Σαν Σήμερα - Νίκος Χρηστίδης: Ο Άρης τον κατηγόρησε, αλλά αυτός τον αγαπά ακόμα

Χαρακτηριστικό γνώρισμα των παραγόντων του ελληνικού ποδοσφαίρου πριν από την καθιέρωση του επαγγελματισμού (1979) ήταν η αναζήτηση εχθρών… εντός των τειχών.

Σε περίπτωση ήττας σε κάποιον καθοριστικό αγώνα, κυριαρχούσε η καχυποψία για προδοσία. Ότι κάποιος «τα είχε πάρει» από τον αντίπαλο ώστε να έχει μειωμένη απόδοση και οι υποψίες κυνηγούσαν τον παίκτη ή τους παίκτες που είχαν υποπέσει σε λάθη. Όχι ότι όλα ήταν καλώς καμωμένα. Υπήρχαν σε πολλές ομάδες ποδοσφαιριστές που είχαν δώσει δικαιώματα.

Κάποιες φορές, όμως, όλη αυτή η κατάσταση εξελισσόταν σε εμμονή κι έφτανε στο σημείο να σπιλώνει υπολήψεις δίχως να δίνει καν στον κατηγορούμενο το δικαίωμα της απολογίας. Όπως είχε συμβεί μεταξύ του Άρη και του Νίκου Χρηστίδη, ύστερα από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στου Χαριλάου, στις 30 Δεκεμβρίου 1973 (2-4). Το ίδιο κιόλας βράδυ, το Δ.Σ. των «κίτρινων» συνεδρίασε ερήμην του έμπειρου τερματοφύλακα και αποφάσισε παμψηφεί τη διαγραφή του από το μητρώο του συλλόγου!

Η απόφαση προκάλεσε σάλο, μια και ο Άρης ουσιαστικά αποφάσιζε να κόψει το ποδόσφαιρο σε έναν βασικό ποδοσφαιριστή του ο οποίος ήταν μέλος και της Εθνικής Ελλάδας. Αυτό σήμαινε η διαγραφή τότε. Όχι μόνο δεν μπορούσες να παίξεις στην ομάδα στην οποία είχες δελτίο, αλλά ούτε να πάρεις μεταγραφή μια και έχανες την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή!

Σ’ αυτήν τη θέση είχε βρεθεί από τη μία στιγμή στην άλλη ο Χρηστίδης. Ήταν ήδη 29 ετών, μετρούσε σχεδόν μια δεκαετία ως βασικός γκολκίπερ του Άρη και ύστερα από μία κακή εμφάνιση η διοίκηση του συλλόγου του δεν του επέτρεπε καν να προσπαθήσει να αποδείξει ότι δεν ήταν ελέφαντας! Φυσικά είχαμε ακόμα Χούντα (του Δημήτρη Ιωαννίδη, ο οποίος είχε ανατρέψει τον Γιώργο Παπαδόπουλο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου), οπότε υπήρχε μια δικαιολογία…

Ειδικά η εφημερίδα «Αθλητικά Νέα» που εξέδιδε ο… πρόεδρος του Άρη, Νίκος Καμπάνης, είχε δώσει «στεγνά» τον έμπειρο τερματοφύλακα. Πέρα από τον πηχυαίο τίτλο με τον οποίο τον κατηγορούσε ευθέως για μειωμένη απόδοση («χάρισε τη νίκη στον Θρύλο»), άφηνε υπονοούμενα τόσο στις περιγραφές των γκολ όσο και στην ατομική κριτική που υπέγραψε ο Τάκης Χασήρ.

«Πλήρης η ευθύνη του για τα γκολ που δέχθηκε. Δεν είχε καμία σχέσι με τον διεθνή τερματοφύλακα που γνωρίζουμε. Αδικαιολόγητη η απόδοσή του».

Τα επίμαχα γκολ και οι οικονομικές αξιώσεις

Έφταιγε πράγματι ο Χρηστίδης για τα γκολ που δέχθηκε εκείνο το απόγευμα από τον πανίσχυρο Ολυμπιακό; Βίντεο δεν υπάρχει για να μπορούμε να σχηματίσουμε γνώμη, οπότε αρκούμαστε στις περιγραφές των εφημερίδων της εποχής.

Στο 11′ ο Υβ Τριαντάφυλλος τον αιφνιδίασε με σουτ στην κλειστή του γωνία (0-1). Στο 14′ έχασε την μπάλα ύστερα από γέμισμα του Μίλτον Βιέρα, με συνέπεια ο Μιχάλης Κρητικόπουλος να σκοράρει από κοντά. Και στο 56′ (αφού στο μεταξύ ο Άρης είχε μειώσει με πέναλτι του Άγγελου Σπυρίδωνα) απέκρουσε ασθενώς ένα σουτ του Δημήτρη Περσίδη, δίνοντας ξανά τη δυνατότητα στον Κρητικόπουλο να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.

Το τέταρτο γκολ το έβαλε στο 76′ ο Χούλιο Λοσάντα στον αναπληρωματικό τερματοφύλακα, Στέλιο Παπαφλωράτο, ο οποίος είχε μπει στο γήπεδο αμέσως μετά το 1-3 με εντολή του Καμπάνη που εκτέλεσε ο έφορος Λεωνίδας Ποζάνης (ο προπονητής, Μπράνκο Στάνκοβιτς, απλώς παρακολουθούσε). Ο Σπυρίδων πέτυχε άλλο ένα γκολ και μετρίασε την έκταση της ήττας, η οποία ήταν και πάλι βαριά για τον Άρη. Πριν τη διεξαγωγή του ντέρμπι, άλλωστε, ισοβαθμούσε στην κορυφή της βαθμολογίας με τον Ολυμπιακό κι έκανε όνειρα για τον τίτλο.

Ο Χρηστίδης δεν αρνήθηκε τα λάθη του τις μέρες που ακολούθησαν, τα απέδωσε όμως στην κακή του μέρα και στις ιδιαίτερες συνθήκες που είχε δημιουργήσει στον αγωνιστικό χώρο η κακοκαιρία. Επικαλέστηκε μάλιστα την γκέλα του Παπαφλωράτου στο τέταρτο γκολ που δέχθηκε ο Άρης, αλλά και εκείνη του Παναγιώτη Κελεσίδη στο δεύτερο γκολ του Σπυρίδωνα, για να ενισχύσει τον ισχυρισμό ότι τέτοιες άτυχες στιγμές συμβαίνουν σε όλους τους τερματοφύλακες. Τόνισε ακόμα ότι θα έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να προστατεύσει την υπόληψή του και άφησε να εννοηθεί ότι ρόλο στις κατηγορίες είχε παίξει το γεγονός ότι παραμονές του αγώνα είχε προβάλει οικονομικές αξιώσεις από τη διοίκηση.

Ο Καμπάνης απάντησε συμβουλεύοντας τον Χρηστίδη να μη κάνει άλλες δηλώσεις («η σιωπή είναι χρυσός») και είχε και την αβάντα του καθεστώτος. Μετά την Πρωτοχρονιά του 1974, ο νέος γενικός γραμματέας Αθλητισμού Γιώργος Πρίντζης (είχε διαδεχθεί τον Γιώργο Βλαδίμηρο ύστερα από την κατακραυγή που είχε προκαλέσει η ήττα της Εθνικής Ελλάδας με 4-2 από τη Γιουγκοσλαβία στο «Γ. Καραϊσκάκης» – άλλη πονεμένη ιστορία) διέταξε να αρχίσουν οι ανακρίσεις.

Πριν καλά-καλά τελειώσει ο Ιανουάριος, εκδόθηκε η απόφαση της γγΑ που επέβαλε τριετή αποκλεισμό στον διεθνή τερματοφύλακα για «κολάσιμες πράξεις εντός και εκτός γηπέδου». Η σφοδρή αντίδραση του Ολυμπιακού, ο οποίος θιγόταν από το πώς ήταν διατυπωμένη η απόφαση, ανάγκασε την ηγεσία του αθλητισμού να βγάλει το «εντός» και να αφήσει μόνο το «εκτός γηπέδου», ολοκληρώνοντας τη… φαρσοκωμωδία.

Η δικαίωση στο ΣτΕ

Ο Χρηστίδης δεν φοβήθηκε ότι μπορεί να μην ξαναέπαιζε ποδόσφαιρο (η διαγραφή του από τον Άρη δεν ίσχυσε μετά τον τριετή αποκλεισμό που του επέβαλε η γγΑ). Ήξερε ότι δεν είχε κάνει κάτι επιλήψιμο και τον ενοχλούσε η σπίλωση του ονόματός του. Ήθελε να αποδείξει την αθωότητά του και πήγε τον Καμπάνη στα δικαστήρια.

Το παράδοξο είναι ότι μέχρι και λίγο καιρό πριν από εκείνο το ματς με τον Ολυμπιακό, οι σχέσεις του Χρηστίδη με τον πρόεδρο του Άρη ήταν τόσο στενές, που έμπαινε στο «στόχαστρο» του κόσμου όποτε κάτι πήγαινε στραβά στην ομάδα (λόγω της επιρροής που δήθεν του ασκούσε). Όπως αποκάλυψε, μάλιστα, στη συνέντευξή του στον Στράτο Σεφτελή για το «Εθνοσπόρ», που περιλήφθηκε και στην έκδοση «Οι 50 Κορυφαίοι», ο Καμπάνης του είχε εκχωρήσει το δικαίωμα εκμετάλλευσης του κυλικείου του γηπέδου του συλλόγου.

Το καλοκαίρι του 1974 ο διεθνής γκολκίπερ έφυγε για τον Καναδά, όπου έπαιξε για τέσσερις μήνες στον Όμηρο, μια ομάδα ομογενών του Τορόντο. Κι η επιστροφή του συνέπεσε με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα, που στάθηκε αιτία για να του δοθεί χάρη – όπως και στους πολιτικούς κρατούμενους της Χούντας. Εμμέσως, βέβαια, μια και ο Πάνος Στασινόπουλος που είχε διορίσει ως νέο γγΑ ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, αποφάσισε να μετατρέψει την ποινή του διεθνή τερματοφύλακα από τριετή σε οκτάμηνη.

Ούτε αυτό άρεσε στον Χρηστίδη, ο οποίος πέτυχε τελικά τη δικαίωσή του στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο ακύρωσε κάθε προηγούμενη καταδικαστική απόφαση εις βάρος του. Ο σπουδαίος τερματοφύλακας ήταν και επίσημα «καθαρός», αλλά το γυαλί στη σχέση του με τον Άρη είχε σπάσει. Στα πρωταθλήματα του 1974-75 και του 1975-76 παρέμεινε εκτός πλάνων με εντολή της διοίκησης και οι προπονητές τον έβαλαν να παίξει μόνο για μερικά λεπτά σε έναν αγώνα, ώστε να μην δικαιούται να φύγει με προσφυγή!

Η μεταγραφή στην ΑΕΚ

Το διάστημα του παροπλισμού του Χρηστίδη, εκδήλωσε πρώτος ενδιαφέρον για να τον αποκτήσει ο ΠΑΟΚ, όμως το θέμα δεν προχώρησε. Και το καλοκαίρι του 1976 πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ, η οποία αναζητούσε έναν έμπειρο τερματοφύλακα για να πλαισιώσει τον Λάκη Στεργιούδα. Πρόσφερε 1,1 εκατ. δρχ. στον Άρη και 700.000 δρχ. στον παίκτη, ο οποίος κατηφόρισε για την Αθήνα κι έκανε επανεκκίνηση στην καριέρα του.

Βλέπετε πώς γράφεται η Ιστορία; Η κατηγορία του Καμπάνη προς τον Χρηστίδη για μειωμένη απόδοση στο ματς της 30ής Δεκεμβρίου 1973 με τον Ολυμπιακό, ευθύνεται ουσιαστικά για την… πρόκριση της Ένωσης στους «4» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ! Αν δεν είχαν προηγηθεί όλα αυτά, ο διεθνής τερματοφύλακας θα είχε παραμείνει λογικά στον Άρη και δεν θα απέκρουε τα πέναλτι του Ίστοου και του Γουέμπ στη ρεβάνς με την ΚΠΡ στη Νέα Φιλαδέλφεια!

Με την ΑΕΚ πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα (1978, 1979) κι ένα Κύπελλο (1978), που ήταν το δεύτερο της καριέρας του ύστερα από εκείνο του 1970 με τον Άρη, στο οποίο είχε παίξει βασικός σε όλα τα ματς (και στον τελικό με τον ΠΑΟΚ). Εκείνη την εποχή είχε καθιερωθεί και στα γκολπόστ της Εθνικής Ελλάδας, με την οποία κατέγραψε συνολικά επτά συμμετοχές.

Ο Άρης παραμένει η αγαπημένη του ομάδα, όπως έχει δηλώσει πολλές φορές ο 81χρονος πια Χρηστίδης, αφού το αίμα νερό δεν γίνεται. Αρειανός ήταν κι ο πατέρας του και τον πήγαινε από μικρό παιδί στου Χαριλάου για να παρακολουθεί αγώνες του. Το 1956 ο δωδεκάχρονος (γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1944) Κώστας εντάχθηκε στα «τσικό» με προπονητή τον Κλεάνθη Βικελίδη. Δύο χρόνια αργότερα προωθήθηκε στην ανδρική ομάδα, το 1960 έπαιξε το πρώτο του φιλικό στην Κοζάνη και το 1962 καθιερώθηκε ως βασικός στο πρωτάθλημα.

Και προφανώς δεν μπορούν να σβήσουν δεκατέσσερα χρόνια ουσιαστικής προσφοράς και δεσμού με έναν σύλλογο ούτε οι «κούφιες» κατηγορίες ενός (καλού κατά τ’ άλλα) παράγοντα ούτε μια δικαστική διαμάχη.

Πηγές: Στράτος Σεφτελής: Οι 50 Κορυφαίοι (Πήγασος Εκδοτική 2004), pamesports.gr («Η υπόθεση Χρηστίδη και οι ομάδες του “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”»), Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Βουλής (φύλλα των εφημερίδων «Αθλητικά Νέα» της 31ης Δεκεμβρίου 1973, «Αθλητική Φωνή» της 31ης Δεκεμβρίου 1973 και «Αθλητική Ηχώ» της 1ης και 3ης Ιανουαρίου 1974 και της 11ης Ιουλίου 1976).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 30 Δεκεμβρίου

2024: Πεθαίνει σε ηλικία 75 ετών ο παλαίμαχος Περουβιανός επιθετικός, Ούγκο Σοτίλ.

2020: Ο Βρετανός πιλότος της Formula 1, Λιούις Χάμιλτον, χρίζεται ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ.

2008: Φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 100 ετών ο παλαίμαχος διεθνής τερματοφύλακας του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδας, Αχιλλέας Γραμματικόπουλος.

2007: Πεθαίνει σε ηλικία 79 ετών ο Θέμης Χολέβας, βασικό στέλεχος της «χρυσής» πεντάδας του Πανελληνίου που είχε κατακτήσει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα μπάσκετ του 1953 χωρίς να γνωρίσει ούτε μία ήττα.

1997: Διεξάγεται στο Τελ Αβίβ το δεύτερο Eurostars (το ευρωπαϊκό All Star Game). Η ομάδα της Ανατολής με τους «δικούς» μας Αρτούρας Καρνισόβας, Νίκο Οικονόμου, Ντίνο Ράτζα, Μπάιρον Σκοτ και προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, νικά την ομάδα της Δύσης με 129-107. Ο Καρνισόβας ανακηρύσσεται MVP του αγώνα.

1996: Διεξάγεται στην Κωνσταντινούπολη το πρώτο Eurostars. Από το ελληνικό πρωτάθλημα ενισχύουν την ομάδα της Ανατολής οι Παναγιώτης Φασούλας, Γιώργος Σιγάλας, Ντέιβιντ Ρίβερς, Νίκος Οικονόμου και Γιούρι Ζντοβτς, ενώ προπονητής είναι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς.

1994: Δύο Έλληνες ποδοσφαιριστές διακρίνονται με τη φανέλα της Μικτής Κόσμου (υπό την επωνυμία Christmas Stars) στη νίκη επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης Μίλαν με 3-2 στο Σαν Σίρο. Τα δύο τελευταία γκολ της Μικτής πετυχαίνει ο διεθνής επιθετικός του ΟΦΗ, Νίκος Μαχλάς, ενώ ο αμυντικός του Παναθηναϊκού, Γιάννης Καλλιτζάκης, αγωνίζεται σε ολόκληρο το 90λεπτο κι έχει πολύ καλή απόδοση. Ο αγώνας διεξάγεται στο Σαν Σίρο με σκοπό την οικονομική ενίσχυση των πλημμυροπαθών της ιταλικής πόλης Αλεσάντρια.

1993: Αποκαλύπτεται ότι φωτογραφία του διεθνή μπασκετμπολίστα του Πανιωνίου, Παναγιώτη Γιαννάκη, στο άντρο όπου οι σατανιστές της Παλλήνης πραγματοποιούσαν τελετές μαύρης μαγείας.

1986: Ο Σοβιετικός επιθετικός, Ίγκορ Μπελάνοφ, κερδίζει τη Χρυσή Μπάλα χάρη στις εμφανίσεις του στην πορεία της Ντινάμο Κιέβου μέχρι την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων και με τη Σοβιετική Ένωση στο Μουντιάλ του Μεξικού.

1984: Η ΑΕΚ νικά με 1-0 τον Ολυμπιακό στο μεγάλο ντέρμπι πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ. Το γκολ πετυχαίνει στο 77ο λεπτό ο Θωμάς Μαύρος εκμεταλλευόμενος άστοχη έξοδο του Νίκου Σαργκάνη σε σέντρα του Μάρτον Εστερχάζι. Παρά το γιορτινό κλίμα και τον άστατο καιρό, οι κερκίδες του σταδίου του Αμαρουσίου γεμίζουν ασφυκτικά (κόβονται 72.153 εισιτήρια).

1980: Πεθαίνει σε ηλικία 68 ετών ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και προπονητής, Γιάννης Χέλμης. Εμβληματική φυσιογνωμία του Ολυμπιακού, με τον οποίο κατέκτησε τίτλους και με τις δύο ιδιότητες, είχε αρχίσει την καριέρα του από τον Εθνικό Πειραιώς (Κυπελλούχος το 1933).

1979: Ο Ηρακλής συντρίβει με 6-0 τον Παναθηναϊκό στο Καυτανζόγλειο με ένα μοναδικό σόου του Βασίλη Χατζηπαναγή, ο οποίος ανοίγει το σκορ μόλις στο πρώτο λεπτό και πραγματοποιεί μία από τις πιο εντυπωσιακές ντρίμπλες της καριέρας του στο δεύτερο ημίχρονο. Πρόκειται για τη βαρύτερη ήττα του Παναθηναϊκού στην ιστορία του στην Α’ Εθνική.

1975: Ο Σοβιετικός μεσοεπιθετικός, Όλεγκ Μπλαχίν, κερδίζει τη «Χρυσή Μπάλα», το έπαθλο του περιοδικού France Football για τον κορυφαίο Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Ο Μπλαχίν, ηγέτης της Κυπελλούχου Ευρώπης Ντινάμο Κιέβου, αφήνει δεύτερο σε ψήφους τον Φραντς Μπεκενμπάουερ και τρίτο τον Γιόχαν Κρόιφ.

1970: Ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής στα βαρέα βάρη της πυγμαχίας, Σόνι Λίστον, βρίσκεται νεκρός στην πισίνα του σπιτιού του στο Λας Βέγκας από υπερβολική χρήση αναβολικών. Ο Λίστον είχε κερδίσει τον παγκόσμιο τίτλο στις 25 Σεπτεμβρίου 1962 νικώντας με νοκ άουτ στον πρώτο γύρο τον Φλόιντ Πάτερσον και τον διατήρησε μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου 1964, όταν ηττήθηκε από τον Κάσιους Κλέι (μετέπειτα γνωστό ως Μοχάμεντ Αλί).

1954: Ο Bρετανός δρομέας μεγάλων αποστάσεων Κρις Τσάταγουεϊ κερδίζει το πρώτο έπαθλο του BBC για την «Αθλητική Προσωπικότητα της Χρονιάς» (Sports Personality of the Year).

1894: Με προσωπική επιστολή στον Δημήτριο Βικέλα, ένας φοιτητής δηλώνει τον ενθουσιασμό του για την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα δεσμευόμενος να συνεισφέρει 10 δραχμές από το υστέρημά του από την 1η Ιανουαρίου 1895 έως τον Ιούνιο του 1896, ώστε να συμβάλει και αυτός στην εκπλήρωση του κοινού σκοπού.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News