Ολυμπιακός: Το μαρτύριο της… σταγόνας και η κουβέντα για λύσεις

Μπορεί, ξανά, να πει κανείς πολλά για την εικόνα του Ολυμπιακού στη Μπρατισλάβα κόντρα στη Σλόβαν στην -ακατάλληλη για καρδιακούς- ρεβάνς για το UEFA Europa League που βρήκε τους Πειραιώτες να προκρίνονται στα πέναλτι.

Αλήθεια όμως, τι αξία έχει πια; Θα ανακαλυφθεί η ποδοσφαιρική πενικιλίνη; Το να λέγονται ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα αφενός καταντάει κουραστικό και αφετέρου επί της ουσίας δεν προσφέρει κάτι. Οι ερυθρόλευκοι εξάλλου έχουν αποδεχθεί (σχεδόν) τα πάντα που τους προσάπτονται για αγωνιστικές δυσλειτουργίες και κενά στην ομάδα και γι’ αυτό επιχειρούν να τα διορθώσουν.

Το θέμα πια δεν είναι να μιλάμε για τα λάθη αλλά για λύσεις

Το θέμα λοιπόν δεν είναι επισημανθούν αυτά που πια όλοι έχουν υπογραμμίσει. Το θέμα είναι να διορθωθούν. Και η αλήθεια είναι ότι ο Κάρλος Κορμπεράν και τα στελέχη της ομάδας έχουν πολλή δουλειά μπροστά τους για να τα καταφέρουν.

Ένα σημαντικό ζήτημα είναι τα προβλήματα τραυματισμών που εμφανίζονται από τον ένα στον άλλο παίκτη λες και πρόκειται για μεταδοτική ασθένεια! Και κατά τη διάρκεια αυτού του εξαντλητικού σωματικά και πνευματικά ματς ο Ολυμπιακός είδε παίκτες του να ζητάνε αλλαγή. Αν μη τι άλλο είναι ανησυχητικό.

Το… καρμπόν φινάλε με τη Χάιφα και το πλεονέκτημα των 10 που δεν φαίνονταν

Όπως ανησυχητική ήταν η αγωνιστική συμπεριφορά του Ολυμπιακού στο φινάλε της κανονικής διάρκειας του ματς και στην παράταση. Σαν σε καρμπόν με το ματς στη Χάιφα, ο Ολυμπιακός κλείστηκε στα καρέ του και δέχθηκε την ισοφάριση στο 4ο λεπτό των καθυστερήσεων για να οδηγηθεί στην παράταση. Ανησυχητική ήταν φυσικά και η εικόνα του στην παράταση όπου έπαιζε με παίκτη παραπάνω και δεν το διέκρινες στον αγωνιστικό χώρο.

Ανεξαρτήτως της πρόκρισης, η αγωνιστική συμπεριφορά του Ολυμπιακού στο φινάλε της κανονικής διάρκειας και στην παράταση του ματς με τη Σλόβαν ήταν ανησυχητική

Αν και προηγήθηκε ξανά «κατάφερε» να ισοφαριστεί και πάλι μ’ ένα ακόμα φθηνό γκολ και υπέβαλε εαυτόν στο… μαρτύριο της σταγόνας των πέναλτι. Ένα μαρτύριο στο οποίο κανείς όταν συμμετέχει δεν είναι σίγουρος για την έκβασή του και μπορεί να ηττηθεί ο καλύτερος του κόσμου από τον χειρότερο του κόσμου. Ρουλέτα είναι…

Ευτυχώς η… μπίλια έκατσε στο κόκκινο και όχι στο πράσινο όπως πέρυσι με Λουντογκόρετς

Ευτυχώς για τον Ολυμπιακό αλλά και το ελληνικό ποδόσφαιρο αυτή τη φορά η… μπίλια έκατσε στο κόκκινο, όχι στο πράσινο όπως πέρυσι στη Βουλγαρία με τη Λουντογκόρετς. Γιατί, όπως προανέφερα και στην αρχή, πια δεν έχει αξία να… δείχνεις τα αρνητικά. Γνωστά είναι. Αξία έχει να περιμένεις να δεις τις λύσεις που θα δοθούν αρμοδίως.

Αξία έχει να παρατηρείς τι προσπαθεί να κάνει ο Κάρλος Κορμπεράν. Ένας Κορμπεράν που έβαλε τον Ελ Αραμπί αντί του Τικίνιο στην κορυφή και τον Ρατζέλοβιτς στο ένα φτερό στέλνοντας τον Ζίνκερναγκελ σε θέση 10αριού. Κανείς τους δεν εντυπωσίασε αλλά ο Ολυμπιακός έδειχνε να… έχει το ματς και την πρόκριση.

Η οπισθοχώρηση και το play – rewind των αγωνιστικών ζητημάτων

Στο α’ ημίχρονο ήταν αυτός που είχε τις καλύτερες ευκαιρίες, με Μασούρα και Ελ Αραμπί. Στο β’ ημίχρονο εμφάνισε τις γνωστές… ασθένειες αν και πήρε ψυχολογική ώθηση με το γκολ του Ζίνκερναγκελ στο 54′.
Και ύστερα είδαμε τα γνωστά κακά αγωνιστικά ζητήματα να παίζουν σε play – rewind – play – rewind.

Γι’ αυτό και ο Κορμπεράν στο φινάλε της κανονικής διάρκειας σήμανε οπισθοχώρηση προσπαθώντας να κρατήσει το μηδέν αλλά δυστυχώς για ‘κείνον και την ομάδα του, δίχως επιτυχία. Το θετικό είναι πως πια ο Ολυμπιακός έχει το… μαξιλάρι της βέβαιης παρουσίας του σε ευρωπαϊκό όμιλο και θα είναι λίγο πιο άνετος ψυχολογικά κόντρα στον Απόλλωνα Λεμεσού.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News