Υπεράνω Όλων: Στρατηγός Μεντιλίμπαρ
Ο Μεντιλίμπαρ που καθιέρωσε τα νέα παιδιά και μακάρι να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο καιρό στον Ολυμπιακό.
Μια ακόμη νίκη , τρεις ακόμη βαθμοί από τα παιδιά των Ακαδημιών. Μετά τον Κωστούλα που έδωσε την νίκη με τον Άρη, μετά τον Τζολάκη που απέκρουσε το πέναλτι στο Περιστέρι, ήρθε (και ας άργησε) και η σειρά του Μουζακίτη να γράψει το όνομα του στους σκόρερ του Ολυμπιακού φέτος.
Μαζί με τον Ρέτσο που ξαναγεννήθηκε , και τους Μπακούλα και Παπακανέλλο που περιμένουν δουλεύοντας την σειρά τους να μπουν στην βασική 11άδα, αυτό θα χαρακτήριζα ως το μεγαλύτερο κέρδος της δουλειάς του Μεντιλίμπαρ στο Ρέντη.
Τα 6 Ελληνόπουλα που δείχνουν τον δρόμο και στα υπόλοιπα παιδιά των Ακαδημιών. Όποιος αξίζει, δουλεύει συνεχώς και βελτιώνεται δεν θα χαθεί από το ρόστερ της ομάδας. Δεν υπάρχει οπαδός του Ολυμπιακού που να μην χαίρεται βλέποντας Ελληνόπουλα που έχουν γαλουχηθεί με την ιδέα του Ολυμπιακού να αποτελούν βασικά στελέχη της ομάδας, συμμετέχοντας ενεργά στον Πρωταθλητισμό και στην Ευρωπαϊκή του πορεία.
Από το να έρχονται αμφιβόλου αξίας και κατώτεροι των προσδοκιών ξένοι, τι πιο καλύτερο από το να «ανεβαίνουν» παιδιά της Ακαδημίας. Και από πίσω έρχεται και άλλη γενιά πέρα από αυτή που μόλις πριν λίγους μήνες αναδείχτηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Και βέβαια τι να πούμε για τον Στρατηγό Μεντιλίμπαρ, που τους καθιέρωσε και δεν δίστασε να στηριχτεί πάνω τους.
Ολοι ξέρουμε ότι δεν φτάνει μόνο το ταλέντο για να παίξεις στην κορυφαία ομάδα της χώρας. Ε, όλοι αυτοί διαθέτουν όλο το πακέτο. Και ο κόσμος γουστάρει να τους βλέπει, όχι μόνο να τα δίνουν όλα, αλλά να νιώθουν και να απολαμβάνουν το κάθε λεπτό με την ερυθρόλευκη. Να ανατριχιάζει βλέποντας τους «μπέμπηδες» να φιλάνε το σήμα και να παίζουν ως οπαδοί μέσα στο γήπεδο. Αν και δεν μας είχαν λείψει όλα αυτά τα συναισθήματα. Γιατί αυτή η φανέλα όσοι την φοράνε Έλληνες και ξένοι δένονται με τον κόσμο και το μεγαλείο της και νιώθουν μέλη του συλλόγου.
Δεν είναι τυχαίο πως όποιος δεν αντέχει την πίεση και την αύρα της, δεν κολλάει, δεν προσαρμόζεται και αναπόφευκτα «αποβάλλεται» από τις τάξεις της. Για να μην μιλήσω για περιπτώσεις ξένων κυρίως που μόνο εδώ έπαιξαν την καλύτερη μπάλα της ζωής τους και δεν προσαρμόστηκαν όπου και αν πήγαν. Όπως δεν γεύτηκαν και όσες χαρές ένιωσαν εδώ.
Καλά για την αγάπη του κόσμου δεν το συζητάω. Σαν τον Πειραιά δεν βρήκαν πουθενά. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της φετινής χρονιάς ο Ολυμπιακός πρέπει να συνεχίσει με τον Στρατηγό στον πάγκο του. Όχι μόνο γιατί το δικαιούται, αλλά δεν βρίσκω τον λόγο γιατί πρέπει να μπει σε διαδικασία αναζήτησης, και ενός νέου ξεκινήματος με άλλο προπονητή στον πάγκο. Τον ξέρουμε, μας ξέρει, η προοπτική της απ΄ ευθείας συμμετοχής στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ ως Πρωταθλητές έχει ανοιχτεί διάπλατα μπροστά μας, το ευρωπαϊκό ταξίδι και φέτος συνεχίζεται, γιατί να ψάχνουμε;
Και δεν είναι θέμα να βρεθεί καλύτερος, το ερώτημα είναι, θα θέλει να έρθει στο Ελληνικό Πρωτάθλημα του «Κομπότη» και των άλλων «παιδιών»; Θα ασχοληθεί όπως ο Μεντιλίμπαρ να αναδείξει Έλληνες παίχτες; Μακάρι να μπορέσουμε να τους κρατήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο καιρό στον Ολυμπιακό. Γιατί για όλους, αλλά και για κάποιους ξένους μας (όπως πριν καιρό από εδώ σας είχα ενημερώσει για τους Κοστίνια, Ορτέγκα, Πιρόλα, Έσε, Τσικίνιο, Ελ Καμπί) τα μπλοκάκια των σκάουτερ έχουν πάρει φωτιά. Και που να παίξουν και Τσάμπιονς Λιγκ δηλαδή του χρόνου!