Σταύρος Γεωργακόπουλος: Τι θα λέγαμε, άραγε, αν ο Μουζακίτης ήταν ξένος;

Είναι πράγματι τρομερά τα μωρά του Ολυμπιακού. Χωρίς την παραμικρή διάθεση υπερβολής, παρότι στη διάρκεια μιας μεταγραφικής περιόδου τα μεγάλα λόγια έχουν την τιμητική τους. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος προπονητικές γνώσεις για να το καταλάβει. Αρκούν μερικά λεπτά παρακολούθησης στο φιλικό με τη Μαλίν και καταλαβαίνεις πολλά.

Δεν στέκομαι αποκλειστικά στην γκολάρα, α λα Γιαμάλ, που πέτυχε μόλις στο 5’ ο Μουζακίτης, με την μπάλα να φεύγει γλυκά απ’ το αριστερό του πόδι και να καταλήγει στο παράθυρο της εστίας. Πάντα ένα σουτ από μακρινή απόσταση έχει δόση τύχης. Βέβαια, για να μπει το συγκεκριμένο χρειάζεται και ποιότητα. Δεν ήταν ένα… τούβλο που απλώς έδωσε δύναμη στην μπάλα. Ηταν ένα σουτ με πολύ υψηλό δείκτη τεχνικής, που ακόμη κι αν δεν καταλήξει στο πλεκτό, σου δίνει μεμιάς την εντύπωση ότι ο αποστολέας ξέρει… καντάρια μπάλα.

Για να είμαι ειλικρινής, το συγκεκριμένο παιδί με εντυπωσίασε (και) χθες όχι απλώς επειδή μπορεί να σταθεί και να φωνάξει «παρών» σε μια ομάδα που έχει τη σφραγίδα του Μεντιλίμπαρ, αλλά η άνεση με την οποία ανταποκρίνεται, όπως κι οι υπόλοιποι της φουρνιάς του, σε επίπεδο Ανδρών.

Είδαμε τις τοποθετήσεις του στο γήπεδο, το πώς μπαίνει στις μονομαχίες, το πόσο ήρεμος και απλός είναι με την μπάλα στα πόδια, το πόση συγκέντρωση έχει, το πόσο καλά ξέρει πού να πασάρει πριν κάνει κοντρόλ, ώστε αυτόματα λες «αυτό το παιδί και μπάλα ξέρει, αλλά είναι και γεμάτο αυτοπεποίθηση». Και πώς να μην είναι;

Στην περσινή πορεία ως την κατάκτηση του Youth League αυτά τα παλικαράκια, με την καθοδήγηση του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου, μεγάλωσαν απότομα. Συνάντησαν στον δρόμο τους μερικές απ’ τις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη σ’ αυτή την ηλικία. Τις αντιμετώπισαν στα ίσια κι αυτόματα ωρίμασαν μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία.

Οταν έχεις πάει στο σπίτι της Μπάγερν και της έχεις κάνει… κηδεία, όταν έχεις αποκλείσει τη Μίλαν, την Ιντερ, τη Ναντ, τι να σου πει η… Μαλίν; Οποιος είδε το χθεσινό φιλικό, κόντρα στην ομάδα του Μπέσνικ Χάσι, διαπίστωσε ότι οι «ερυθρόλευκοι» με αυτή τη σύνθεση, με τέσσερις πιτσιρικάδες στην ενδεκάδα (Μουζακίτης, Κωστούλας, Παπακανέλλος, Αποστολόπουλος), δεν τους είδαν καν τους Βέλγους!

Στέκομαι περισσότερο στον 16χρονο Μουζακίτη επειδή χθες ήταν στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων, πιθανότατα ο κορυφαίος του αγώνα. Είδαμε, ωστόσο, με πόση άνεση και με το αριστερό παρακαλώ, σέρβιρε ο συνομήλικος Κωστούλας την μπάλα στον Ζέλσον για το 2-0. Είδαμε τις επαφές του Παπακανέλλου με την μπάλα, ο οποίος παρότι δεν βολεύτηκε πίσω απ’ τον φορ κι άλλαξε θέση στη συνέχεια, όχι μόνο δεν επηρεάστηκε, αλλά ήταν συνεπέστατος στο πλάνο. Οταν βλέπεις τον Ολυμπιακό με αυτή τη σύνθεση, να παίζει τέτοια μπάλα βγαλμένη απ’ τα κιτάπια του προπονητή του, μετά από μόλις δέκα μέρες προετοιμασίας και χωρίς τους περισσότερους απ’ τους βασικούς, καταλαβαίνεις ποια θα είναι η συνέχεια.

Η καλή μέρα, άλλωστε, από το πρωί φαίνεται. Με τον Μεντιλίμπαρ στον πάγκο οι περισσότεροι έχουν σταματήσει ν’ ασχολούνται τόσο με το ποιος έρχεται, όσο με το πώς θα… κουμπώσει στο σχέδιο του Βάσκου προπονητή.

Συγκριτικά με την περσινή ενδεκάδα, χθες ξεκίνησαν οι Τζολάκης, Ρέτσος, Ροντινέι, Ορτέγκα. Ουδείς άλλος! Πέρα απ’ τους πιτσιρικάδες, είδαμε στην αρχική σύνθεση τον Μπιανκόν σε ρόλο αριστερού στόπερ, τον Ντόη αμυντικό μέσο, αφού Ντάνι Γκαρθία και Στάμενιτς είναι τραυματίες και τον Ζέλσον στο δεξί «φτερό» της επίθεσης, πριν πάρει εντολή να παίξει πίσω απ’ τον επιθετικό.

Αν με αυτούς τους παίκτες και μόλις στο δεύτερο φιλικό της, η ομάδα βγάζει τέτοια εικόνα, ενώ και κόντρα στον Αγιαξ την αδικεί το σκορ, φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν ολοκληρωθεί το ρόστερ κι η μηχανή ρολάρει στο 100%.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News