Ολυμπιακοί Αγώνες: Ζήτω... η τρέλα στον Μαραθώνιο του 1904 στο Σεντ Λούις

Όσο κι αν ψάξετε, δεν θα βρείτε άλλο γεγονός στην υπεραιωνόβια ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων με τόσα πολλά παράξενα γεγονότα μαζεμένα, όσο στον Μαραθώνιο που έλαβε χώρα στο Σεντ Λούις, στις 30 Αυγούστου 1904.

Όπως και στο Παρίσι το 1900, έτσι και στην πόλη των ΗΠΑ τέσσερα χρόνια αργότερα, η διοργάνωση έπασχε απελπιστικά σε όλους τους τομείς. Δεν θύμιζε σε τίποτα εκείνη της Αθήνας το 1896 ούτε αυτό που είχε οραματιστεί ο Γάλλος βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν όταν μαζί με τον Έλληνα λογοτέχνη, Δημήτριο Βικέλα, αποφάσισαν να προχωρήσουν στην αναβίωση του αρχαιοελληνικού θεσμού.

Ειδικά στον Μαραθώνιο, όμως, οι διοργανωτές του Σεντ Λούις τα πήγαν χειρότερα από οπουδήποτε αλλού. Στην πραγματικότητα δεν ήταν αθλητικό γεγονός αλλά ένα θέατρο του παραλόγου με πολλά κωμικοτραγικά περιστατικά, που λίγο έλειψε να σταθούν αιτία για την αφαίρεση του αγωνίσματος από το ολυμπιακό πρόγραμμα!

Οι 32 συμμετέχοντες υποχρεώθηκαν να τρέξουν νωρίς το απόγευμα (η εκκίνηση δόθηκε στις 15:03) και εκτός απ’ τους 33 βαθμούς Κελσίου είχαν να αντιμετωπίσουν και την υγρασία, που έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Η διαδρομή ήταν μικρότερη απ’ τη σημερινή (μόνο 40 χιλιόμετρα), όμως περιλάμβανε επτά λοφίσκους ύψους 30 έως και 90 μέτρων, που την καθιστούσαν ως «την πιο δύσκολη που έχει κληθεί να τρέξει ανθρώπινο ον», όπως είχε γράψει o Τσαρλς Λούκας, μέλος της οργανωτικής επιτροπής στη μαρτυρία του «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1904». Η σκόνη που σήκωναν τα προπορευόμενα αμάξια, ήταν ένας ακόμα αντίπαλος των δρομέων.

Δεν είχαν τηρηθεί ούτε τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας για τους δρομείς, οι οποίοι έτρεχαν δίπλα σε κάρα και τρένα ή ανυποψίαστους πολίτες που είχαν βγάλει βόλτα τα σκυλιά τους – κάποια απ’ τα οποία πήραν στο κυνήγι ορισμένους συμμετέχοντες. Επίσης, είχε προβλεφθεί να υπάρχει μόνο ένα σταντ με νερό, στα μισά της διαδρομής, κάτι που είχε ως συνέπεια οι περισσότεροι απ’ τους μισούς συμμετέχοντες να εγκαταλείψουν την προσπάθεια από την εξάντληση.

Το πιο ωραίο, όμως, ήταν άλλο. Ο πρώτος από τους μόλις δεκαπέντε δρομείς που έφτασαν μέχρι τέλους, ο Αμερικανός Φρέντρικ Λορτζ, ακυρώθηκε μια και είχε διασχίσει το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής ανεβασμένος σε ένα αμάξι! Αλλά και ο συμπατριώτης του, Τομ Χικς, στον οποίο απονεμήθηκε τελικά το χρυσό μετάλλιο, αποδείχθηκε ότι είχε λάβει βοήθειες που, με τους σημερινούς κανονισμούς, θα του είχαν κοστίσει τον αποκλεισμό.

Λιν Ταουνιάνι-Γιαν Μασιάνι: Σε ρατσιστική έκθεση

Ο πλαστός νικητής ήταν ένα απ’ τα πολλά ευτράπελα εκείνου του Μαραθωνίου, ο οποίος έμεινε στην Ιστορία και ως το πρώτο ολυμπιακό αγώνισμα στο οποίο πήραν μέρος αθλητές από την Υποσαχάρια Αφρική. Με την πάροδο των χρόνων, βέβαια, αποκαλύφθηκε το σκοτεινό παρασκήνιο πίσω απ’ τη συμμετοχή του Λιν Ταουνιάνι και του Γιαν Μασιάνι, δύο ιθαγενών της φυλής Τσουάνα που ζούσαν σε έκταση της σημερινής Νοτιοαφρικανικής Δημοκρατίας.

Την ιστορία τους έφερε στο φως ο Νοτιοαφρικανός ιστορικός του αθλητισμού, Φλόρις Φαν Ντε Μέρβε, ο οποίος αποκάλυψε ότι αμφότεροι είχαν αποτελέσει… ζωντανά εκθέματα στις «Ημέρες Ανθρωπολογίας». Ήταν μια άκρως ρατσιστική εκδήλωση που αποτελούσε μέρους της Διεθνούς Έκθεσης του Σεντ Λούις και περιλάμβανε «αγώνες αγρίων»! Έτσι τους αποκαλούσε υποτιμητικά ο διοργανωτής τους, Τζέιμς Σάλιβαν, ο οποίος ήθελε να αποδείξει τη φυλετική ανωτερότητα των Ευρωπαίων και των λευκών Αμερικανών.

Οι διοργανωτές είχαν παρουσιάσει ως «ανθρώπινα εκθέματα» κυρίως Ινδιάνους από διάφορες φυλές (Μοχόκ, Σενέκα κ.ά.), καθώς και ιθαγενείς της Ιαπωνίας (Αϊνού) και της Παταγονίας, τους οποίους έβαζαν να κοντράρονται σε αγωνίσματα όπως ο πετροπόλεμος, η λασπομαχία, η στόχευση με ακόντιο και η αναρρίχηση σε δέντρα! Παράλληλα, διαγωνίστηκαν και σε κανονικά αγωνίσματα στίβου, αλλά και σε αναπαραστάσεις πραγματικών πολεμικών μαχών.

Το πώς έφτασαν να συμμετάσχουν στον ολυμπιακό Μαραθώνιο ο Ταουνιάνι και ο Μασιάνι, ενώ τύχαιναν τέτοιας αντιμετώπισης από τους λευκούς, παραμένει μυστήριο. Λέγεται ότι είχαν υπηρετήσει με επιτυχία ως αγγελιοφόροι στον Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερς (1899-1902) και προφανώς κάποιος θα τους πρότεινε να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και στον κατ’ εξοχήν αγώνα αντοχής.

Ενδεικτικό των ρατσιστικών αντιλήψεων της εποχής είναι ότι στο επίσημο πρόγραμμα του αγώνα, δίπλα απ’ τα ονόματα των δύο μαύρων αθλητών οι διοργανωτές είχαν βάλει τη λέξη «kaffir» («κάφρος» σε ελεύθερη απόδοση), η χρήση της οποίας συνιστά πλέον ποινικό αδίκημα στη Νότια Αφρική. Σίγουρα οι αντιλήψεις ήταν διαφορετικές τότε και ακόμα και τα ίδια τα θύματα είχαν μάθει να δέχονται ως φυσιολογική μια αντιμετώπιση τέτοιου είδους. Αυτό, όμως, δεν κάνει το γεγονός να φαίνεται λιγότερο αποκρουστικό σήμερα.

Παρά την έλλειψη αγωνιστικής πείρας, οι δύο Αφρικανοί δρομείς κατάφεραν να φτάσουν στον τερματισμό. Ο Ταουνιάνι, ο οποίος έτρεξε ξυπόλητος, κατέλαβε την ένατη θέση και ο Μασιάνι, που είχε την ατυχία να δεχθεί επίθεση από σκύλο, αρκέστηκε στη δωδέκατη. Μετά την περιπέτεια που πέρασαν στο Σεντ Λούις, κανείς δεν έμαθε τίποτα για τη ζωή τους.

Φέλιξ Καρβαχάλ: Ο γραφικός Κουβανός ταχυδρόμος

Παρόμοια ιδιότητα με τους δύο Αφρικανούς είχε και ο 29χρονος Φέλιξ Καρβαχάλ, ο Κουβανός που διεκδικεί τον τίτλο της πιο «καλτ» φυσιογνωμίας που μετείχε ποτέ σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Δεν ήταν κανονικός αθλητής (όσο «κανονικοί» μπορούσαν να θεωρηθούν τότε και οι υπόλοιποι, μια και ήταν εντελώς ερασιτέχνες) ούτε είχε συμμετάσχει ποτέ σε Μαραθώνιο. Προφανώς ήταν εξασκημένος στο περπάτημα επειδή εργαζόταν ως ταχυδρόμος στην Αβάνα, αλλά είναι άγνωστο πώς και γιατί αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στον δύσκολο αγώνα αντοχής.

Για να μαζέψει τα χρήματα για το πλοίο με το οποίο θα ταξίδευε απ’ την Κούβα στη Νέα Ορλεάνη, οργάνωσε διάφορες επιδείξεις, όπως ένα ταξίδι με τα πόδια σε όλο το μήκος της ακτογραμμής της πατρίδας του. Τα κατάφερε μετά κόπων και βασάνων, όμως όταν έφτασε στο λιμάνι των ΗΠΑ, παρασύρθηκε από τα καζίνο κι έχασε όλα τα λεφτά του στον τζόγο. Δεν το έβαλε κάτω, όμως. Με οτοστόπ και πολύ περπάτημα, κατάφερε να φτάσει έγκαιρα στο Σεντ Λούις (περισσότερα από 1.000 χιλιόμετρα πιο βόρεια) ώστε να συμμετάσχει στον αγώνα!

Ο Καρβαχάλ δεν είχε στολή αθλητή και κάποιος (θρυλείται ότι αυτός ήταν ο Αμερικανός ολυμπιονίκης της δισκοβολίας, Μάρτιν Σέρινταν) του έκοψε με ψαλίδι τα πατζάκια απ’ το παντελόνι του για να τρέξει πιο άνετα. O Κουβανός δεν αποχωρίστηκε τον αγαπημένο του μπερέ και αποδείχθηκε ικανότατος δρομέας, παρά τις ανωμαλίες της διαδρομής.

Δεν είχε, ωστόσο, το μυαλό του στη διάκριση. Έπιανε κάθε τόσο κουβέντα με τους περαστικούς με τα λίγα σπαστά αγγλικά που γνώριζε, έκλεψε ροδάκινα από το κάρο ενός μανάβη που πέτυχε στον δρόμο, ενώ πήρε κι έναν υπνάκο για να συνέλθει απ’ την αδιαθεσία που του είχαν προκαλέσει κάτι σάπια μήλα που είχε φάει, με την ελπίδα να αναπληρώσει σωματικές δυνάμεις!

Παρά τις τρέλες του, ο Καρβαχάλ άγγιξε το βάθρο μια και τερμάτισε στην τέταρτη θέση (μετά την ακύρωση του Λορτζ)! Δεν είναι καταγεγραμμένος ο χρόνος του ώστε να γνωρίζουμε πόσο κοντά βρισκόταν στον Αμερικανό Άρθουρ Νιούτον, που κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο. Και η τέταρτη θέση, όμως, δεν ήταν μικρό πράγμα για τον γραφικό Κουβανό, ο οποίος το 1905 προσκλήθηκε στον Διεθνή Μαραθώνιο του Σεντ Λούις, όπου κατέλαβε την τρίτη θέση.

Το 1906 η κυβέρνηση της Κούβας του έβγαλε εισιτήρια για να ταξιδέψει στην Αθήνα, ώστε να συμμετάσχει στους Μεσοολυμπιακούς Αγώνες, εκείνος όμως κατέβηκε απ’ το πλοίο στην Ιταλία και τα ίχνη του χάθηκαν. Οι συμπατριώτες του τον θεωρούσαν νεκρό, γι’ αυτό μερικούς μήνες αργότερα «κουφάθηκαν» όταν τον είδαν να επιστρέφει στην Αβάνα με ένα ισπανικό ατμόπλοιο.

Αργότερα έγινε επαγγελματίας δρομέας και συμμετείχε σε πολλούς αγώνες επίδειξης στις ΗΠΑ, χωρίς ωστόσο να σημειώσει νίκες απέναντι στους πιο πεπειραμένους αντιπάλους του. Πέθανε στις 27 Ιανουαρίου 1949, σε ηλικία 73 ετών.

Δημήτριος Βελούλης: Πρώτος μεταξύ δέκα Ελλήνων!

Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά και για τους δέκα Έλληνες συμμετέχοντες, που προφανώς είχαν ζηλέψει τη δόξα του Σπύρου Λούη. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, στα λίγα βιβλία που είχαν κυκλοφορήσει με τα αποτελέσματα των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν αναφέρονταν όλοι, ενώ ορισμένα ονόματα είχαν αναγραφεί λάθος.

Το μόνο που είναι γνωστό μέσω του αρχείου του ΣΕΓΑΣ, είναι ότι όλοι ήταν μετανάστες στις ΗΠΑ, επομένως δεν χρειάστηκε να κάνουν το μακρινό ταξίδι απ’ την Ελλάδα, όπως ο αρσιβαρίστας, Περικλής Κακούσης και ο δισκοβόλος, Νικόλαος Γεωργαντάς (που κατέκτησαν χρυσό και χάλκινο μετάλλιο αντίστοιχα στις 3 Σεπτεμβρίου).

Καλύτερα απ’ όλους τα πήγε ο Δημήτριος Βελούλης, ο οποίος καταγόταν από την Αράχωβα και τερμάτισε στην πέμπτη θέση. Τη γραμμή του τερματισμού πέρασαν και οι Χρήστος Ζεχουρίτης (10ος) και Ανδρέας Οικονόμου (14ος), ενώ δεν κατάφεραν να φέρουν εις πέρας την εξαντλητική διαδρομή οι υπόλοιποι επτά: ο Χαρίλαος Γιαννακάς, ο Γεώργιος Δρόσος, ο Ιωάννης Λουγγίτσας, ο Πέτρος Πιπιλής, ο Γεώργιος Βαμκαΐτης, ο Γεώργιος Λουρίδας και ο Δημήτριος Τσόκας.

Στο αρχείο του ΣΕΓΑΣ αναφέρεται ότι συμμετείχαν χωρίς να καταφέρουν να τερματίσουν άλλοι δύο Ελληνοαμερικανοί, ονόματι Τίρλας (με άγνωστο μικρό) και Κωνσταντίνος Λόντος, οι οποίοι όμως δεν εμφανίζονται στην κατάσταση των επίσημων αποτελεσμάτων της ΔΟΕ.

Φρέντρικ Λορτζ: Απατεώνας… από παρόρμηση

Γράψαμε και πιο πάνω για την απάτη του Φρέντρικ Λορτζ, η οποία όμως δεν ήταν προγραμματισμένη. Ο Αμερικανός δρομέας εγκατέλειψε εξαντλημένος την κούρσα στο 14ο χιλιόμετρο και ανέβηκε στο αμάξι του προπονητή του, με το οποίο κάλυψαν άλλα 18 χιλιόμετρα της διαδρομής. Το αμάξι στη συνέχεια έμεινε από βλάβη κι ο Λορτζ αποφάσισε να προχωρήσει με τα πόδια μέχρι το στάδιο, όπου θα γινόταν ο τερματισμός.

Έχοντας στο μεταξύ ανακτήσει δυνάμεις, άρχισε να τρέχει για να φτάσει πιο γρήγορα. Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι όλοι οι υπόλοιποι δρομείς βρίσκονταν πολύ πίσω του, προσποιήθηκε ότι ήταν ο πρωτοπόρος της κούρσας και γνώρισε την αποθέωση απ’ τους φιλάθλους όταν έκοψε χαμογελαστός το νήμα του τερματισμού! Η απάτη ξεσκεπάστηκε γρήγορα, μια και άνθρωποι που συνδέονταν με τον Χικς, αλλά και κριτές του αγώνα, τον είχαν δει ανεβασμένο στο αυτοκίνητο. Ο Λορτζ ομολόγησε γρήγορα, προσθέτοντας ωστόσο ότι ήθελε απλώς να κάνει πλάκα κι ότι δεν είχε σκοπό να αποδεχθεί το χρυσό μετάλλιο.

Η Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ τον τιμώρησε με ισόβιο αποκλεισμό, τον οποίο αργότερα μετέτρεψε σε εξάμηνο μια και αποδέχθηκε τον ισχυρισμό του ότι η απάτη ήταν προϊόν παρόρμησης της στιγμής. Τον Απρίλιο του 1905, μάλιστα, ο Λορτζ κέρδισε (δίκαια) τον Διεθνή Μαραθώνιο της Βοστώνης. Πέθανε το 1914 από πνευμονία, σε ηλικία 29 ετών.

Τομ Χικς: Ο νικητής θα πιανόταν ντοπέ σήμερα

Ούτε ο Τομ Χικς, πάντως, θα είχε κερδίσει το χρυσό μετάλλιο αν ο αγώνας της 30ής Αυγούστου 1904 είχε διεξαχθεί με τους κανονισμούς που ίσχυσαν αργότερα. Όχι μόνο επειδή σε πολλά σημεία της διαδρομής περπάτησε υποβασταζόμενος από τους προπονητές του, κάτι που έπαψε έκτοτε να είναι επιτρεπτό (γι’ αυτόν τον λόγο ακυρώθηκε ο Ντοράντο Πιέτρι το 1908), αλλά και επειδή είχε πιει μια ουσία που τον ντόπαρε και σήμερα είναι απαγορευμένη.

Γύρω στο 30ό χιλιόμετρο ο Χικς ήπιε ένα μείγμα από στρυχνίνη και ασπράδια αυγών, που τον βοήθησε να ανακτήσει δυνάμεις. Οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους τη στρυχνίνη ως δηλητήριο, που πράγματι είναι αν καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες (χρησιμοποιείται μάλιστα σε φυτοφάρμακα και ποντικοφάρμακα). Mια μικρή δόση της, όμως, σαν αυτή που έλαβε ο Χικς έχει διεγερτικές ιδιότητες, κάτι που ήταν γνωστό από την αρχαιότητα. Γι’ αυτό και η WADA την έχει συμπεριλάβει στη μακρά λίστα των απαγορευμένων ουσιών για τους αθλητές. Το 1904, όμως, η λέξη ντόπινγκ ήταν άγνωστη και δεν υπήρχαν τέτοιου είδους περιορισμοί.

Καταλαβαίνετε, πάντως, πόσο σοβαρά είχε πάρει τον αγώνα ο Χικς, παρότι φημολογείται ότι εργαζόταν κατά διαστήματα ως κλόουν για να συμπληρώσει το εισόδημά του. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Λορτζ είχε ήδη ακυρωθεί, ενέτεινε τις δυνάμεις του για να διατηρήσει την πρώτη θέση. Είχε πιει και μερικές γουλιές μπράντι που είχαν φυλάξει οι συνοδοί του κι έμοιαζε να μην τον σταματά τίποτα.

«Στα τελευταία δύο μίλια της διαδρομής ο Χικς έτρεχε μηχανικά, σαν να ήταν μια καλοκουρδισμένη μηχανή», έγραψε στη μαρτυρία του ο Λούκας. «Τα μάτια του ήταν θαμπά, ανέκφραστα. Το σταχτί χρώμα του δέρματός του είχε βαθύνει κι άλλο. Τα χέρια του έμοιαζαν με σφιχτοδεμένα βαρίδια. Μόλις που μπορούσε να σηκώσει τα πόδια του, ενώ σχεδόν δεν λύγιζε τα γόνατά του».

Πράγματι τερμάτισε πρώτος σε 3 ώρες 28:53, τον πιο αργό χρόνο που έχει καταγραφεί ποτέ σε ολυμπιακό Μαραθώνιο, αλλά έξι λεπτά πιο γρήγορο από του δεύτερου, του Γαλλοαμερικανού Άλμπερτ Κόρεϊ (3 ώρες 34:52). Όντας διακεκριμένος μαραθωνοδρόμος από τα προηγούμενα χρόνια, ο Χικς συνέχισε να συμμετέχει σε αγώνες μέχρι το 1909, χωρίς πάντως να φτάσει σε κάποια διάκριση ανάλογη με το χρυσό του Σεντ Λούις.

Αργότερα εγκαταστάθηκε μόνιμα στον Καναδά, όπου εργάστηκε σε βιομηχανία εξορύξεων. Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 1952 στο Γουίνιπεγκ της Μανιτόμπα, σε ηλικία 76 ετών.

Πηγές: olympics.com («The strange case of the St Louis 1904 marathon»), smithsonianmag.com («How the 1904 Marathon Became One of the Weirdest Olympic Events of All Time»), theconversation.com («Who were the first Africans at the Olympics? The disturbing story of two 1904 marathon runners»), slate.com («Olympic-Sized Racism»), Wikipedia («Athletics at the 1904 Summer Olympics – Men’s marathon», «Andarin Carvajal»), runnersworld.com («The Unbelievable Story of the Craziest Olympic Marathon»), Τάσος Παπαχρήστου: Η Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, Α’ Τόμος (Πήγασος Εκδοτική, 1992).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 30 Αυγούστου

2024: Η Χριστίνα Γκέντζου κερδίζει το χάλκινο μετάλλιο στα 65 κ. του τάε κβον ντο των Παραολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού. Σε ηλικία 19 ετών και 35 ημερών, γίνεται η νεότερη Ελληνίδα παραολυμπιονίκης όλων των εποχών.

2022: Πεθαίνει σε ηλικία 82 ετών ο παλαίμαχος Ολλανδός τερματοφύλακας, Γιαν Γιόνγκμπλουντ. Έμεινε στην Ιστορία ως ένας από τους πρώτους γκολκίπερ που ήταν καλός με την μπάλα στα πόδια, αλλά και για το Νο 8 το οποίο φορούσε όταν αγωνίστηκε με τους «οράνιε» στις πορείες μέχρι τους τελικούς των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 1974 και του 1978.

2018: Η χρυσή ολυμπιονίκης του επί κοντώ, Κατερίνα Στεφανίδη, κερδίζει το Diamond League της Ζυρίχης με άλμα στα 4.87 μ. στην πρώτη της προσπάθεια. Είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που κατακτά το διαμάντι της διοργάνωσης.

2016: Πεθαίνει σε ηλικία 76 ετών η επτά φορές χρυσή ολυμπιονίκης της ενόργανης γυμναστικής, Βέρα Τσασλάφσκα.

2003: Η Μιρέλα Μανιάνι κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στον ακοντισμό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Παρισιού, με βολή στα 66.52 μ., τρία και πλέον μέτρα καλύτερη από της δεύτερης, Νατάλια Σικολένκο (63.28 μ.).

2003: Η ηλικίας 17 ετών και 333 ημερών Τιρουνές Ντιμπάμπα, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 5.000 μ. στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Παρισιού. Πρόκειται για το πρώτο απ’ τα οκτώ χρυσά μετάλλια που θα κερδίσει η αθλήτρια απ’ την Αιθιοπία στα 5.000 μ. και τα 10.000 μ. σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς Αγώνες.

1992: Η ΕΠΟ αποφασίζει την εισαγωγή του βαθμολογικού συστήματος 3-1-0 στα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα όλης της χώρας. Μέχρι τότε η νίκη έδινε δύο βαθμούς και η ισοπαλία έναν. Το σύστημα έχει δοκιμαστεί με επιτυχία στην Αγγλία από το 1981 και αργότερα θα υιοθετηθεί απ’ όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά και τις διεθνείς συνομοσπονδίες.

1991: Ο Μάικ Πάουελ καταρρίπτει το «στοιχειωμένο» παγκόσμιο ρεκόρ του Μπομπ Μπίμον στο μήκος (8.90 μ.) με άλμα στα 8.95 μ. και κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Τόκιο. Ο Καρλ Λιούις, που έχει κάνει 8.91 μ. με ευνοϊκό άνεμο πάνω απ’ το επιτρεπτό, μένει δεύτερος παρά το γεγονός ότι έχει δύο νόμιμα άλμα στα 8.87 μ. και στα 8.84 μ.

1991: Η Γερμανίδα, Κατρίν Κράμπε, κάνει το νταμπλ στα σπριντ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Τόκιο. Μετά τα 100 μ. κερδίζει και τα 200 μ. με 22.09, αφήνοντας δεύτερη την Αμερικανίδα, Γκουέν Τόρενς (22.16) και τρίτη την Τζαμαϊκανή, Μάρλεν Ότι (22.21).

1989: Η ΑΕΚ κατακτά το Σούπερ Καπ νικώντας με 6-5 στα πέναλτι τον Παναθηναϊκό (1-1 στα 120′). Πρωταγωνιστής της διαδικασίας είναι ο τερματοφύλακας της Ένωσης, Σπύρος Οικονομόπουλος, με την απόκρουσή του στο τελευταίο πέναλτι του Κρις Καλαντζή.

1987: Ο Καναδός σπρίντερ, Μπεν Τζόνσον, συντρίβει το παγκόσμιο ρεκόρ των 100 μ. με 9.83 και κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ρώμης. Έναν χρόνο αργότερα, όταν θα πιαστεί ντοπέ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, η IAAF θα ακυρώσει τη νίκη του στη Ρώμη και θα απονείμει το χρυσό μετάλλιο στον δεύτερο, Καρλ Λούις, το ασημένιο στον τρίτο, Ρέι Στιούαρτ και το χάλκινο στον τέταρτο, Λίνφορντ Κρίστι.

1986: Ο Σοβιετικός Γιούρι Σέντιχ σημειώνει παγκόσμιο ρεκόρ στη σφυροβολία με 86.74 μ. στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Στουτγάρδης, όπου κερδίζει με άνεση το χρυσό μετάλλιο. Πρόκειται για το παλιότερο ενεργό παγκόσμιο ρεκόρ στον στίβο ανδρών.

1979: Η ηλικίας 14 ετών και 25 ημερών, Κάθι Χόρβατ, γίνεται η νεότερη τενίστρια που αγωνίζεται στο US Open.

1972: Ο Λευτέρης Στεφανουδάκης καταλαμβάνει τη 17η θέση ανάμεσα σε 22 συμμετέχοντες στην κατηγορία των 67,5 κ. της άρσης βαρών, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, σηκώνοντας 380 κιλά στο σύνολο (117,5 στο ντεβελοπέ, 120 στο αρασέ και 142,5 στο επολέ-ζετέ).

1972: Η Σοβιετική Λιουντμίλα Τουρίστσεβα κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, αφήνοντας δεύτερη την Ανατολικογερμανίδα, Κάριν Γιαντς και τρίτη την επίσης Σοβιετική, Ταμάρα Λαζάκοβιτς.

1968: Ο Αμερικανός κολυμβητής, Μαρκ Σπιτς, σημειώνει παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα πεταλούδα με 55.6, στο Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια.

1966: Αρχίζει το 8ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου στο Νεπ Στάντιον της Βουδαπέστης, με βασική καινοτομία την αύξηση των κουλουάρ από έξι σε οκτώ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθούν και οι αθλητές που θα προκρίνονται στους τελικούς.

1960: Η Αμερικανίδα, Κάρολαϊν Σούλερ, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα πεταλούδα των Ολυμπιακών Αγώνων της Ρώμης με νέο ολυμπιακό ρεκόρ (1:09.5).

1937: Ο Τζο Λούις νικά τον Τόμι Φαρ στο Yankee Stadium της Νέας Υόρκης και υπερασπίζεται τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στα βαρέα βάρη που είχε κερδίσει για πρώτη φορά λίγους μήνες νωρίτερα, με τη νίκη του επί του Τζέιμς Μπράντοκ.

1887: Ο Ρίτσαρντ Σίαρς κατακτά για έβδομη διαδοχική χρονιά το Πρωτάθλημα Τένις των ΗΠΑ (προάγγελος του σημερινού US Open) νικώντας στον τελικό τον Χένρι Σλόκαμ με 3-0 σετ (6-1, 6-3, 6-2). Λίγο καιρό αργότερα θα αποσυρθεί από το άθλημα σε ηλικία 25 ετών.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News