Εθνική μπάσκετ: Ο Ιτούδης ξέρει τι μπάσκετ θέλει να παίξει, μένει να γίνει και... Ίβκοβιτς

Η δικαιολογημένη ανοχή για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και το πλάνο του Δημήτρη Ιτούδη για την Εθνική που θα ήθελε να δει στο Παγκόσμιο.

Οι Media Days είναι, συνήθως, τυπικές υποχρεώσεις προπονητών και αθλητών προς τους δημοσιογράφους. Σπανίως βγάζουν ειδήσεις. Σε αυτήν της Εθνικής, το μεσημέρι της Δευτέρας και μια εβδομάδα μετά την έναρξη της προετοιμασίας για το Παγκόσμιο, ο Δημήτρης Ιτούδης είπε περισσότερα απ’ όσα αναλογούν.

Τον ρώτησαν, αλήθεια είναι, πολλά. Κι ως ένας προπονητής που δεν τρομάζει μπροστά σε μικρόφωνα ή κάμερες, απάντησε με ειλικρίνεια. Σε καθεμιά από τις απορίες.

Περιμένοντας τον Γιάννη

Είδηση, ok, δεν έβγαλε. Ούτε οι τέσσερις που κόπηκαν ήταν έκπληξη με αποτέλεσμα να συνεχίζουν 17 στις προπονήσεις και στα πρώτα φιλικά.

Είδηση θα ήταν, φερ’ ειπείν, αν έλεγε πως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο παίζει ή όχι στο Μουντομπάσκετ. Εκεί ναι. Θα είχαμε πρώτο θέμα. Αυτό παρέμεινε για την ώρα μετέωρο.

Το μόνο φρέσκο που μάθαμε ήταν πως έχει συμφωνηθεί ένα χρονικό όριο ακόμη και “για τον καλύτερο παίκτη του κόσμου”. Κι έτσι πρέπει να είναι για όλους. Ειδάλλως χάνεται η ουσία μιας συλλογικής προσπάθειας.

Ούτως ή άλλως και υποχρεωτικά η παρουσία του Greek Freak γεννά άλλες συνθήκες. Κι αν το τεχνικό τιμ κληθεί να καταστρώσει τα πλάνα χωρίς τον ηγέτη του υπόλοιπου συνόλου, οφείλει να ενεργοποιήσει το συντομότερο τα εναλλακτικά πλάνα. Όχι τελευταία στιγμή.

Ο Ιτούδης έχει αποφασίσει

Το γεγονός ότι ο Δημήτρης Ιτούδης ξέρει καλά τι μπάσκετ θα ήθελε ιδανικά να παίξει η Εθνική είναι βασικό κομμάτι της δουλειάς. Οι επιλογές, με τις εξαιρέσεις προσώπων που προέκυψαν, έγιναν πάνω σε αυτό και το γεγονός πως ο ομοσπονδιακός αποκάλυψε πως οι διεθνείς έχουν καταλάβει κιόλας ποια είναι η στόχευση δείχνοντας διατεθειμένοι να βγουν εκτός ορίων για να την υλοποιήσουν βγάζει αθλητικό εγωισμό.

Η comfort zone δεν αντικατοπτρίζει εθνικές ομάδες που θέλουν να πετύχουν. Απαιτεί υπερβάσεις η κάθε νέα περίσταση. Ατομικές και ομαδικές.

Πυξίδα η Εθνική πόλο

Και η εθνική πόλο, την οποία επικαλέστηκε ο κόουτς Ιτούδης στέλνοντας τα συγχαρητήριά του, είναι το πιο πειστικό και διπλανό σε όλους παράδειγμα. Να κλαις γιατί η δεύτερη θέση δεν αντανακλά όλη αυτήν την προσπάθεια.

Στην περίπτωση που ο καθένας προσαρμόσει τον εαυτό του στο σύνολο και μπει κάτω από την ενιαία ομπρέλα, οτιδήποτε έρθει θα είναι ευπρόσδεκτο.

Όπως αποτυπώθηκε στις δηλώσεις, ο ομοσπονδιακός προπονητής έχει στο μυαλό του μια ομάδα που θα πιέζει στην μπάλα, θα ψάχνει κλεψίματα και παίκτη στο ανοικτό γήπεδο. Ξέρει ότι το παιχνίδι στο μισό γήπεδο και το τρίποντο δεν ταιριάζουν στο γαλανόλευκο σύνολο.

Η σοφία του Ίβκοβιτς

Βλέποντας κανείς το ρόστερ, καταλαβαίνει ότι το υλικό υπάρχει. Κακά τα ψέματα, ατέλειες υπάρχουν και θα εντοπίζονται πάντα. Είτε σε μια θέση είτε σε κάποια χαρακτηριστικά. Δεν είναι όλοι οι παίκτες Νίκος Γκάλης ή Βασίλης Σπανούλης και Γιάννης Αντετοκούνμπο.

Το ζήτημα είναι πως τις μακιγιάρεις αυτές τις ατέλειες για να καλυφθούν.

Κι εδώ ακριβώς θα χρειαστεί να επέμβει λίγο παραπάνω ο κόουτς. Το ‘πε και μόνος του, άλλωστε. Αν οι παίκτες τύχει να μην σε ακούνε, αν πάει κάτι στραβά σε οποιαδήποτε στιγμή, δράσε. Οι αλλαγές είναι εκεί, περιμένουν. Κάτι παραπάνω απ’ όλους ήξερε ο Ντούντα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News