Υπεράνω Ολων: Δεν μπορούμε να φύγουμε από κάποιο γήπεδο χωρίς άγχος;

Συγνώμη αλλά εγώ δεν είμαι από αυτούς που θα πανηγυρίσουν για την νίκη με τον Ατρόμητο. Δεν θα ασχοληθώ δε ούτε με την διαιτησία και το VAR. Ας μιλήσουν αυτοί που βγήκαν σαν σαλιγκάρια μετά τα ματς με Παναιτωλικό και Άρη, και «είδαν» ότι ευνοήθηκε ξανά ο Ολυμπιακός μετά από 16 αγωνιστικές.

Αυτοί που γράφουν ψέματα για τις σχέσεις με τον Ατρόμητο και καλά. Δεν είδατε; Άνοιξε τα πόδια το «παράρτημα». Ουστ ψεύτες επ’ αμοιβή. Ας ενημερώσουν τον κόσμο αν ήταν ή όχι φάουλ επιθετικό το 1-2, και αν και κατά πόσο ήταν πέναλτι στο 94’. Εμείς λοιπόν οφείλουμε να ανάψουμε μια λαμπάδα στον Τζολάκη ίσα με το μπόι του, που με την απόκρουση του στο τέλος του αγώνα, αύξησε την διαφορά από τους διώκτες μας στο +4 από τον δεύτερο, που είναι πλέον ο ΠΑΟ, στο +6 από την ΑΕΚ και στο +9 από τον ΠΑΟΚ.

Σε ένα ματς που έπρεπε να εξελιχθεί σε περίπατο, με τόσες κλασικές ευκαιρίες χαμένες και μετατράπηκε ξανά σε θρίλερ. Αυτό το «ξανά» λοιπόν με χάλασε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Με διαόλισε το γεγονός ότι δώσαμε πάλι δικαιώματα, και στον Ατρόμητο το θάρρος να μας ισοφαρίσει από την στιγμή που παρέμενε το εύθραυστο 1-2, και στον Φωτιά για να βρει την φάση μας την «κάνει».

Με χάλασε το γεγονός ότι δεν πήρε φανέλα βασικού ο Γιάρεμτσουκ. Ότι αναγκαζόμαστε να παίζουμε με αριστερό μπακ τον Πιρόλα και δεν έχουμε φέρει 20 μέρες τώρα μπακ απ ή και καλύτερο του Ορτέγκα. Με χάλασε ότι δεν έχουμε φέρει χαφ ακόμη και δεν έχουμε κάθετη ανάπτυξη στο παιχνίδι. Και δεν μπορώ να ακούω να φύγουν πρώτα παίχτες από το Ρέντη για να έρθουν αντικαταστάτες τους και να έχει φύγει ο Γουίλιαν σχεδόν ένα μήνα τώρα, χωρίς να έχει έρθει ήδη το ένα από τα δύο εξτρέμ που χρειαζόμαστε.

Με χάλασε πως ενώ το έργο το έχουμε ξαναδεί, το ξαναπαίξαμε. Μα είναι δυνατόν να παίζουμε με την φωτιά συνεχώς; Ως πότε θα σωζόμαστε από τον Κωστούλα και τον Τζολάκη στο ενενήντα-φεύγα; Πήγε να γίνει του «Λεβαδειακού» πάλι ενώ ξέραμε ότι με νίκη θα τελειώναμε το μισό πρωτάθλημα; Είναι δυνατόν να μην μπορούμε να κρατήσουμε την μπάλα; Να σκοράρουμε εύκολα και να καθαρίσουμε το ματς; Να ελαχιστοποιήσουμε τους κινδύνους για την εστία μας; Με τα λεπτά να περνούν και τα περιθώρια για αντίδραση αν ο μη γένοιτο ισοφαριζόμασταν να μην υπάρχουν; Δεν μπορούμε να φύγουμε από κάποιο γήπεδο χωρίς άγχος για την τελική επικράτηση;

Είμαι περίεργος να δω ποιους και αν θα προστατεύσει στο Πόρτο ο Μεντιλίμπαρ, γιατί το ματς της χρονιάς είναι με τον Παναθηναϊκό και όχι με τους Πορτογάλους. Με αυτούς πρέπει να εμφανιστούμε με την όσο δυνατόν καλύτερη και πιο ξεκούραστη 11άδα και όχι με την Πόρτο. Στο Καραϊσκάκη θα κριθεί το 48ο Πρωτάθλημα. Στην Ευρώπη όλα δείχνουν ότι λογικά δύσκολα θα περάσουμε απευθείας στους «16» και θα δώσουμε ματς για τους «32», άρα το ματς με την Καραμπάγκ είναι αυτό πρέπει να «κυκλώσουμε». Κι αυτό πάλι το δίνουμε στο Καραϊσκάκη.

Με τέτοια νοοτροπία όμως δεν πάμε πουθενά. Δεν είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός να μην μπορεί να διαχειριστεί και να τελειώνει χωρίς άγχος ένα ακόμη ματς ενώ προηγείται με 2-0 απέναντι όχι μόνο στον Λεβαδειακό ή τον Ατρόμητο αλλά σε οποιονδήποτε άλλον αντίπαλο στην Ελλάδα.

Και για αυτό δεν φταίνε μόνο οι μεταγραφές που λέμε εδώ και μήνες ότι χρειαζόμαστε, και όλο έρχονται και όλο στον δρόμο είναι.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News