Τζίμι Γκριβς: Όταν ανέτειλε το άστρο του με τη φανέλα της Τσέλσι

Η ιστορία του ντεμπούτου του Τζίμι Γκριβς με την Τσέλσι στο αγγλικό πρωτάθλημα δεν έχει τη συνήθη παραμυθένια πλοκή. Δεν ήταν δηλαδή «ο άγνωστος νεαρός, που μπήκε στο γήπεδο χωρίς να τον ξέρει κανείς και έβγαλε μάτια».

Ο κορυφαίος – για πολλούς – επιθετικός που έπαιξε ποτέ στο Νησί, είχε καταφέρει να κάνει όνομα χάρη στα κατορθώματα του με τις «ρεζέρβες» της λονδρέζικης ομάδας. Μέσα σε διάστημα μικρότερο των δύο χρόνων, είχε σημειώσει περισσότερα από 170 γκολ στο πρωτάθλημα των «μικρών», εκ των οποίων τα 114 μόνο τη σεζόν 1956-57!

Έτσι, ενώ συνήθως ο κόσμος αδημονεί στην πρεμιέρα να δει τα νέα αποκτήματα της ομάδας του, στην Τσέλσι συνέβαινε το εξής παράδοξο πριν από το εναρκτήριο ματς της Α’ Κατηγορίας με την Τότεναμ, στις 24 Αυγούστου 1957 στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν». Οι οπαδοί είχαν περιέργεια να δουν τι θα έκανε ο 17χρονος Γκριβς, ο οποίος αν και είχε προαχθεί στην πρώτη ομάδα λίγες εβδομάδες νωρίτερα, είχε επιλεγεί στη βασική εντεκάδα από τον μάνατζερ, Τεντ Ντρέικ.

Ο νεαρός άσος δεν τους απογοήτευσε. Αγωνιζόμενος στη θέση του μέσα δεξιά, ο Γκριβς δημιούργησε ουκ ολίγους μπελάδες φτασμένους αμυντικούς των «σπιρουνιών», τον Άγγλο διεθνή Μόρις Νόρμαν και τον Ουαλό Μελ Χόπκινς. Με καλώς εννοούμενο θράσος, απόρροια της επίγνωσης του πόσο καλός ήταν, πέτυχε στο 85′ το γκολ της ισοφάρισης για την Τσέλσι. Ο αγώνας έληξε 1-1 και οι οπαδοί της Τότεναμ που έφυγαν εκείνο το απόγευμα απογοητευμένοι από το γήπεδο, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι ο νεαρός επιθετικός της Τσέλσι που τους είχε κάνει τη ζημιά, θα γινόταν σύντομα αντικείμενο λατρείας και για τους ίδιους.

Όσοι δεν τον είχαν ξαναδεί, αλλά απλά είχαν ακούσει γι’ αυτόν, κατάλαβαν από εκείνη τη μέρα ότι είχαν μπροστά τους έναν ποδοσφαιριστή που θα άφηνε εποχή. «Ήταν η πιο εντυπωσιακή παράσταση που είχα δει ποτέ από νεαρό παίκτη που έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα. Αυτό το παιδί είναι αυθεντικό ταλέντο. Είναι ο καλύτερος νεαρός παίκτης που έχω αντιμετωπίσει ποτέ», είχε δηλώσει με έκδηλο τον θαυμασμό ο διεθνής Βορειοϊρλανδός μέσος των «σπιρουνιών», Ντάνι Μπλαντσφλάουερ.

Τον Γκριβς είχε ανακαλύψει ο Μπίλι Τόμσον, προπολεμικός άσος της Τσέλσι που εργαζόταν πια ως ανιχνευτής ταλέντων. «Είναι ο καλύτερος νεαρός ποδοσφαιριστής που έχω δει στη ζωή μου», είχε πει στον Ντρέικ για να τον πείσει να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του. Ο μάνατζερ των «μπλε» τον παρακολουθούσε στενά στους «μικρούς» και του έδωσε την ευκαιρία να παίξει στην πρώτη ομάδα την κατάλληλη στιγμή. Αλλά και στη συνέχεια, κατάφερε να τον διαχειριστεί σωστά.

Ο 17χρονος (γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1940) επιθετικός πέτυχε άλλα τρία γκολ στα δύο ματς που ακολούθησαν στο «Στάμφορντ Μπριτζ» (ένα στην ήττα από τη Μάντσεστερ Σίτι με 3-2 και δύο στον θρίαμβο επί της Μπέρμιγχαμ με 5-1). Στη συνέχεια, όμως, δεν ήταν εξίσου αποτελεσματικός κι ο Ντρέικ τον άφησε εκτός εντεκάδας για σχεδόν δύο μήνες. Τον επανέφερε στο βασικό σχήμα στον εντός έδρας αγώνα με την Πόρτσμουθ, ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1957 και ο Γκριβς… ξεμπούκωσε. Πέτυχε τέσσερα γκολ και οδήγησε την Τσέλσι στον θρίαμβο με 7-4.

Τα ρεκόρ με την Τσέλσι και η μεταγραφή στη Μίλαν

Πολλοί έχουν ξεχάσει ότι ο Γκριβς είχε αρχίσει την καριέρα του απ’ την Τσέλσι, μια και η πορεία του με τη φανέλα της Τότεναμ την έχει επισκιάσει. Στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» έμεινε περισσότερα χρόνια και συνδύασε τα γκολ με αρκετούς τίτλους. Στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ωστόσο, πολλοί εξακολουθούν να τον θεωρούν ως τον κορυφαίο επιθετικό που φόρεσε την μπλε φανέλα.

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Τη σεζόν 1957-58 πέτυχε 22 τέρματα σε 35 συμμετοχές. Την επόμενη σκόραρε 32 φορές σε 42 αγώνες και τη μεθεπόμενη 29 σε 40! Τον Δεκέμβριο του 1959 πέτυχε το πρώτο του «πενταρέ» στην αγχωτική νίκη με 5-4 επί της Πρέστον και έντεκα μήνες αργότερα, με το χατ τρικ στο 6-3 επί της Μάντσεστερ Σίτι, έφτασε τα 100 γκολ με τη φανέλα της μόνο στην Α’ Κατηγορία, σε ηλικία μόλις 20 ετών και 290 ημερών! Ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο.

Το καλοκαίρι του 1961 ήταν ήδη βασικό στέλεχος της Εθνικής Αγγλίας, ενώ είχε φτάσει τα 132 γκολ σε 169 ματς με τη φανέλα της Τσέλσι. Δεν είχε κατακτήσει, όμως, κανένα τρόπαιο. Η ομάδα του δεν μπορούσε να ξεφύγει από τη μετριότητα (τη σεζόν 1959-60 είχε κινδυνεύσει μέχρι και με υποβιβασμό) ούτε μπορούσε να τον πληρώσει όσα άξιζε (παρά μόνο 80 λίρες τον μήνα). Η πώλησή του σε έναν μεγαλύτερο σύλλογο ήταν «μονόδρομος» και η πρόταση της Μίλαν, ύψους 80.000 λιρών (μη γελάτε, το ποσό ήταν μεγάλο τότε), τον έφερε στην Ιταλία.

Ο Γκριβς ενθουσιάστηκε αρχικά με την προοπτική να παίξει σε μία μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα, σύντομα όμως προβληματίστηκε επειδή θα έπρεπε να ζήσει σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον. Ακολούθησε μια σειρά από ατυχή περιστατικά, που έδειξαν ότι δεν ήταν γραφτό να μακροημερεύσει στο Μιλάνο. Όταν ήταν προγραμματισμένο να μεταβεί για πρώτη φορά στην Ιταλία, έχασε την πτήση του κι έφτασε εκεί με εξάωρη καθυστέρηση. Λίγες μέρες αργότερα επέστρεψε στο Λονδίνο προκειμένου να βρεθεί κοντά στη σύζυγό του, που έφερνε στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Το συμβούλιο της Μίλαν, όμως, δεν έδειξε κατανόηση και τον τιμώρησε με πρόστιμο και η σχέση τους είχε «στραβώσει» απ’ την αρχή.

Τα πράγματα δυσκόλεψαν κι άλλο με την αναγκαστική αποχώρηση του προπονητή, Τζουζέπε Βιάνι, λόγω καρδιολογικών προβλημάτων. Στη θέση του προσλήφθηκε ο Νερέο Ρόκο, ο οποίος επέβαλε αυστηρό καθεστώς προπόνησης και δεν επέτρεπε πολλές ελευθερίες στους παίκτες του ούτε εκτός γηπέδου. Ο Γκριβς δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί σ’ αυτόν τον τρόπο δουλειάς και παρότι ήταν αποτελεσματικός στην επίθεση (πέτυχε 9 γκολ σε 14 αγώνες) ως παρτενέρ του Ζοζέ Αλταφίνι, άρχισε να σκέφτεται την επιστροφή στην πατρίδα.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήρθε σ’ ένα ματς με τη Σαμπντόρια. Ο Γκριβς κλότσησε εκνευρισμένος έναν αντίπαλο που τον είχε φτύσει χωρίς να γίνει αντιληπτός και το φάουλ που καταλόγισε ο διαιτητής απέφερε το 2-2 για τους «μπλουτσερκιάτι». Ο Ρόκο ξέσπασε στα αποδυτήρια πάνω στον Άγγλο επιθετικό, ο οποίος κατάλαβε οριστικά πια ότι δεν είχε μέλλον στο Σαν Σίρο. Τον Δεκέμβριο του 1961 η Μίλαν απέκτησε στη θέση του τον Βραζιλιάνο επιθετικό, Ντίνο Σάνι και λίγο αργότερα πούλησε τον Γκριβς στον σύλλογο εναντίον του οποίου είχε κάνει το επαγγελματικό του ντεμπούτο: την Τότεναμ.

Η Τότεναμ και το Μουντιάλ του 1966

Η Τότεναμ είχε κάνει το νταμπλ στην Αγγλία το 1961 και ο προπονητής της, Μπιλ Νίκολσον, πίστευε ότι με την προσθήκη του Γκριβς θα καθιερωνόταν ως η πρώτη δύναμη της χώρας. Πίστευε πολύ στον ταλαντούχο επιθετικό, φρόντισε όμως να ορίσει το κόστος της μετακίνησής του απ’ τη Μίλαν στις 99.999 λίρες.

Καμία μεταγραφή έως τότε στο Νησί δεν είχε πιάσει εξαψήφιο νούμερο σε κόστος κι ο πολύπειρος μάνατζερ δεν ήθελε αυτό το βάρος να φορτωθεί στις πλάτες του Γκριβς. Δεν ξέρουμε αν τελικά αυτό βοήθησε τον Άγγλο κυνηγό, ο οποίος μπορεί να είχε μείνει ανεπηρέαστος ακόμα και με επταψήφιο νούμερο μεταγραφής. Ήθελε άλλωστε τόσο πολύ να επιστρέψει στο Λονδίνο και να χαρεί το ποδόσφαιρο όπως το είχε μάθει, που αυτά είχαν μικρή σημασία.

Με τα «σπιρούνια» ο Γκριβς συνέχισε από κει που είχε σταματήσει ως παίκτης της Τσέλσι. Φόρτωνε με γκολ τις αντίπαλες άμυνες, έχοντας καθιερωθεί πια στη θέση του σέντερ φορ. Δεν ήταν, όμως, ο στατικός, ψηλός κυνηγός που είχαν συνηθίσει έως τότε οι Άγγλοι ποδοσφαιρόφιλοι. Διέθετε ταχύτητα, ικανότητα στην ντρίμπλα και καλή τεχνική κατάρτιση. Γι’ αυτό ξεχώριζε.

To 1962 συμμετείχε με την Εθνική Αγγλίας στο Μουντιάλ της Χιλής, αφού στο μεταξύ είχε ήδη κατακτήσει και το Κύπελλο Αγγλίας με την Τότεναμ. Το 1963 γεύτηκε και τον πρώτο διεθνή τίτλο της καριέρας του, το Κύπελλο Κυπελλούχων, όπου μάλιστα πέτυχε δύο γκολ στον θρίαμβο επί της Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό (5-1). Από το 1963 έως και το 1965 κέρδισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της Α’ Κατηγορίας, σερί που ανακόπηκε τη σεζόν 1965-66, όταν έμεινε εκτός δράσης για τρεις μήνες επειδή είχε προσβληθεί από ηπατίτιδα.

Ξαναβρήκε τη φόρμα του μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο που φιλοξένησε η Αγγλία τον Ιούλιο του 1966 και αγωνίστηκε και στα τρία ματς του πρώτου γύρου. Ένας τραυματισμός, όμως, τον έθεσε νοκ άουτ για τον προημιτελικό με την Αργεντινή, τον οποίο τα «λιοντάρια» κέρδισαν 1-0 με γκολ του αντικαταστάτη του, του Τζεφ Χαρστ της Γουέστ Χαμ. Ο Αλφ Ράμσεϊ εμπιστεύθηκε τον υψηλόσωμο σέντερ φορ και στον ημιτελικό με την Πορτογαλία (2-1) και δεν τον άλλαξε ούτε στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία (4-2 στην παράταση), παρότι ο Γκριβς ήταν ιατρικά έτοιμος. Δεν το μετάνιωσε, αφού ο Χαρστ έγινε ο πρώτος παίκτης στα χρονικά που σημείωσε χατ τρικ σε τελικό Μουντιάλ.

Η παρακμή κι ο αλκοολισμός

Ο Γκριβς κατέκτησε άλλο ένα Κύπελλο Αγγλίας με την Τότεναμ το 1967 και συνέχισε να σκοράρει με τη φανέλα της μέχρι το 1970. Με 268 γκολ σε 381 συμμετοχές παρέμενε ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου μέχρι πριν λίγα χρόνια, οπότε τον ξεπέρασε ο Χάρι Κέιν, ενώ κατέχει ένα σπάνιο ρεκόρ με τα 15 χατ τρικ που σημείωσε με τη φανέλα της.

Ήταν 30 ετών όταν μετακινήθηκε στη Γουέστ Χαμ, ως μέρος των ανταλλαγμάτων για τη μεταγραφή του Μάρτιν Πίτερς στα «σπιρούνια». Ξεκίνησε αρκετά δυναμικά, όμως η εξωγηπεδική του ζωή αποτέλεσε τροχοπέδη για να αναγεννήσει την καριέρα του. Ένα βράδυ, παραμονή ενός αγώνα με την Μπλάκπουλ, είχε πιει δώδεκα μπίρες και παρουσιάστηκε αγνώριστος στο γήπεδο όπου η ομάδα του ηττήθηκε με 4-0. Αποχώρησε απ’ τα «σφυριά» το καλοκαίρι του 1971 και ουσιαστικά σταμάτησε το ποδόσφαιρο.

Το πρόβλημα του αλκοολισμού του έγινε πιο έντονο. Πήρε βάρος και θεωρούνταν ήδη παλαίμαχος, μέχρι που τον Δεκέμβριο του 1975 εντάχθηκε στην ερασιτεχνική Μπρέντγουντ σε μια προσπάθεια να θυμηθεί την παλιά του τέχνη. Το χαμηλό επίπεδο των αντιπάλων τού επέτρεψε να ξεχωρίσει, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν οι μεταγραφές του στην Τσέλμσφορντ Σίτι και την Μπαρνέτ, όπου είχε καλές επιδόσεις ως χαφ, παρά τα περιττά κιλά του.

Κατάφερε με πολλή προσπάθεια να αφήσει πίσω του τον αλκοολισμό, προτού κρεμάσει οριστικά τα παπούτσια του το 1980 ως παίκτης της ημιεπαγγελματικής Γούντφορντ Τάουν.

Εξίσου καλός και με τα δύο πόδια

Ο Φρανκ Μπλάνστοουν, ο οποίος πέρασε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως προπονητής από τον Εθνικό και τον Άρη, ήταν ο βασικός έξω αριστερά της Τσέλσι την εποχή που ο Γκριβς έκανε το ξεπέταγμά του κι έχει περιγράψει με γλαφυρό τρόπο στην επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου τη συμμετοχή του Γκριβς σε ένα οικογενειακό δίτερμα της πρώτης ομάδας το 1956.

Ο 16χρονος τότε επιθετικός ντρίμπλαρε τον έναν μετά τον άλλον τους επαγγελματίες αντιπάλους του, παρότι ο γυμναστής, Άλμπερτ Τέναντ, τους φώναζε με το μεγάφωνο να τον ρίξουν κάτω! Στην ίδια διήγηση ο Μπλάνστοουν εστιάζει και σε ένα σπάνιο προσόν που είχε ο χαρισματικός συμπαίκτης του: «Ακόμα δεν είμαι σίγουρος αν ήταν αριστεροπόδαρος ή δεξιοπόδαρος. Πολλοί μου λένε ότι ήταν αριστεροπόδαρος και τους απαντώ ότι δεν ξέρω. Μπορούσε να σουτάρει εξίσου καλά και με τα δύο πόδια».

Ο Τζίμι Γκριβς έφυγε από τη ζωή στις 19 Σεπτεμβρίου 2021, ο μύθος του όμως δεν θα σβήσει ποτέ. Με 44 γκολ σε 67 συμμετοχές παραμένει στην πρώτη πεντάδα των σκόρερ της Εθνικής Αγγλίας, έχοντας καλύτερο μέσο όρο απ’ όλους τους παίκτες που τον έχουν ξεπεράσει. Εκεί που κανείς δεν έχει μπορέσει ακόμα να τον ρίξει από την κορυφή, είναι στον πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών στην κορυφαία κατηγορία της Αγγλίας (357 τέρματα σε 516 αγώνες).

Πηγές: chelseafc.com («Jimmy Greaves 1940-2021»), theguardian.com (Jonathan Wilson: “Jimmy Greaves redefined perception of what a centre-forward should be”»), Wikipedia («Jimmy Greaves»), thesefootballtimes.co (Aaron Attwood: «Jimmy Greaves and the ill-fated spell at AC Milan»), flashscore.com («Flashback: The life of Jimmy Greaves – the greatest goalscorer in English football»).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 24 Αυγούστου

2023: Με άλμα στα 8.52 μ. στην τελευταία του προσπάθεια, ο Μίλτος Τεντόγλου κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης. Ο Έλληνας πρωταθλητής νικά τον Τζαμαϊκανό, Γουέιν Πίνοκ, ο οποίος με 8.50 μ. υπερτερούσε μέχρι εκείνη τη στιγμή στην ισοβαθμία επειδή είχε καλύτερο δεύτερο άλμα (8.40 έναντι 8.38).

2023: Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στα 35 χλμ. βάδην στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, ένα χρόνο μετά την τέταρτη θέση που είχε καταλάβει στην αντίστοιχη διοργάνωση στο Γιουτζίν των ΗΠΑ.

2019: Ο κολυμβητής του ΝΟ Χανίων, Απόστολος Παπαστάμος, κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 400 μέτρα μικτής του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Εφήβων-Νεανίδων, σημειώνοντας νέο πανελλήνιο ρεκόρ στην κατηγορία των ανδρών (4:11.93).

2019: Αρχίζει το πρωτάθλημα της Super League, το πρώτο στο οποίο υπάρχει χρήση του Video Assistant Referee (VAR). Η πρώτη εφαρμογή του «ηλεκτρονικού» βοηθού γίνεται στο 35′ του αγώνα Λαμία-Παναθηναϊκός, για τον καταλογισμό πέναλτι υπέρ των «πρασίνων» για χέρι του Πλιάτσικα σε σουτ του Κολοβού.

2008: Η εθνική ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ επιστρέφει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες, χάρη στη νίκη της με 118-107 επί της Ισπανίας στον τελικό του Πεκίνου. «Αστέρια» της ομάδας είναι οι Λεμπρόν Τζέιμς, Κόμπι Μπράιαντ και Κρις Πολ. Η Εθνική Ελλάδας καταλαμβάνει την πέμπτη θέση.

2004: Η Ρωσίδα Γελένα Ισινμπάγεβα κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο επί κοντώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας βελτιώνοντας κατά ένα εκατοστό το δικό της παγκόσμιο ρεκόρ (4.91 μ.). Αυτό είναι και το μοναδικό παγκόσμιο ρεκόρ που σημειώνεται στον στίβο στη συγκεκριμένη διοργάνωση.

2004: Η εθνική ομάδα πόλο γυναικών προκρίνεται στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, νικώντας με 6-2 την Αυστραλία.

2000: Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του κικ μπόξινγκ, Άντι Χαγκ, πεθαίνει από οξεία λευχαιμία σε ηλικία 35 χρόνων.

1999: Η Βούλα Τσιαμήτα κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο τριπλούν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τη Σεβίλλης με άλμα στα 14.88 μ. Τρίτη κατατάσσεται η Όλγα Βασδέκη με 14.61 μ.

1996: Άγνωστοι μαχαιρώνουν στα πλευρά τον χρυσό ολυμπιονίκη της κολύμβησης, Αλεξάντρ Ποπόφ, σε δρόμο της Μόσχας. Ο Ποπόφ διακομίζεται σε νοσοκομείο όπου υποβάλλεται σε επείγουσα χειρουργική επέμβαση και θα χρειαστεί θεραπεία τριών μηνών για να επανέλθει στις προπονήσεις.

1994: Με γκολ του Τόνι Σαβέβσκι στο 43ο λεπτό, η ΑΕΚ νικά τη Ρέιντζερς 1-0 στη ρεβάνς του «Άιμπροξ» (2-0 ο πρώτος αγώνας στη Νέα Φιλαδέλφεια με σκόρερ τον Δημήτρη Σαραβάκο) και προκρίνεται πανηγυρικά στη φάση των ομίλων του Champions League.

1986: Το φορτηγάκι που οδηγεί ο μπασκετμπολίστας, Κεν Μπάρλοου, με συνεπιβάτη τον φίλο και συναθλητή του, Ντέιβιντ Ρίβερς, εκτρέπεται από την πορεία του και πέφτει σε ένα χαντάκι. Ο Μπάρλοου (μετέπειτα παίκτης του ΠΑΟΚ) γλιτώνει με μικροαμυχές, όμως ο Ρίβερς (μετέπειτα παίκτης του Ολυμπιακού) τραυματίζεται σοβαρά στην κοιλιακή χώρα και επιβιώνει παρότι χάνει πολύ αίμα. Θα μείνει εκτός δράσης για αρκετούς μήνες, όμως θα καταφέρει να αγωνιστεί σε 32 αγώνες της επερχόμενης σεζόν του κολεγιακού πρωταθλήματος.

1976: Σε τροχαίο δυστύχημα έξω από το Αίγιο σκοτώνεται ο 21χρονος τερματοφύλακας του Πανιωνίου, Νίκος Γερολυμάτος, μαζί με τον πατέρα του, Κώστα.

1973: Η Βουλγάρα Σβέτλα Ζλάτεβα καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ στα 800 μ. με 1:57.48, σε αγώνες που διεξάγονται στο στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης».

1967: Το σκάκι αναγνωρίζεται ως πνευματικό άθλημα με τον Αναγκαστικό Νόμο 127 περί Αναδιοργανώσεως Εξωσχολικού Αθλητισμού. Το πρώτο σκακιστικό σωματείο έχει ιδρυθεί στην Κέρκυρα το 1923, ενώ η Ομοσπονδία ιδρύθηκε λίγο μετά τον πόλεμο, το 1947. Πρώτος επίσημος πρωταθλητής ήταν ο Μάρκος Μικρουλέας. Στο πρώτο εκείνο πρωτάθλημα μόνον δύο αγώνες παίχτηκαν με σκακιστικά ρολόγια, που ανήκαν στον Σταύρο Φρυγανά, ο οποίος ζούσε κυρίως εκτός Ελλάδος και ανεπίσημα καταγράφεται ως ο πρώτος πρωταθλητής Ελλάδος το 1930.

1952: Αποκαλύπτεται ότι ο διεθνής τερματοφύλακας του Πανιωνίου, Νίκος Πεντζαρόπουλος, βρίσκεται στο Μιλάνο όπου έχει αρχίσει προπονήσεις με την Ίντερ. Η μεταγραφή δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ.

1946: Η Σοβιετική Γεβγκένια Σετσένοβα κάνει το νταμπλ στα σπριντ του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του Όσλο. Μετά τα 100 μ. κερδίζει το χρυσό μετάλλιο και στα 200 μ. με 25.4, αφήνοντας δεύτερη και στις δύο περιπτώσεις τη Βρετανίδα Γουίνιφρεντ Τζόρνταν.

1928: Η Ομοσπονδία τένις των ΗΠΑ αποβάλλει τον Μπιλ Τίλντεν από την ομάδα του Davis Cup επειδή είχε συντάξει άρθρα σε εφημερίδες σχετικά με την διοργάνωση.

1923: Ο Πάαβο Νούρμι σημειώνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ στα 3 μίλια (14:11.2) σε αγώνα που διεξάγεται στη Στοκχόλμη.

1920: Η Γαλλίδα τενίστρια Σουζάν Λανγκλέν κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο μονό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας, νικώντας στον τελικό τη Βρετανίδα Ντόροθι Χόλμαν με 2-0 σετ (6-3, 6-0). Η Λανγκλέν φτάνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου έχοντας χάσει μόλις τέσσερα γκέιμ στους πέντε αγώνες της. Την ίδια ημέρα θα κερδίσει το χρυσό και στο μικτό διπλό με συμπαίκτη τον Μαξ Ντεκιζίζ.

1908: Ο Καναδός πυγμάχος Τόμι Μπερνς νικά με νοκ άουτ στον 13ο γύρο τον Αυστραλό, Μπιλ Σκουάιρς, στο Σίδνεϊ και διατηρεί τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στα βαρέα βάρη.