Γιώργος Χελάκης: Δεν ήταν ατυχία, ήταν αποτυχία ο αποκλεισμός της Εθνικής

Nα μην το κάνουμε τάχα περίπλοκο. Η Εθνική στον πιο κρίσιμο αγώνα απέτυχε. Η δε αποτυχία της δεν συνίσταται στο ότι αποκλείστηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Η αποτυχία αφορά τη συνολική παρουσία της στα εκατόν είκοσι λεπτά του παιχνιδιού. Eκεί ήταν που φάνηκε κατώτερη των απαιτήσεων της αναμέτρησης, αλλά και των προσδοκιών που είχε δημιουργήσει με τις προηγούμενες εμφανίσεις της.

Αν θέλουμε να συζητήσουμε σοβαρά για την παρουσία της στην Τιφλίδα δεν είναι σωστό να μιλάμε για ατυχία απ’ τα έντεκα βήματα. Ότι ολοκληρώσαμε το ματς με κλασική ευκαιρία για γκολ το δοκάρι του Μαυροπάνου δείχνει την αδυναμία της ομάδας μας να επιβληθεί και να δημιουργήσει καταστάσεις για γκολ. Ότι είχαμε συγκριτικά μεγαλύτερα ποσοστά κατοχής της μπάλας, αλλά δεν δημιουργήσαμε καταστάσεις επικίνδυνες μαρτυρά του λόγου το αληθές.

Μία εντύπωση σχετικής αμηχανίας έδινε η Εθνική μας στο πρώτο ημίχρονο. Aυτή εκφράστηκε με σειρά σκληρών μαρκαρισμάτων απ’ τη μία και χαμένων προσωπικών μονομαχιών απ’ την άλλη. Η προσπάθεια των διεθνών μας να πάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων και να πάρουν τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής στέφθηκε από αποτυχία. Υπήρχαν κάποιες στιγμές που οι παίκτες του Σανιόλ έδιναν την εντύπωση πως άφηναν χώρο στους διεθνείς μας ώστε να κλέψουν την μπάλα και να βγουν γρήγορα στην αντεπίθεση. Κάπως έτσι «κιτρινίστηκαν» ο Μπάλντοκ κι ο Μαυροπάνος. Σπάνια η Εθνική μας έμεινε χωρίς τελική για ένα ημίχρονο και της συνέβη στην Τιφλίδα.

Εκτός από αμηχανία, υπήρχε και άγχος. Ούτε στο δεύτερο ημίχρονο καταφέραμε να απαλλαγούμε απ’ αυτό. Δυστυχώς οι βαθιές μπαλιές με στόχο τον Ιωαννίδη είτε δεν έφταναν στον φορ της Εθνικής μας, είτε ο ίδιος δεν ήταν σε καλή μέρα για να τις εκμεταλλευτεί. Mόνο στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης παίξαμε σχετικώς καλά και δημιουργήσαμε ορισμένες προϋποθέσεις για γκολ. Με εξαίρεση το δοκάρι του Μαυροπάνου ο τερματοφύλακας της Γεωργίας δεν απειλήθηκε και δεν χρειάστηκε να λερώσει τα γάντια του. Σε αντίθεση με τον Βλαχοδήμο, που έσωσε την Εθνική σε δύο περιπτώσεις. Αποτύχαμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάμε σε λογικές ισοπέδωσης και «φτου κι απ’ την αρχή».

Δεν το δείξαμε…

Σε τέτοια παιχνίδια λογικό είναι να περιμένεις από παίκτες με ποιότητα και παραστάσεις κάτι περισσότερο. Εκείνη την ατομική προσπάθεια που θα βγει πάνω απ’ τα συστήματα, εκείνη τη γενικότερη αγωνιστική παρουσία που θα εμπνεύσει και θα ενθουσιάσει τους υπόλοιπους. Δυστυχώς, στο χθεσινό παιχνίδι, κάτι τέτοιο δεν έγινε. Ο Πογέτ πάλεψε το παιχνίδι απ’ τον πάγκο και δεν μπορεί να του χρεωθεί κάποιο εξόφθαλμο λάθος, ακόμα και εκ των υστέρων. Δυστυχώς οι Γεωργιανοί, καλά τοποθετημένοι στον άξονα, δεν μας άφησαν περιθώρια για κάθετο παιχνίδι και είχαν πάντα τον νου τους στο αριστερό πόδι του Μπακασέτα.

Τώρα χρειάζεται ψυχραιμία και σωστή αποτίμηση της κατάστασης. Λογικές ισοπέδωσης είναι επικίνδυνες, διότι αγνοούν την ουσιαστική πρόοδο που έχει επιτευχθεί. Δεν βλέπω να υπάρχει σοβαρά τέτοιος κίνδυνος. Απ’ την άλλη, θα είναι λάθος να τα ρίξουμε όλα στην ατυχία και να συνεχίσουμε σαν να μη συνέβη κάτι. Κι αυτό διότι συνέβη κάτι πολύ σημαντικό. Μείναμε έξω από μια ομάδα που θεωρητικά δεν ήταν καλύτερη κι αυτό διότι μέσα στο γήπεδο δεν αποδείξαμε την ανωτερότητά μας. Να μείνουμε σε αυτό, να σκύψουμε στο πρόβλημα και να βελτιωθούμε άμεσα. Ο Πογέτ, σε αυτή τη φάση, δεν είναι το πρόβλημα, αλλά μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης. Στον βαθμό βέβαια που δεν θα προσχωρήσει στη… λογική της ατυχίας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News