Υπεράνω Όλων: Ευλογημένος ο Μεντιλίμπαρ, που έχει να διαχειριστεί ένα τέτοιας αξίας ρόστερ

Ο Ολυμπιακός έχει την ευλογία να διαθέτει 5 νεαρής ηλικίας χαφ, στις θέσεις 6-8, τους Λιατσικούρα, Μουζακίτη, Έσε, Νασιμέντο και Σιπιόνι, που ίσως ποτέ στην σύγχρονη Ιστορία του, δεν υπήρξαν ταυτόχρονα την ίδια χρονική περίοδο στο ρόστερ του. Δύο εξ αυτών από την ακαδημία του συλλόγου, και άλλους τρεις από την Αργεντινή και την Πορτογαλία, που του κόστισαν 12.000.000 ευρώ.

Όποιος δεν βλέπει ότι ο Ολυμπιακός «παίζει μπάλα» πλέον σε άλλο επίπεδο εθελοτυφλεί. Και αν εθελοτυφλεί απλά επιβεβαιώνει τους λόγους για τους οποίους οι «άλλοι» απλά συμμετέχουν στο Πρωτάθλημα. Όταν δε κοιτάς την επιθετική του γραμμή, που κόστισε ελάχιστα μπροστά σε αυτά που του προσφέρει, αποτελούμενη από τους Ελ Καμπί, Γιάρεμτσουκ και Ταρέμι, σέντερ φορ που άνετα έπαιζαν βασικοί σε οποιαδήποτε άλλη μεγάλη Ελληνική ομάδα, σε πιάνει το λιγότερο δέος. Οι Τσικίνιο, Γιαζίτζι, είναι οι τρανές αποδείξεις ότι αρκετές φορές τα χρήματα δεν παίζουν ρόλο για την προσφορά κάποιου παίχτη, γιατί κόστισαν ελάχιστα, μιλάμε για κανονική «κλοπή» ένα πράμα, και η συνεισφορά τους είναι ανεκτίμητη.

Και αν λέμε αυτούς κλοπή τι να πούμε για την «επιστροφή» του αρχηγού Ρέτσου, την περίπτωση του Πιρόλα, τον ερχομό ως ελεύθερο του Ροντινέϊ, και τους πολλά υποσχόμενους Ορτέγκα, Κοστίνια, Μπρούνο και Μάντσα. Η μήπως είναι «λίγος» ο Μπιανκόν; Το μοναδικό «πρόβλημα» του Ολυμπιακού είναι τα εξτρέμ.

Όχι έτσι ακριβώς όμως. Καθώς εκεί δεσπόζει το όνομα του Ποντένσε, ενός παίχτη πολυτέλεια για το Ελληνικό Πρωτάθλημα, που η τρέλα του και μόνο για τον σύλλογο τον κρατάει στα μέρη μας. Θα τολμούσα να έλεγα το ίδιο και για τον Ζέλσον αλλά οι συχνοί τραυματισμοί του, είναι το μοναδικό του «μειονέκτημα». Αυτό είναι το ένα μέρος του «προβλήματος» και το άλλο είναι ότι δεν έχουν «μπει» στο πνεύμα της ομάδας, οι Καμπελά και Στρεφέτσα. Η αξία τους; Αδιαμφισβήτητη. Εδώ χρειάζεται η στήριξη και η υπομονή από τον κόσμο, να τους κάνει να νοιώσουν μέλη της οικογένειας, για να ξεδιπλώσουν τις πτυχές του ταλέντου τους.

Και τι ευλογία για τον Πνευμονίδη, να έχει τέτοιους συμπαίχτες, και τόση στήριξη από τον Μεντιλίμπαρ. Αυτός και αν έχει περιθώρια βελτίωσης μπροστά του.

Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, μια κατηγορία μόνος του είναι ο Κωνσταντής Τζολάκης. Τον άφησα τελευταίο, γιατί για μένα είναι ο μοναδικός που δεν πρέπει να πουληθεί ποτέ, όσο μεγάλη και αν είναι η πρόταση που θα έρθει. Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται σε μια εποχή υπέρ το δέον επαγγελματική. Και γιατί είναι Έλληνας και γιατί είναι ακόμη μικρός σε ηλικία και γιατί σπανίζουν τερματοφύλακες σε όλη την Ευρώπη με τα προσόντα του. Αυτό το απίστευτο για τα Ελληνικά δεδομένα ρόστερ καλείται να το κάνει ακόμη καλύτερο ο Μεντιλίμπαρ.

Μόλις «βρουν» ο ένας τον άλλον, αποκτήσουν χημεία και αυτοματισμούς, και προσαρμοστούν άπαντες, θα δούμε τον πραγματικό Ολυμπιακό. Μέχρι σήμερα βλέπουμε μόλις ένα μικρό μέρος των δυνατοτήτων του. Σε σημείο να θεωρώ ως ατυχία που μετέχουμε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή η ομάδα, θα κατακτούσε ξανά το Κόνφερενς, και θα ήταν μέσα στα 3-4 , φαβορί για την κατάκτηση του Γιουρόπα.

Δεν στέκομαι μέχρι σήμερα, σε κανένα αποτέλεσμα, είτε θετικό, είτε αρνητικό, απλά «βλέπω» το μέλλον να προμηνύεται ευοίωνο. Και πώς να μην είναι έτσι όταν όλοι αυτοί αποτελούν το 97% όχι μόνο του φετινού ρόστερ, αλλά τουλάχιστον και της επόμενης χρονιάς.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News