Οσκάρ Σμιντ: Το «άγιο χέρι» της Βραζιλίας που ταπείνωσε τους Αμερικανούς

Όσοι φίλοι του μπάσκετ πρόλαβαν την εποχή που διέπρεπε ο Οσκάρ Σμιντ, μπορεί να μην είχαν την τύχη να τον δουν αγωνιζόμενο σε πολλά παιχνίδια (οι μεταδόσεις τότε ήταν λίγες σε σχέση με σήμερα), αλλά βίωναν την αύρα του σπάνιου ταλέντου του.

Ήταν, ίσως, ο μοναδικός μπασκετμπολίστας που με τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα προκαλούσε τόσο δέος μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90 όσο κι ο δικός μας, Νίκος Γκάλης. Ο Βραζιλιάνος φόργουορντ ήταν η ατραξιόν της Καζέρτα, η οποία ουκ ολίγες φορές είχε έρθει στην Ελλάδα για αγώνες των Κυπέλλων Ευρώπης και όλοι είχαν στραμμένα τα βλέμματα κυρίως πάνω σ’ εκείνον, τις λίγες φορές που η ΕΡΤ τύχαινε να μεταδώσει αγώνες της «σελεσάο» στα Μουντομπάσκετ ή τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Δυστυχώς, όμως, οι Έλληνες φίλαθλοι δεν είχαμε την τύχη να τον δούμε ζωντανά στη μεγαλύτερη παράσταση που έδωσε ποτέ με τα χρώματα της εθνικής του ομάδας. Στις 23 Αυγούστου 1987, στον τελικό των Παναμερικανικών Αγώνων της Ιντιανάπολις, όπου με 46 πόντους οδήγησε τη Βραζιλία στη νίκη επί των ΗΠΑ με 120-115 και στο χρυσό μετάλλιο!

Ήταν ένας ανεπανάληπτος θρίαμβος για τη «σελεσάο», αλλά και για τον ίδιο τον Σμιντ, ο οποίος πέτυχε τους 35 απ’ τους 46 πόντους του στο δεύτερο ημίχρονο, συμβάλλοντας καθοριστικά στην ανατροπή του +14 που είχαν πάρει οι Αμερικανοί στο πρώτο! Το… βρωμόχερο του χαρισματικού φόργουορντ, που οι συμπατριώτες του χαρακτήριζαν «άγιο» («Mão Santa» – πιθανότατα σε αντιπαραβολή με το «χέρι του Θεού» του Ντιέγκο Μαραντόνα) άφησε σύξυλη μες στο σπίτι της την ταλαντούχα ομάδων των ΗΠΑ, στην οποία δέσποζε η μορφή του Ντέιβιντ Ρόμπινσον.

Στη φωτογραφία βλέπετε τον μετέπειτα καταξιωμένο σέντερ των Σαν Αντόνιο Σπερς και της αυθεντικής Dream Team να μαρκάρει τον Σμιντ με μια έκφραση απορίας ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Ποιος ξέρει τι είχαν ήδη δει τα μάτια του πριν από τη συγκεκριμένη φάση…

Μεγάλη εμφάνιση για τη «σελεσάο» στον τελικό είχε κάνει κι ο έτερος σπουδαίος σκόρερ της, ο Μαρσέλ ντε Σόουζα (31 πόντοι). Όμως, το χρυσό μετάλλιο οφειλόταν κυρίως στον Σμιντ, ο οποίος ήταν ασταμάτητος και στους δύο προηγούμενους νοκ άουτ αγώνες. Είχε πετύχει 53 πόντους στον ημιτελικό με το Μεξικό (137-116) κι άλλους 38 στον προημιτελικό με τη Βενεζουέλα (131-84) και τερμάτισε το τουρνουά με μέσο όρο 35,1 (246 σε επτά ματς)!

Όπως κι ο Νίκος Γκάλης στο Ευρωμπάσκετ της ίδιας χρονιάς στο ΣΕΦ, έτσι κι ο Σμιντ πήρε δυόμισι μήνες αργότερα απ’ το χεράκι τη Βραζιλία και την οδήγησε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, σπάζοντας το σερί 34 νικών των ΗΠΑ στους Παναμερικανικούς Αγώνες. Ίσως να έπαιξε κι εκείνο το κάζο τον ρόλο του ώστε να ανάψει το πράσινο φως για τη συμμετοχή των NBAers στην εθνική ομάδα (μαζί με το αντίστοιχο του 1988 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ).

Να θυμίσουμε εδώ ότι εκτός από τον Ρόμπινσον, η Team USA του 1987 είχε κι άλλους κολεγιόπαιδες που έκαναν μεγάλη καριέρα στον «μαγικό» κόσμο του ΝΒΑ. Ο Γουίλι Άντερσον ήταν για χρόνια συμπαίκτης του «ναυάρχου» στους Σπερς, ο Ντάνι Μάνινγκ έκανε μεγάλη καριέρα κυρίως στους Λος Άντζελες Κλίπερς και ο Ρεξ Τσάπμαν είχε αξιοπρόσεκτη παρουσία σε Σάρλοτ Χόρνετς και Ουάσινγκτον Μπούλετς. Στους Μπούλετς έπαιξε και ο Πέρβις Έλισον, που πέρασε και από τους Μπόστον Σέλτικς, ενώ ο Που Ρίτσαρντσον έκανε καλή καριέρα «γυρολόγου». Άλλοι ξεχώρισαν κυρίως στην Ευρώπη, όπως ο Ντιν Γκάρετ, που πέρασε και από τον ΠΑΟΚ (1995-96).

Τα κατορθώματα του Οσκάρ με τη «σελεσάο»

Ο Οσκάρ Σμιντ ήταν ο παίκτης-σύμβολο της Βραζιλίας στις διεθνείς διοργανώσεις από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 – κάτι σαν τον Πελέ στο ποδόσφαιρο μία γενιά πίσω. Γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1958 στη Νατάλ και από μικρός έδειξε την ικανότητα του στο μπάσκετ, άθλημα που ακολούθησε λόγω ύψους.

Στα 2.06 μ. σταμάτησε η ανάπτυξη για τον χαρισματικό άσο, ο οποίος αγωνιζόμενος στην Παλμέιρας κέρδισε το εθνικό πρωτάθλημα του 1977, ενώ είχε ήδη αρχίσει να καλείται στην εθνική ομάδα. Με την κιτρινοπράσινη φανέλα με το «14» τον θυμόμαστε περισσότερο στην Ευρώπη, έστω κι αν χρειαζόταν να περιμένουμε δύο χρόνια για να τον δούμε.

Η πρώτη του διάκριση με τη «σελεσάο» ήταν το χάλκινο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 1978 στις Φιλιππίνες, όπου και πάλι είχε νικήσει τις ΗΠΑ σε κρίσιμο αγώνα για την τελική κατάταξη (92-90). Δεν έμελλε, όμως, να ανέβει ξανά στο βάθρο διοργάνωσης παγκόσμιου βεληνεκούς. Πιο κοντά στην τετράδα έφτασε το 1988, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, όπου στον προημιτελικό κόντρα στη Σοβιετική Ένωση πέτυχε ξανά 46 πόντους (όπως το 1987 στην Ιντιανάπολις), αλλά δεν κατάφερε να αποτρέψει την ήττα με 110-105, με την οποία θα άλλαζε η Ιστορία: οι Σοβιετικοί νίκησαν στη συνέχεια τους Αμερικανούς στον ημιτελικό και κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο.

Με τον Σμιντ στη σύνθεσή της η Βραζιλία αναδείχθηκε τρεις φορές πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής (1977, 1983, 1985) κι άλλες δύο φορές αρκέστηκε στη δεύτερη θέση (1979, 1981). Δύο χρυσά κέρδισε και στο FIBA AmeriCup σε χρονιές που λειτουργούσε ως προολυμπιακό τουρνουά για την αμερικάνικη ήπειρο (1984, 1988).

Παρά κάτι… 50.000 πόντοι

Σε ατομικό επίπεδο, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στα ολυμπιακά τουρνουά από το 1988 έως και το 1996 (μετά το τέλος του οποίου ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του, ταυτόχρονα με τον Παναγιώτη Γιαννάκη), ενώ παραμένει ο παίκτης που έχει πετύχει τους περισσότερους πόντους συνολικά (1.093) στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση, όπου συμμετείχε και το 1980 και το 1984.

Δέος προκαλούν και οι συνολικοί πόντοι που πέτυχε ο Σμιντ στις 326 συμμετοχές του με την Εθνική Βραζιλίας (7.693 σε 326 συμμετοχές, ήτοι 23,6 ανά αγώνα), αλλά και στο σύνολο της καριέρας του, μαζί με τους συλλόγους του σε Βραζιλία και Ευρώπη (49.737). Πρώτος σκόρερ αναδείχθηκε και στο Μουντομπάσκετ του 1990, από το οποίο απουσίαζε ο Γκάλης (που τον είχε περάσει το 1986).

Αφού νίκησε τον καρκίνο το 2013 (χρονιά κατά την οποία εισήχθη και στο Naismith Hall of Fame), ο Οσκάρ ζει και βασιλεύει στη Βραζιλία. Το 2016 ήταν ένα από τα πρόσωπα που τίμησαν περισσότερο οι συμπατριώτες του στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο ντε Τζανέιρο.

Πηγές: about.fiba.basketball («Oscar Schmidt: Brazil’s iconic ‘Holy Hand’ and Pan Am Games hero»), memorabiliaesporte.com.br («Oscar Schmidt: a conquista do ouro no Pan de Indianapolis-87), wikipedia («Basketball at the 1987 Pan American Games»).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 23 Αυγούστου

2020: Με γκολ του Κίνγκσλεϊ Κομάν στο 59o λεπτό, η Μπάγερν νικά με 1-0 την Παρί Σεν Ζερμέν στον τελικό του Champions League στη Λισαβώνα και στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης για έκτη φορά στην ιστορία της.

2012: Ο Κώστας Φιλιππίδης σημειώνει νέο πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ με 5.80 μ., στο Diamond League της Λωζάνης.

2008: Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης κατακτά το ασημένιο μετάλλιο στα +80 κιλά του τάε κβον ντο των  Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, αφού στον τελικό γνωρίζει την ήττα με 5-4 από τον Νοτιοκορεάτη Τσα Ντονγκμίν.

2008: Με γκολ του Άνχελ Ντι Μαρία στο 58ο λεπτό, η Αργεντινή νικά με 1-0 τη Νιγηρία και κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο ποδοσφαιρικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Βασικό στέλεχος της «αλμπισελέστε» είναι και ο 21χρονος Λιονέλ Μέσι.

2007: Πεθαίνει σε ηλικία 82 ετών ο Νίκος Φιλάρετος, ο οποίος είχε διατελέσει μέλος της ΔΟΕ από το 1981 και επίτιμο μέλος της από το 2006.

2004: Η 22χρονη Αθανασία Τσουμελέκα κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 20 χλμ. βάδην στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

1999: Η Αναστασία Κελεσίδου κατακτά το ασημένιο μετάλλιο στη δισκοβολία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σεβίλλης, με βολή στα 66.05 μ.

1995: Ο Παναθηναϊκός κερδίζει την πρόκριση στους ομίλους του Champions League, χάρη στην ισοπαλία με 1-1 που αποσπά από τη Χάιντουκ στη ρεβάνς της Ριέκα (0-0 ο πρώτος αγώνας στο Ολυμπιακό Στάδιο). Το χρυσό γκολ των «πρασίνων» πετυχαίνει στο 55′ ο Χουάν Χοσέ Μπορέλι.

1991: H Γαλλίδα Κατρίν Πλεβίνσκι κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα πεταλούδα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Αθήνας, αφήνοντας δεύτερη την Ολλανδή, Ίνχε Ντε Μπρόιν.

1990: Πεθαίνει σε ηλικία 81 ετών ο Ότο Σίμιτσεκ, ουγγρικής καταγωγής προπονητής στίβου που εργάστηκε στην Ελλάδα από τη δεκαετία του ’30. Από τα χέρια του είχαν περάσει μεγάλοι αθλητές όπως ο Νίκος Σύλλας και ο Χρήστος Μάντικας, ενώ είχε διατελέσει και αντιπρόεδρος του ΣΕΓΑΣ.

1987: Ο Νίκος Αναστόπουλος πραγματοποιεί εντυπωσιακό επίσημο ντεμπούτο με την Αβελίνο, μια και σημειώνει δύο γκολ στην εκτός έδρας νίκη επί της Σαμπενεντετέζε με 3-0 για το Κύπελλο Ιταλίας.

1986: Ολοκληρώνεται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου της Μαδρίτης, που είχε αρχίσει στις 13 Αυγούστου. Σημαντικότερες διακρίσεις για την Ελλάδα είναι η έκτη θέση της Έλλης Ρουσσάκη στα 200 μέτρα πεταλούδα και οι τέσσερις μικροί τελικοί στους οποίους προκρίθηκε ο Χαράλαμπος Παπανικολάου (κορυφαία θέση η δέκατη στα 200 μέτρα μικτή).

1985: O Μαροκινός Σαΐντ Αουίτα σημειώνει παγκόσμιο ρεκόρ στα 1500 μ. με 3.29.46, σε διεθνές μίτινγκ στο Δυτικό Βερολίνο.

1975: Πεθαίνει σε ηλικία 61 ετών ο Αμερικανός δρομέας, Ταρζάν Μπράουν, νικητής του Μαραθωνίου της Βοστώνης το 1936 και το 1939.

1953: Ο Ιταλός πιλότος της Ferrari, Αλμπέρτο Ασκάρι, εξασφαλίζει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή της Formula 1 για δεύτερη διαδοχική χρονιά, χάρη στη νίκη του στο γκραν πρι της Ελβετίας.

1946: Η Ολλανδή Φάνι Μπλάνκερς-Κουν κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 80 μέτρα με εμπόδια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Όσλο. Πρόκειται για το πρώτο χρυσό της «ιπτάμενης νοικοκυράς» σε μεγάλη διοργάνωση, μια και το 1938 στη Βιέννη είχε δύο χάλκινα στα 100 και τα 200 μέτρα.

1920: Ο Πάαβο Νούρμι κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στον αγώνα ανώμαλου δρόμου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας. Ταυτόχρονα κερδίζει και το χρυσό στο ομαδικό, μια και οι συμπατριώτες του, Χέικι Λιματάινεν και Τέοντορ Κοσκενιέμι καταλαμβάνουν την τρίτη και την έκτη θέση αντίστοιχα.

1920: Ο Χαβανέζος κολυμβητής, Γουόρεν Κιλόχα, κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα ύπτιο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αμβέρσας.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News