Ανίμπαλε Φρόσι: Ο Ιταλός επιθετικός με τα γυαλιά που στέφθηκε ολυμπιονίκης

Νομίζετε ότι ο Έντγκαρ Ντάβιντς ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σε υψηλό επίπεδο φορώντας γυαλιά; Αν ναι, κάνετε τεράστιο λάθος, αφού υπάρχει τουλάχιστον μία καταγεγραμμένη περίπτωση πολλές δεκαετίες νωρίτερα.

Ο λόγος για τον Ανίμπαλε Φρόσι, έναν Ιταλό επιθετικό ο οποίος έκανε σπουδαία καριέρα κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, έστω κι αν αγωνίστηκε λίγες φορές στην εθνική ομάδα και δεν έγινε ποτέ ιδιαίτερα γνωστός έξω από τα σύνορα της πατρίδας του. Είχε να επιδείξει, ωστόσο, ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα. Ήταν ο πρωταγωνιστής του μοναδικού χρυσού μεταλλίου που κέρδισε η «Σκουάντρα Ατζούρα» σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1936 στο Βερολίνο.

Η κορύφωση ήρθε στις 15 Αυγούστου 1936, στον μεγάλο τελικό, όπου ο Φρόσι πέτυχε και τα δύο γκολ στη νίκη της Ιταλίας επί της Αυστρίας με 2-1 στην παράταση. Ο διοπτροφόρος επιθετικός άνοιξε το σκορ στο 70′, όμως οι Αυστριακοί, που είχαν περάσει με αμφιλεγόμενο τρόπο απ’ τον προημιτελικό με το Περού (διαβάστε σχετικά στην ιστορία του Λόλο Φερνάντες) και είχαν τη στήριξη του γερμανικού κοινού, ισοφάρισαν στο 79′ με τον Καρλ Καϊνμπέργκερ.

Ο Φρόσι πέτυχε το νικητήριο γκολ στο δεύτερο λεπτό της παράτασης με ένα κοντινό σουτ ύστερα από ασθενείς αποκρούσεις των αμυνομένων. Εκτός απ’ το χρυσό μετάλλιο, κέρδισε και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του ποδοσφαιρικού τουρνουά με επτά τέρματα (άφησε δεύτερο τον Φερνάντες με έξι), αφού ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικός και στους προηγούμενους αγώνες της ομάδας του. Στον πρώτο γύρο, η Ιταλία νίκησε 1-0 τις ΗΠΑ με δικό του γκολ στο 58′. Στον προημιτελικό, σημείωσε χατ τρικ στον θρίαμβο με 8-0 επί της Ιαπωνίας και στον ημιτελικό με τη Νορβηγία, πέτυχε το νικητήριο τέρμα στο έκτο λεπτό της παράτασης (2-1).

Γεννημένος στις 6 Αυγούστου 1911 στη Μουτσάνα ντελ Τουρνιάνο, μια μικρή πόλη κοντά στο Ούντινε, ο Φρόσι ήταν απόφοιτος της Νομικής και είχε πραγματοποιήσει ήδη σπουδαία καριέρα στην Ουντινέζε, την Πάντοβα, την Μπάρι και τη Λ’ Ακουίλα, όμως δεν ήταν καν υποψήφιος για την αποστολής της Εθνικής Ιταλίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1934. Λογικά δεν θα είχε επιλεγεί ούτε για την ομάδα που πήγε στο Βερολίνο αν δεν είχε μεσολαβήσει η διαμάχη της FIFA με τη ΔΟΕ για τη συμμετοχή επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στο ολυμπιακό τουρνουά, που είχε σταθεί αιτία για την απουσία του «βασιλιά των σπορ» από τους αγώνες του 1932 στο Λος Άντζελες.

Η FIFA ήθελε να ενισχύσει τον δικό της θεσμό, που είχε κάνει την παρθενική του εμφάνιση το 1930. Κι έτσι, το 1936 απαγορεύτηκε η συμμετοχή επαγγελματιών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γεγονός που προκάλεσε πονοκέφαλο στον προπονητή της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, Βιτόριο Πότζο, ο οποίος έπρεπε να αλλάξει όλη τη σύνθεση της ομάδας του. Έδωσε, όμως, την ευκαιρία σε νεότερους και λιγότερο προβεβλημένους παίκτες όπως ο Φρόσι να λάμψουν.

Πρωταθλητής με την Ίντερ

Ο Φρόσι είχε βαριά μυωπία από τότε που γεννήθηκε και του ήταν αδύνατο να παίξει μπάλα χωρίς τα γυαλιά του, τα οποία έδενε με λαστιχάκι γύρω απ’ το κεφάλι του. Αυτό τον έκανε διστακτικό στο ψηλό παιχνίδι, δεν τον εμπόδιζε όμως να είναι καλός σε όλους τους υπόλοιπους τομείς.

Μετά το χρυσό μετάλλιο στο Βερολίνο, πήρε μεταγραφή στην Αμπροζιάνα-Ίντερ (όπως λεγόταν τότε η γνωστή μας Ίντερ), όπου με συμπαίκτες, μεταξύ άλλων, τους καταξιωμένους Τζουζέπε Μεάτσα και Πιέτρο Φεράρις κατέκτησε δύο πρωταθλήματα (1937-38 και 1939-40) κι ένα Κύπελλο Ιταλίας (1938-39). Στον τελικό της τελευταίας διοργάνωσης, μάλιστα, ο Φρόσι πέτυχε το δεύτερο γκολ της νίκης επί της Νοβάρα (2-1).

Ωστόσο, αν και είχε γίνει αρκετά δημοφιλής στον κόσμο μετά τα κατορθώματά του στο Βερολίνο, δεν συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Εθνικής Ιταλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1938. Ο Πότζο του είχε πλέξει πολλές φορές το εγκώμιο για την ικανότητα του να μυρίζεται το γκολ, αλλά δεν τον πήρε μαζί του στη Γαλλία, όπου η «Σκουάντρα Ατζούρα» υπεράσπισε τον τίτλο της. Από τη χρυσή ολυμπιονίκη του 1936 μόνο ο Αλφρέντο Φόνι (γνωστός μας ως προπονητής της Ίντερ την εποχή της δοκιμής του Νίκου Πεντζαρόπουλου), ο Πιέτρο Ράβα, ο Ούγκο Λοκατέλι και ο Σέρτζιο Μπερτόνι ήταν μέλη και της ομάδας που στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια το 1938.

Ο Φρόσι, που είχε τα παρατσούκλια ο «δρ. λεπτός» και ο «διανοούμενος ντριμπλέρ», δεν κλήθηκε να παίξει σε κάποιον άλλο αγώνα των «ατζούρι», πέρα από ένα φιλικό κόντρα στην Ουγγαρία (2-0), τον Απρίλιο του 1937. Έπαιξε και με τη δεύτερη ομάδα (τη Β’ Ιταλίας που ερχόταν συχνά και στην Ελλάδα) σε μία νίκη επί της Αυστρίας με 3-2 κι έτσι όταν τερμάτισε την καριέρα του είχε τον εκπληκτικό αριθμό των οκτώ γκολ σε μόλις πέντε διεθνείς συμμετοχές.

Σπουδαίος και ως προπονητής

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας το 1945, ύστερα από περάσματα από τις Προ Πάτρια και Κόμο, ο Φρόσι στράφηκε στην προπονητική. Ωστόσο, αν και ήταν επιθετικός ως παίκτης, είχε εντελώς διαφορετική προσέγγιση από τον πάγκο. Έβαλε κι αυτός το λιθαράκι του στην καθιέρωση του κατενάτσιο (εργάστηκε για λίγο και στην Ίντερ τη σεζόν 1956-57), ενώ θεωρείται ο πρώτος προπονητής που εφάρμοσε το υπερσυντηρητικό σύστημα 5-4-1.

Θρυλική έχει μείνει ανάμεσα στους Ιταλούς φιλάθλους της εποχής του και η ατάκα του «το τέλειο αποτέλεσμα είναι το 0-0». Όπως εξηγούσε ο Φρόσι, σε μια τέτοια περίπτωση μπορούσες να δεις ένα απόλυτα ισορροπημένο παιχνίδι μεταξύ μίας εξαιρετικής άμυνας και της αντίπαλης πολύ καλής επίθεσης. Κάποιοι, πάντως, έλεγαν αστειευόμενοι ότι το 0-0 αντικατόπτριζε το πρόσωπο του, στο οποίο δέσποζαν οι στρογγυλοί φακοί των γυαλιών του.

Αν και πέρασε από τους πάγκους πολλών καλών ομάδων (Νάπολι, Τζένοα, Τορίνο, Μόντσα κ.λπ.), ο Φρόσι δεν γνώρισε μεγάλες επιτυχίες ως προπονητής και δεν δούλεψε πουθενά μετά το 1965. Εργάστηκε ως διευθυντικό στέλεχος στην Alfa Romeo, ενώ περιστασιακά αρθρογραφούσε στην Corriere della Sera του Μιλάνου.

Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 1999 σε ηλικία 87 ετών, χτυπημένος από πνευμονία. Το Ούντινε έχει τιμήσει τη μνήμη του δίνοντας το όνομά του σε έναν δρόμο κοντά στο στάδιο «Φρίουλι».

Πηγές: udinese.it («Annibale Frossi, l’intellettuale del dribbling»), storiedicalcio.altervista.org («Olimpiadi 1936: L’ unica vittoria azzurra»), trivela.com.br («Annibale Frossi, o artilheiro míope da Itália campeã em Berlim-1936»), zeta.vision («Annibale Frossi, gli occhiali che giocavano a calcio»), Wikipedia («Football at the 1936 Summer Olympics»).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 15 Αυγούστου

2022: Ο Απόστολος Χρήστου κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 50 μέτρα ύπτιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Ρώμης, με νέο πανελλήνιο ρεκόρ (24.36). Δεύτερος μένει o Ιταλός, Τόμας Τσέκον, με 24.40.

2021: Πεθαίνει σε ηλικία 75 ετών ο Γκερντ Μίλερ, ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Βασικός σέντερ φορ της εθνικής ομάδας της Δυτικής Γερμανίας που κατέκτησε πρώτα το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1972 και κατόπιν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, έγραψε Ιστορία και με την Μπάγερν Μονάχου, με την οποία πέτυχε 566 γκολ σε 607 συμμετοχές και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάκτηση τριών Κυπέλλων Πρωταθλητριών Ευρώπης (1974, 1975, 1976). Το 1970 κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα, ενώ επί 32 χρόνια διατήρησε την πρωτιά στον πίνακα των σκόρερ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου (14 γκολ).

2019: Ο 18χρονος ποδηλάτης Κωνσταντίνος Λιβανός κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο κεϊρίν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πίστας Εφήβων που διεξάγεται στη Φρανφούρτη.

2016: Ο Λευτέρης Πετρούνιας συγκεντρώνει 16.000 στον τελικό των κρίκων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και κατακτά το χρυσό μετάλλιο. Ο Βραζιλιάνος Ζανέτι καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση με 15.766 βαθμούς και ο Ρώσος Αμπλιάζιν την τρίτη με 15.700. Πρόκειται για το πρώτο ολυμπιακό μετάλλιο της Ελλάδας στην ενόργανη γυμναστική μετά το χρυσό του Δημοσθένη Ταμπάκου το 2004 στην Αθήνα. Ο Πετρούνιας γίνεται επίσης ο δεύτερος αθλητής μετά τον Ταμπάκο που κάνει το triple crown στους κρίκους, κατακτά δηλαδή πρωτιές σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά και στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

2008: Ο Αμερικανός, Ράιαν Λόκτι, κερδίζει τον τελικό των 200 μέτρων ύπτιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου με νέο παγκόσμιο ρεκόρ (1:53.94), με το οποίο αφήνει δεύτερο τον συμπατριώτη του, Άαρον Πίρσολ.

2008: Η Νεοζηλανδή Βάλερι Άνταμς κατακτά το χρυσό μετάλλιο στη σφαιροβολία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Είναι το πρώτο από τα τέσσερα ολυμπιακά μετάλλια της Άνταμς στο αγώνισμα, αφού θα ακολουθήσει άλλο ένα χρυσό, το 2012 στο Λονδίνο, ένα ασημένιο το 2016 στο Ρίο κι ένα χάλκινο το 2021 στο Τόκιο.

2004: Η εκπληκτική τετράδα της Νοτίου Αφρικής κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 4×100 ελεύθερο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας με νέο παγκόσμιο ρεκόρ (3:13.17), αφήνοντας στη δεύτερη θέση την Ολλανδία (3:14.36) και στην τρίτη τις ΗΠΑ (3:14.62). Μέλη της ομάδας είναι οι Νιλς Σούμαν, Λίντον Φερνς, Ντάριαν Τάουνσεντ και Ρικ Νίθλινγκ.

2001: Πεθαίνει σε ηλικία μόλις 29 ετών από καρκίνο στον εγκέφαλο ο Κενυάτης δρομέας, Ρίτσαρντ Τσελίμο. Κορυφαία διάκρισή του ήταν το ασημένιο μετάλλιο στα 10.000 μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη.

1996: Η UEFA αποφασίζει την αύξηση των ομάδων του Champions League από 16 σε 24 την περίοδο 1997-98.

1995: Η Μόνικα Σέλες νικά με 2-0 σετ την Κίμπερλι Πο (6-0, 6-3) στο Τορόντο, στον πρώτο αγώνα της μετά τη δολοφονική επίθεση που είχε δεχθεί στις 30 Απριλίου 1993 στο Αμβούργο.

1994: Πεθαίνει από νεφρική ανεπάρκεια ο παλαίμαχος Αμερικανός αρσιβαρίστας, Πολ Άντερσον, ο οποίος είχε κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στα βαρέα βάρη το 1956 στη Μελβούρνη, ύστερα από συγκλονιστική μάχη με τον Αργεντινό, Ουμπέρτο Σελβέτι.

1993: Ο Βρετανός Λίνφορντ Κρίστι συνεχίζει την κυριαρχία του επί των Αμερικανών στα 100 μ., αφού μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης κερδίζει το χρυσό μετάλλιο και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Στουτγάρδης με χρόνο 9.87.

1992: Ο Μπράιαν Ντιν της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ σημειώνει το πρώτο γκολ στη νεοσύστατη Premier League, στο πέμπτο λεπτό του αγώνα της ομάδας του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (2-1).

1989: Ο Ιταλός κολυμβητής, Τζόρτζιο Λαμπέρτι, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Βόννης με νέο παγκόσμιο ρεκόρ (1:46.69 έναντι 1:47.25 του Ντάνκαν Άρμστρονγκ από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988). Το ρεκόρ θα αντέξει σχεδόν δέκα χρόνια, μέχρι να το βελτιώσει ο Αυστραλός, Γκραντ Χάκετ (1:46.67).

1979: Ο Γιώργος Βαμβακάς κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 400 μέτρα με εμπόδια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Εφήβων στο Μπίντγκοζ της Πολωνίας με χρόνο 50.67.

1972: Η Αιθιοπία ανακοινώνει ότι μποϊκοτάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συμμετοχή της Ροδεσίας.

1971: Ο Τζάκι Στιούαρτ εξασφαλίζει τον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο του στη Formula 1, παρότι εγκαταλείπει στον 36ο γύρο του γκραν πρι της Αυστρίας.

1970: Η Πατ Παλίνκας γίνεται η πρώτη γυναίκα που αγωνίζεται σε επαγγελματικό αγώνα αμερικάνικου ποδοσφαίρου, με την ομάδα των Ορλάντο Πάνθερς.

1964: Ο Αμερικανός, Ραλφ Μπόστον, ισοφαρίζει το παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος (8.31 μ. του Σοβιετικού, Ίγκορ Τερ-Οβανεσιάν), σε αγώνα στην πρωτεύουσα της Τζαμάικας, Κίνγκστον.

1948: Η παλιά ολυμπιονίκης του στίβου, Μπέιμπ Ντίντρικσον-Ζαχάριας, κερδίζει το US Open του γκολφ.

1936: Η 17χρονη Ρι Μάστενμπρουκ, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 400 μέτρα ελεύθερο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Πρόκειται για το τρίτο χρυσό που κατακτά η Ολλανδή κολυμβήτρια στη συγκεκριμένη διοργάνωση, ύστερα από εκείνα στα 100 ελεύθερο και στη σκυταλοδρομία 4×100, ενώ έχει κι ένα ασημένιο στα 100 ύπτιο.

1932: Στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του, ο θρυλικός πυγμάχος Τζακ Ντέμσι γνωρίζει την ήττα από τον Κινγκ Λεβίνσκι.

1858: Με το βασιλικό διάταγμα του Όθωνα «περί συστάσεως των Ολυμπίων» θεσπίζονται γενικοί αθλητικοί διαγωνισμοί κάθε τέσσερα χρόνια με την επωνυμία «Ολύμπια». Τον θεσμό χρηματοδοτεί ο Ευαγγέλης Ζάππας και οι αγώνες μένουν γνωστοί στην ιστορία ως «Ζάππειες Ολυμπιάδες».

1852: Το κροκέ εισάγεται στην Αμερική από την Αγγλία και γίνεται πολύ δημοφιλές περισσότερο ως κοινωνικό γεγονός παρά ως αθλητικό, αφού γυναίκες και άνδρες αγωνίζονται μαζί.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News