ΠΑΟΚ: Είναι κρίμα αλλά δεν είναι άδικο

Ηταν από αυτά τα ματς που μπορείς να γράψεις 10.000 λέξεις, μπορείς να τα τα πεις όλα και με δυο – τρεις. Ο ΠΑΟΚ άγγιξε το ιδανικό καμουφλάρισμα της συνολικής του εικόνας. Γι αυτό και είναι κρίμα που αποκλείστηκε έτσι, αλλά ο αποκλεισμός δεν είναι άδικος. Γράφει ο Αντώνης Τσακαλέας.

Football, bloody hell.Το ποδόσφαιρο δεν το αλλάζω με τίποτα. Ακόμα και μετά από τέτοιες βραδιές. Το αποτέλεσμα της ομάδας που υποστηρίζω, καθορίζει και την ψυχολογική μου κατάσταση. Αυτό είναι πλέον η μεγαλύτερή μου αδυναμία αλλά δεν θέλω να το αλλάξω με τίποτα.

Ο ΠΑΟΚ έφτασε μια φάση μακριά από το να καταφέρει να καμουφλάρει όλα τα κακώς κείμενα που εμφάνισε σε μεγάλα σημεία των δυο αγώνων με τη Μάλμε, αλλά αυτή η  ######## η φάση ήρθε, ο Καμαρά πήγε να διώξει, ένας παίκτης της Μάλμε (σχώρα με, δε θυμάμαι ποιος είσαι και δεν επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής, την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, δεν έχω ακόμα όρεξη να ψάξω να δω είτε ένα κείμενο για το ματς, είτε τη συγκεκριμένη φάση) βάζει τη κόντρα και η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα.

Στο σύνολο των 210 λεπτών των αγώνων ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Μάλμε, ο ΠΑΟΚ είχε στιγμές. Σε αυτές βασίστηκε για να βάλει τα πέντε γκολ που σημείωσε. Είναι κρίμα για τον τρόπο με τον οποίο ήρθε η ισοφάριση – «μαχαιριά» στην τελευταία φάση του αγώνα; Είναι. Είναι άδικο που προκρίθηκε μια ομάδα που έβαλε συνολικά έξι γκολ, είχε φάσεις να βάλει συνολικά άλλα 3-4; Οχι, φίλε. Δεν είναι.

Υπάρχει μια σειρά πραγμάτων που έγιναν όλο το καλοκαίρι που είναι εδώ, είτε τώρα που η ριμάδα η μπάλα μπήκε γκολ στο 96′, είτε το ματς έληγε 3-2. Απλά ρε φίλε, θα προτιμούσα όλα αυτά να τα συζητούσαμε με τον ΠΑΟΚ στα πλέι οφ του Champions League.

Οι αλλαγές που έκανε ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν του βγήκαν. Ούτε ο Ντεσπόντοφ, ούτε ο Βιεϊρίνια, ούτε ο Τσάλοφ, ούτε ο Μουργκ, ούτε ο Σβαμπ. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με την αναγκαστική αλλαγή του Τάισον και συνεχίστηκε από την απόφαση του Λουτσέσκου να βγάλει τον Ζίβκοβιτς.

Γίνεται το 3-3 και εκεί ο ΠΑΟΚ έχει «πεθάνει». Ο ΠΑΟΚ νικήθηκε, όχι από τη Μάλμε αλλά από τους φόβους του.

Ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα του Λουτσέσκου. Του καλύτερου προπονητή της ιστορίας του, του προπονητή που χάρηκα που επέστρεψε και μακάρι να εξαντλήσει και το συμβόλαιο που υπέγραψε πριν λίγους μήνες. Μακάρι να είναι για χρόνια στην Τούμπα και να μην αλλάξει ποτέ χαρακτήρα.

Και οι ομάδες του Λουτσέσκου, όταν εκείνος πιστεύει σε κάτι, πιστεύουν σε αυτό και οι σαλιάρες που φοράνε οι ποδοσφαιριστές στην προπόνηση. Το ίδιο συμβαίνει και όταν φοβάται. Είναι φουλ μεταδοτικός και εμένα μου δόθηκε η αίσθηση  οτι θέλει να βρει τρόπο να προηγηθεί η ομάδα του και μετά να δώσει τη μπάλα στους Σουηδούς και μετά να βρει τρόπο να το λήξει το ματς με το σκορ υπέρ του. Δέχθηκε την ισοφάριση στην τελευταία φάση. Τέλος.

Του έφτανε αυτό το υλικό για να περάσει τη Μάλμε; Εγώ λέω ότι ο Λουτσέσκου «έστυψε» το ρόστερ που είχε. Εκανε αλλαγές που δεν του βγήκαν; Ναι. Εχει μερίδιο ευθύνης; Ναι. Οπως και οι ποδοσφαιριστές του. Οπως και ο Σαββίδης για τις μεταγραφές που δεν έγιναν. (Ναι, ο Σαββίδης. Τι να πω. «Η διοίκηση»; Δεν γίνεται κάθε μα κάθε φορά να σημειώνω στα ρεπορτάζ μου πως «ο Σαββίδης είναι εκείνος που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο» και να μην τον αναφέρω στα στραβά).

Ο ΠΑΟΚ, αυτός ο ΠΑΟΚ είναι 101% ομάδα συνόλου. Ολοι μαζί κερδίζουν, όλοι μαζί χάνουν. Και το βράδυ της Τρίτης, αποκλείστηκε ο ΠΑΟΚ. Ούτε ο Λουτσέσκου με τις αλλαγές που έκανε, ούτε ο Μουργκ με τη χαμένη ευκαιρία, ούτε ο Ντεσπόντοφ με το φάουλ που έκανε στο 95′ που κάνει 2-3 λάθη μαζεμένα.

Ο ΠΑΟΚ, στην προσπάθειά του να μη μετατρέψει την είσοδο στους ομίλους του Champions league σε ψύχωση, πήγε σε μια λογική «game by game». Το αγωνιστικό τμήμα πρέπει να το κάνει αυτό. Όχι η διοίκηση.

Ο ΠΑΟΚ, στη διαδρομή για το Champions League πλήρωσε όσα λάθη έκανε, και τα αγωνιστικά και τα διοικητικά. Τα πλήρωσε όλα. Ενα προς ένα. Και δεν έκανε λίγα. Γι’ αυτό λέω πως ο αποκλεισμός δεν είναι άδικος. Και γι’ αυτό λέω πως είναι κρίμα έτσι όπως ήρθε, στο 90φεύγα.

ΥΓ1: Δεν έγραψα λέξη για τον διαιτητή μόνο και μόνο για να μην  κάνω τη χάρη σε κάποιον να έρθει να μου πει «ο διαιτητής σου φταίει;».

ΥΓ2: Παίκτες και προπονητής, αυτοί οι μάγκες παίκτες και αυτός ο προπονηταράς, μπορούν να πάρουν ξανά το πρωτάθλημα. Ας το βάλουν στο μυαλό τους, ας το βάλουν ως προτεραιότητα κι ας το κάνουν.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News