Αντώνης Καρπετόπουλος: Η επόμενη στάση του θρυλικού ταξιδιού

Εβλεπα την φωτογραφία με τους μικρούς του Ολυμπιακού στο άγαλμα του Σωτήρα Χριστού στο Ρίο Ντε Τζανέιρο: μια σειρά από ευτυχισμένα παιδιά χαμογελούσαν δείχνοντας πως αυτό το ταξίδι είναι ίσως η ωραιότερη στιγμή στην μέχρι τώρα καριέρα τους. Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα στον αποψινό τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου Νέων ανάμεσα στην Φλαμένγκο και τον Ολυμπιακό το ταξίδι υπήρξε μέχρι τώρα κάτι παραπάνω από υπέροχο.

Ο Ροντινέι συμβούλεψε τους μικρούς του Ολυμπιακού να χαρούν την μοναδική εμπειρία που είναι ένα ματς στο ιστορικό Μαρακανά. Εχοντας βρεθεί εκεί συμφωνώ ότι το πέρασμα έστω από το ανακαινισμένο αλλά πάντα ιστορικό βραζιλιάνικο γήπεδο είναι εμπειρία ζωής. Στα πέριξ του υπάρχει ένας ειδικός χώρος όπου όλοι οι μεγάλοι παίκτες που έχουν αγωνιστεί σε αυτό έχοντας παίξει στο βραζιλιάνικο πρωτάθλημα αφήνουν τα ίχνη τους, ακριβώς όπως συμβαίνει στην Λεωφόρο Boulevard του Λος Αντζελες, όπου οι μεγάλοι ηθοποιοί αφήνουν το ίχνος τους στο περίφημο Walk of Fame του Χόλυγουντ.

Αδεια

Ο κόουτς Μεντιλίμπαρ έδωσε άδεια στους πέντε μικρούς που βρίσκονται πλέον στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού (τον Κωστούλα, τον Μπάκουλα, τον Παππακανέλο, τον Μουζακίτη και τον Κουτσίδη) να ενσωματωθούν στην αποστολή, και επέστρεψε και στον βοηθό του πλέον Σωτήρη Συλαϊδόπουλο να κοουτσάρει την ομάδα Νέων που αυτός δημιούργησε. Πολύ καλά έκανε. Διότι το ταξίδι αυτό είναι μια επιβράβευση για όσα τα παιδιά αυτά πέτυχαν. Νομιζω πως στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμα καταλάβει την δυσκολία της κατάκτησης του Youth League που τους άνοιξε την πόρτα για το ταξίδι στο Ρίο. Διότι αν στην Ελλάδα κάτι γίνεται για πρώτη φορά – και μάλιστα από πιτσιρικάδες – πάντα δυσκολευόμαστε κομμάτι να το καταλάβουμε.

Ποτέ

Θα πάρει καιρό να γίνει κατανοητό πόσα πέτυχαν αυτοί οι τρομεροί πιτσιρικάδες. Θα το κατανοήσουμε όταν αυξηθούν τα χρόνια που καμία ελληνική ομάδα δεν θα έχει κάνει κάτι ανάλογο. Πέρυσι ο Ολυμπιακός πανηγύρισε δυο διεθνείς επιτυχίες: την κατάκτηση του Conference league και την κατάκτηση του Youth League. Προσωπικά δεν αποκλείω σύντομα το Conference League να το κατακτήσει κι άλλη ελληνική ομάδα: ο ΠΑΟΚ έχει βρεθεί δυο φορές στα προημιτελικά του δηλαδή τρια ματς από τον τελικό του και από φέτος η διοργάνωση έγινε και πιο εύκολη γιατί δεν συνεχίζουν σε αυτή μετά τον ιανουάριο ομάδες από το Europa League, όπως ο Ολυμπιακός πέρσι. Αλλά το Youth League μου μοιάζει απίθανο να το κατακτήσει άλλη ελληνική ομάδα σύντομα. Οσο καλή δουλειά κι αν γίνεται στις ακαδημίες η ομάδα του Συλαϊδόπουλου είναι κάτι πολύ σπάνιο.

Πορεία

Είχα γράψει τον Απρίλιο μετά τον τελικό με την Μίλαν ότι αυτό που πέτυχαν οι μικροί του Ολυμπιακού στο Youth League είναι καταπληκτικό, αρκεί να δει κανείς τα προηγούμενα στην ιστορία του συγκεκριμένου θεσμού. Στην ιστορία το τρόπαιο αυτό έχουν κερδίσει δυο φορές η Μπαρτσελόνα, μια η Ρεάλ Μαδρίτης, δυο η Τσέλσι που έχει αγωνιστεί άλλες δυο φορές σε τελικούς, μια η Πόρτο και η Μπενφίκα και μια η Σάλτσμπουργκ, δηλαδή η ομάδα με το καλύτερο σκάουτινγκ στην Ευρώπη και μια η Αλκμαρ διότι δεν θα μπορούσε να λείπει μια ολλανδική ομάδα από την λίστα των κατακτητών μιας διοργάνωσης στην οποία παίρνουν μέρος οι καλύτεροι νέοι της Ευρώπης. Οι ακαδημίες των Ισπανών των Πορτογάλων και των Ολλανδών είναι χρόνια τώρα οι καλύτερες. Στις ομάδες Νέων της Τσέλσι και της Σάλτσμπουργκ υπήρχαν παιδιά από όλο τον κόσμο. Ο Ολυμπιακός το κέρδισε με ελληνόπουλα από την ακαδημία του. Που έγιναν μια καταπληκτική παρέα για να αποδείξουν πως ιστορία γράφουν σε αυτό τον τόπο μόνο οι παρέες. Η δε νίκη τους στον τελικό απέναντι στην Μίλαν ήταν η περίπτωση της νίκης που δεν αφήνει περιθώριο για κανένα άλλο συμπέρασμα πέρα από αυτό που έχδει να κάνει με τον ίδιο τον νικητή: το τελικό 3-0 ήταν όσο εμφατικό όσο έπρεπε για να μην μείνει σε κανένα η απορία για ποιος ήταν φέτος στην συγκεκριμένη διοργάνωση ο καλύτερος. Hταν ο Ολυμπιακός.

Σημασία

Θα κερδίσουν και το Διηπειρωτικό αυτοί οι τρομεροί μικροί; Δεν έχει μεγάλη σημασία: σημασία έχει η συμμετοχή σε αυτή την γιορτή να μην είναι για τα παιδιά αυτά η ολοκλήρωση ενός κύκλου – να μην πιστέψουν δηλαδή πως ζώντας μαζεμένες τόσο μεγάλες στιγμές κάπου έκαναν τόσα ώστε να τους περιμένουν πλέον μόνο μέρες εύκολες. Ο,τι κι αν κάνεις στον αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο η επόμενη μέρα είναι πάντα μια άδεια σελλίδα: τίποτα δεν σταματά και μετά από κάθε θρίαμβο σε περιμένει μια νέα αρχή. Στο χέρι των καταπληκτικών αυτών πιτσιρικάδων είναι να αποδείξουν πως ακόμα κι αυτό το τρομερό ταξίδι στο Ρίο δεν είναι επίλογος αλλά μια ακόμα στάση καριέρας. or type a new query above.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί
Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News