Ζιστ Φοντέν: Το ρεκόρ των 13 γκολ σε ένα Μουντιάλ δεν θα σπάσει ποτέ

Σας φάνηκαν πολλά τα οκτώ γκολ που σημείωσε ο Κιλιάν Εμπαπέ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022; Εάν ναι, μάλλον δεν γνωρίζετε ποιο είναι το ρεκόρ επίτευξης τερμάτων σε μία τελική φάση της κορυφαίας διεθνούς διοργάνωσης.

Κάτοχός του είναι ένας άλλος Γάλλος επιθετικός, ο Ζιστ Φοντέν, ο οποίος στις 28 Ιουνίου 1958 σκόραρε τέσσερις φορές στον μικρό τελικό κόντρα στη Δυτική Γερμανία (6-3) στο «Ούλεβι» του Γκέτεμποργκ και ολοκλήρωσε την παρουσία του στη διοργάνωση με 13 γκολ! Δύο περισσότερα απ’ όσα είχε πετύχει το 1954 ο Ούγγρος Σάντορ Κότσις, ο οποίος ήταν και ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έπιασε διψήφιο αριθμό τερμάτων σε ένα Μουντιάλ.

Για να καταλάβετε ακόμα καλύτερα πόσο… διαστημικό είναι το κατόρθωμα του Φοντέν, αρκεί να σας θυμίσουμε ότι ο Μίροσλαβ Κλόζε έπαιξε σε 24 αγώνες (το 2002, το 2006, το 2010 και το 2014) για να πετύχει τα 16 γκολ που τον έχουν φέρει στην κορυφή του πίνακα των σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης. Δεύτερος είναι ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο με 15 (σε 19 αγώνες), τρίτος ο Γερμανός Γκερντ Μίλερ με 14 (σε 13 αγώνες) και ο Φοντέν παραμένει τέταρτος μαζί με τον Λιονέλ Μέσι, ο οποίος χρειάστηκε να παίξει σε 26 αγώνες πέντε τελικών φάσεων για να σκοράρει 13 φορές!

Άλλες εποχές, διαφορετικοί παίκτες ο καθένας από τους παραπάνω, αλλά ο Γάλλος επιθετικός έφυγε από τη ζωή στις 28 Φεβρουαρίου 2023 σε ηλικία 89 ετών χωρίς να δει το ρεκόρ επίτευξης τερμάτων σε ένα Μουντιάλ να καταρρίπτεται – για την ακρίβεια ούτε καν να απειλείται. Και μάλλον θα συνεχίσει να στέκει για πολλές δεκαετίες ακόμα.

Ο Φοντέν έφτασε στον μυθικό αριθμό των 13 γκολ χάρη στην αμέριστη συμπαράσταση του βιρτουόζου Ρεμόν Κοπά, τον οποίο δεν είχε προλάβει ως συμπαίκτη στη Ρενς. Το 1956, όταν πήρε μεταγραφή στη φιναλίστ του πρώτου Κυπέλλου Πρωταθλητριών προερχόμενος από τη Νις, ο πολωνικής καταγωγής μεσοεπιθετικός έφυγε για τη Ρεάλ Μαδρίτης όπου ένωσε τις δυνάμεις του με τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο και τα υπόλοιπα «αστέρια» της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Η ομάδα που βγήκε κερδισμένη από την αγαστή συνεργασία τους ήταν η Εθνική Γαλλίας, η οποία έφτασε το 1958 στη σπουδαιότερη διάκριση της μέχρι τότε πορείας της. Ο Φοντέν πέτυχε τρία γκολ στην πρεμιέρα κόντρα στην Παραγουάη (7-3), δύο στην ήττα από τη Γιουγκοσλαβία (2-3) και ένα στη νίκη επί της Σκωτίας (2-1), που χάρισε την πρόκριση στους «8».

Σκόραρε άλλες δύο φορές στον προημιτελικό με τη Βόρειο Ιρλανδία (4-0) και στον ημιτελικό με τη Βραζιλία έγινε ο πρώτος παίκτης που παραβίασε την εστία του Ζιλμάρ σε εκείνο το τουρνουά. Ίσως, μάλιστα, η τύχη της Γαλλίας να ήταν καλύτερη αν στο 35′, με το σκορ 1-1, δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά ο σέντερ μπακ Ρομπέρ Ζονκέ ύστερα από μία σύγκρουση με τον Βαβά. Τέσσερα λεπτά αργότερα ο Ντίντι «έγραψε» το 2-1  και οι «Μπλε» κατέρρευσαν απέναντι στην αρμάδα των Πελέ και Γκαρίντσα (2-5), αφού ο Ζονκέ, αν και επέστρεψε στο γήπεδο με την έναρξη του δευτέρου μέρους, αδυνατούσε να τρέξει και είχε τυπική παρουσία.

Το γεγονός, βέβαια, ότι η Γαλλία έπαιξε στον μικρό αντί για τον μεγάλο τελικό, ενδεχομένως να βοήθησε τον Φοντέν να φτάσει στον μυθικό αριθμό των 13 τερμάτων – μια και, όπως προαναφέραμε, τα τέσσερα τα σημείωσε εκεί, κόντρα στην ελλιπέστατη λόγω τραυματισμών Δυτική Γερμανία. Πιθανόν ο Φοντέν να προτιμούσε να είχε αναδειχθεί παγκόσμιος πρωταθλητής (αν και δεν ήταν βέβαιη νίκη επί της ισχυρότατης Σουηδίας στον τελικό), όμως το όνομά του δεν θα μνημονευόταν τόσο συχνά σήμερα αν δεν είχε σημειώσει αυτό το σπάνιο ρεκόρ.

Πρώτος σκόρερ και στη Ligue 1

Σε πολλές πηγές αναφέρεται ότι ο Φοντέν έπαιξε σ’ εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο λόγω των τραυματισμών του Ταντέ Σιζοφκί και του Ρενέ Μπλιάρ, που ήταν οι πρώτες επιλογές του ομοσπονδιακού τεχνικού Αλμπέρ Μπατέ για τις θέσεις των κεντρικών επιθετικών.

Το αφήγημα έχει μια δόση υπερβολής, μια και ο Σιζοφκί, ο οποίος είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της Ligue 1 με τη Ρασίνγκ Παρί τη σεζόν 1956-57, είχε τεθεί νοκ άουτ από τον Ιανουάριο του 1958. Ο Φοντέν είχε πάρει τη θέση του στους «Μπλε» από τα δύο φιλικά που διεξήχθησαν την άνοιξη του ίδιου έτους, κόντρα στην Ισπανία (2-2) και την Ελβετία (0-0). Προοριζόταν δηλαδή να παίξει στο Μουντιάλ, με παρτενέρ στην επίθεση τον συμπαίκτη του στη Ρενς, Μπλιάρ, ο οποίος τραυματίστηκε πράγματι λίγες ημέρες πριν την αναχώρηση για τη Σουηδία και «κόπηκε» απ’ την αποστολή.

Δεν ήταν, δηλαδή, κάποιος τυχαίος επιθετικός που χρειάστηκε τις συγκεκριμένες απουσίες για να βρεθεί στην εντεκάδα. Στο πρωτάθλημα του 1956-57 είχε σημειώσει 30 γκολ (τρία λιγότερα από τον Σιζοφκί), ενώ σ’ εκείνο του 1957-58 κέρδισε με άνεση τον τίτλο του πρώτου σκόρερ με 33, πρωταγωνιστώντας στην πορεία της Ρενς προς τον τίτλο. Οι «ερυθρόλευκοι» κατέκτησαν εκείνη τη σεζόν και το Κύπελλο Γαλλίας νικώντας στον τελικό με 3-1 τη Νιμ, χάρη σε δύο τέρματα του Μπλιάρ και ένα του Φοντέν.

Η φήμη του, φυσικά, εξαπλώθηκε ύστερα από τα κατορθώματά του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, χάρη στα οποία κατετάγη τρίτος στην ψηφοφορία για τη «Χρυσή Μπάλα» του 1958 (πίσω απ’ τον Κοπά και τον Δυτικογερμανό Χέλμουτ Ραν). Ήταν πολύ ταχύς για τα δεδομένα της εποχής και παρότι δεν διέθετε άρτια τεχνική κατάρτιση, είχε την ικανότητα να παίρνει σωστές τοποθετήσεις στην αντίπαλη περιοχή και να σκοράρει με όλους τους τρόπους.

«Αυτοί οι Γάλλοι επιθετικοί μοιάζουν με κεραυνούς», είχε πει ο Σκωτσέζος μέσος, Τόμι Ντόχερτι, πριν από τον αγώνα της ομάδας του με τους «Μπλε» για την τελευταία αγωνιστική του ομίλου, βάζοντας στην εξίσωση και τους εξτρέμ, Ροζέ Πιαντονί και Ζαν Βενσάν.

Απ’ την Καζαμπλάνκα στην κορυφή του κόσμου

Γεννήθηκε στο Μαρακές στις 18 Αυγούστου 1933 από Ισπανίδα μητέρα και Γάλλο πατέρα, μεγάλωσε όμως μαζί με τα έξι αδέλφιά του στην Καζαμπλάνκα. Εκεί άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο, στην Ουνιόν Σπορτίφ (USM Casablanca). Το Μαρόκο δεν είχε κερδίσει ακόμα την ανεξαρτησία του από τη Γαλλία (αυτό θα συνέβαινε το 1956), όμως διέθετε δικό του πρωτάθλημα ως προτεκτοράτο, όπου ο Φοντέν διέπρεψε. Με 62 γκολ σε 48 συμμετοχές, κέρδισε το 1953 τη μεταγραφή στη Νις, η οποία ήταν τότε μία από τις ισχυρότερες ομάδες του γαλλικού πρωταθλήματος.

Στην παρθενική του σεζόν βοήθησε τη νέα του ομάδα να κατακτήσει το Κύπελλο Γαλλίας, ενώ το 1955-56 είχε συμβολή στην πορεία της προς τον τίτλο της Ligue 1, χωρίς ωστόσο να είναι βασικό στέλεχος. Δεν ήταν ντεφορμέ, απλώς από την προηγούμενη σεζόν είχε χάσει πολλούς αγώνες μια και υπηρετούσε 30μηνη στρατιωτική θητεία, που δεν ήταν καθόλου ελαστική λόγω του Πολέμου της Αλγερίας που βρισκόταν σε εξέλιξη. Τούτο, πάντως, δεν τον εμπόδισε να μεταγραφεί το καλοκαίρι του 1956 στη Ρενς, όπου φανέρωσε τις πραγματικές του ικανότητες στο σκοράρισμα.

Εκτός από το νταμπλ του 1958, κατέκτησε με τη φανέλα της άλλα δύο πρωταθλήματα, το 1960 και το 1962. Το 1959 πρωταγωνίστησε στην πορεία της μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπου γνώρισε την ήττα με 2-0 από τη Ρεάλ του Κοπά, αλλά αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 10 γκολ. Όμως, η μοίρα του δεν επέτρεψε να φτάσει όσο ψηλά μπορούσε.

Τον Μάρτιο του 1960 έσπασε για πρώτη φορά το πόδι του κι έμεινε εκτός δράσης για οκτώ μήνες. Η επιστροφή του αποδείχθηκε βραχύβια, μια και τον Ιανουάριο του 1961 υπέστη νέο κάταγμα που τον άφησε έξω σχεδόν μέχρι το τέλος εκείνου του έτους. Όταν επανήλθε, δεν βρισκόταν στην ίδια καλή αγωνιστική κατάσταση και ήταν επιρρεπής σε νέους τραυματισμούς, με συνέπεια να αποφασίσει να κρεμάσει τα παπούτσια του τον Ιούλιο του 1962, ένα μήνα προτού κλείσει τα 29 του χρόνια.

Οι αριθμοί του Φοντέν… ζαλίζουν. Σε 21 συμμετοχές με την Εθνική Γαλλίας πέτυχε 30 γκολ, ενώ σκόραρε και 164 φορές στη Ligue 1 σε μόλις 200 αγώνες! Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο πρωτοστάτησε στην ίδρυση του συνδικαλιστικού οργάνου των Γάλλων ποδοσφαιριστών, του οποίου διατέλεσε και πρόεδρος, ενώ το 1967 έκανε ένα σύντομο (όσο και αποτυχημένο) πέρασμα από την τεχνική ηγεσία της εθνικής ομάδας.

Πιο επιτυχημένη ήταν η τριετής θητεία του ως τεχνικός διευθυντής της Παρί Σεν Ζερμέν (1973-76), που ανέβηκε στην κορυφαία κατηγορία επί των ημερών του, ενώ καλά αποτελέσματα είχε και με την Εθνική Μαρόκου, την οποία λίγο έλειψε να οδηγήσει στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982. Πιστώνεται μάλιστα την καθιέρωση ταλαντούχων παικτών όπως ο τερματοφύλακας Μπαντού Ζακί, ο μέσος Μοχάμεντ Τιμουμί και ο επιθετικός Αζίζ Μπουντερμπαλά, οι οποίοι έμελλε να λάμψουν στο Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό.

Τα τελευταία σαράντα χρόνια της ζωής του ο Φοντέν τα έζησε στην Τουλούζ, όπου διατηρούσε δύο καταστήματα με ρούχα. Είχε προπονήσει και την ομάδα της τη σεζόν 1978-79, όμως μετά το τέλος της συνεργασίας του με την ομοσπονδία του Μαρόκου αποσύρθηκε από τους πάγκους. Δεν έχασε ποτέ, πάντως, την επαφή του με το ποδόσφαιρο μέχρι τον θάνατό του.

Πηγές: The Guardian («Just Fontaine obituary»), fifa.com, eu-football.info, Wikipedia.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 28 Ιουνίου

2021: Ο Νίκος Ζήσης ανακοινώνει την απόσυρσή του από την μπασκετική δράση σε ηλικία 37 ετών. Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις του, υπήρξε βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελλάδας που κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ του 2005 και τη δεύτερη θέση στο Μουντομπάσκετ του 2006.

2020: Ο Ολυμπιακός νικά με 2-1 την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και εξασφαλίζει μαθηματικά τον 45ο τίτλο του στην Α’ Εθνική/Super League και τον πρώτο υπό την καθοδήγηση του Πορτογάλου προπονητή, Πέντρο Μαρτίνς.

2018: Η Ιαπωνία γίνεται η πρώτη ομάδα που κερδίζει την πρόκριση από τη φάση των ομίλων ενός Μουντιάλ χάρη στον κανονισμό του fair play. Μετά την ήττα με 1-0 από την Πολωνία, οι Ιάπωνες ισοβαθμούν στη δεύτερη θέση με τη Σενεγάλη (η οποία χάνει 1-0 από την Κολομβία) έχοντας από τέσσερις βαθμούς και 4-4 τέρματα, ενώ και το μεταξύ τους παιχνίδι έχει λήξει ισόπαλο (2-2). Οι Αφρικανοί, ωστόσο, έχουν αντικρίσει δύο περισσότερες κίτρινες κάρτες (έξι εναντίον τεσσάρων) και μένουν εκτός συνέχειας.

2013: Ο 18χρονος Γιάννης Αντετοκούνμπο επιλέγεται από τους Μιλγουόκι Μπακς στο Νο 15 του ντραφτ του ΝΒΑ. Πρόκειται για την υψηλότερη θέση που έχει καταλάβει ποτέ Έλληνας μπασκετμπολίστας και σηματοδοτεί την έναρξη μιας μεγάλης καριέρας, αποκορύφωμα της οποίας είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2021 με τον Αντετοκούνμπο να αναδεικνύεται πολυτιμότερος παίκτης των τελικών.

2012: Με δύο γκολ που πετυχαίνει ο Μάριο Μπαλοτέλι (20′, 36′) η Ιταλία νικά με 2-1 τη Γερμανία και προκρίνεται στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, όπου την περιμένει η Ισπανία. Παράλληλα, η Σκουάντρα Ατζούρα διατηρεί την παράδοση που τη θέλει να μη χάνει ποτέ από τους Γερμανούς σε τελικές φάσεις Euro ή Μουντιάλ.

2006: Πεθαίνει από καρδιακή εμβολή ο 42χρονος παλαίμαχος μπασκετμπολίστας του Πανιωνίου, Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, ενώ βρίσκεται σε πλοίο με προορισμό τη Ρόδο. Ο Γιάνκοβιτς έζησε τα τελευταία 13 χρόνια της ζωής καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, ύστερα από ανεπανόρθωτη βλάβη που υπέστη στον αυχένα όταν χτύπησε το κεφάλι του στη βάση της μπασκέτας, κατά τη διάρκεια του αγώνα Πανιώνιος-Παναθηναϊκός 57-65 στις 28 Απριλίου 1993.

2001: Ο 20χρονος φόργουορντ της Μπαρτσελόνα, Πάου Γκασόλ, επιλέγεται από τους Ατλάντα Χοκς στο Νο 3 του ντραφτ του ΝΒΑ, την υψηλότερη που έχει καταλάβει ποτέ Ευρωπαίος παίκτης που δεν προέρχεται από αμερικάνικο κολλέγιο. Ο 20χρονος Αντώνης Φώτσης του Παναθηναϊκού επιλέγεται στο Νο 48 από τους Μέμφις Γκρίζλις και γίνεται ο πρώτος γηγενής Έλληνας που θα δοκιμάσει την τύχη του στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.

2000: Η Γαλλία νικά στην παράταση την Πορτογαλία με 2-1 και προκρίνεται στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Το «χρυσό γκολ» με το οποίο ο αγώνας λήγει στο 117′ πετυχαίνει ο Ζινεντίν Ζιντάν με πέναλτι, το οποίο αμφισβητούν έντονα οι Πορτογάλοι, παρότι o Άμπελ Σαβιέρ διώχνει εμφανώς με το χέρι την μπάλα ύστερα από σουτ του Σιλβέν Βιλτόρ. Η Πορτογαλία είχε προηγηθεί στο 19′ με τον Νούνο Γκόμες, προτού ο Τιερί Ανρί ισοφαρίσει στο 51′.

1998: Ο νέος κανονισμός του «χρυσού γκολ», με τον οποίο η ομάδα που σκοράρει πρώτη στην παράταση κερδίζει αυτόματα τον αγώνα, τίθεται για πρώτη φορά σε εφαρμογή σε Παγκόσμιο Κύπελλο στον αγώνα Γαλλία-Παραγουάη για τη φάση των «16». Νικητές αναδεικνύονται οι «Μπλε» με 1-0 και ο παίκτης που πετυχαίνει το πρώτο «χρυσό γκολ» είναι ο αρχηγός τους, ο Λοράν Μπλαν, στο 113′.

1997: Ο διεκδικητής του παγκόσμιου τίτλου στα βαρέα βάρη της πυγμαχίας, Μάικ Τάισον, κόβει με δαγκωνιά ένα κομμάτι από το δεξί αυτί του αντιπάλου του, παγκόσμιου πρωταθλητή Εβάντερ Χόλιφιλντ, στον εντέκατο γύρο του αγώνα τους στο Παραντάις της Νεβάδα. Οι κριτές αποβάλλουν τον Τάισον, ενώ αργότερα το αρμόδιο σώμα του αθλήματος θα του αφαιρέσει την άδεια συμμετοχής σε αγώνες για εύλογο χρονικό διάστημα.

1994: Δύο ρεκόρ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου σημειώνονται κατά τη διάρκεια του αγώνα Ρωσία-Καμερούν 6-1 στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Όλεγκ Σαλένκο πετυχαίνει πέντε τέρματα και γίνεται ο πρώτος παίκτης που καταφέρνει κάτι τέτοιο σε ένα ματς της τελικής φάσης, ενώ ο Ροζέ Μιλά, ο οποίος σημειώνει το γκολ της τιμής για το Καμερούν, γίνεται ο γηραιότερος σκόρερ στην ιστορία του θεσμού, όντας 42 ετών και 39 ημερών.

1992: Πεθαίνει από νεφρική ανεπάρκεια σε ηλικία 56 ετών ο Λετονός σκακιστής, Μιχαήλ Ταλ. Είχε αναδειχθεί παγκόσμιος πρωταθλητής το 1960 και διατήρησε τον τίτλο μέχρι το 1961.

1991: Αρχίζουν στην Αθήνα και σε άλλες πέντε πόλεις της Ελλάδας οι 11οι Μεσογειακοί Αγώνες, με τη συμμετοχή 3.500 αθλητών.

1990: Στη διάρκεια σύσκεψης των επιτελών της FIFA που λαμβάνει χώρα στο ξενοδοχείο Cavalieri Hilton της Ρώμης, αποφασίζονται δύο σημαντικές αλλαγές στον κανονισμό του οφσάιντ που θα ισχύσουν από την έναρξη της περιόδου 1990-91. Η πρώτη και πιο σημαντική ορίζει ότι ο επιτιθέμενος παίκτης δεν θα θεωρείται πλέον «εκτός παιδιάς» όταν βρίσκεται στην ίδια ευθεία με τον προτελευταίο αμυνόμενο (συνήθως τον τελευταίο πριν τον τερματοφύλακα). Και η δεύτερη ότι το παθητικό οφσάιντ θα καταλογίζεται μόνο όταν ο διαιτητής κρίνει ότι ο παίκτης που βρίσκεται «εκτός παιδιάς» επιδιώκει να επηρεάσει τη φάση ή να αποκομίσει πλεονέκτημα κι όχι όταν κάτι από τα δύο συμβαίνει χωρίς τη θέλησή του.

1986: Για πρώτη και τελευταία φορά ο μικρός τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου οδηγείται στην παράταση. Ο αγώνας της Γαλλίας με το Βέλγιο λήγει 2-2 στο 90λεπτο (27′ Φερερί, 43′ Παπέν/11′ Κέλεμανς, 73′ Κλάεσεν) και στον έξτρα χρόνο οι «Μπλε» επικρατούν 4-2 με γκολ των Ζενγκινί (103′) και Αμορός (109′ πέν.).

1982: Ο Ζμπίγκνιεφ Μπόνιεκ σημειώνει χατ τρικ και οδηγεί την Πολωνία στη νίκη επί του Βελγίου με 3-0, στην πρεμιέρα του 1ου Ομίλου της προημιτελικής φάσης. Την ίδια ημέρα η Γαλλία νικά 1-0 την Αυστρία με γκολ του Μπερνάρ Ζενγκινί και παίρνει κι αυτή προβάδισμα πρόκρισης στους «4».

1972: Δύο σπουδαίοι Λατινοαμερικάνοι ποδοσφαιριστές συμφωνούν να μεταγραφούν σε ελληνικές ομάδες. Ο διεθνής Ουρουγουανός μέσος της Πενιαρόλ, Μίλτον Βιέρα, υπογράφει στον Ολυμπιακό αντί 2,4 εκατομμυρίων δραχμών και ο επίσης διεθνής Αργεντινός της Εστουδιάντες Λα Πλάτα, Χουάν Ραμόν Βερόν, εντάσσεται στον Παναθηναϊκό αντί 2,5 εκατομμυρίων δραχμών.

1970: Ο Άρης κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας νικώντας με 1-0 τον ΠΑΟΚ στον τελικό που διεξάγεται στο Καυτανζόγλειο. Το μοναδικό γκολ σημειώνει στο 8′ ο Μανώλης Κεραμιδας, ενώ στο 32′ ο «Δικέφαλος» χάνει πέναλτι με τον Γιώργο Κούδα.

1959: Ο Ολυμπιακός νικά με 2-0 τον Απόλλωνα Σμύρνης στον επαναληπτικό ημιτελικό του Κυπέλλου στο «Γ. Καραϊσκάκης» (ο πρώτος είχε λήξει 1-1 στο γήπεδο του Παναθηναϊκού) και προκρίνεται στον τελικό, όπου θα επιδιώξει το τρίτο διαδοχικό νταμπλ κόντρα στη Δόξα Δράμας. Τα γκολ των «ερυθρόλευκων» πετυχαίνουν ο Ηλίας Υφαντής (6′) και ο Στέλιος Ψύχος (65′).

1948: Ο Ντικ Τέρπιν, ο πρώτος μαύρος Βρετανός πυγμάχος που κερδίζει το δικαίωμα να διεκδικήσει εθνικό τίτλο, νικά στα σημεία τον Βινς Χόκινς και ανακηρύσσεται πρωταθλητής στα μεσαία βάρη.

1925: Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός δίνουν την πρώτη φιλική τους αναμέτρηση στο γήπεδο του πρώτου, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι 3-3.

1891: Δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το καταστατικό του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου, το οποίο έχει συνταχθεί τέσσερις μήνες νωρίτερα. Στο άρθρο 2 αναφέρεται ως κύριος σκοπός του συλλόγου η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, σχεδόν τρία χρόνια προτού ο Πιερ ντε Κουμπερτέν συλλάβει και υλοποιήσει την ιδέα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News