Παγκόσμιο Κύπελλο: Ο Μαραντόνα, ο Πασαρέλα και τα μαλλιά του Ρεδόνδο

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν ήταν ποτέ και τελείως στα συγκαλά του. Μια ιδιοφυΐα στο τερέν, με μια τάση για συνωμοσιολαγνεία, ο «Πελούσα» ανίχνευε ανά τακτά χρονικά διαστήματα εχθρούς. Ένιωθε ότι η θέση του στην εθνική Αργεντινής δεν ήταν παγιωμένη ακόμα κι όταν ήταν μακράν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της ομάδας, δηλαδή πάντα.

Οι περισσότερες σχέσεις που έκανε, ανεξαρτήτως με ποιον ήταν, διέπονταν από πάθος το οποίο προσδιόριζε η ίδια η προσωπικότητά του. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U19 της Ιαπωνίας, επί παραδείγματι, το οποίο ήταν η πρώτη πραγματική εμφάνισή του στο διεθνές σανίδι, ο Μαραντόνα τα έβαλε με τον Σέζαρ Μενότι.

Ο λόγος ήταν πως ο τελευταίος τον έκανε αλλαγή στον προημιτελικό εκείνης της διοργάνωσης, στο Τόκιο, με το σκορ στο παιχνίδι με την Αλγερία να είναι στο… 5-0 και τον Μαραντόνα να έχει πετύχει δύο γκολ.

Η ανασφάλεια για τις πράξεις των άλλων δεν ήταν αδιάφορο χαρακτηριστικό, επιπροσθέτως ο σοφιστικέ φουμαδόρος Σέζαρ ήταν εκείνος που τον είχε κόψει από την αποστολή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, τότε που, ως αρχηγός, ο μάλλον σπουδαιότερος Αργεντινός αμυντικός όλων των εποχών, ο Ντανιέλ Πασαρέλα, ήταν ο πρώτος που κράτησε το τρόπαιο στο «Μονουμεντάλ», μετά το 3-1 επί της Ολλανδίας στην παράταση, στον τελικό της 25ης Ιουνίου.

Ο Μαραντόνα νομίζε -φυσικά και νόμιζε- πως έπρεπε να είναι στην αποστολή εκείνης της ομάδας. Ο Μενότι, όμως, τον περίμενε -φυσικά και τον περίμενε.

Το 1982, ως παίκτης της Μπαρτσελόνα, πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Εκεί, έχοντας φάει ξύλο και των γονέων, με τα τραβήγματα του Κλαούντιο Τζεντίλε στην ήττα από την Ιταλία με σκορ 2-1 την πρώτη αγωνιστική του δεύτερου ομίλου με τις τρεις ομάδες, ξεσπάθωσε.

Στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού με τη Βραζιλία, κι αφού οι Σόκρατες, Φαλκάο και Ζίκο έχουν κάνει δική τους την Αργεντινή, ως ανώτερα στοιχεία, στο 85’ ο Μαραντόνα κλώτσησε τον Μπατίστα, που είχε μπει αλλαγή δύο λεπτά πριν, στα αχαμνά και ο Μεξικανός Μάριο Ρούμπιο Βάθκεθ του έδειξε, όπως έλεγαν και οι πολύ αγαπητοί σχολιαστές της δημόσιας τηλεόρασης σε παρόμοιες περιπτώσεις, την άγουσα για τα αποδυτήρια.

Ο Μενότι απολύθηκε και το 1983 ανέλαβε ο Κάρλος Μπιλάρδο, αρχιτέκτονας της σπουδαίας Εστουδιάντες όταν εκείνη κατέκτησε το Μετροπολιτάνο του 1982 και το Νασιονάλ του 1983. Ο πρώτος δεν συμπαθούσε το συντηρητικό ποδοσφαιρικό στυλ του δεύτερου, αλλά και ο τότε 48χρονος τεχνικός δεν θα έκανε ότι δεν άκουγε τις κατηγορίες του Μενότι.

Ο Μπιλάρδο δεν συνεργάστηκε με τον Μαραντόνα παρά στο τέλος του προκριματικού γύρου για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986. Η Αργεντινή πέρασε στην κόψη του ξυραφιού. Έχασε από το Περού στη Λίμα και ήθελε, με την ίδια ομάδα, μια ισοπαλία για να προκριθεί.

Ο Μαραντόνα κουβαλούσε έναν τραυματισμό στο μηνίσκο από το παιχνίδι στη Βενεζουέλα, αλλά το τραύμα δεν προήλθε από παίκτη: ένας οπαδός μπήκε μέσα και τον κλώτσησε. Με το Περού στο Μπουένος Άιρες βρισκόταν στο χορτάρι δίκην Ελ Σιντ και η Αργεντινή παρ’ ολίγον να μείνει εκτός της διοργάνωσης στο Μεξικό: με το σκορ στο 1-2, ο Ρικάρντο Γκαρέκα (όπως ο Μάρτιν Παλέρμο με τον ίδιο αντίπαλο το 2009) ισοφάρισε και η «αλμπισελέστε» προκρίθηκε.

Πλησιάζοντας τον Γκαρέκα, ο Μαραντόνα τού είπε: «Αυτό θα είναι το τέλος και στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Θα υποφέρουμε, αλλά στο τέλος θα νικήσουμε».

Τα προβλήματα δεν είχαν τελειώσει. Για την ακρίβεια, είχαν μόλις αρχίσει. Ύστερα από μία ήττα σε φιλικό με τη Νορβηγία, ο Μπιλάρδο ήταν υπ’ ατμόν. Φαίνεται ότι η… κυβέρνηση της Αργεντινής ήθελε να τον διώξει. Ο Μαραντόνα όρθωσε το ανάστημά του (όχι αυτό που είχε, το άλλο, το φαντασιακό, που παρουσίαζε) και είπε με φωνή στεντόρεια: «Αν φύγει ο Κάρλος, θα φύγω κι εγώ».

Ο Μπιλάρδο τού χρωστούσε. Αργότερα, ο Μαραντόνα και μια παρέα νεαρών καθυστέρησαν σε μία προπόνηση ένα τέταρτο. Ο Ντανιέλ Πασαρέλα στα 33 του, έτοιμος για το τελευταίο τουρνουά της καριέρας του, υπαινίχθηκε ότι ο Μαραντόνα άργησε επειδή έκανε χρήση ναρκωτικών.

«Θα παραδεχθώ ότι κάνω ναρκωτικά», του απάντησε, «αλλά όχι τώρα. Μπλέκεις κι άλλους σε αυτά τα σκατά που λες, παιδιά που ήταν μαζί μου και δεν έκαναν τίποτα». Σε μια συζήτηση που είχαν οι παίκτες, ο Χόρχε Βαλντάνο τα… έχωσε χοντρά στον Μαραντόνα. Ο τελευταίος απάντησε αραδιάζοντας πικάντικες λεπτομέρειες (φήμες ή όχι δεν έχει σημασία), για την προσωπική ζωή του Πασαρέλα.

Λίγες εβδομάδες πριν το τουρνουά, ο 33χρονος κεντρικός αμυντικός αρρώστησε, έπαθε κολικό του εντέρου, και, παρ’ ότι ανάρρωσε, αποσύρθηκε. Ό,τι φάνηκε, ήταν ότι το έκανε οικειοθελώς. Αλλά υπάρχει και μια πεποίθηση ότι, αφού δεν ήταν εκεί, το νούμερο δέκα της εθνικής Αργεντινής διευθέτησε το ζήτημα της αποπομπής του.

Ο αρχηγός της «αλμπισελέστε» το 1978 ισχυρίστηκε ότι ο Μαραντόνα και ο Μπιλάρδο είχαν συνεννοηθεί, ακόμα κι αν ήταν στην αποστολή της Αργεντινής, να βρίσκεται στον πάγκο. Αλλά άρχιζε το Παγκόσμιο Κύπελλο και ουδείς τον άκουσε. Αν η παρέα του Ντιεγκίτο αποτύγχανε, με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση θα τον θυμούνται. Αυτό δεν συνέβη.

Ο Πασαρέλα δεν έπαιξε ξανά στην Εθνική. Αλλά έγινε ο προπονητής της οκτώ χρόνια μετά.

Ο ξανθός αντάρτης της Αργεντινής

Ύστερα από την ψυχρολουσία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, με τον Μαραντόνα να τιμωρείται για χρήση ναρκωτικών ουσιών, ο Άλφιο Μπαζίλε απολύθηκε και τη θέση του πήρε ο Πασαρέλα. Ο Φερνάντο Ρεδόνδο, που έπαιζε πίσω από τον Μαραντόνα, ήταν το νέο σπουδαίο ταλέντο, μαζί με τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα.

Μια νέα γενιά παικταράδων βρισκόταν στο προσκήνιο, από τον Αριέλ Ορτέγα στον Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν και από τον Ντιέγκο Σιμεόνε στον Χαβιέρ Ζανέτι. Ο Μαραντόνα θα θυμόταν με συγκίνηση τον Ρεδόνδο να του λέει, «σε έψαχνα και δεν σε έβρισκα», αναφερόμενος στην ήττα από τη Βουλγαρία, 2-0, στον όμιλο και τον αδόκητο αποκλεισμό με τη Ρουμανία, σκορ 3-2.

Ο Πασαρέλα τα θυμόταν όλα. Η νέα εποχή ήταν δική του. Λίγο πριν την προετοιμασία της Εθνικής, απαίτησε όλοι οι ποδοσφαιριστές να κόψουν τα μαλλιά τους. Η πειθαρχία θα ήταν ίδιον της ομάδας. Όλοι υπάκουσαν, εκτός από έναν: τον Φερνάντο Ρεδόνδο.

Στο ντελικάτο παιχνίδι αυτού του βελούδινου αμυντικού μέσου, η ξανθιά χαίτη ανέμιζε. Στα 28 του, ο παίκτης που ήταν παρών στην ομάδα η οποία κατέκτησε το Copa America το 1993 δεν επρόκειτο να υπακούσει σε έναν προπονητή για ένα ζήτημα που δεν ήταν αγωνιστικό.

Ο Πασαρέλα, ενθυμούμενος ενδεχομένως την καλή σχέση του με τον Ντιέγκο Μαραντόνα, αλλά και επειδή όλοι οι ποδοσφαιριστές του επισκέφθηκαν το κομμωτήριο, ήταν ανένδοτος. Ο Ρεδόνδο έμεινε εκτός αποστολής. Το επιχείρημά του ήταν, πέραν όλων των άλλων, ότι ο προπονητής του είχε πλούσια κώμη στην ηλικία του.

Η Αργεντινή έφτασε στα προημιτελικά και ηττήθηκε από την Ολλανδία, με ένα υπέροχο γκολ του Ντένις Μπέργκαμπ στο 90’. Ο Ρεδόνδο κούρεψε τα μαλλιά του, αμέσως μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Είναι μάλλον κρίμα που, στα 69 του, ο Πασαρέλα μπορεί να μη θυμάται τι είχε γίνει πριν 24 χρόνια. Οι φήμες ότι πάσχει από Αλτσχάιμερ μάλλον έχουν υπόσταση. Ουδείς ξέρει πώς αντέδρασε στις 25 Νοεμβρίου του 2020, όταν πέθανε ο Μαραντόνα.

Αυτό που γράφεται, πάντως, είναι ότι ο Μπιλάρδο, 84 ετών πια, δεν γνωρίζει καν ότι πέθανε. Εκείνη τη μέρα, στρώθηκε για να δει τηλεόραση, μόνο που τα μέλη της οικογένειάς του δεν τον άφησαν, λέγοντάς του ότι είναι χαλασμένη.

Ως και σήμερα, η τηλεόραση μάλλον δεν έχει φτιάξει.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News