Ολυμπιακός: Κατάλαβες τι μπαλάρα θα βλέπεις αν δεν κόβεις το ρυθμό της ομάδας σου;

Από το ξεκίνημα του καλοκαιριού και την έναρξη προσπάθειας μετάβασης του Ολυμπιακού σε μια εποχή ορθολογικών ποδοσφαιρικών αποφάσεων, προσπαθώ να είμαι όσο πιο προσεκτικός και φειδωλός στα σχόλιά μου, τόσο μετά από εμφανίσεις που σου προκαλούν… μελαγχολία (όπως εκείνη του α’ ημιχρόνου κόντρα στον Πανσερραϊκό) όσο και μετά από 45λεπτα που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό (όπως αυτή του πρώτου μισού της αναμέτρησης με την Τσουκαρίτσκι). 

Τουλάχιστον για ένα εξάμηνο η λογική λέει ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα παρουσιάζουν αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους και μοιάζει σχεδόν δεδομένο ότι θα υπάρξουν  βραδιές που θα… σηκώνουν το Καραϊσκάκη στο πόδι, αλλά και άλλες που θα το πλημμυρίζουν με προβληματισμό.

Βασικό ζητούμενο είναι ο Ολυμπιακός να αποκτήσει ξανά σταδιακά αρχές και κανόνες στο παιχνίδι του, κυρίως στην ανασταλτική του λειτουργία (γιατί αυτή θα τον βοηθήσει να πετύχει νίκες ακόμη και στις μέτριες εμφανίσεις του) και σιγά-σιγά να εμπλουτίζει με αυτοματισμούς και φαντασία το επιθετικό του ρεπερτόριο.

Τα ελπιδοφόρα μηνύματα του νέου Ολυμπιακού

Στο πλαίσιο αυτό, από το παιχνίδι με την Τσουκαρίτσκι κρατάω τέσσερα πολύ ελπιδοφόρα στοιχεία που απόλαυσαν οι «ερυθρόλευκοι» φίλαθλοι μετά από πάρα πολύ μεγάλο διάστημα από την αγαπημένη τους ομάδα.

1. Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που είδα τους παίκτες του Ολυμπιακού να επιχειρούν να διασπάσουν μια αντίπαλη άμυνα με κάθετο συνδυαστικό ποδόσφαιρο από τον κεντρικό άξονα και να μην περιορίζονται απλά σε σέντρες από τα άκρα.
2. Υπήρξαν στιγμές που η επιθετική ανάπτυξη της ομάδας του Μαρτίνεθ θύμιζε… Ολυμπιακό του Μπαρτζώκα. Διαρκείς κίνηση χωρίς την μπάλα απ’ όλους, συνεχής αλλαγή θέσεων της μεσοεπιθετικής τετράδας. 
3. Μετά από πολύ καιρό δεν υπήρξε παίκτης του Ολυμπιακού να χάσει την μπάλα από αντίπαλό του και να μην τον μαρκάρει άμεσα… σκυλιασμένος για να την ανακτήσει. Ίσως το πιο ενθαρρυντικό στοιχείο των πρώτων εβδομάδων της θητείας Μαρτίνεθ σε επίπεδο νοοτροπίας.
4. Είδα πάρα πολύ κεφάτους ποδοσφαιριστές. Ακόμη και ο Μαντί Καμαρά που μου έμοιαζε κάπως «ξενερωμένος» στα δύο τελευταία παιχνίδια με Γκενκ και Πανσερραϊκό έμοιαζε να διασκεδάζει κάθε λεπτό του αγώνα με τους Σέρβους. Μοιάζει απλή, αλλά είναι η πιο δύσκολη αποστολή που έχει οποιοσδήποτε προπονητής: Να κάνει τους παίκτες του να… γουστάρουν να αγωνίζονται για την ομάδα που φορούν τη φανέλα της. 

Ο αντίπαλος να… πνίγεται στο Καραϊσκάκη από το ξεκίνημα

Επιτρέψτε μου, όμως, να σταθώ στο πιο… διδακτικό κομμάτι της αναμέτρησης με την Τσουκαρίτσκι. Όπως ακριβώς συνέβη και στο παιχνίδι με την Γκενκ, ο Ολυμπιακός επιχείρησε να πιάσει από το λαιμό την αντίπαλό του από το πρώτο λεπτό και να αξιοποιήσει την αύρα που δίνει μια «καυτή» έδρα όπως το «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Διόλου τυχαίο, θαρρώ, ότι οι Πειραιώτες πέτυχαν γκολ τόσο νωρίς και στις δύο πρώτες εντός έδρας ευρωπαϊκές αναμετρήσεις της σεζόν.

Είχε λείψει πολύ το συγκεκριμένο στοιχείο εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο από τους «ερυθρόλευκους»: Να μπαίνουν στα παιχνίδια, ειδικά στο γήπεδό τους, να επιβάλλουν με τη σέντρα το δικό τους ρυθμό και να αξιοποιούν την πίεση που μπορεί να ασκήσει το «ερυθρόλευκο» κοινό σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Μην ξεχνάτε ότι αναφερόμαστε σε μια έδρα που έχει λυγίσει στο πρόσφατο παρελθόν ομάδες όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης, η Γιουβέντους, η Μίλαν.

Για να μπορεί, όμως, ο Ολυμπιακός να… πνίγει τον αντίπαλό του και να επενδύει σ’ αυτόν τον ξέφρενο ρυθμό που επέβαλε στο ματς με τους Σέρβους, θα πρέπει αυτός ο ρυθμός να μη διακόπτεται για κανέναν λόγο. Και κυρίως για λόγους που θα προέρχονται από «ερυθρόλευκα» χέρια. 

Προσπαθήστε απλά να προσομοιώσετε το παιχνίδι με την Τσουκαρίτσκι στις συνθήκες που διεξάγονταν πέρσι τα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος. Τι θα ακολουθούσε, για παράδειγμα, το πρώτο γκολ του Ελ Κααμπί; Το Καραϊσκάκη θα… πνιγόταν από τα καπνογόνα των «ερυθρόλευκων» οπαδών, ο διαιτητής θα διέκοπτε το παιχνίδι για κανένα δεκάλεπτο μέχρι να καθαρίσει η ατμόσφαιρα και στη συνέχεια θα το σταματούσε κάθε λίγο και λιγάκι προκειμένου να σταματήσει η αλόγιστη χρήση λέιζερ από τι εξέδρες που μετατρέπει τα γήπεδα της χώρας σε… ντισκοτέκ!

Με αυτόν τον τρόπο ο προπονητής της σερβικής ομάδας θα έβρισκε την ευκαιρία να καλέσει τους παίκτες του στον πάγκο για τάιμ άουτ… μακράς διαρκείας, να τους «καθαρίσει» το μυαλό και να τους βοηθήσει να επιστρέψουν συγκεντρωμένοι στο χορτάρι. Ενώ την Πέμπτη που δεν του δόθηκε αυτή η πολυτέλεια, μέχρι να συνέλθουν οι ποδοσφαιριστές της Τσουκαρίτσκι από το πρώτο σοκ, είχαν δεχτεί και δεύτερο γκολ από τον (συγκλονιστικό το βράδυ της Πέμπτης), Κώστα Φορτούνη. 

Η πιο όμορφη εικόνα του «ελληνικού» καλοκαιριού

Οι οπαδοί του Ολυμπιακού πρέπει να προστατεύσουν ως κόρη οφθαλμού την ατμόσφαιρα που επικράτησε στα δύο παιχνίδια με Γκενκ και Τσουκαρίτσκι (όπου δεν άναψε μισό καπνογόνο) και να θωρακίσουν με αυτή την προσπάθεια αναβάθμισης της αγαπημένης τους ομάδας και στα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος.

Θα μπορούσα να επεκτείνω, μάλιστα, το σκεπτικό για όλους τους «μεγάλους» του ποδοσφαίρου μας. Ένας από τους λόγους που παρακολουθούμε τη μία ματσάρα μετά την άλλη στα φετινά ευρωπαϊκά προκριματικά είναι γιατί τα εντός έδρας παιχνίδια των ομάδων μας διεξάγονται κάτω από υποδειγματικές συνθήκες. Μηδέν διακοπές, καταιγιστικός ρυθμός, υπέροχη  και καθαρή ατμόσφαιρα, «καυτές» έδρες. Πόσο υπέροχη εικόνα, αλήθεια! Αλλά και πόσο χρήσιμη για το ποδοσφαιρικό μοντέλο που προσπαθεί να καθιερώσει ξανά ο Μαρτίνεθ σε μια ομάδα που επιχειρεί να επαναφέρει το επιθετικό DNA στον οργανισμό της! 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News