Ολυμπιακός: Ούτε ατυχία, ούτε γκαντεμιά, δυστυχώς αποκλείστηκε από ανικανότητα!

Να ξεκινήσουμε από τα αυταπόδεικτα: Ο Ολυμπιακός απέτυχε παταγωδώς στη φετινή προσπάθειά του στα Κύπελλα Ευρώπης. Ναι, προφανώς και είναι οξύμωρο να ειρωνεύονται τους πρωταθλητές οι εγχώριοι αντίπαλοί τους που δεν κατάφεραν να περάσουν ούτε έναν γύρο των καλοκαιρινών προκριματικών, ωστόσο η συγκεκριμένη πραγματικότητα δεν μειώνει το μέγεθος της φετινής αποτυχίας.

Για τον Ολυμπιακό μιλάμε! Τον Ολυμπιακό που στα χρόνια του Βαγγέλη Μαρινάκη είχε καλομάθει τους φίλους του να δίνει το παρών διαρκώς στα νοκ άουτ του Φεβρουαρίου βρίσκοντας τον τρόπο με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο να ξεπερνά τη σκόπελο των ομίλων.

Είναι πάντως άτιμο πράγμα το ποδόσφαιρο! Ο Ολυμπιακός έζησε έναν εφιαλτικό αποκλεισμό στη μοναδική βραδιά της φετινής του ευρωπαϊκής διαδρομής που θύμισε… κανονικό Ολυμπιακό! Θαρρείς και το ποδόσφαιρο θέλησε να τον τιμωρήσει με τον πιο σκληρό τρόπο για όλα μαζί τα φετινά του λάθη. Για μισό λεπτό, όμως… Είναι έτσι τα πράγματα;

Μήπως το ποδόσφαιρο έκανε τα πάντα στο “Europa Park” για να επιβραβεύσει την προσπάθεια των παικτών του Μίτσελ απέναντι στην εξαιρετική φετινή Φράιμπουργκ και απλά οι «ερυθρόλευκοι» ποδοσφαιριστές πέταξαν για πολλοστή φορά στα σκουπίδια τη βοήθεια της θεάς Τύχης; Όσο δυσκολοχώνευτη κι αν μοιάζει η απάντηση, μοιάζει… αμείλικτη και κυνική.

Όταν βλέπεις τον τερματοφύλακά σου σε τέτοια βραδιά, κάνε μια φορά κι εσύ κάτι για να μην πετάξεις στα σκουπίδια την εμφάνισή του!

Για μία ώρα παιχνιδιού το βράδυ της Πέμπτης, ο Ολυμπιακός υπήρξε σχεδόν αψεγάδιαστος. Στο τελευταίο εικοσάλεπτο ο αγώνας με τη γερμανική ομάδα δεν ήταν Φράιμπουργκ – Ολυμπιακός, αλλά Φράιμπουργκ – Πασχαλάκης.

Η εμφάνιση που πραγματοποίησε ο Έλληνας τερματοφύλακας συμπεριλαμβάνεται δεδομένα στις πέντε κορυφαίες που έχουμε δει από πορτιέρο του Ολυμπιακού στις έξι δεκαετίες παρουσίας των «ερυθρόλευκων» στα Κύπελλα Ευρώπης. Ενδεχομένως να ήταν και η κορυφαία αν στο φινάλε της βραδιάς είχε συνοδευτεί από θετικό αποτέλεσμα για τους Πειραιώτες. Μόνο… σπαθιά δεν κατάπιε ο Αλέξανδρος! 

Όταν μια ομάδα βλέπει τον τερματοφύλακα της να ζει μια ιστορική βραδιά, αυτομάτως σημαίνει ότι έχει και τον παράγοντα τύχη με το μέρος της. Όταν βλέπουν τον τερματοφύλακά τους να βγάζει τα άπιαστα, το μόνο που έχουν να κάνουν οι συμπαίκτες του είναι να τον βοηθήσουν λίγο, τουλάχιστον στις στατικές φάσεις που αμύνονται οργανωμένα. Και εννοείται να… καταπιούν την μπάλα στις καθυστερήσεις!

Όταν, λοιπόν, μια ομάδα δέχεται μια φορά γκολ στις καθυστερήσεις, άντε να δεχτείς ότι έχει σταθεί άτυχη. Να το δεχτείς και δεύτερη, πάει στο καλό!

Όταν, όμως, έχεις δεχτεί φέτος γκολ στις καθυστερήσεις στα τέσσερα από τα δέκα ευρωπαϊκά παιχνίδια που έχεις δώσει και όχι μόνο δεν βάζεις μυαλό, αλλά δέχεσαι και πέμπτο, τότε συγχωρέστε με δεν υπάρχει ούτε ατυχία, ούτε γκαντεμιά για να δικαιολογήσει την αποτυχία σου, παρά μόνο πλήρης και ολοκληρωτική ανικανότητα.

Έχετε σκεφτεί πως θα ήταν η βαθμολογία του ομίλου αν ο Ολυμπιακός έκανε απλά το αυτονόητο στις καθυστερήσεις των αγώνων του;

Σκεφτείτε απλά το εξής: Αν ο φετινός προβληματικός Ολυμπιακός έπραττε το αυτονόητο και έχοντας δεχτεί τρία γκολ μετά το 90′ στα προκριματικά απέναντι σε Μακάμπι, Σλόβαν και Απόλλωνα Λεμεσού, απλά έβαζε μυαλό και δεν επαναλάμβανε και στον όμιλο τις ίδιες αυτοκτονικές τάσεις, αυτή τη στιγμή θα είχε σχεδόν εξασφαλισμένη θέση στο Conference League και θα διεκδικούσε με αξιώσεις την πρόκρισή του στα μπαράζ του Europa.

Αν, σε απλά ελληνικά, ο Ολυμπιακός είχε κρατήσει την ισοπαλία στην πρώτη αγωνιστική με τη Ναντ στη Γαλλία και τη νίκη το βράδυ της Πέμπτης στο Φράιμπουργκ, η βαθμολογία του ομίλου θα ήταν: Φράιμπουργκ 12, Καραμπάγκ 7, Ολυμπιακός 5, Ναντ 4. Έτσι απλά…

Τι έπρεπε να κάνουν οι παίκτες του Ολυμπιακού για να κρατούν την τύχη στα χέρια τους; Το αυτονόητο! Να… δαγκώνουν στις καθυστερήσεις των αγώνων τους! Να πεισμώσουν από τα καλοκαιρινά πατατράκ! Να διδαχτούν από τα λάθη τους! Να «φάνε» ατελείωτες ώρες στην προπόνηση για να μην επαναλάβουν το κατ’ εξακολούθηση έγκλημα των προκριματικών!

Όταν δέχεσαι μια φορά γκολ στις καθυστερήσεις, άντε να δεχτείς ότι έχεις σταθεί άτυχος. Να το δεχτείς και δεύτερη, πάει στο καλό! Όταν, όμως, έχεις δεχτεί φέτος γκολ μετά το 90′ στα τέσσερα από τα δέκα ευρωπαϊκά σου παιχνίδια και όχι μόνο δεν βάζεις μυαλό, αλλά δέχεσαι και πέμπτο, τότε δεν υπάρχει ούτε ατυχία, ούτε γκαντεμιά για να δικαιολογήσει την αποτυχία σου, παρά μόνο πλήρης και ολοκληρωτική ανικανότητα.

Το έγραψα μετά το γκολ στη Ναντ, το επαναλαμβάνω και σήμερα μετά το μοιραίο γκολ στο Φράιμπουργκ. Οι προπονητές έχουν ευθύνη για όσα συμβαίνουν στα ενενήντα λεπτά των αγώνων. Στις καθυστερήσεις η μπάλα περνά στα πόδια των παικτών. Εκεί δεν χρειάζεται κανένα σύστημα για να διατηρήσεις ένα υπέρ σου σκορ. Καμιά τακτική δεν μπορεί να σε σώσει αν εσύ εμφανιστείς είτε φοβισμένος, είτε με έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και κυρίως με έλλειμα καρδιάς και ψυχής!

Και με συγχωρείτε, δε νοείται, να κερδίζει κόρνερ ο αντίπαλός σου στις καθυστερήσεις και εσύ να επιτρέπεις σε αντίπαλο ποδοσφαιριστή να παίρνει φόρα ανενόχλητος από το ύψος της μεγάλης περιοχής… θαρρείς και βρίσκεται σε αεροδιάδρομο. Έχετε παρατηρήσει προσεκτικά τη φάση του γκολ της Φράιμπουργκ; Δείτε την κίνηση του Κίμπλερ και θα καταλάβετε τι εννοώ…

Δεν έχει σημασία αν αμύνεσαι με μαν του μαν ή με άμυνα χώρου. Στις καθυστερήσεις υπάρχουν μόνο οι νόμοι της αλάνας: «Αδελφέ, πιάνεις τον αντίπαλό σου και τον δαγκώνεις στην καρωτίδα»… Τόσο απλά! Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν έκανε ούτε τα απλά, ούτε τα στοιχειώδη φέτος στην Ευρώπη. Και γι’ αυτό αποκλείστηκε πρόωρα μετά από χρόνια! 

ΥΓ: Δεν σας κρύβω ότι με προβλημάτισαν πολύ οι δηλώσεις των παικτών του Ολυμπιακού μετά το τέλος της αναμέτρησης. Όλοι μα όλοι αναφέρθηκαν στη διαιτησία του αγώνα. Έχεις δεχτεί για πέμπτη φορά γκολ στις καθυστερήσεις ευρωπαϊκού αγώνα και λες ότι «μας αδίκησε» ή «μας αποπροσανατόλισε ο διαιτητής»;

Το υποστηρίζω εδώ και χρόνια, το επαναλαμβάνω και σήμερα:  Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο φαινόμενο για τα αποδυτήρια μιας ομάδας από το να «ποτιστεί» η σκέψη των παικτών της με το άλλοθι της διαιτησίας. 

Η διαιτησία και το κατά πόσο μια ομάδα αδικείται από αυτή αφορά αποκλειστικά τη διοίκησή της, όχι τους ποδοσφαιριστές! Δουλειά των παικτών είναι να κάνουν καλά τη δουλειά τους στο γήπεδο. Οι διαιτητές δεν πρέπει να τους αφορούν! 

Για να έχει, λοιπόν, τύχη ο Ολυμπιακός στη συνέχεια της σεζόν θα πρέπει οποιαδήποτε κουβέντα για τη διαιτησία να απαγορευτεί… δια νόμου στου Ρέντη. Η διοίκηση της ΠΑΕ να χαράξει την επικοινωνιακή πολιτική που κρίνει η ίδια ότι θα προστατεύσει τα συμφέροντα της ομάδας, αλλά οι παίκτες οφείλουν να αντιληφθούν ότι κανένας διαιτητής δεν θα μπορεί να τους προσφέρει άλλοθι καλύπτοντας τις δικές τους ευθύνες και αδυναμίες!

Είναι πολύ λεπτή η γραμμή, αλλά είναι απαραίτητη για οποιαδήποτε ομάδα, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό. 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News