Κίναν Εβανς: «Σαν» τραγωδία

Αδιάφορο αν ο σύλλογος είναι «καταραμένος». Αδιάφορο μέχρι και το τελευταίο από τα πολλά ευρώ που έχει πληρώσει η διοίκηση για έναν μπασκετμπολίστα που σε δυο χρόνια παρουσίας στον Πειραιά θα μετρά ισάριθμα επίσημα παιχνίδια. 

Αδιάφορο αν ο Ολυμπιακός θα ενισχυθεί στην περιφέρεια και εκ των πραγμάτων ελάσσονος σημασίας αν η ομάδα με τα κόκκινα πάτησε κάτω εκείνη με τα πράσινα, που πήγε στο ΣΕΦ ως πρωτοπόρος της διοργάνωσης. 

Με όλον τον σεβασμό στους ανθρώπους και στους θρύλους που έχουν χύσει αίμα για το θέατρο και τον κινηματογράφο, πρέπει να ξέρουν πως καμία μορφή ερμηνευτικής τέχνης δε θα πλησιάσει ποτέ τον αθλητισμό στην ικανότητά του να αντανακλά τις δυσκολίες της πραγματικής ζωής και να περνά σχεδόν χειρουργικά τα θετικά και τα αρνητικά συναισθήματα. 

Κανένα δράμα δε θα αδειάσει τον θεατή όσο η τραγική αντιδιαστολή δύο εικόνων που απείχαν λίγα δευτερόλεπτα: εκείνης του Κίναν Εβανς να πραγματοποιεί την είσοδό του στο παρκέ, υπό τους ήχους του ονόματός του από φωνές ανθρώπων που στην πραγματικότητα δε τον είχαν γνωρίσει ποτέ, και εκείνης του ίδιου ανθρώπου να αποχωρεί υποβασταζόμενος, ψελίζοντας με βλέμμα σπαρακτικό αυτό που άπαντες ήδη σκέφτονταν: «No way». 

Ιατρικά, εξηγείται. Στην πραγματικότητα, ποιος από τους χιλιάδες αθλητές των οποίων τις καριέρες παρακολουθούμε, έχει βιώσει κάτι τέτοιο; Απανωτά, απάνθρωπα χτυπήματα, με τρόπο που κάνουν και τον πιο αποφασισμένο να αμφισβητήσει την πίστη του. Ανάρρωσε από τον πρώτο αχίλλειο, έκανε επίδειξη δύναμης για να γίνει ένας από τους καλύτερους γκαρντ της Ευρώπης και λίγους μήνες αργότερα, μόλις συμφώνησε για τη μεταγραφή του στο κορυφαίο επίπεδο, τραυματίστηκε βάναυσα. Πάλεψε με τον εαυτό του, νίκησε τις μαύρες σκέψεις, πέρασε επιπρόσθετες δοκιμασίες, και μετά από ενάμιση χρόνο επέστρεψε. Μίλησε για τις μάχες του, άκουσε τον κόσμο να τον στηρίζει όσο κανέναν, φωτογραφήθηκε χαμογελαστός με τη σύντροφο και το παιδί του, κι εκεί που πράγματι αισθάνθηκε πως είχε αφήσει πίσω του το βουνό, πέρασε τη νύχτα της επιστροφής του στη EuroLeague στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου των Αθηνών. 

«Σαν»

Καλώς δειλιάζουμε εσχάτως να χρησιμοποιούμε τη λέξη στον αθλητισμό, προς σεβασμό σε όσους βίωσαν πραγματικές. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, την επέτρεψε: τραγωδία. 

Εστω «σαν» τραγωδία. Ο Κίναν Εβανς, βλέπετε είναι ακόμα πλάι σε εκείνους που αγαπά και τους φωτίζει με την αποδεδειγμένη του δύναμη. Από την άλλη, δεν είναι αμφιλεγόμενος ή έστω ατελής όπως οι ήρωες των αρχαίων τραγωδιών κατά τον Αριστοτέλη. Δεν ζει όσα ζει λόγω κάποιου πάθους ή κάποιας αδυναμίας. Μοιάζει περισσότερο με τους καταραμένους ήρωες που βίωναν προκαθορισμένα μαρτύρια, μόνο που εκείνος δε τα έχει κληρονομήσει. Ισως Ιππόλυτος, ίσως καλύτερα Σίσυφος, αφού αυτός ο βράχος όλο γκρεμοτσακίζεται. Μόνο που ο Κίναν δεν εξαπάτησε κανέναν.

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός του άξια λεγόμενου Μπαρτζώκα επιβάλλεται να στηρίξει αυτόν τον άνθρωπο μέχρι να σταθεί και να πατήσει σταθερά στα δυο του πόδια. Και θα το κάνει.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News