Ολυμπιακός: Απόψε δεν είναι απλά ο τελευταίος χορός του Πρίντεζη

Ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον Παναθηναϊκό (21:00 – ΕΡΤ3) με στόχο το πρωτάθλημα και το τέλος ενός ή και περισσότερων κύκλων στο ΣΕΦ.

Κύκλος, αυτό το τέλεια στρογγυλεμένο γεωμετρικό σχήμα. Δεν μπορείς να βρεις ούτε την αρχή, ούτε και το τέλος του, παρά μόνο να θαυμάσεις όλη τη διαδρομή που σχηματίζουν τα σημεία του επιπέδου που απέχουν ίση απόσταση από το κέντρο του και τον απαρτίζουν.

Στην σημερινή μας περίπτωση, όμως, στο ΣΕΦ μπορούμε να κάνουμε αρκετές… παρασπονδίες στον ορισμό, αφού τόσο το τέλος του, όσο και η αρχή του είναι ολοφάνερες! Ο Ολυμπιακός χρειάζεται μία νίκη για να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, μετά και το «διπλό» στο ΟΑΚΑ. Μία νίκη που δε θα σημάνει απλά τίτλο αλλά και τη συνέχεια του σερί απέναντι στον αιώνιο (θέλει να το φτάσει στο ιστορικό 7-0), το πρώτο double μετά το 1997, την επιστροφή στην κορυφή μετά το 2016, αλλά και το πρώτο πρωτάθλημα του Γιώργου Μπαρτζώκα στην Ελλάδα.

Πέραν όλων των άλλων, θα σημάνει την υποστολή της σημαίας…

Η βραδιά του Γιώργου Πρίντεζη

Ήρθε παιδάκι σε εκείνη την παρουσίασή του δίπλα στον Ρίβερς, τον Μπουντούρη και τον Φέμερλινγκ. Δε φεύγει απλά ως άντρας που πραγματοποίησε τα όνειρά του, αλλά ως ο άνθρωπος-ορισμός του τι σημαίνει ο Ολυμπιακός.

Ο Πρίντεζης έφτασε να υλοποιεί τα όνειρα που κάθε μικρό παιδί έκανε στο δωμάτιό του, λίγο πριν κοιμηθεί τα βράδια. Έδωσε υπόσταση στις αφίσες που κρέμονταν στον τοίχο του, συνδέθηκε με μερικά από τα πιο ιστορικά καλάθια, αλλά κυρίως αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος.

Ο Σπανούλης μπορεί να άλλαξε την ιστορία του Ολυμπιακού με τη μετακίνησή του στις αρχές της δεκαετίας των ’10s, όμως ο Πρίντεζης είναι η ιστορία. Είναι το παιδί που από μικρός ήρθε στον σύλλογο που αγαπούσε και από αμούστακο αγόρι, γέμισε το κορμί του με σημάδια και στιγμές φορώντας την «ερυθρόλευκη».

Τη φετινή σεζόν σήκωσε το πρώτο του τρόπαιο ως αρχηγός, αφού πάντοτε αποτελούσε τον πιο πιστό στρατιώτη του Βασίλη. Ο δικός του κύκλος έχει αρχή αλλά κυρίως θα βρει ένα εμφατικό τέλος. Τα δάκρυα στο Βελιγράδι μετά τον μικρό τελικό ήταν μία πρώτης τάξεως προοικονομία για αυτό που θα συμβεί στο ΣΕΦ, αν ο Ολυμπιακός εν τέλει φτάσει ως την κατάκτηση του τίτλου απόψε το βράδυ.

Ένα βράδυ δικό του, αφού ο ίδιος μεγάλωσε τόσο πολύ τον μύθο του ανά τα χρόνια, που μπορεί να επισκιάσει ακόμα και την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος της αγαπημένης του ομάδας. Ένα βράδυ που σίγουρα δεν ανυπομονεί κανείς αθλητής να ζήσει, αλλά λίγοι έχουν το προνόμιο τελικά να το βιώσουν και να δουν τον εαυτό τους πλημμυρισμένο από συναισθήματα και πλήρως παραδομένο σε αυτά.

Η τελευταία παράσταση του φετινού Ολυμπιακού

Πρώτα από όλα είναι η νίκη. Ο αυτοσκοπός της επιστροφής στην κορυφή, όπως ακριβώς τέθηκε ο στόχος στο ξεκίνημα της χρονιάς. Το ΣΕΦ τα έζησε όλα φέτος, μετά από εκείνη την πρώτη γνωριμία των φιλικών του καλοκαιριού.

Είδε σταδιακά έναν «θρύλο» του αήττητου της έδρας στην Ευρώπη να μεγαλώνει και να γίνεται οδηγός για το πλεονέκτημα έδρας, με τη φωτεινή εξαίρεση του Ερυθρού Αστέρα. Είδε τους μεγάλους της Euroleague να λυγίζουν με buzzer beater ή χωρίς, είδε την πόρτα του κλειστή λόγω του κορωνοϊού για μεγάλο διάστημα και έζησε μία βραδιά που ξεπερνά τη λογική, στα όρια της παράνοιας το βράδυ της 4ης Μαΐου απέναντι στη Μονακό.

Πάνω από όλα όμως είδε μία υπέροχη παρέα στο παρκέ. Την παρέα του Κώστα (εις διπλούν), του Σάσα, του Τάιλερ, του Σακίλ, του Μουστάφα, του Τόμας και όλων όσως τη συνέθεσαν, γιατί δεν είναι μόνο οι ίδιοι οι παίκτες, αλλά και τόσοι άλλοι αφανείς ήρωες. Αυτή η παρέα τους χόρτασε με το μπάσκετ της και οι στιγμές που τους χάρισε ήταν απότοκο αυτού.

Για αυτόν τον λόγο αγαπήθηκε και τόσο από τον κόσμο. Ωστόσο και για αυτήν την παρέα θα έρθει το τέλος του κύκλου απόψε, αν επικρατήσει του Παναθηναϊκού και φτάσει στο 3-0. Θα κλείσει με τον καλύτερο τρόπο, όμως ποτέ ξανά δε θα είναι η ίδια, καθώς δεδομένα θα υπάρξουν αλλαγές στο φινάλε της σεζόν, μικρές ή και μεγάλες.

Για τον Ολυμπιακό που απέχει 40 λεπτά από το πρωτάθλημα ο κύκλος οδεύει στην ολοκήρωση. Ο διαβήτης έχει καρφωθεί στο κέντρο και αναμένεται να αφήσει τις τελευταίες σκιές από μελάνι στο χαρτί. Άπαξ και πάρει τη μορφή του θα έχει έρθει το τέλος. Όσο φανταστική και να είναι η χρονιά, πάντα ένα τέλος είναι δραματικό.

Το τέλος του αρχηγού, το τέλος αυτής της παρέας, η απαρχή της επόμενης. Στο τέλος ό,τι μένει είναι στιγμές και ο φετινός Ολυμπιακός άφησε ανεξίτηλες πολλές τέτοιες έως ότου κλείσει τον κύκλο του…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News