Ολυμπιακός: Το «φάε τη μπάλα αγόρι μου» και το… «γεια σας, είμαι ο Κώστας και είμαι καλά!»

Διάβασα με μεγάλη προσοχή και το άρθρο του Σπύρου Γρομητσάρη το πρωί, και τα σχόλια φίλων του Ολυμπιακού στο διαδίκτυο για το καθαρό φάουλ που έγινε στον Αμπουμπακάρ Καμαρά στη φάση από την οποία ξεκίνησε το νικητήριο γκολ της Ναντ το βράδυ της Πέμπτης.

Συγχωρέστε με, αλλά… τάκλιν στην καρωτίδα να δεχόταν ο επιθετικός από τη Μαυριτανία, αδυνατώ να δεχτώ ή να δικαιολογήσω τον τραγικό τρόπο με τον οποίο οι «ερυθρόλευκοι» δέχτηκαν ξανά γκολ στις καθυστερήσεις ενός αγώνα. Ενδεχομένως να είναι τα ερασιτεχνικά ποδοσφαιρικά μου βιώματα που μου απαγορεύουν να συμμεριστώ οποιασδήποτε μορφής δικαιολογία για τη συγκεκριμένη φάση.

Βιώματα, μάλιστα, που είχα πάρει πιτσιρικάς από διεθνή Έλληνα παίκτη που για μια σεζόν είχε φορέσει και τη φανέλα του Ολυμπιακού: Τον Στέφανο Θεοδωρίδη!

Θυμάμαι καλή ώρα, ήμουν 16 χρονών και παίζαμε αγώνα με τον Εθνικό Νέας Μάκρης στο ξερό της Αγίας Ελεούσας. Είχαμε χάσει με πέναλτι στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων, το οποίο πιθανότατα ήταν… ουρακοτάγκος (έτσι έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μου). Από τα χρόνια που έπαιζε ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ, ο Θεοδωρίδης δεν φημιζόταν για την ηρεμία του! «Καροτσάκι» τον είχε πάει το διαιτητή μέχρι τα αποδυτήρια!

Βλέποντας, λοιπόν, τον προπονητή μου να κυνηγάει το διαιτητή, θεώρησα σκόπιμο κι εγώ να αρχίσω να τον βρίζω στα αποδυτήρια! Τι το ‘θελα;

Έρχεται μπροστά μου φάτσα κάρτα ο Θεοδωρίδης και αρχίζει τον εξάψαλμο: «Πλάκα κάνετε; Ποια διαιτησία; Ποιο πέναλτι; Σερνόσασταν σε όλο το παιχνίδι, κοιμήθηκε ο θεός, ήμασταν 0-0 στο τέλος και διαμαρτύρεστε στο διαιτητή; Αγόρι μου όταν ένα παιχνίδι μπαίνει στις καθυστερήσεις, την μπάλα την καταπίνεις. Την τρως, τη χωνεύεις και μετά πας και τη χέζ… σπίτι σου! Μην ξανακούσω εδώ μέσα λέξη αν φάτε γκολ στις καθυστερήσεις. Ποιο πέναλτι μου λες; Δεν έπρεπε να τους αφήσετε καν να πλησιάσουν στην περιοχή, όχι να πατήσουν σε αυτήν».

«Αγόρι μου στις καθυστερήσεις την… καταπίνεις την μπάλα και δεν αφήνεις τον αντίπαλο να πλησιάσει την περιοχή σου, όχι να την πατήσει»

Με αυτή την ποδοσφαιρική αρχή του πρώτου μου ποδοσφαιρικού «δασκάλου» μεγάλωσα. «Φάε την μπάλα αγόρι μου», για να παραφράσω την περίφημη ατάκα του Βασίλη Σκουντή.

Το κάνεις μία, το κάνεις δύο… είναι δυνατόν να είσαι παίκτης του Ολυμπιακού και να το επιτρέπεις τέσσερις φορές;

Με το φετινό Ολυμπιακό, λοιπόν, το κακό έχει παραγίνει. Δεν είναι δυνατόν μέσα σε ένα μήνα να έχει δεχτεί τέσσερα γκολ στις καθυστερήσεις παιχνιδιών. Και δεν φταίει ούτε ο Μαρτίνς (για το γκολ στο Ισραήλ), ούτε ο Κορμπεράν για όσα ακολούθησαν σε Μπρατισλάβα, Απόλλωνα Λεμεσού και Ναντ. Φταίνε αποκλειστικά οι παίκτες! 

Ιδιαίτερα στο παιχνίδι με τη Ναντ η ευθύνη τους για το δεύτερο γκολ των Γάλλων είναι ακόμη μεγαλύτερη από τις προηγούμενες τρεις φορές που την πάτησαν ξανά μετά το 90′. Γιατί απλά είχε προηγηθεί ένα ολόκληρο παιχνίδι στο οποίο οι περισσότεροι δεν είχαν κάνει τίποτα σωστό για να αξίζουν τον ανέλπιστο βαθμό της ισοπαλίας που κρατούσαν στα χέρια τους.

Όταν, λοιπόν «κοιμάται ο θεός» – γιατί αυτό έγινε στο «Μποζουάρ» – και σου προσφέρει ένα δώρο, διάολε δεν το παίρνεις στα χέρια σου και το πετάς στα σκουπίδια! Αδικαιολόγητο όταν σου συμβαίνει για πρώτη φορά, ανεπίτρεπτο όταν το φαινόμενο επαναλαμβάνεται… τετράκις! 

Μόνο ελπιδοφόρο σημάδι του ταξιδιού στη Γαλλία η εμφάνιση του Μανωλά, αρκεί να έχει συνέχεια…

Τι θετικό μπορεί να κρατήσει ο Ολυμπιακός από την πρεμιέρα του στους ομίλους του Europa League; Νομίζω μόνο την απόδοση του Κώστα Μανωλά και τίποτα περισσότερο!

Για πρώτη φορά από τη μέρα που επέστρεψε στον Πειραιά ο διεθνής Έλληνας κεντρικός αμυντικός θύμισε το στόπερ που μεγαλούργησε στα ιταλικά γήπεδα. Ήταν μακράν ο κορυφαίος του γηπέδου και μάλιστα σε μια εξαιρετικά δύσκολη βραδιά καθώς κλήθηκε να αγωνιστεί σε σχηματισμό σε τριάδα στην άμυνα, έχοντας δίπλα του έναν αμυντικό που βρισκόταν… αλλού γι’ αλλού από το πρώτο λεπτό (το Σισέ) και έναν αμυντικό που, φυσιολογικά, βρίσκεται εκτός ρυθμού (τον Ρέτσο).

Ο Μανωλάς ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που ο Ολυμπιακός παρέμενε στο παιχνίδι μέχρι το 90′ και αν η συγκεκριμένη εμφάνιση έχει συνέχεια σε βάθος χρόνου και δεν αποδειχτεί «φωτοβολίδα» ο Κάρλος Κορμπεράν πρέπει να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.

Δύο απαραίτητα υστερόγραφα… υπενθύμισης

ΥΓ1: Δεν χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε κάθε εβδομάδα γιατί στο τέλος θα γίνουμε κουραστικοί. Ο Ολυμπιακός θέλει χρόνο, ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ για να δέσει ως ομάδα και θα κληθεί να το κάνει μέσα από διαδικασία επίσημων αγώνων. Αυτό σημαίνει ότι θα έρθουν αναπόφευκτες ήττες, σφαλιάρες και άσχημες βραδιές. Και ο κόσμος του Ολυμπιακού και ολόκληρος ο οργανισμός πρέπει να διαθέτει την ηρεμία να τις διαχειριστεί.

ΥΓ2: Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό είναι να κλείσει το πρώτο τρίμηνο της σεζόν με τη μικρότερη δυνατή ζημιά. Να βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται στην κορυφή της βαθμολογίας στη Super League και στην Ευρώπη να εξασφαλίσει το μίνιμουμ της συνέχειας στα μπαράζ του Conference League. Μια ομάδα που βρίσκεται σε στάδιο κατασκευής πρέπει να εξασφαλίζει πάντα το μίνιμουμ για να διεκδικήσει όταν είναι έτοιμη το μάξιμουμ! 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News