Κώστας Χαλέμος: Όσο είναι καιρός…
O Κώστας Χαλέμος γράφει για τον Βόλο του Γκιγιέρμο Αμπασκάλ που πηγαίνοντας κόντρα στην τακτική των …«πούλμαν» προσφέρει θέαμα στο κοινό.
Στην εποχή του αποστειρωμένου ποδοσφαίρου, ομάδες σαν τον Βόλο του Γκιγιέρμο Αμπασκάλ επιμένουν να καλλιεργούν στον κόσμο την ελπίδα ότι ο «βασιλιάς των σπορ» δεν πνέει τα λοίσθια, όσο κι αν τον τεμαχίζουν προπονητές-χειρουργοί οι οποίοι δεκάρα δεν δίνουν για το ίδιο το άθλημα παρά κόπτονται μόνο για το πώς θα κρατήσουν τη δουλίτσα τους.
Κι εκεί που έχεις απογοητευτεί με όσα βλέπεις κάθε Σαββατοκύριακο (και όχι μόνο) στην τι-βι, την ώρα που κλαις τα λεφτά της συνδρομής, παρακολουθώντας τον ένα μετά τον άλλο πολύπειρους τεχνικούς να παρκάρουν τα… «πούλμαν» τους μπροστά στο τέρμα προκειμένου να κλέψουν αποτέλεσμα, έρχεται ένας 32χρονος κοκκινοτρίχης Ισπανός να σε κάνει να αναθαρρήσεις.
Είναι το νεαρό της ηλικίας του, είναι η άγνοια κινδύνου, είναι ο ενθουσιασμός του; Είναι και τα τρία μαζί; Ότι κι αν είναι αυτό που τον ώθησε, το βέβαιο είναι ότι δημιούργησε μια ομάδα για να προσφέρει θέαμα δίχως να νοιάζεται αν το παρουσιάζει μπροστά σε άδειες εξέδρες όπως είναι συνήθως αυτές του «Πανθεσσαλικού».
Το δίχως άλλο αξίζει μεγαλύτερο κοινό αυτή η ομάδα και το έδειξε χτες στην Τούμπα, όταν έδωσε μια άριστη παράσταση μπροστά σε 7-8.000 θεατές, που αν δεν είχαν τον καημό τους από το αποτέλεσμα (4-4) μπορεί και να την χειροκροτούσαν για την εμφάνισή της στο δεύτερο ημίχρονο που δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει από εκείνες των μεγάλων του ποδοσφαίρου μας.
Μπορεί φτάνοντας στα 50 του να έχει γίνει κι αυτός συντηρητικός όπως ο Τόμας Τούχελ που πήρε την γεμάτη επιθετικό ταλέντο Τσέλσι και την μετέτρεψε σε ομάδα ιταλική -και μάλιστα της εποχής του Χελένιο Χερέρα– αλλά προς το παρόν είναι αυτός που βλέπουμε και ας τον χαρούμε όσο είναι καιρός (γιατί ο καιρός έχει γυρίσματα και στην Ελλάδα ζούμε, μην το ξεχνάμε).
Στις πρώτες έξι αγωνιστικές ο Βόλος έχει καταφέρει να διαθέτει την καλύτερη επίθεση (15 γκολ) και ταυτόχρονα τη χειρότερη άμυνα (12) του πρωταθλήματος. Είναι ένας συνδυασμός… που (στις περισσότερες περιπτώσεις) σκοτώνει. Αν πρόκειται για τον Αμπασκάλ όλοι οι φίλοι του καλού ποδοσφαίρου εύχονται να είναι ένας… αργός θάνατος.