Αντώνης Καρπετόπουλος: Κόουτς την πιστεύεις την ομάδα;

Τα παιγνίδια είναι σχεδόν φωτοτυπία με διαφορετικούς πρωταγωνιστές: είναι σαν να βλέπεις θεατρικές παραστάσεις με παραλλαγές πάνω στο ίδιο έργο. Αυτή την φορά τον Λάρκιν τον έλεγαν Εντουαρτς, τον Τόμσον τον έλεγαν Νέιπερ και τον Πουαριέ Μπούκερ. Στην Πόλη τα κρίσιμα λάθη του τέλους τα έκανε ο κατά τα άλλα καλός Φουρνιέ, στο Μόναχο ο κατά τα άλλα καλος Ντόρσει.

Και στην Πόλη και στο Μόναχο ο Ολυμπιακός ξέχασε για ένα δεκάλεπτο τον Βεζένκοφ. Και στην Πόλη και στον Μόναχο ο Ολυμπιακός προηγήθηκε και ξέφυγε με μια πεντάδα που για αδιευκρίνιστους λόγους στη συνέχεια δεν αγωνίστηκε ποτέ. Και στην Πόλη και στο Μόναχο ο Ολυμπιακός σκόραρε πολύ κι έχασε από την άμυνα. Στην οποία δεν διακρίνεται ένταση. Πιθανότατα γιατί το άγχος όλων είναι να αποδείξουν πως ο νέος Ολυμπιακός των πολλών λύσεων θα είναι μια επιθετική μηχανή που δεν θα κολλήσει στο σκορ στα κρίσιμα ματς όπως πέρσι. Δεν αποκλείω αυτό να συμβεί. Ομως η Ευρωλίγκα δεν είναι ΝΒΑ. Για να φτάσεις στα κρίσιμα πρέπει να κερδίσεις τα εύκολα. Αν βέβαια εύκολα υπάρχουν: διότι ο Ολυμπιακός με τα όσα δείχνει μέχρι τώρα προσπαθεί να τα κάνει όλα δύσκολα. Και προσπαθεί πολύ.

Απο την ομορφιά στην σύγχιση

Το παράδοξο με τον μέχρι στιγμής Ολυμπιακό είναι ότι και στις τρεις εκτός έδρας ήττες του δεν έχει κάνει καταστροφικά ματς – δεν είναι δηλαδή ιδιαιτέρως κακώς. Το ποτήρι μπορεί κανείς να το δει και μισογεμάτο και μισοάδειο. Ακουσα χθες με μεγάλο ενδιαφέρον την ανάλυση του σοβαρού Γιώργου Μποζίκα στο τέλος του ματς που επιβεβαίωσε αυτό που είναι και η δική μου άποψη: μέχρι τώρα στο διάστημα των αγώνων που ο Ολυμπιακός δίνει περνά από στιγμές ωραίου, παραγωγικού και γρήγορου μπάσκετ σε διαστήματα απόλυτης σύγχυσης που εν τέλει πληρώνει χάνοντας διαφορές που έχει χτίσει με καταθέσεις ποιότητας και έχοντας στο τέλος των ματς ένα τρομακτικό έλλειμα ηγεσίας που είχε φανεί και πέρυσι. Ο Μποζίκας σωστά λέει πως θα ήταν λάθος να ακυρώνεται στην οποιαδήποτε αναλυτική προσέγγιση το διάστημα του παιγνιδιού που ο Ολυμπιακός ήταν καλός: χθες πχ είχε ένα εξαιρετικό δεύτερο δεκάλεπτο που με το second Unit (Ράιτ, Ντόρσεϊ, Βιλντόζα, ΜακΚίσικ, Πίτερς) κράτησε την Μπάγερν στους 12 πόντους, πέτυχε 24 και με καλάθι του Πίτερς έκλεισε το ημίχρονο στο +11 (32-43). Όμως όπως και στην Πόλη η πεντάδα αυτή δεν χρησιμοποιήθηκε ξανά κι αυτή την φορά το καταλαβαίνω: η καλή της δουλειά είχε να κάνει κυρίως με το ότι βρήκε απέναντι της τους αναπληρωματικούς της Μπάγερν που δεν έχει το βάθος του Ολυμπιακού. Κανείς δεν έχει πει ποτέ ότι ο Χέρμπερτ είναι ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη και άλλα τέτοια, αλλά ο Χέρμπερτ δεν θα εμφάνιζε ποτέ στο δεύτερο ημίχρονο μαζί τους Χραντσέσκοφ, Ντα Σίλβα, Μπράνκοβιτς, Ομπστ και Γουίλερ Μπαμπ. Από την άλλη ομολογώ πως δεν περίμενα πως θα αρκούσε στον Χέρμπερτ να εμπιστευτεί για πολλή ώρα τον Εντουρατς, τον Νέιπερ, τον Μπούκερ, τον Φόγκμαν και τον Γουίλερ Μπαμπ (όπως έκανε στο δεύτερο ημίχρονο) για να δει την Μπάγερν να πετυχαίνει 50 πόντους και να παίρνει το ματς. Μεταξύ μας αν αυτό συνέβη δεν είναι γιατί η συγκεκριμένη πεντάδα πετούσε φλόγες, αλλά γιατί ο Ολυμπιακός έχασε την στόχευση του (που ήταν αρχικά να χτυπήσει κοντά στο καλάθι) κι έμπλεξε πολύ πάλι εξαιτίας ασταμάτητων αλλαγών, που είχαν ως αποτέλεσμα να μοιραστεί μεν ο χρόνος σε δέκα παίκτες, αλλά να λείπει πολύ η ομοιογένεια που είναι το σημαντικότερο για να παίξει μια ομάδα σωστά. Ο Ολυμπιακός δεν αξιοποίησε τους ψηλούς του απέναντι σε μια κοντή ομάδα (ο Φαλ ξεκίνησε με 6 πόντους στο πρώτο δίλεπτο και ξαναπήρε την μπάλα για να καρφώσει στα πενήντα δευτερόλεπτα πριν το τέλος του ματς), δεν είχε τον Παπανικολάου στο παρκέ όταν έψαχνε δυο άμυνες για να τελειώσει το ματς όταν προηγήθηκε 66-71 στα 6 λεπτά πριν το τέλος, και δεν πήρε πάλι τίποτα από το Βεζένκοφ στο τελευταίο δεκάλεπτο γιατί οι περιφερειακοί του τον ξέχασαν.

Γκαρντ που κάνουν τραμπάλα

Η αστάθεια των γκαρντ σε άμυνα και επίθεση είναι ένα μεγάλο ζήτημα στην αρχή της περιόδου. Χθες ο Ντόρσεϊ έπαιξε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά και πήρε και σουτ ενώ μια κάποια επιθετική προσφορά στο καλό δεύτερο δεκάλεπτο την είχε και ο Βιλντόζα που είχε δυο τρίποντα και τρεις ασίστ. Όμως ο Γουόκαπ υπέφερε απίστευτα στην άμυνα, ο ΜαΚίσικ δεν είχε την προσφορά προηγούμενων αγώνων και ο Φουρνιέ ήταν χαμένος και σε άμυνα και σε επίθεση με 1/7 σουτ. Ωστόσο όλοι αυτοί οι παίκτες αισθάνεσαι πως μεταφέρουν ένα άγχος και με άγχος δύσκολα παίζεται μπάσκετ. Όταν από το παρκέ λείπουν οι «παλιοί» που γνωρίζονται (Γουόκαπ, Παπ, Βεζένκοφ, Φαλ), λείπουν και οι συνεργασίες και πληθαίνουν οι ατομικές πρωτοβουλίες. Οσο για την άμυνα οι 30 πόντοι του Εντουαρτς (με 10/14 δίποντα), οι 20 του Μπούκερ (με 5/8 δίποντα και 2/3 (αν είναι δυνατόν!) τρίποντα μαρτυρούν ότι δεν έγινε καμία απολύτως σοβαρή δουλειά. Η δε ευκολία με την οποία ο Νέιπερ διαλέγει στο τέλος τον Βεζένκοφ για να πετύχει το τρίποντο της νίκης της Μπάγερν δείχνει πως η άμυνα με αλλαγές δεν είναι πάντα η λύση για όλα τα δεινά, κυρίως γιατί ο μη καλύτερος προπονητής της Ευρώπης Χέρμπερτ, αν ξέρει τι θα κάνεις, ξέρει να εξηγήσει και στους καλούς παίκτες του πως θα επιτεθούν.

Πρόβλημα νοοτροπίας

Ο Ολυμπιακός έχει στην αρχή της σεζόν ένα πρόβλημα νοοτροπίας συνολικά: το καταλαβαίνεις κι από τις επιπόλαιες τοποθετήσεις διάφορων οπαδών του που χλεύαζαν πχ την εύκολη νίκη του ΠΑΟ με την Μπάγερν που έχει ήδη κερδίσει και την Ρεάλ. Εχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως ο Ολυμπιακός έχει 14 παίκτες που κοιτάζοντας απλά τον αντίπαλο μπορεί και να τον κερδίσουν: δεν ισχύει. Αν δεν υπάρξει ιδρώτας, συγκέντρωση και σοβαρότητα οι αρνητικοί πρωταγωνιστές μετά από κάθε ματς θα είναι αρκετοί και οι απόντες θα είναι οι καλύτεροι – χθες πχ ήταν ο Γκος, ο Μιλουτίνοφ και ο Λαρεντζάκης. Χρειάζονται επίσης ξεκάθαροι ρόλοι και ιεραρχία: ο επιμερισμός του χρόνου δεν κάνει χαρούμενο ένα παίκτη αν η ομάδα δεν κερδίζει – οι νίκες φέρνουν αυτοπεποίθηση, κι αυτή είναι που φανερά λείπει. Η συγκέντρωση και η σοβαρότητα είναι χρέος των παικτών, οι στρατηγικές προσεγγίσεις είναι δουλειά του Γιώργου Μπαρτζώκα και θα την δούμε ίσως προσεχώς με την προϋπόθεση ότι πιστεύει στην ομάδα. Για την ώρα φαίνεται ότι η ομάδα κουβαλάει πολύ σταριλίκι κι ο κόουτς με αυτά είναι αλεργικός.

Ο Ολυμπιακός ζορίστηκε κι έμπλεξε στα εύκολα και με την Εφές, και με την Μπάγερν και με την Ζαλγκίρις – κι ας κέρδισε την ομάδα του Τρινκέρι: τα ματς αυτά είναι σχεδόν ίδια. Παραδόξως το καλό είναι ότι έχει μπροστά του δύσκολα: παίζει την Κυριακή για το πρωτάθλημα με τον ΠΑΟ, ακολουθούν στο ΣΕΦ η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπάρτσα στο και η απερίγραπτης δυσκολίας δοκιμασία κλείνει με ματς με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ για την Ευρωλίγκα. Και μετά από αυτά θα έχουμε μια καλύτερη εικόνα για το αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο…

Πηγή: karpetshow.gr

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News