Σαν Σήμερα - Νίκος Αναστόπουλος: Η επεισοδιακή μεταγραφή από τον Πανιώνιο στον Ολυμπιακό

Σχεδόν πέντε χρόνια μετά την επεισοδιακή μεταγραφή του Θωμά Μαύρου από τον Πανιώνιο στην ΑΕΚ, οι «κυανέρυθροι» είδαν ξανά έναν ποδοσφαιριστή τους να αποτελεί διακαή πόθο για έναν απ’ τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ελλάδα.

Ο λόγος για τον Νίκο Αναστόπουλο, ο οποίος στις 15 Δεκεμβρίου 1980 (τελευταία ημέρα της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου) υπέγραψε συμβόλαιο στον Ολυμπιακό, δίνοντας τέλος σε ένα «σίριαλ» που είχε αρχίσει έξι μήνες νωρίτερα. Παράλληλα, αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης για την τεράστια καριέρα του χαρισματικού κυνηγού, ο οποίος έφτασε στη δεύτερη θέση των σκόρερ σε ολόκληρη την ιστορία των «ερυθρόλευκων»!

Ο νεαρός με το φουντωτό μαλλί και το μουστάκι, που είχε αρχίσει την αθλητική καριέρα του ως μπασκετμπολίστας στη Δάφνη προτού ανακαλύψει ότι ήταν ακόμα καλύτερος με την μπάλα στα πόδια, θεωρούνταν τότε το μεγάλο όνομα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όχι απλώς ένας εξελίξιμος επιθετικός, παρότι ήταν ακόμα νέος, μόλις 22 ετών.

Το 1979 είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας από τον Πανιώνιο – πέτυχε, μάλιστα, με εντυπωσιακή ενέργεια το πρώτο γκολ στον τελικό με την ΑΕΚ (3-1). Λίγους μήνες αργότερα… ζάλισε τους αμυντικούς της Τβέντε με τις ενέργειές του στον θρίαμβο με 4-0 για το Κύπελλο Κυπελλούχων στη Νέα Σμύρνη, αναγκάζοντας τους Ολλανδούς να ρωτήσουν πόσα χρήματα χρειάζονταν για να τον αποκτήσουν! Και στη ρεβάνς του Ένσεντε, μείωσε σε 3-1  με παλικαρίσιο γκολ στα τελευταία λεπτά και σφράγισε την πρόκριση.

Το γεγονός ότι αγωνιζόταν στον Πανιώνιο δεν απέτρεπε τον Αλκέτα Παναγούλια να τον καλεί τακτικά στην Εθνική Ελλάδας και φυσικά να τον συμπεριλάβει στην 22άδα για την τελική φάση του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης, τον Ιούνιο του 1980 στην Ιταλία. Εκεί όπου ο «Αναστό» πέτυχε το μοναδικό γκολ του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, στην ήττα με 3-1 από την κάτοχο του τίτλου, Τσεχοσλοβακία.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι ήταν ήδη ένας φτασμένος ποδοσφαιριστής, που ήταν έτοιμος να αγωνιστεί βασικός σε οποιαδήποτε ομάδα από εκείνες που πρωταγωνιστούν παραδοσιακά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός έδειξε απ’ την αρχή πιο θερμό ενδιαφέρον σε σχέση με την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, αλλά βγήκε νικητής στη μάχη για την απόκτησή του επειδή είχε ένα κρυφό ατού. Ο Αναστόπουλος ήταν δηλωμένος «γαύρος» και πίεσε κι αυτός απ’ την πλευρά του ώστε να μεταγραφεί στον σύλλογο που αγαπούσε από μικρό παιδί!

Πίεσε με αποχή από τις προπονήσεις του Πανιωνίου

Το ενδιαφέρον των «μεγάλων» του τέως ΠΟΚ για τον Αναστόπουλο είχε εκδηλωθεί αόριστα από το καλοκαίρι του 1979, μετά το Κύπελλο που κατέκτησε ο Πανιώνιος. Ο νεαρός επιθετικός, που τότε αγωνιζόταν στη θέση του δεξιού εξτρέμ, διέθετε ένα σπάνιο προσόν: ήταν ταχύτατος με την μπάλα στα πόδια σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο ήταν πολύ πιο αργό απ’ ό,τι σήμερα.

Οι πρώτες πραγματικές κινήσεις για την απόκτησή του, πάντως, έγιναν τον Ιούλιο του 1980, μετά τις καλές εμφανίσεις του στο Κύπελλο Εθνών. Στα ρεπορτάζ των εφημερίδων καταγράφηκαν κρούσεις του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού με ποσά που έφταναν έως και τα 50 εκατ. δρχ., αλλά μάλλον δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Διότι στις 17 Ιουλίου το Δ.Σ. της ΠΑΕ Πανιώνιος εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία έκανε γνωστό ότι δεν θα χορηγούσε ελεύθερη μεταγραφή στον «Αναστό» αν δεν εισέπραττε το ποσό των 35 εκατομμυρίων δραχμών!

Τρεις μέρες αργότερα, ο διεθνής κυνηγός πήγε στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και παρακολούθησε μαζί με τον πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Σταύρος Νταϊφάς, τον φιλικό αγώνα των «ερυθρόλευκων» με την ΚΠΡ (3-2). Ο κόσμος τον αποθέωσε, όμως παρά την αίσθηση που δημιουργήθηκε ότι η μεταγραφή ήταν προ των πυλών, κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Η πρόταση του Ολυμπιακού ύψους 25 εκατ. δρχ. συν έναν παίκτη, δεν ικανοποιούσε τον Πανιώνιο.

Τότε ανέλαβε δράση ο ίδιος ο Αναστόπουλος. «Αφού αξίζω τόσα εκατομμύρια, πρέπει να με πληρώσετε και ανάλογα τώρα που μένω», διαμήνυσε στη διοίκηση των «κυανέρυθρων» και αρνήθηκε να ενσωματωθεί στην προετοιμασία της ομάδας για τη νέα περίοδο! Με την «ανταρσία» του άσκησε πίεση στον Πανιώνιο, ο οποίος με τη σειρά του δεν έκανε πίσω και στερήθηκε τις υπηρεσίες του στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος.

Τον Δεκέμβριο, ωστόσο, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για τη μεταγραφή. Στο μεταξύ είχε εμπλακεί στην υπόθεση και η ΑΕΚ, η οποία μάλιστα κατέθεσε συμφέρουσα πρόταση στον διεθνή επιθετικό. Εκείνος, όμως, ήταν ανένδοτος. Ήθελε να πάει μόνο στον Ολυμπιακό.

Η πιο δαπανηρή μεταγραφή στην Ελλάδα

Ύστερα από σκληρές διαπραγματεύσεις που κράτησαν για πολλές μέρες, ο Πανιώνιος υπέγραψε τη συμφωνία με τον Ολυμπιακό το απόγευμα της 15ης Δεκεμβρίου 1980 με τα εξής ανταλλάγματα: 19 εκατ. δρχ. σε μετρητά, τρεις επιταγές των 4 εκατ. δρχ. με ημερομηνία λήξης εντός του 1981, τις εισπράξεις από τρία φιλικά παιχνίδια που θα διεξάγονταν εν καιρώ, καθώς και τον επιθετικό των «ερυθρόλευκων», Χρήστο Καλτσά, με ελεύθερη μεταγραφή.

Στον Αναστόπουλο οι «ερυθρόλευκοι» έδωσαν 5 εκατ. δρχ. ως πριμ μεταγραφής, από τα οποία όμως ο παίκτης χάρισε το ένα στον Πανιώνιο για να σιγουρέψει τη μετακίνηση! Το συνολικό κόστος της συμφωνίας υπερέβαινε τα 40 εκατ. δρχ., συνυπολογιζόμενης και της αξίας του Καλτσά, που πήρε επιπλέον 1,5 εκατ. από τον Ολυμπιακό για να πάει στους «κυανέρυθρους».

Ήταν η πιο δαπανηρή μεταγραφή στη μέχρι τότε ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφού είχε σχεδόν το διπλάσιο κόστος από εκείνη του Κώστα Ορφανού από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό, το καλοκαίρι του 1980 (24 εκατ. δρχ.). Ο Νταϊφάς, μάλιστα, δεν είχε κρύψει στις δηλώσεις του τον προβληματισμό του για το ποσό που είχε ξοδέψει, αν και δεν είχε μετανιώσει.

«Πιστεύω ότι τα χρήματα που δόθηκαν ήταν εκτός ελληνικής πραγματικότητας. Είναι πάρα πολλά», είχε δηλώσει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, για να προσθέσει: «Έκανα όμως μια θυσία για τον ίδιο τον παίκτη, που τον γνώρισα και αντιλήφθηκα το άριστο ήθος και τον χαρακτήρα του. Την έκανα και για τον κόσμο του Ολυμπιακού που τόσο πολύ τον ήθελε στην ομάδα μας».

Μυθική ήταν η απάντηση του αξέχαστου εφοπλιστή στην ερώτηση για το αν οι διαπραγματεύσεις με τους διοικούντες τον Πανιώνιο ήταν σκληρές: «Καλύτερα να μη μιλήσω γι’ αυτό. Έχω κάνει αγοραπωλησίες δεκάδων καραβιών, αλλά κάτι τέτοιο δεν μου συνέβη ποτέ!».

Όσο για τον Αναστόπουλο; Πετούσε στα σύννεφα, μια και το παιδικό του όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα: «Αισθάνομαι υποχρέωση στον κ. Νταϊφά. Του υπόσχομαι ότι θα τον δικαιώσω, θα μιλήσω μες στο γήπεδο με την αξία μου», είχε δηλώσει. Την επομένη, οπότε και έκανε την πρώτη του προπόνηση υπό τις οδηγίες του προπονητή, Κάζιμιρ Γκόρσκι, έλεγε ότι δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι ήταν πλέον ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού.

Έπεσαν γιαούρτια στη Νέα Σμύρνη!

Το ποσό που εισέπραξε ο Πανιώνιος ήταν πράγματι υπέρογκο για την εποχή, όμως ο κόσμος του ποδοσφαίρου δεν λειτουργούσε τότε με τη σημερινή εμπορική λογική. Ειδικά για τους οπαδούς, που έβαζαν πάνω απ’ όλα το συναίσθημα, η πώληση ενός παίκτη ισοδυναμούσε με προδοσία!

Γι’ αυτό οι διοικούντες τους «κυανέρυθρους» ήταν τόσο σκληροί στις διαπραγματεύσεις για τον Αναστόπουλο. Όχι επειδή δεν είχαν δελεαστεί από τα χρήματα του Ολυμπιακού, αλλά επειδή δέχονταν ασφυκτική πίεση από τον κόσμο, που είχε δεχθεί ήδη ένα πλήγμα το 1976 με την πώληση του Μαύρου στην ΑΕΚ.

Αν και τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο για να μεταδίδει άμεσα τις ειδήσεις και το ενδιαφέρον της τηλεόρασης για τα αθλητικά ήταν περιορισμένο, το νέο της μεταγραφής διαδόθηκε γρήγορα στα στέκια της Νέας Σμύρνης και προκάλεσε αναστάτωση. Ο Σύνδεσμος Φιλάθλων-Οπαδών Πανιωνίου, μάλιστα, εξέδωσε μια ανακοίνωση σε απειλητικό ύφος:

«Ο αγανακτισμένος κόσμος του Πανιωνίου θα τους καταδιώκει παντού. Αν έχουν ίχνος ευθιξίας οι διοικούντες, εντός της σήμερον θα πρέπει να φύγουν από τη Νέα Σμύρνη. Οι εννέα που υπέγραψαν να δοθεί ο παίκτης, ταυτόχρονα υπέγραψαν την καταδίκη τους στη συνείδηση των φιλάθλων».

Πρώτος βρέθηκε στο «στόχαστρο» ένας από τους πιο αγνούς και δοτικούς στον σύλλογο παράγοντες, ο Παναγιώτης Αμανίτης, ο οποίος πήγε το βράδυ της 15ης Δεκεμβρίου στα γραφεία της ΠΑΕ, στην οδό Βρυούλων, για να σφραγίσει το δελτίο του Καλτσά. Αρκετοί οπαδοί του την είχαν στημένη και τον προπηλάκισαν, ενώ κάποιοι προσπάθησαν να σκίσουν το δελτίο του νέου αποκτήματος της ομάδας τους.

Αυτός, όμως, που είχε συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη μήνι του κόσμου ήταν ο πρόεδρος, Γιάννης Ράπτης. Λίγη ώρα αργότερα πήγε κι εκείνος στα γραφεία και σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» δέχθηκε επίθεση με γιαούρτια και αποδοκιμασίες και αναγκάστηκε να χτυπήσει τα κουδούνια παρακείμενης πολυκατοικίας για να βρει καταφύγιο μέχρι να έρθει η Αστυνομία!

Μόνο οι παίκτες του Πανιωνίου χαίρονταν με την εξέλιξη, μια και με τα χρήματα που είχαν μπει στο ταμείο της ομάδας τους, εξασφαλίζονταν οι πληρωμές τους μέχρι το τέλος της σεζόν.

Ο δεύτερος σκόρερ μετά τον Σιδέρη

Για το πόσο επιδραστικός αποδείχθηκε ο Αναστόπουλος στον Ολυμπιακό, δεν χρειάζεται να γράψουμε πολλά. Με μια απλή αναζήτηση στη στήλη «Ρετρό» του sportday.gr θα βρείτε πολλά αφιερώματα για τα κατά καιρούς επιτεύγματα του «μουστάκια», που τον κατατάσσουν ανάμεσα στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην αιωνόβια ιστορία του πειραϊκού συλλόγου.

Αγωνιζόμενος με τα ερυθρόλευκα ο «Αναστό» άλλαξε θέση κι από δεξιός εξτρέμ πέρασε στην κορυφή της επίθεσης, όπου εξελίχθηκε στον δεύτερο σκόρερ στην ιστορία του Ολυμπιακού πίσω από τον μεγάλο Γιώργο Σιδέρη. Τόσο στην Α’ Εθνική (με 144 γκολ έναντι 226 του «Φόντακα») όσο και σε όλες τις διοργανώσεις (με 205 έναντι 298). Ταυτόχρονα, μονιμοποιήθηκε στην Εθνική Ελλάδας και παραμένει έως και σήμερα ο πρώτος σκόρερ της ιστορίας της με 29 γκολ.

Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε φυσικά και τίτλους. Η αρχή έγινε με το νταμπλ το 1981 κι ακολούθησαν άλλα τρία πρωταθλήματα (1982, 1983, 1987). Σε τέσσερις διαφορετικές σεζόν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Α’ Εθνικής και ειδικά το 1982-83 με τα 29 τέρματα που πέτυχε, αναδείχθηκε τρίτος σε όλη την Ευρώπη και κέρδισε το χάλκινο παπούτσι.

Η σχέση του με τον Ολυμπιακό δεν διαταράχθηκε ούτε όταν πήρε μεταγραφή στην ιταλική Αβελίνο (1987-88). Το καλοκαίρι του 1989, αφού αγωνίστηκε ξανά στον Πανιώνιο για μία σεζόν, επέστρεψε στον αγαπημένο του σύλλογo και παρότι είχε περάσει τα 30, θύμισε σε αρκετές περιπτώσεις στον κόσμο τον παλιό καλό «Αναστό».

Αλλά κι όταν αποπέμφθηκε μαζί με τον Τάσο Μητρόπουλο το 1992 και έπαιξε για έξι μήνες στον Ιωνικό, το αίμα… δεν έγινε νερό. Το καλοκαίρι του 1993 επέστρεψε στον Ολυμπιακό (πρόεδρος του οποίου είχε αναλάβει πλέον ο Σωκράτης Κόκκαλης) κι έκλεισε δοξασμένα την καριέρα του τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Αμέσως εντάχθηκε στο προπονητικό επιτελείο του συλλόγου και άρχισε τη νέα καριέρα του στους πάγκους, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Πηγές: Στράτος Σεφτελής: «Οι 50 κορυφαίοι – Αυτοί που άφησαν εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο» (Πήγασος Εκδοτική 2004), Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Βουλής (φύλλα των εφημερίδων «Ελευθεροτυπία», «Απογευματινή», «Αθλητική Ηχώ» της 2ας, 5ης, 18ης, 19ης και 21ης Ιουλίου 1980 και της 16ης-17ης Δεκεμβρίου 1980).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 15 Δεκεμβρίου

2021: Ο Σέρχιο Αγουέρο ανακοινώνει σε συνέντευξη Τύπου ότι αποχωρεί από την ποδοσφαιρική δράση λόγω του καρδιακού προβλήματος που αντιμετωπίζει. Ολοκληρώνει την καριέρα του σε ηλικία 33 ετών με 427 γκολ σε 786 αγώνες.

2020: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ, Στράτος Μολυβάς, σε ηλικία 82 ετών. Είχε διαδεχθεί από το 1987 τον Γιώργο Κατσιμπάρδη στην προεδρία του ΣΕΓΑΣ, όπου παρέμεινε έως το 1997, ενώ ήταν μέλος του Δ.Σ. από το 1984.

2006: Πεθαίνει σε ηλικία 67 ετών ο παλαίμαχος Ελβετός πιλότος της Formula 1, Κλέι Ρεγκατσόνι.

2004: Η ΑΕΚ γνωρίζει ταπεινωτική εντός έδρας ήττα με 2-0 από την Αλεμάνια Άαχεν, ομάδα Β’ Κατηγορίας της Γερμανίας και αποκλείεται από τη φάση των ομίλων του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ χωρίς να κερδίσει ούτε έναν βαθμό.

1996: Με γκολ των Γ. Χ. Γεωργιάδη (54′) και Βαζέχα (59′) ο Παναθηναϊκός νικά με 2-0 την ΑΕΚ στο ντέρμπι πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ.

1995: Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαιώνει τον Βέλγο ποδοσφαιριστή, Ζαν-Μαρκ Μποσμάν, στη διαμάχη του με τη Λιέγη. Κηρύσσοντάς τον ελεύθερο, ακυρώνει ουσιαστικά τη νομοθεσία που ίσχυε μέχρι τότε για τις μεταγραφές, αφού οι αθλητές εξομοιώνονται με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, παύουν να αποτελούν ιδιοκτησία των συλλόγων και αποκτούν δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης σε ομάδες όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

1992: Το περιοδικό Sports Illustrated ανακηρύσσει τον παλαίμαχο τενίστα Άρθουρ Ας ως σημαντικότερο σπόρτσμαν της χρονιάς, για τη δράση του γύρω από την ενημέρωση του κοινού για τους τρόπος προφύλαξης από το AIDS, του οποίου είναι κι ο ίδιος ασθενής.

1990: Ο Νίκος Γκάλης σπάει το φράγμα των 10.000 πόντων στο ελληνικό πρωτάθλημα (Α’ Εθνική και Α1), με τους 46 πόντους που πετυχαίνει στην εκτός έδρας νίκη του Άρη επί του Περιστερίου με 137-112. Ο ομογενής γκαρντ γίνεται μόλις ο δεύτερος παίκτης που φτάνει σ’ αυτό το ορόσημο μετά τον Βασίλη Γκούμα.

1985: Ο Άρης νικά με 2-1 την ΑΕΛ στο Αλκαζάρ με δύο αυτογκόλ του αμυντικού των «βυσσινί», Κώστα Κολομητρούση.

1974: Ο Αργεντινός τενίστας Γκιγέρμο Βίλας κατακτά για πρώτη και τελευταία φορά το ΑΤΡ Masters Grand Prix, νικώντας στον τελικό τον Ρουμάνο Ίλια Ναστάζε με 3-2 σετ (7-6, 6-2, 3-6, 3-6, 6-4).

1973: Ο Σάντι Χόλι γίνεται ο πρώτος τζόκεϊ που κερδίζει 500 κούρσες μέσα σε ένα χρόνο.

1971: Ο αμυντικός του Παναθηναϊκού, Γιάννης Τομαράς, παθαίνει συντριπτικό κάταγμα κνήμης από δολοφονικό χτύπημα του Χούλιο Μοράλες της Νασιονάλ Μοντεβιδέο, κατά τη διάρκεια του πρώτου τελικού του Διηπειρωτικού Κυπέλλου στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» (1-1).

1971: Ο Πανιώνιος κατακτά το Βαλκανικό Κύπελλο χάρη στην ισοπαλία με 1-1 που αποσπά από την Μπέσα, στον δεύτερο τελικό που διεξάγεται στην Αλβανία (είχε νικήσει 2-1 στη Νέα Σμύρνη).

1968: Πεθαίνει σε ηλικία 86 ετών ο παλαίμαχος πυγμάχος Τζες Γουίλαρντ, πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής στα βαρέα βάρη (1915-19).

1964: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς ο πρόεδρος της Δόξας Δράμας, Αντώνης Καστρινός, υπεύθυνος για τη μεγάλη ομάδα των «Μαυραετών» που διέπρεψε στο ελληνικό ποδόσφαιρο κατά τη δεκαετία του ’50 (με τους αδελφούς Λουκανίδη, Γρηγοριάδη, Πιστικό, Ιωάννου, Τζαφέρη κ.ά.). Δέκα μήνες νωρίτερα είχε εκλεγεί βουλευτής Δράμας με την Ένωση Κέντρου.

1962: Ο γκαρντ των Μπόστον Σέλτικς, Μπομπ Κούζι, φτάνει τον αριθμό των 5.926 εύστοχων σουτ εντός παιδιάς στο ΝΒΑ, στην ήττα από τους Σινσινάτι Ρόγιαλς με 124-120.

1959: Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο κερδίζει για δεύτερη φορά τη «Χρυσή Μπάλα», το έπαθλο που απονέμει το γαλλικό περιοδικό France Fototball στον κορυφαίο Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Ο Ντι Στέφανο επικρατεί στην ψηφοφορία του συμπαίκτη του στη Ρεάλ, Ρεμόν Κοπά και του Τζον Τσαρλς της Γιουβέντους.

1935: Ο Ολλανδός σκακιστής Μαξ Όιβε κάνει τη μεγάλη έκπληξη, καθώς παίρνει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή από τον Σοβιετικό, Αλεξάντρ Αλιέχιν. Ο τελικός απαρτίστηκε από τριάντα παρτίδες που παίχτηκαν σε δεκατρείς διαφορετικές πόλεις της Ολλανδίας μέσα σε διάστημα ογδόντα ημερών. Ο Όιβε επικρατεί με σκορ 15½–14½, παρότι ο πιο έμπειρος Αλιέχιν (κάτοχος του τίτλου από το 1927) είχε κερδίσει τις τρεις πρώτες παρτίδες.

1925: Διεξάγεται ο πρώτος αγώνας χόκεϊ επί πάγου στο ανακαινισμένο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Οι Μόντρεαλ Καναντιέν νικούν με 3-1 τους Νιου Γιορκ Αμέρικανς.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News