Αντώνης Καρπετόπουλος: Περίπατος της ΑΕΚ, νόμος Ποντένσε

Η εικόνα του ντέρμπι ΑΕΚ-ΠΑΟΚ, αν όχι κι η έκβασή του, έμοιαζε αρκετά πιθανό ότι θα καθοριστεί απ’ τις επιλογές των προπονητών σε ό,τι έχει να κάνει με το ποιοι θα ξεκινήσουν.

Ο Αλμέιδα διάλεξε μία 11άδα που να εγγυάται ότι θα υπάρξει και λίγη προσοχή στην άμυνα. Ξεκίνησε ο Σιντιμπέ στα δεξιά (δίπλα στους Βίντα, Μουκουντί, Μοχαμαντί), κράτησε το δίδυμο Γιόνσον-Σιμάνσκι, έβαλε στη μεσαία γραμμή τον Μάνταλο για μεγαλύτερη σιγουριά στην κατοχή της μπάλας κι έστειλε τον Πινέδα στο πλάι αριστερά για να σηκώσει το βάρος της επίθεσης με τον Ελίασον και τον Πόνσε. Ο Λουτσέσκου απ’ τη μεριά του επιβεβαίωσε τις πληροφορίες όσων έλεγαν ότι θα παρατάξει έναν ΠΑΟΚ αρκετά διαφορετικό απ’ αυτόν που κέρδισε στο Αμπερντίν. Ο Ρουμάνος διάλεξε μία ομάδα επιθετικότατη: πίσω απ’ τον Σαμάτα ξεκίνησαν οι Αντρια Ζίβκοβιτς, Κωνσταντέλιας, Ντεσπόντοφ, για όλους αυτούς έπρεπε να τρέξουν οι Μεϊτέ κι Οζντόεφ και στην άμυνα βρέθηκαν ο Βιεϊρίνια κι ο Μπάμπα Ραχμάν, μπακ επιθετικοί, με αποστολή να δημιουργήσουν στους ακραίους της ΑΕΚ προβλήματα. Τουλάχιστον, στη θεωρία.

Ρόλος

Πολύ σύντομα, φάνηκε ότι οι επιλογές αυτές θα έπαιζαν μεγάλο ρόλο. Ο ΠΑΟΚ μπήκε υποχρεωτικά επιθετικά, αλλά η ΑΕΚ κάθε φορά που πλησίαζε έκανε φάσεις, αφού έβρισκε και χώρους για να τρέξουν οι επιθετικοί της και χρόνο άφθονο για να πασάρουν. Ο Πόνσε σημάδεψε το δοκάρι σε σέντρα του Ελίασον – όλοι ήταν μόνοι κι ο Πινέδα εντελώς ανενόχλητος με κεφαλιά άνοιξε το σκορ από πάσα του Μάνταλου, που βρέθηκε με την μπάλα στα πόδια μετά από ένα λάθος άνοιγμα του Κοτάρσκι σε μία επαναφορά.

Διαφορά

Η απλότητα του παιχνιδιού της ΑΕΚ έκανε τη διαφορά. Η «Ενωση» σημάδεψε τη δεξιά πλευρά του ΠΑΟΚ, εκεί όπου ο Βιεϊρίνια δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Ο Λουτσέσκου κατάλαβε το λάθος του κι άλλαξε τον βετεράνο αρχηγό με τον Σάστρε, αλλά η ΑΕΚ, που είχε δει τα προβλήματα του ΠΑΟΚ στο πλάι, δεν άλλαξε τρόπο. Ο Σιμάνσκι έκλεψε την μπάλα και συνδυάστηκε με τον Πόνσε, που έκανε το συρτό γύρισμα απ’ τα αριστερά στα δεξιά κι ο Ελίασον είχε όλο τον χρόνο να κάνει κοντρόλ και να γράψει το τελικό 2-0.

Ο ΠΑΟΚ έκανε ανατροπή με την Αμπερντίν, αλλά με την ΑΕΚ δεν έκανε ούτε τελική προσπάθεια! Αντίθετα, μετά τις αλλαγές του τέλους, η «Ενωση» είχε με Τσούμπερ και Γαλανόπουλο ευκαιρίες για το 3-0.

Επιλογές

Ενδεικτικές σε ό,τι αφορά τουλάχιστον το είδος του παιχνιδιού που οι ομάδες τους έπρεπε να κάνουν ήταν κι οι επιλογές βασικής 11άδας που έκαναν ο Μαρτίνεθ κι ο Νταμπράουσκας. Ο προπονητής του Ολυμπιακού αποφάσισε τελικά να χρησιμοποιήσει στη θέση του Φορτούνη τον Σολμπάκεν, αλλά απόντος του αρχηγού, άλλαξε και φορ διότι ο έμπειρος Γιόβετιτς είναι καλύτερος δημιουργός απ’ τον σκόρερ Ελ Καμπί κι ο Μαρτίνεθ ήθελε παραγωγή και δημιουργία. Άφησε επίσης στην άκρη το 4-3-3 που του έδωσε τη νίκη με τη Γουέστ Χαμ για να επαναφέρει τον Μασούρα και να παίξει 4-2-4.

Απ’ τη μεριά του, ο Νταμπράουσκας έστειλε στο γήπεδο την 11άδα του ΟΦΗ που κέρδισε την ΑΕΚ (Μπάουμαν τερματοφύλακας, Βούρος, Πασαλίδης, Καρώ, Λάρσον, Θοράρινσον οι πέντε αμυντικοί, Μεγιάδο, Γκλάζερ, Γκαγέγκος, Μπάκιτς οι τέσσερις χαφ) – μόνη αλλαγή ο γρήγορος Ντικό στη θέση του Φελίπε. Η πρόθεση να χτυπήσει τον Ολυμπιακό στην κόντρα ήταν εμφανής.

Λάθος

Αυτό ήταν ένα λάθος που ο ΟΦΗ το πλήρωσε γρήγορα. Η ιδέα να αφήσει την μπάλα στον Ολυμπιακό πληρώθηκε αμέσως: Κίνι και Μασούρας συνεργάστηκαν κι ο Ποντένσε έκανε το 0-1 μόνος απ’ τη μικρή περιοχή. Κι ο Ολυμπιακός δεν βρήκε απλά το γκολ του αβαντάζ, αλλά και χώρους να τρέχει στις αντεπιθέσεις. Είχε με τον Γιόβετιτς δύο ευκαιρίες να τελειώσει το ματς στο πρώτο ημίχρονο: δεν το έκανε. Ο Νταμπράουσκας έριξε νωρίς στο παιχνίδι τον Φελιπε, που μπήκε αντί του τραυματία Μπάκιτς κι έκανε το 5-4-1 κάτι σαν 5-3-2 και στο ημίχρονο έβγαλε τον Καρώ, έβαλε τον Αμπάντα κι έπαιξε κάτι σαν 4-4-2. Δεν άλλαξε κάτι. Ο Ολυμπιακός βρήκε το δεύτερο γκολ που έψαχνε πολύ νωρίς, όταν ο Ποντένσε έστειλε την μπάλα στα άδειο τέρμα μετά την ασίστ του Γιόβετιτς και μετέτρεψε σε περίπατο ένα ματς που πριν αρχίσει έμοιαζε πολύπλοκο.

Παραδίνομαι

Φυσικά, ο Ολυμπιακός θα κάνει έφεση και δεν μπορεί παρά να είναι αισιόδοξος για την κατάληξή της. Όμως, ειλικρινά, δεν ξέρω τι θα επικαλεστεί στην έφεση. Το λέω διότι για να γίνει έφεση πρέπει κάποιος να διαβάσει το σκεπτικό της απόφασης κι αυτό δεν είναι εύκολο. Το προσπάθησα κι είναι ζήτημα να άντεξα να διαβάσω δέκα γραμμές. Η γλώσσα είναι τόσο σύνθετη, που σε πονάει το κεφάλι σου. Το διαβάζεις κι όσες αντοχές και να έχεις, λες «παραδίνομαι»…

Εύκολο διπλό…

Ο Παναθηναϊκός έκανε τη μίνι έκπληξη και πέρασε με νίκη απ’ το ΣΕΦ: το τελικό 54-66 τού δίνει και προβάδισμα να βρεθεί στην κορυφή στο τέλος της σεζόν, μολονότι φέτος τα ματς στην κανονική περίοδο είναι τρία.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν είχε «πονοκεφάλους» για το ποιον ξένο πρέπει να κόψει πριν το ματς με τον Παναθηναϊκό. Θα έλειπαν έτσι κι αλλιώς ο τραυματίας ΜακΚίσικ κι ο ανέτοιμος Σίκμα. Κι ο Αταμάν όμως, αν πιστέψουμε τα ρεπορτάζ, δεν το σκέφτηκε το πράγμα πολύ, ο Βιλντόσα δήλωσε τραυματίας κι έμεινε στην άκρη. Η απουσία του σήμαινε ότι θα έπρεπε να επιμεριστούν τον χρόνο συμμετοχής του ο Γκάι κι ο Γκραντ: ο πρώτος κράτησε τον Παναθηναϊκό στο ματς στο πρώτο ημίχρονο, ο δεύτερος έπαιξε άμυνα για όλους τους περιφερειακούς.

Όμως, δεν ήταν αυτοί που πήραν το ματς: το πήρε ο Αταμάν, που παίζοντας για πολλή ώρα με ένα ελαφρύ σχήμα, έκοψε το πάσινγκ γκέιμ του Ολυμπιακού και φυσικά ο φορμαρισμένος Μήτογλου, που σε ένα κλειστό ματς με 18 πόντους, 10 ριμπάουντ και 4 μπλοκ σε 30’:42’’ έκανε το ματς της ζωής του!

Ο Ολυμπιακός ήταν πάλι συνεπής στην άμυνα και πάλι προβληματικός στην επίθεση. Άντεξε όσο άντεξε ο Γουίλιαμς-Γκος, ο μόνος που πήρε σοβαρές επιθετικές προσπάθειες. Ο Γουόκαπ δεν μπόρεσε να περάσει την μπάλα στους Μιλουτίνοφ και Φαλ, που ήταν ακίνδυνοι. Ο Κάναν φλύαρος κι επιπόλαιος, ο Πίτερς, ο Παπανικολάου κι ο Λαρεντζάκης «πνίγηκαν» στο άγχος τους. Ο Ολυμπιακός έχασε εκεί που θεωρητικά είναι πιο δυνατός: κοντά στο καλάθι. Διότι ήταν πάλι προβλέψιμος και πολύ στατικός στην επίθεση κι αυτό είναι δυστυχώς το χειρότερο. Ο κόσμος αποδοκίμασε τον Σλούκα, που κατά τα άλλα έκανε τη δουλειά του. Ο Αταμάν τον τράβηξε στο «2» και τον έκρυψε στην άμυνα. Με αυτόν έπρεπε να ασχολείται ο κόσμος. Κι οι άλλοι να πάρουν το ματς.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί