή τον Παλάσιος να φτάνουν απέναντι από τον τερματοφύλακα μετά από μια σωστή βαθιά μπαλιά. Ο Γιοβάνοβιτς δεν χρειάζεται να κάνει αλλαγές ή να βρει game changer κτλ. Καθαρό μυαλό από τους παίκτες του θέλει και τίποτα άλλο.

Σε κάποια πράγματα ο ΠΑΟ μου θυμίζει τον περσινό Ολυμπιακό του Μαρτίνς: ελέγχει το γήπεδο χωρίς ρίσκα, εκμεταλλεύεται συχνά στημένες φάσεις, δεν αφήνει τον αντίπαλο να τρέξει. Και δεν χρειάζεται να φτιάξει δέκα φάσεις για να κερδίσει: εκμεταλλεύεται ό,τι του δίνει ο αντίπαλος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News