Αντώνης Καρπετόπουλος: Δεν έπρεπε να κριθεί στα πέναλτι...

O Γκουστάβο Πογέτ δεν άλλαξε κάτι στην ενδεκάδα της ομάδας σε σχέση με το ματς με το Καζακστάν, ενώ οι Γεωργιανοί είχαν μπροστά τον Κβαρατσκέλια τον οποίο έψαχναν σε κάθε περίπτωση: οι γηπεδούχοι σε γενικές γραμμές έκαναν αυτό που η Εθνική μας περίμενε κι αυτό μάλλον μεγαλώνει την πίκρα του αποκλεισμού. Η Εθνική μας δεν αιφνιδιάστηκε, δεν τρόμαξε απ’ την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι 50 χιλιάδες θεατές που πήγαν στο γήπεδο περιμένοντας μία πρόκριση για την ομάδα τους ιστορική και δεν έπεσε θύμα της απόδοσης του τοπικού ήρωα-σούπερ σταρ της Νάπολι, που ναι μεν δημιούργησε προβλήματα, αλλά αντιμετωπίστηκε καλά.

Η Εθνική μας έχασε κατά κάποιο τρόπο μόνη της. Δεν πήρε κανένα ρίσκο στα ενενήντα λεπτά του ματς και δεν βρήκε τη δύναμη να πιέσει και να κάνει δικό της το παιχνίδι στην παράταση, όταν έμοιαζε να έχει δυνάμεις. Οι Γεωργιανοί είχαν απ’ την αρχή μία και μόνη σαφέστατη πρόθεση: να μη δεχτούν γκολ. Οι διεθνείς μας δεν κατάλαβαν πως όσο το ματς γινόταν σε χαμηλό τέμπο κι όσο και οι ίδιοι έμοιαζαν ευχαριστημένοι με το 0-0 απλώς υπηρετούσαν το σενάριο που ο αντίπαλός τους θεωρούσε ότι εμπεριέχει τον μοναδικό ίσως τρόπο πρόκρισης.

Ακίνδυνοι

Οι παίκτες του Πογέτ πέρασαν ενενήντα λεπτά παίζοντας στην επίθεση με πολλές μακρινές μπαλιές προς τον Ιωαννίδη, που ξεκίνησε φουριόζος και μόλις στο 8’ αναστάτωσε την άμυνα των Γεωργιανών, αλλά στη συνέχεια περιορίστηκε στον άχαρο ρόλο του φορ, που κυνηγά και περιμένει εγκλωβισμένος από μία άμυνα τριών στόπερ που δεν είδαν σχεδόν κανέναν άλλον Ελληνα παίκτη να πατάει περιοχή. Ο καλός απέναντι στο Καζακστάν Πέλκας χάθηκε. Ο Μασούρας ήταν εντελώς ακίνδυνος και μόνο κάποιες σέντρες στο δεύτερο ημίχρονο θύμισαν την παρουσία του. Ο Μπακασέτας σούταρε στην εστία για πρώτη φορά στο 109’. Ο Μάνταλος, χρήσιμος στην κυκλοφορία της μπάλας, δεν δημιούργησε την παραμικρή αναστάτωση.

Στο ενενηντάλεπτο η διαφορά των κυνηγών του Πογέτ με τον Κβαρατσκέλια π.χ. φάνηκε και πολύ: ο ηγέτης των Γεωργιανών πήρε όσες πρωτοβουλίες πήραν όλοι οι επιθετικοί της Εθνικής μας. Δεν έκανε ούτε αυτός τελικές προσπάθειες, αλλά αναστατώσεις δημιούργησε. Κάτι που δεν κατάφεραν σχεδόν ποτέ οι παίκτες της Εθνικής μας στην κανονική διάρκεια του αγώνα.

Ατυχία

Η πρόθεση του προπονητή των γηπεδούχων ήταν η Γεωργία να πάει το ματς όσο πιο μακριά γινόταν: ο Σανιόλ μέχρι το 70’ δεν είχε κάνει ούτε μία αλλαγή, παρ’ όλο που είχε τρεις ποδοσφαιριστές με κίτρινες κάρτες από νωρίς. Στην παράταση φάνηκε κάτι να αλλάζει. Ο Σιώπης σταμάτησε σε δυο-τρεις περιπτώσεις τον Κβαρατσκέλια μόνος του, μέχρι αυτός να τραυματιστεί. Η κίνηση του Κωνσταντέλια, η όρεξη του Ρότα, μια-δυο πρωτοβουλίες των Μασούρα και Τσιμίκα κι η συνολική άνοδος στο γήπεδο της ομάδας του Πογέτ έδωσαν την εντύπωση ότι η Εθνική μας μπορεί να βρει το γκολ, συνεχίζοντας πάντως να μη ρισκάρει: για παράδειγμα δεν αγωνίστηκε ποτέ με δύο φορ, παρ’ όλο που αυτό απέναντι στο «ταμπούρι» των γηπεδούχων θα ήταν μια λύση.

Υπήρχε κάμποση υπομονή, αρκετή επιμονή, αλλά λίγη μέθοδος. Μετά το πρώτο σουτ της Εθνικής μας στην εστία απ’ τον Μπακασέτα, στο 102’ ακολούθησε ένα δεύτερο σουτ από τον Μπουχαλάκη που κέρδισε κόρνερ: κάπου εκεί η τύχη φάνηκε να γυρίζει την πλάτη στην Εθνική μας καθώς η κεφαλιά του Μαυροπάνου απ’ το κόρνερ του Τσιμίκα βρήκε το δοκάρι. Ενα λεπτό αργότερα ο Ρότα είχε σουτ άουτ από καλή θέση! Ομως αρκούσε μια και μόνη φάση των Γεωργιανών για να κάνει την Εθνική μας να αρχίσει να σκέφτεται τα μετόπισθεν.

Φινάλε

Στο 104’ μετά το πρώτο -και ίσως μοναδικό- λάθος του Μαυροπάνου στο ματς, ο Μικεαουτάτζε πήρε την μπάλα, μπήκε από τα δεξιά γύρισε στον Νταβιτασβίλι και χρειάστηκε ο Βλαχοδήμος να κάνει μία καθοριστική επέμβαση για να μη συμβεί το χειρότερο. Ομως η φάση αυτή είχε μία επιρροή στο ματς: στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης η Εθνική μας κατέβασε πάλι ταχύτητα συνεχίζοντας το οριζόντιο ποδόσφαιρο. Και οι Γεωργιανοί έκλεισαν με δύο καλές ευκαιρίες, αλλά κυρίως έχοντας πετύχει αυτό που ήθελαν: να πάνε το ματς στα πέναλτι. Οπου έμοιαζαν βέβαιοι ότι θα πάρουν το εισιτήριο. Και το πήραν.

Χούντες

Απασφάλισε ο Αχιλλέας Μπέος εναντίον του αποκαλούμενου από πολλούς «σκιώδους προέδρου της ΚΕΔ» Σταύρου Μάνταλου. «Ας ξεκινήσουμε με την ιστορική παραδοχή ότι όλες οι χούντες, ακόμη και οι πιο στυγνές, έχουν ημερομηνία λήξης. Και ευτυχώς, όπως όλα δείχνουν, αυτή που στραγγαλίζει τη διαιτησία και το ελληνικό ποδόσφαιρο, δηλαδή η διαιτητική χούντα του Μάνταλου και όσων τον στηρίζουν απ’ το παρασκήνιο, τελειώνει σύντομα» ανακοίνωσε χθες. Για παράγοντα που έχει αναγγείλει ότι θα φύγει το επόμενο καλοκαίρι τον βλέπω πολύ επιθετικό τον πρόεδρο του Βόλου.

Έβανς

Κυκλοφορεί εδώ και καιρό ότι ο Ολυμπιακός θα κλείσει τον Εβανς που αγωνίζεται στη Ζαλγκίρις Κάουνας. Η ιστορία είναι αληθοφανής διότι ο Αμερικανός δεν έχει τεράστιο κασέ κι αγωνίζεται σε μία ομάδα απ’ την οποία ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια παίρνει παίκτες. Ο Ολυμπιακός διέψευσε τα σχετικά δημοσιεύματα και καλά έκανε διότι δεν είναι η στιγμή για να συζητούν εντός της ομάδας για το πόσο αυτή μπορεί να αλλάξει την επόμενη χρονιά. Δεν είναι ποτέ καλό να βάλεις στο μυαλό των παικτών την πιθανότητα ότι θα αντικατασταθούν, καθώς στην καλύτερη των περιπτώσεων θα αρχίσουν κι αυτοί να ψάχνουν τον επόμενο εργοδότη τους.

Ωστόσο, στην περίπτωση του Eβανς πρέπει να συνυπολογίσουμε κάτι ακόμα: ο Αμερικανός δεν είναι η περίπτωση του παίκτη που ξετρελαίνει τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Ο Μπαρτζώκας έχει πει πολλές φορές ότι δεν χρειάζεται σκόρερ και ότι κατά τη γνώμη του ο παίκτης που έχει έφεση στο σκοράρισμα δεν είναι απαραίτητος για τις ομάδες του. Ο Μπαρτζώκας αλλάζει απόψεις και το έχουμε δει. Κάποτε έλεγε ότι οι «δεινόσαυροι» εξαφανίστηκαν κι από το μπάσκετ όπως κι απ’ τον πλανήτη και φέτος είχε δύο, δηλαδή και τον Φαλ και τον Μιλουτίνοφ. Μπορεί να αναθεωρήσει και σε ό,τι έχει να κάνει με τη χρησιμότητα των σκόρερ και να πάρει και τον Εβανς και τον Ντόρσεϊ και δεν ξέρω κι εγώ ποιον άλλον. Αλλά για να συμβούν αυτά θα πρέπει να μην τον δικαιώσουν τα αποτελέσματα της φετινής χρονιάς, που σημαίνει πως πρώτα πρέπει να περιμένουμε πως η χρονιά θα τελειώσει και μετά θα δούμε τι θα γίνει. Υπογραμμίζω επίσης κι ότι δεν προβλέπονται το καλοκαίρι πάρα πολλές μεταγραφές στον Ολυμπιακό. Διότι οι παίκτες που υπάρχουν έχουν συμβόλαια και δεν βλέπω τον προπονητή τους ιδιαίτερα δυσαρεστημένο με κανέναν απ’ όσους παίζουν.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News