Παναθηναϊκός Aktor: Σας αδίκησαν, γιατί αδικείτε τους εαυτούς σας;

Προφανώς και ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου είναι μια ρητορική ερώτηση. Προφανώς γιατί οι «πράσινοι» δεν έκαναν τα προφανή από την αρχή. Πραγματικά είναι πολύ κρίμα για αυτή την προσπάθεια. Ένα σουτ μακριά από την ολική ανατροπή, αλλά γιατί οι παίκτες του Αταμάν έπρεπε να φτάσουν να παίζουν με το μαχαίρι στα δόντια στην τελευταία περίοδο; Ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω. Ηταν ο μεγαλύτερος τελικός μέχρι τον επόμενο και όμως οι «πράσινοι» ήταν… υπνωτισμένοι. Εκαναν τόσο εύκολη την ζωή της Μακάμπι και δη των ψηλών της. Τα χαμένα ριμπάουντ, οι χαμένες βολές, τα προβλήματα στην ματς-απ ζώνη της Μακάμπι ήταν στοιχεία που «πόνεσαν» τους «πράσινους». Στοιχεία που έπρεπε να αποφευχθούν.

Δεν ξέρω τι να κρατήσω από το ματς. Τα πρώτα 35’ στα οποία οι «πράσινοι» ήταν εκτός… πνεύματος αγώνα ή το γεγονός ότι χρειάστηκαν 5-6 λεπτά στην τελευταία περίοδο καλής άμυνας, σωστών αποστάσεων στην επίθεση, καλύτερης κυκλοφορίας της μπάλας για να κάνουν στο άψε-σβήσε την ανατροπή. Είναι σκληρός ο τρόπος που ήρθε η ήττα από την Μακάμπι. Πολύ σκληρός. Από το -18 στο οποίο έβλεπες ότι αυτό το ματς δεν γύριζε ούτε με 10 δεκάλεπτα στην ισοπαλία. Δηλαδή γιατί πρέπει οι παίκτες να αδικούν τους εαυτούς τους; Το έγραψα και σε προηγούμενο άρθρο. Θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερη ομάδα από την Μακάμπι. Ναι! Ξεκάθαρα, αλλά γιατί βάζει δύσκολα στον εαυτό του;

Η φροντ λάιν του Παναθηναϊκού πέρασε δύσκολα. Πραγματικά σε αυτό το ματς από τους ψηλούς της Μακάμπι. Όμως έστω και έτσι κατόρθωσε να γυρίσει ένα ματς που ήταν… χαμένο. Το θέμα είναι ότι δέχθηκε 17 πόντους από δικά του λάθη και 10 πόντους από επιθετικά ριμπάουντ. Η τριάδα Ναν-Παπαπέτρου-Λεσόρ ήταν αυτή που έβγαλε το… πείσμα στην επίθεση και μαζί της άναψε και τη… σπίθα στην άμυνα, αλλά η ιστορία έγραψε πως ο Παναθηναϊκός είναι με την πλάτη στον τοίχο.

Η φροντ λάιν του Παναθηναϊκού πέρασε δύσκολα. Πραγματικά σε αυτό το ματς από τους ψηλούς της Μακάμπι. Όμως έστω και έτσι κατόρθωσε να γυρίσει ένα ματς που ήταν… χαμένο. Το θέμα είναι ότι δέχθηκε 17 πόντους από δικά του λάθη και 10 πόντους από επιθετικά ριμπάουντ.

Ο τέταρτος «τελικός» είναι ο τελικός της… επιβίωσης. Είναι το ματς δίχως αύριο για τους «πράσινους» (κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά). Πρέπει και οφείλουν αυτή την φορά να σηκώσουν κεφάλι μετά από τον τρόπο που ήρθε η ήττα και να γυρίσουν την σειρά στο ΟΑΚΑ. Το οφείλουν πρώτα στους εαυτούς τους, έπειτα στην ομάδα τους και φυσικά στην διοίκηση και στον κόσμο. Όχι άλλα «νεκρά» διαστήματα. Δεν γίνεται μια ομάδα όπως η Μακάμπι που δεν την λες και την πιο σκληρή της Ευρωλίγκας να κάνει μόλις 7 λάθη σε όλο το ματς. Το ματς της Μεγάλης Πέμπτης έχει το πρέπει με κεφαλαία γράμματα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Στο κομμάτι της διαιτησίας, ορθώς ο Παναθηναϊκός κατέθεσε διπλή ένσταση για δύο σημαντικές φάσεις που έπαιξαν τον ρόλο τους. Πρώτα από όλα η φάση στην οποία ο Λεσόρ έκανε καθαρό κόψιμο στον Μπράουν και οι διαιτητές κατακύρωσαν το καλάθι, αλλά μετά είδαν το σφάλμα τους. Αντί όμως να δώσουν κατοχή στους «πράσινους» (το ριμπάουντ το είχε πάρει ο Λεσόρ) έδωσαν τζάμπολ. Η έτερη είχε να κάνει με τον Νίμπο που πάτησε την γραμμή στα 55” πριν το τέλος του αγώνα. Καλώς έπραξαν διότι σε ματς που ήταν κλειστό στο φινάλε ήταν δύο φάσεις που σίγουρα το επηρέασαν. Ειδικά η πρώτη.

Παναθηναϊκός Aktor: Σας αδίκησαν, γιατί αδικείτε τους εαυτούς σας;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ