Φάνης Χριστοδούλου: Το στόρι της μεταγραφής του από τη Δάφνη στον Πανιώνιο

Η είδηση της μεταγραφής του Φάνη Χριστοδούλου από τη Δάφνη στον Πανιώνιο, που ολοκληρώθηκε στις 10 Αυγούστου 1983, δεν «έπαιξε» την επομένη στα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων.

Όχι επειδή ο παίκτης ήταν άγνωστος. Τουναντίον, ήταν αρκετά γνωστός στη μικρή μπασκετική πιάτσα, παρά το γεγονός ότι αγωνιζόταν σε σύλλογο χαμηλής κατηγορίας. Ήταν ήδη στέλεχος των «μικρών» εθνικών ομάδων και τον ήθελε σχεδόν η μισή Α’ Εθνική (τότε δεν υπήρχε ούτε Α1 ούτε Basket League)! Απλώς, ήταν ακόμα η εποχή που το μπάσκετ δεν είχε κερδίσει ακόμα τη θέση που του άρμοζε στον Τύπο, παρά τις σημαντικές διακρίσεις που μας είχε ήδη χαρίσει.

Στις εσωτερικές σελίδες κάποιων εφημερίδων, πάντως, η είδηση είχε αναδειχθεί όπως της άξιζε, αφού οι ρεπόρτερ γνώριζαν καλά με ποιον είχαν να κάνουν. O Τάκης Ευσταθίου έγραψε εκτενή κομμάτια στην «Αθλητική Ηχώ» και το «Έθνος», παραθέτοντας όλες τις λεπτομέρειες της συμφωνίας. Στον «Ελεύθερο Τύπο», πάλι, ο Βασίλης Σκουντής δεν δίστασε να κάνει λόγο για «μπαμ». Ακόμα και οι φίλοι του μπάσκετ που δεν γνώριζαν τον 18χρονο φόργουορντ, κατάλαβαν διαβάζοντας εκείνα τα ρεπορτάζ ότι ήταν ένας παίκτης με μεγάλες προοπτικές.

Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στις εφημερίδες της εποχής, ενδιαφέρον για τον Χριστοδούλου είχαν εκδηλώσει οι τρεις μεγαλύτερες δυνάμεις του ελληνικού μπάσκετ, δηλαδή ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός κι ο Άρης – ο οποίος είχε στεφθεί πρωταθλητής την προηγούμενη σεζόν. Πολύ καλή πρόταση, όμως, είχε καταθέσει στη Δάφνη και ο Πανελλήνιος, σεβαστό μέγεθος στο άθλημα τότε. Πέρα απ’ τον Πανιώνιο, που είχε ένα πρόσθετο «ατού» λόγω γειτνίασης, ενδιαφέρον είχαν εκδηλώσει ο Ιωνικός, ο Σπόρτινγκ και η Νήαρ Ηστ!

Η μάχη για την απόκτηση του χαρισματικού μπασκετμπολίστα κράτησε πολλές μέρες. Ο Παναθηναϊκός φέρεται να είχε προσφέρει τα περισσότερα χρήματα (4 εκατ. δρχ.), με τον Ολυμπιακό και τον Πανελλήνιο να ακολουθούν (από 3 εκατ. δρχ.). Η Δάφνη, όμως, προτίμησε να δώσει τον Χριστοδούλου στον Πανιώνιο, επειδή εκτός από ένα καλό χρηματικό ποσό (2,5 εκατ. δρχ.) είχε τη δυνατότητα να της δώσει και έμψυχα ανταλλάγματα.

Πέντε νεαρούς παίκτες των «κυανέρυθροι» περιλάμβανε το «deal». Οι Κωνσταντώνης, Μπέλσης, Κούτρας, Κιούσης, όλοι τους μέλη της εφηβικής ομάδας του Πανιωνίου είχε φτάσει στον τελικό του Πανελληνίου Πρωταθλήματος του 1981 (όπου ηττήθηκαν απ’ τον ΠΑΟΚ), παραχωρήθηκαν ως ελεύθεροι. Με υποσχετική δόθηκε και ο Ολύμπιος, ενώ το… κερασάκι στην τούρτα ήταν η συμφωνία να αναλάβει για έναν χρόνο το κοουτσάρισμα της Δάφνης ο Μάκης Δενδρινός, παράλληλα με τα καθήκοντα προπονητή που ασκούσε ήδη στον Πανιώνιο! Αργότερα στα έμψυχα ανταλλάγματα προστέθηκε και ο έμπειρος άσος, Σταμάτης Φωτεινός.

Ήταν αναμφίβολα μια δελεαστική προσφορά, η οποία όμως έγινε αποδεκτή ύστερα από έντονες πιέσεις του κόσμου. Όπως γνωρίζουν καλά οι κάτοικοι των πέριξ περιοχών, πολλοί Δαφνιώτες φίλαθλοι που υποστηρίζουν την ομάδα της συνοικίας τους στο μπάσκετ, είναι ταυτόχρονα Πανιώνιοι στο ποδόσφαιρο (μια και είναι η μόνη μεγάλη ομάδα της περιοχής). Κι όπως σημείωνε ο Ευσταθίου στο στην «Αθλητική Ηχώ» της 11ης Αυγούστου 1983, «κάθε βράδυ έξω από τα γραφεία της Δάφνης συγκεντρώνονταν περίπου 150 φίλαθλοι και απειλούσαν σε περίπτωση που ο Χριστοδούλου θα μεταπηδούσε σε άλλο σύλλογο, εκτός από τον Πανιώνιο»!

Το Δ.Σ. της Δάφνης αποφάσισε  να αποδεχθεί την πρόταση των «κυανέρυθρων» λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 9ης Αυγούστου και η μεταγραφή ολοκληρώθηκε στις 9 το βράδυ της επομένης (10 Αυγούστου) στα γραφεία του Ερασιτέχνη Πανιωνίου. Ο πρόεδρος των «κυανέρυθρων», ο αείμνηστος βαλκανιονίκης και προπονητής του στίβου, Ηλίας Μισαηλίδης, είχε ενεργό ρόλο στις διαπραγματεύσεις, μαζί με το… βαρύ πυροβολικό των μπασκετικών παραγόντων του: τον Ανδρέα Βαρίκα, τον Παύλο Κορκίδη και τον Τάσο Γιάνναρο.

Απών από τις διαπραγματεύσεις ήταν ο ίδιος ο Χριστοδούλου, μια και είχε αναχωρήσει με την Εθνική Εφήβων για τη Ρουμανία (όπου θα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάκτηση του Βαλκανικού Πρωταθλήματος). Ο πατέρας του, ωστόσο, είχε φροντίσει να αποσπάσει την υπογραφή του όσο βρισκόταν κοντά του στην Αθήνα μια και ήταν δεδομένο ότι η Δάφνη θα συναινούσε στη μεταγραφή του εκείνο το διάστημα. Η συμφωνία ήταν ευνοϊκή και για τον Φάνη, ο οποίος θα έπαιρνε 500.000 δρχ. ως πριμ υπογραφής. Σεβαστό ποσό για την εποχή.

Ο Φάνης του Πανιωνίου κι ο Πανιώνιος του Φάνη

Η συνέχεια, είναι λίγο-πολύ γνωστή και δεν χρειάζεται να είμαστε πολύ αναλυτικοί. Όσοι έζησαν εκείνα τα χρόνια, θυμούνται καλά ότι οι έννοιες «Πανιώνιος» και «Φάνης Χριστοδούλου» ήταν τόσο συνυφασμένες, σε βαθμό που η χρήση τους γινόταν αμφίδρομα. Έλεγες το ίδιο συχνά «ο Φάνης του Πανιωνίου» όσο και «ο Πανιώνιος του Φάνη».

Δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις ποιο ήταν το πιο σωστό. Διότι αν ο σύλλογος της Νέας Σμύρνης βοήθησε τον Χριστοδούλου να παίξει από τα 18 του χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ και να αποκτήσει χαρακτήρα ηγέτη, σιγά-σιγά άρχισε να υπερισχύει το αντίθετο. Ο «μπέμπης» (παρατσούκλι που του κόλλησε ο κόσμος λόγω του baby face που είχε ακόμα κι όταν μεγάλωσε) βοήθησε τον Πανιώνιο να ανέβει επίπεδο και να κοιτάξει στα μάτια τις παραδοσιακές δυνάμεις του αθλήματος στη χώρα.

Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Το 1984, ο Πανιώνιος κέρδισε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων έχοντας στη σύνθεσή του και τον Χριστοδούλου. Την ίδια χρονιά, η ανδρική ομάδα στην οποία ήδη είχε καθιερωθεί ο χαρισματικός φόργουορντ τερμάτισε τέταρτη στην Α’ Εθνική (από έβδομη που ήταν το 1983) και κέρδισε τη συμμετοχή της στο επόμενο Κύπελλο Κόρατς.

Το 1986 ο Πανιώνιος τερμάτισε τρίτος και το 1987 έκανε την υπέρβαση, όταν πέρασε στον τελικό των πλέι οφ με νίκη επί του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Η μετέπειτα αγωνιστική καθίζηση του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, μετέτρεψε τους «κυανέρυθρους» σε πρώτη δύναμη στο Λεκανοπέδιο και παρά την ενίσχυσή τους με άλλους σπουδαίους άσους, ξεχώριζε ένας. Ο Χριστοδούλου, το παιδί από τη Δάφνη που είχε πια γίνει άντρας και ήταν βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελλάδας και στο έπος του Ευρωμπάσκετ του ’87.

Αν και γεύτηκε την κατάκτηση μόνο ενός τίτλου, του Κυπέλλου Ελλάδας του 1991, ήταν πάντοτε στην πρώτη γραμμή των πρωταγωνιστών σε μια εποχή που η Α1 ήταν πράγματι το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Και φυσικά παρέμενε πάντα πολύτιμος για την Εθνική, έχοντας συμβολή σε όλες τις μεγάλες διακρίσεις της. Το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1989 (με δικό του τρίποντο ήρθε η νίκη επί της Σοβιετικής Ένωσης στον τελικό), την τέταρτη στο Μουντομπάσκετ του 1994 και την πέμπτη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996.

Είχε ευκαιρίες να φύγει

Ο Χριστοδούλου είχε πολλές ευκαιρίες να φύγει από τον Πανιώνιο, αλλά ίσως κι ο ίδιος κατά βάθος να μην το ήθελε. Το 1989, π.χ., επιλέχθηκε στο Νο 90 των ντραφτ από τους Ατλάντα Χοκς, αλλά δεν δελεάστηκε ποτέ από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Το 1993 είχε δεχθεί κρούσεις από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, αλλά επέλεξε να ανανεώσει το συμβόλαιό του με τους «κυανέρυθρους» για πέντε χρόνια, αποδεχόμενος τη δελεαστική πρόταση του Γεράσιμου Βεντούρη.

Αποχώρησε τελικά το 1997 για τον Παναθηναϊκό, αφού είχε προηγηθεί η αποχή του από το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου 1995-96, οπότε και πίεζε για να πάρει μεταγραφή (τότε σίγουρα επιθυμούσε να φύγει). Με τους «πράσινους» ικανοποίησε το απωθημένο του να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα και το καλοκαίρι του 1998 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη δράση. Οι τραυματισμοί που αντιμετώπιζε από μικρός στα γόνατα, τον είχαν πια καταβάλει.

Παρότι το φινάλε της καριέρας του τον βρήκε να φοράει το «τριφύλλι», η καρδιά του παρέμενε δοσμένη στον Πανιώνιο. Για πολλά χρόνια ήταν εξαφανισμένος από το προσκήνιο μια και εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Πάρο, όμως δεν έπαψε να νοιάζεται για τον σύλλογο με τον οποίο συνέδεσε την καριέρα του. Την εποχή των lockdown, μάλιστα, είχε εκφράσει την απορία του για το γεγονός ότι κανείς δεν είχε σκεφτεί να ζητήσει τη βοήθειά του.

Το 2022, λοιπόν, αποφάσισαν να το κάνουν ο Θοδωρής Μικρόπουλος και ο Παναγιώτης Ηλιάδης, οι οποίοι είχαν μόλις αναλάβει τα ηνία του τμήματος. Και ο Φάνης είπε χωρίς πολλή σκέψη το «ναι» στην πρόταση να αναλάβει το πόστο του τιμ μάνατζερ. Έχει βάλει κι αυτός το δικό του λιθαράκι για την επάνοδο του Πανιωνίου στα «σαλόνια» και η παρουσία του στον πάγκο θυμίζει στους «παλιούς» τις ένδοξες μέρες που ήταν ο ηγέτης του μες στις τέσσερις γραμμές του παρκέ.

Πηγές: Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Βουλής των Ελλήνων (φύλλα των εφημερίδων «Αθλητική Ηχώ», «Έθνος», «Ελεύθερος Τύπος», «Ελευθεροτυπία»), olympicwinners.gr («Φάνης Χριστοδούλου»).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 10 Αυγούστου

2019: Η Βίκυ Κουβέλη αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Ευρώπης στην κολύμβηση ανοιχτής θάλασσας 3 χλμ. στην ηλικιακή κατηγορία 50-54 ετών, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Νοτίου Κορέας.

2018: Δύο χρυσά κι ένα ασημένιο μετάλλιο πανηγυρίζει η Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου. Η Βούλα Παπαχρήστου αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Ευρώπης στο τριπλούν, με άλμα στα 14.60 μ. και η Κατερίνα Στεφανίδη στο επί κοντώ, με άλμα στα 4.85 μ. Τη δεύτερη θέση στο επί κοντώ καταλαμβάνει η Νικόλ Κυριακόπουλου με 4.80 μ.

2012: Η εθνική ομάδα σκυταλοδρομίας 4×100 των ΗΠΑ καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ της Ανατολικής Γερμανίας που άντεχε από τον Οκτώβριο του 1985 (41.37), στην κούρσα με την οποία κατακτά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Την ομάδα απαρτίζουν οι Τιάνα Μάντισον, Άλισον Φίλιξ, Μπιάνκα Νάιτ και Καρμελίτα Τζέτερ.

1997: Ο Σεργκέι Μπούμπκα κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο επί κοντώ και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου που φιλοξενείται στην Αθήνα, με άλμα στα 6.01 μ. Ο Ουκρανός αθλητής κάνει έτσι το «6×6» στα χρυσά σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, σερί που είχε αρχίσει από την παρθενική διοργάνωση, το 1983 στο Ελσίνκι.

1995: H Ουκρανή Ινέσα Κράβετς βελτιώνει κατά 41 εκατοστά το παγκόσμιο ρεκόρ στο τριπλούν γυναικών, όταν πηδά στα 15.50 μ. κατά τη διάρκεια του τελικού του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του Γκέτεμποργκ και φυσικά κατακτά το χρυσό μετάλλιο. Το ρεκόρ θα αντέξει σχεδόν 26 χρόνια, μέχρι την κατάρριψή του από τη Γιούλιμαρ Ρόχας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο (15.67 μ.), αλλά θα προκαλέσει συζητήσεις. Η Κράβετς είχε τιμωρηθεί το 1993 για χρήση απαγορευμένων ουσιών και θα πιανόταν ξανά ντοπαρισμένη το 2000.

1994: Η ΑΕΚ νικά με 2-0 τη Ρέιντζερς στη Νέα Φιλαδέλφεια με δύο γκολ του Δημήτρη Σαραβάκου και κάνει μεγάλο βήμα πρόκρισης στη φάση των ομίλων του Champions League.

1994: Ο Κώστας Κουκοδήμος κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στο μήκος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Ελσίνκι με άλμα στα 8.01 μ. Νικητής αναδεικνύεται ο Βούλγαρος, Ίγκορ Μλαντένοφ (8.09 μ.) και δεύτερος ο Τσέχος, Μίλαν Γκόμπαλα (8.04 μ.).

1988: Ο Ματ Μπιόντι συντρίβει το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα ελεύθερο, όταν κολυμπάει την απόσταση σε 48.42, στα «τράιαλς» των ΗΠΑ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ. Το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ που κατείχε ο ίδιος ήταν 48.74.

1984: Η Ρουμάνα Μαρικίκα Πούικα κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 10.000 μ. των Ολυμπιακών Αγώνων του Λος Άντζελες, όμως ο αγώνας επισκιάζεται από την εγκατάλειψη του φαβορί, της Αμερικανίδας Μέρι Ντέκερ, ύστερα από σύγκρουση που είχε με τη Βρετανίδα Ζόλα Μπαντ.

1983: Η Γιαρμίλα Κρατοχβίλοβα κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 400 μ. του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του Ελσίνκι με νέο παγκόσμιο ρεκόρ (47.99). Η Τσεχοσλοβάκα πρωταθλήτρια είχε κερδίσει μία ημέρα νωρίτερα το χρυσό και στα 800 μ. κι έγινε η μοναδική γυναίκα που επανέλαβε το αντίστοιχο νταμπλ νικών του Αλμπέρτο Χουαντορένα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976.

1973: Ο Βασίλης Παπαδημητρίου γίνεται ο πρώτος Έλληνας ακτής του ύψους που υπερβαίνει τα 2.20 μ. σε ημερίδα στίβου στο Καραϊσκάκη.

1971: Τα πρώτα χρυσά μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του Ελσίνκι κατακτούν ο Φινλανδός Γιούχα Βαατάινεν στα 10.000μ. και η Σοβιετική Νάντιεζντα Τσίζοβα στη σφαιροβολία. Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος προκρίνεται στα ημιτελικά των 100 μ. με επίδοση 10.46.

1956: Ο Φαίδων Ματθαίου σημειώνει ατομικό ρεκόρ πόντων με την εθνική ομάδα μπάσκετ (28) στη νίκη επί της Συρίας με 94-75 για το προολυμπιακό τουρνουά.

1948: Ο Αμερικανός Φρανκ Σπέλμαν κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 75 κ. της άρσης βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, σηκώνοντας 390 κιλά στο σύνολο.

1947: O Γουίλιαμ Όντομ κάνει ρεκόρ όταν προσγειώνεται έπειτα από 73 ώρες και 5 λεπτά στο αεροδρόμιο του Σικάγου ολοκληρώνοντας την μοναχική του πτήση γύρω από τον κόσμο.

1936: Η Ολλανδή Ρι Μάστενμπρουκ κερδίζει στα 100 μέτρα ελεύθερο το πρώτο από τα τρία χρυσά της μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Θα ακολουθήσουν αυτά στα 400 μέτρα ελεύθερο και στη σκυταλοδρομία 4×100 ελεύθερο, ενώ θα προσθέσει στη συλλογή της κι ένα ασημένια στα 100 μέτρα ύπτιο.

1932: Η αναρρίχηση επί κάλω συμπεριλαμβάνεται για τελευταία φορά στο πρόγραμμα της ενόργανης γυμναστικής σε Ολυμπιακούς Αγώνες (η πρώτη ήταν το 1896 στην Αθήνα). Τελευταίος νικητής είναι ο Αμερικανός, Ρέιμοντ Μπέις.

1928: Ο Ζορζ Μιζ κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό της ενόργανης γυμναστικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ. Πρόκειται για το τρίτο χρυσό του Ελβετού αθλητή στη διοργάνωση, ύστερα από εκείνα στο μονόζυγο και το σύνθετο ομαδικό.

1907: Ολοκληρώνεται ο πρώτος αγώνας ράλι μεγάλων αποστάσεων (12.000 χιλιόμετρα από το Πεκίνο μέχρι το Παρίσι) με νικητή τον Ιταλό πρίγκιπα Μποργκέζε. Διασχίζοντας δυο ηπείρους ο πρίγκιπας συνάντησε πολλές δυσκολίες, με αποκορύφωμα έναν αστυνομικό στο Βέλγιο που αρνιόταν να πιστέψει ότι ο πρίγκηπας διαγωνιζόγαν σε αγώνα ράλι.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News