Βασίλης Παπαχρήστου: Ο ήρωας του... ενός απογεύματος για τον Ολυμπιακό

Καλύτεροι ποδοσφαιριστές από τον Βασίλη Παπαχρήστου έχουν περάσει πολλοί από τον Ολυμπιακό τα τελευταία σαράντα χρόνια. Λίγους, όμως, τους θυμάται με τόση αγάπη ο κόσμος όσο τον Γιαννιώτη μέσο.

Μερικές φορές αρκεί μία στιγμή για να κερδίσεις την αθανασία. Κι αυτή η στιγμή ήρθε για τον Παπαχρήστου στις 15 Φεβρουαρίου 1987. Ο Ολυμπιακός υποδεχόταν ως τυπικά γηπεδούχος τον Παναθηναϊκό, στην κοινή έδρα του ΟΑΚΑ. Στο 70′, λίγα δευτερόλεπτα αφότου είχε μπει στο παιχνίδι στη θέση του συντοπίτη του, Ανδρέα Μπονόβα, βρέθηκε στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή ύστερα απ’ τη σέντρα του Νίκου Αναστόπουλου και την κεφαλιά του Γιώργου Βαΐτση κι έστειλε την μπάλα στα δίχτυα με πλασέ από το ύψος της μικρής περιοχής.

Με αυτό το γκολ του Παπαχρήστου οι «ερυθρόλευκοι» πήραν τη νίκη με 2-1, την οποία οι οπαδοί τους πανηγύρισαν σαν να έκρινε τον τίτλο. Αυτή η αίσθηση επικρατούσε εκείνη τη μέρα στις τάξεις του Ολυμπιακού, παρότι απέμεναν δώδεκα αγωνιστικές για να τελειώσει το πρωτάθλημα. Η διαφορά των επτά βαθμών που είχε αποκτήσει από τον Παναθηναϊκό έμοιαζε μη αναστρέψιμη, ιδίως απ’ τη στιγμή που η νίκη έδινε δύο πόντους κι όχι τρεις.

Δεύτερος, βέβαια, ήταν ο ΟΦΗ ο οποίος βρισκόταν στο -3 και τρίτος ο ΠΑΟΚ στο -4. Όμως, κανείς απ’ τους δύο δεν ανησυχούσε την ομάδα του Αλκέτα Παναγούλια. Κάτι που επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια, όταν οι «πράσινοι» τους προσπέρασαν αμφότερους, χωρίς ωστόσο να απειλήσουν τον Ολυμπιακό, ο οποίος στέφθηκε πρωταθλητής με δέκα βαθμούς διαφορά.

Πράγματι, λοιπόν, εκείνο το γκολ του Παπαχρήστου ήταν καθοριστικό. Γι’ αυτό τον θυμούνται ακόμα οι «ερυθρόλευκοι» οπαδοί, γι’ αυτό το είχε πανηγυρίσει έξαλλα κι ο ίδιος. «Δεν θα ξεχάσω εκείνες τις στιγμές σε ένα γεμάτο Ολυμπιακό στάδιο που σίγουρα είχε περισσότερο κόσμο από το κανονικό. Αυτό το γκολ με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή», είχε δηλώσει ο Γιαννιώτης άσος στη συνέντευξη που είχε δώσει στο sportday.gr πριν από δύο χρόνια.

Ο Παπαχρήστου ήταν καθαρόαιμος αμυντικός χαφ, ο συνήθης ρόλος του οποίου στο 4-3-3 της εποχής ήταν εκτός απ’ το να κόβει, να γίνεται… βδέλλα στο «δεκάρι» του αντιπάλου. Θα ‘χετε διαβάσει για τον Λόταρ Ματέους που προσπαθούσε να ακολουθήσει παντού τον Ντιέγκο Μαραντόνα στον τελικό του Μουντιάλ του ’86 ή, ακόμα παλιότερα, για τον Φραντς Μπεκενμπάουερ που είχε την ίδια αποστολή απέναντι τον Μπόμπι Τσάρλτον στον αντίστοιχο τελικό του ’66.

Έτσι κι ο γενειοφόρος άσος αναλάμβανε πάντοτε να μαρκάρει το «αστέρι» της αντίπαλης ομάδας και, όπως περιγράφει γλαφυρά στην προαναφερθείσα συνέντευξη, το απολάμβανε ακόμα και στις περιπτώσεις που τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα ήθελε. Συνήθως, πάντως, ήταν αποτελεσματικός στα καθήκοντά του γι’ αυτό και το 1985, χρονιά κατά την οποία η ομάδα του, ο ΠΑΣ Γιάννινα, ανέβηκε από τη Β’ στην Α’ Εθνική, πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό.

Η προπονητική καριέρα και η αυτοδιοίκηση

Η αλήθεια είναι ότι ο Παπαχρήστου δεν κατάφερε να βρει ποτέ σταθερή θέση στο βασικό σχήμα του Ολυμπιακού. Ήταν ο ήρωας του… ενός απογεύματος (αφού το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό είχε αρχίσει στις 14:45) αλλά ούτε κι εκείνο το ιστορικό γκολ τον βοήθησε να μακροημερεύσει στον Πειραιά. Τον Δεκέμβριο του 1987, λίγο μετά την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ από τον Γιώργο Κοσκωτά, ήταν ανάμεσα στους παίκτες που αποχώρησαν.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ήταν καλός ποδοσφαιριστής. Είχε αποδείξει την αξία του στον ΠΑΣ, με τον οποίο είχε παίξει βασικός επί οκτώ χρόνια (τα περισσότερα στην κορυφαία κατηγορία) και συνέχισε να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο και μετά την αποχώρησή του από τους «ερυθρόλευκους». Αγωνίστηκε για δύο χρόνια στον Εθνικό, προτού επιστρέψει στα Γιάννινα, όπου έκλεισε την καριέρα του το 1992, σε ηλικία 33 ετών.

Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την προπονητική σημειώνοντας αρκετές επιτυχίες στις μικρότερες κατηγορίες. Πήρε μικρή γεύση και από την Α’ Εθνική, αλλά με τις πιθανότητες πάντοτε εναντίον του. Το 2002 στον αγαπημένο του ΠΑΣ Γιάννινα, που μαστιζόταν από τεράστια οικονομικά προβλήματα, ενώ  δύο φορές ανέλαβε αποστολές… αυτοκτονίας στον Πανηλειακό. Το 2001 διαδέχθηκε τον Κώστα Πολυχρονίου αλλά η σωτηρία χάθηκε στα μπαράζ με την Παναχαϊκή και το 2004 τον Σάκη Τσιώλη, όταν όμως ήταν πολύ αργά κι ο υποβιβασμός ήταν αναπόφευκτος.

Ο Παπαχρήστου συνέχισε να εργάζεται ως προπονητής μέχρι τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Ένιωσε ότι το τοπίο που είχε διαμορφωθεί στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο (ειδικά στις κατώτερες επαγγελματικές κατηγορίες) δεν τον σήκωνε, ενώ είχε ήδη μπει μέσα του το σαράκι της ενασχόλησης με την τοπική αυτοδιοίκηση. Από το 2012 έως και το 2023 εκλεγόταν συνεχώς περιφερειακός σύμβουλος Ηπείρου, διατελώντας μάλιστα για μία τετραετία αντιπεριφερειάρχης Νεολαίας, Αθλητισμού και Εθελοντισμού.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 15 Φεβρουαρίου

2023: Ο Ζοέλ Εμπίντ φτάνει τους 10.000 πόντους στο ΝΒΑ κατά τη διάρκεια του αγώνα των Φιλαδέλφεια 76ers με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς (118-112).

2021: Πεθαίνει σε ηλικία 71 ετών από επιπλοκές του COVID-19 ο Λεοπόλδο Λούκε, σέντερ φορ της Εθνικής Αργεντινής που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1978. Σε συλλογικό επίπεδο διακρίθηκε κυρίως με τη φανέλα της Ρίβερ Πλέιτ.

2003: Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον κλωτσά ένα παπούτσι στα αποδυτήρια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μετά τον αποκλεισμό απ’ την Άρσεναλ στο Κύπελλο και πετυχαίνει, άθελά του, στο αριστερό φρύδι τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο οποίος λίγες στιγμές νωρίτερα τον είχε βρίσει. Το επεισόδιο αποκαλύπτεται μερικές μέρες αργότερα και προκαλεί σάλο και θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην αποχώρηση του Μπέκαμ απ’ τη Γιουνάιτεντ (στο τέλος της σεζόν θα μεταγραφεί στη Ρεάλ Μαδρίτης).

2002: Πεθαίνει σε ηλικία 63 ετών ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Προοδευτικής και του Απόλλωνα Σμύρνης, Γιάννης Βαραμέντης, ύστερα από νοσηλεία δύο μηνών λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου που είχε υποστεί.

1993: Πεθαίνει σε ηλικία μόλις 44 ετών ο πρώην γενικός γραμματέας Αθλητισμού, Γιώργος Κασιμάτης, ο οποίος κατά τη διάρκεια της θητείας του (1988-89) προώθησε πολλά προγράμματα μαζικού αθλητισμού για όλες τις ηλικίες.

1978: Ο Λίον Σπινκς νικά τον Μοχάμεντ Αλί στο Λας Βέγκας με ομόφωνη απόφαση των κριτών και κατακτά τη ζώνη του παγκόσμιου πρωταθλητή στα υπερβαρέα. Είναι η πρώτη φορά που ο Αλί χάνει τον τίτλο του μέσα στο ρινγκ.

1970: Με σκόρερ τον Σπύρο Πομώνη (45′) η ΑΕΚ νικά 1-0 τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και ξαναμπαίνει στο κυνήγι του πρωταθλήματος.

1956: Η Ουρουγουάη αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής για ένατη φορά στην ιστορία της, χάρη στη νίκη με 1-0 επί της Αργεντινής στο «Σεντενάριο» του Μοντεβιδέο. Το γκολ πετυχαίνει ο Χαβιέ Αμπρουά στο 23′.

1951: Με κορυφαίο παίκτη τον νεαρό αμυντικό Κώστα Λινοξυλάκη και σκόρερ τους Ραδίτσα, Μακρή και Πετρόπουλο, ο Αστέρας Αθηνών συντρίβει την ΑΕΚ με 3-0 και προκρίνεται στους «4» του Κυπέλλου Ελλάδας.

1945: Η Αργεντινή νικά με 3-1 τη Βραζιλία και κάνει το πιο καθοριστικό βήμα για την κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα, το οποίο φιλοξενείται στα γήπεδα της Χιλής. Και τα τρία γκολ σημειώνει ο Νορμπέρτο Μέντες.

1936: Η Νορβηγίδα Σόνια Χένιε κατακτά το τρίτο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο ατομικό του καλλιτεχνικού πατινάζ στους αγώνες του Γκάρμις-Παρτενκίρχεν, ρεκόρ το οποίο δεν έχει επαναλάβει καμία άλλη αθλήτρια μέχρι σήμερα. Μόνο μία αθλήτρια έχει υπερασπιστεί έκτοτε με επιτυχία τον τίτλο της, η Ανατολικογερμανίδα Καταρίνα Βιτ (1984, 1988).

1932: Ο Αμερικανός Έντι Ίγκαν κερδίζει το χρυσό μετάλλιο ως μέλος της ομάδας μπόμπσλεϊ των ΗΠΑ στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Λέικ Πλάσιντ. Γίνεται έτσι ο μοναδικός αθλητής που ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και στις δύο βερσιόν της κορυφαίας διοργάνωσης, σε διαφορετικά αθλήματα, αφού το 1920 στην Αμβέρσα είχε αναδειχθεί χρυσός ολυμπιονίκης στα ελαφρά βαρέα βάρη της πυγμαχίας.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News