Σαν Σήμερα - Ρενάτο Γκάουτσο: O Βραζιλιάνος playboy που χάρισε το Διηπειρωτικό στην Γκρέμιο

Οι σημερινοί πενηντάρηδες που δεν έχαναν τίποτε από τα αθλητικά που μετέδιδε η ΕΡΤ τη δεκαετία του ’80, έχουν σίγουρα τη φιγούρα του Ρενάτο Γκάουτσο χαραγμένη στο μυαλό τους.

Το καλοκαίρι του 1987, όταν το δεύτερο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης επέλεξε να μεταδίδει σε μαγνητοσκόπηση αγώνες από το πρωτάθλημα της Βραζιλίας, ο ατίθασος επιθετικός που φορούσε τότε τη φανέλα της Φλαμένγκο, είχε προκαλέσει αίσθηση στο ελληνικό κοινό.

Με μακρύ ατημέλητο μαλλί και τις κάλτσες πάντοτε κατεβασμένες (μια και δεν φορούσε επικαλαμίδες) ο Ρενάτο ήταν ένας από τους λίγους λόγους για να καθίσει να παρακολουθήσει εκείνους τους αγώνες που είχαν απομυθοποιήσει το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο στα μάτια όσων το φαντάζονταν ως κάτι… εξωτικό. Διότι η ποιότητα του θεάματος δεν είχε καμία σχέση με εκείνη που είχε προσφέρει η εθνική ομάδα της χώρας στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1982 και του 1986.

Βιρτουόζος και δυναμικός μαζί, ο Ρενάτο έβγαζε στο γήπεδο αυτό που ήταν και στη ζωή του έξω από αυτό. Ένας μπον βιβέρ με μεγάλες επιτυχίες στο γυναικείο φύλο και την (καλώς ή κακώς εννοούμενη) αλητεία που ήταν απαραίτητη για να κάνει τη διαφορά κόντρα στους σκληρούς αμυντικούς των νοτιοαμερικάνικων γηπέδων.

Η φήμη του στην πατρίδα του ήταν μεγάλη από τις αρχές εκείνης της δεκαετίας. Όταν ως έφηβος καθιερώθηκε στη θέση του δεξιού εξτρέμ της Γκρέμιο, με την οποία βίωσε την κορυφαία στιγμή της καριέρας του στις 11 Δεκεμβρίου 1983. Τότε που πέτυχε και τα δύο γκολ στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου κόντρα στο Αμβούργο στο Τόκιο και εκτός από το βαρύτιμο τρόπαιο κέρδισε και το έπαθλο του MVP: μια ολοκαίνουρια Toyota Carina, δώρο της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας που ήταν χορηγός του αγώνα!

Λίγους μήνες πριν από τα 21 γενέθλιά του (γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1962) είχε παίξει βασικός και στους δύο τελικούς του Κόπα Λιμπερταδόρες κόντρα στην Πενιαρόλ (1-1, 2-1) κι έμοιαζε να έχει όλον τον κόσμο στα πόδια του. Ωστόσο, δεν κατάφερε να κάνει την καριέρα που όλοι περίμεναν στην Ευρώπη, ενώ για διαφόρους λόγους δεν μπόρεσε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο με την Εθνική Βραζιλίας σε κάποιο Παγκόσμιο Κύπελλο. Κάτι που είχε ως συνέπεια η φήμη του έξω από τη Λατινική Αμερική να είναι δυσανάλογη της τεράστιας αξίας του.

Η larger than life προσωπικότητά του, πάντως, απασχολούσε συχνά τον ελληνικό Τύπο στη διάρκεια της ποδοσφαιρικής καριέρας του, ενώ είχαν κυκλοφορήσει και σενάρια ότι είχε προταθεί στον Ολυμπιακό, το καλοκαίρι του 1987! Τα τελευταία χρόνια κρατιέται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ως προπονητής, όχι μόνο με τις επιτυχίες του (που δεν είναι καθόλου λίγες), αλλά και με τις φαρμακερές ατάκες του.

Μεταξύ άλλων έχει ισχυριστεί ότι υπήρξε καλύτερος ποδοσφαιριστής από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, φέρνοντας ως επιχείρημα ότι αγωνιζόταν σε πιο δύσκολα πρωταθλήματα με συλλόγους που δεν είχαν μεγάλες οικονομικές δυνατότητες.

Νίκησε μόνος του το Αμβούργο

Ο τελικός του Διηπειρωτικού Κυπέλλου της 11ης Δεκεμβρίου 1983 ήταν κλασικό παράδειγμα του ποδοσφαίρου εκείνης της εποχής. Το Αμβούργο του Ερνστ Χάπελ, που είχε κάνει την έκπληξη με την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κόντρα στη Γιουβέντους, στον τελικό της Αθήνας, δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί το αυθεντικό ταλέντο των Βραζιλιάνων.

Καθοδηγούμενη από τον 34χρονο Πάουλο Σέζαρ Καζού, ο οποίος ήταν αναπληρωματικός στη μεσοεπιθετική γραμμή της μεγάλης Βραζιλίας που σάρωσε στο Μουντιάλ του 1970, η Γκρέμιο κυριάρχησε πλήρως στον αγώνα. Χρειάστηκε, ωστόσο, την εκτελεστική δεινότητα του Ρενάτο για να βρει τα γκολ που της χάρισαν τη νίκη.

Στο 37′, ο νεαρός εξτρέμ πήρε την μπάλα λίγο κάτω από τη γραμμή του κέντρου, προχώρησε προς την περιοχή και αφού «χόρεψε» τον έμπειρο αμυντικό Χόλγκερ Ιερόνιμους, κάρφωσε με δυνατό σουτ την μπάλα στην κλειστή γωνία του τερματοφύλακα Ούλι Στάιν κι έγραψε το 1-0.

Πολλοί περίμεναν εκείνη τη στιγμή ότι ο αγώνας θα εξελισσόταν σαν τον αντίστοιχο της Βραζιλίας με τη Δυτική Γερμανία για το Μουντιαλίτο του 1981. Η Γκρέμιο, όμως, δεν κατάφερε να μετατρέψει σε γκολ τις ευκαιρίες που δημιούργησε και στο 85′ το πλήρωσε. Ο σκόρερ του τελικού της Αθήνας, Φέλιξ Μάγκατ, έκανε γέμισμα από τα αριστερά, ο Ντίτμαρ Γιάκομπς κέρδισε την κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι κι έστρωσε την μπάλα στον Μίχαελ Σρέντερ, ο οποίος με σουτ ισοφάρισε.

Ο τελικός οδηγήθηκε στην παράταση, εκεί όμως μίλησε ξανά η κλάση του Ρενάτο. Μόλις στο 3ο λεπτό βρέθηκε με την μπάλα στα πόδια ύστερα από σέντρα του Κάιο και κεφαλιά του σέντερ φορ Ταρσίσο. Κι αφού απέφυγε τον Σρέντερ, ακινητοποίησε τον Στάιν με ένα συρτό αριστερό σουτ.

Ο τερματοφύλακας Μαζαρόπι βρέθηκε σε καλή μέρα και απέκρουσε κάποια καλά σουτ των Γερμανών, ενώ πολύτιμη ήταν η συνεισφορά και του πολύπειρου μέσου Μάριο Σέρτζιο, ο οποίος έμελλε να χάσει τη ζωή του στο αεροπορικό δυστύχημα της Σαπεκοένσε το 2016 (συνόδευε την αποστολή με την ιδιότητα του τηλεσχολιαστή του Fox Sports Brazil). Κορυφαίος όλων, όμως, ήταν ο Ρενάτο, ο οποίος παρέλαβε μετά τη λήξη του υπερμεγέθες κλειδί που συμβόλιζε το πανάκριβο για την εποχή έπαθλο που πρόσφερε η Toyota στον MVP του τελικού.

Χάρη στον χαρισματικό δεξιό εξτρέμ η Γκρέμιο συνέχισε και την παράδοση που ήθελε τις νοτιοαμερικάνικες ομάδες να επικρατούν των ευρωπαϊκών (μετά το 1976 και την Μπάγερν).

Έχασε στα ιταλικά γήπεδα, κέρδισε στην αγάπη

Το κανονικό επώνυμο του Ρενάτο είναι Πορταλούπι, όμως ως παίκτης έγινε γνωστός μόνο με το μικρό του όνομα (όπως οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι) και αργότερα επικράτησε ως συνοδευτικό το «Γκάουτσο». Ένα συνηθισμένο παρατσούκλι για όσους κατάγονται από την επαρχία του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, λόγω της γειτνίασης με την Αργεντινή και την Ουρουγουάη.

Με την Γκρέμιο κατέκτησε και δύο πρωταθλήματα Γκάουτσο προτού μεταγραφεί στη Φλαμένγκο το 1986, όπου με συμπαίκτες τους Μπεμπέτο, Λεονάρντο, Ζίνιο και τον βετεράνο Ζίκο, πανηγύρισε την κατάκτηση του ενιαίου εθνικού πρωταθλήματος το 1987 (το οποίο, βέβαια, έληξε με επεισοδιακό τρόπο και κατακυρώθηκε τρεις δεκαετίες αργότερα στη Σπορτ Ρεσίφε!).

Εκείνη την εποχή είχε προταθεί στον Ολυμπιακό, πρόεδρος του οποίου ήταν ο Σταύρος Νταϊφάς, όμως οι πληροφορίες για την άστατη ζωή του έξω απ’ τα γήπεδα ατόνησαν γρήγορα το ενδιαφέρον των «ερυθρόλευκων». Αν του βγήκε σε κακό; Εκ πρώτης όψεως όχι, μια και τον Ιούνιο του 1987 υπέγραψε στη Ρόμα αντί του ποσού των 3 δισ. λιρετών. Στην πράξη, όμως, αποδείχθηκε ότι η ζωή του πλεϊμπόι που απολάμβανε ο Βραζιλιάνος επιθετικός δεν μπορούσε να ταιριάξει με τις αυξημένες απαιτήσεις του κορυφαίου ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος της Ευρώπης.

Από τις πρώτες μέρες της παρουσίας του στη Ρώμη, ο Ρενάτο προκάλεσε σάλο με μια συνέντευξη που είχε δώσει στο βραζιλιάνικο «Playboy», όπου αντί να μιλήσει για τη νέα πρόκληση στην καριέρα του, αναφέρθηκε στις επιτυχίες του στο γυναικείο φύλο – κάτι που ήταν αναμενόμενο, αν αναλογιστούμε σε ποιο περιοδικό μιλούσε. «Με πόσες γυναίκες έχω πάει; Δεν ξέρω, ίσως να είναι περισσότερες από χίλιες!», ήταν η πιο διάσημη απάντηση που είχε δώσει.

Κάποτε, μάλιστα, δεν δίστασε να αστειευτεί ακόμα και με τον ίδιο τον Πελέ, όταν o τελευταίος έκανε αναφορά στο ότι είχε πετύχει περισσότερα από 1.000 γκολ στην καριέρα του. «Ένα γκολ για κάθε γυναίκα που έχω ρίξει στο κρεβάτι μου», ήταν η ατάκα του αθεόφοβου Ρενάτο, που δεν προκάλεσε γέλιο σε όλους τους συμπατριώτες του που την άκουσαν.

Στην ίδια συνέντευξη στο «Playboy» είχε παραδεχθεί ότι συνευρισκόταν καθημερινά με διαφορετικές συντρόφους πριν και μετά τις προπονήσεις με τις ομάδες του στην πατρίδα του, όπως κι ότι ένα ανεκπλήρωτο σεξουαλικό του όνειρο ήταν να κάνει έρωτα μέσα σε αεροπλάνο, την ώρα της πτήσης! Στην Ιταλία του κόλλησαν το παρατσούκλι «ζιγκολό» (όπως διαβάζουμε στον «Φίλαθλο» της 17ης Απριλίου 1988), αφού δεν άλλαξε τρόπο ζωής παρότι είχε εγκατασταθεί στη Ρώμη μαζί με την αρραβωνιαστικιά του, Μαριστέλα.

Το υψηλό επίπεδο της Serie A και κάποιοι τραυματισμοί, στάθηκαν αιτία για να στεφθεί με αποτυχία το πέρασμά του από τη Ρόμα. Αν και είχε υπογράψει τριετές συμβόλαιο έμεινε στους «τζιαλορόσι» μόνο για δύο χρόνια και πέτυχε όλα κι όλα τέσσερα γκολ. Τρία στο Κύπελλο Ιταλίας, κόντρα σε αντιπάλους χαμηλότερων κατηγοριών κι ένα στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, το οποίο πάντως χάρισε μια πρόκριση επί της Νυρεμβέργης στην παράταση.

Έτσι έχασε το Μουντιάλ του ’86

Αν μη τι άλλο, πάντως, ο Ρενάτο αποδείχθηκε «παντελονάτος» στην ιστορία που του στοίχισε τη συμμετοχή στο Μουντιάλ του 1986. Ο προπονητής της Εθνικής Βραζιλίας, Τέλε Σαντάνα, τον είχε καλέσει στην προετοιμασία και τον υπολόγιζε, μέχρι που ένα βράδυ τον έπιασε να έχει παραβιάσει το βραδινό ωράριο μαζί με τον δεξιό μπακ, Λεάντρο.

Παρότι θα μπορούσε να είχε διαφύγει της προσοχής του Σαντάνα την ώρα που τους τσάκωσε στα πράσα, ο Ρενάτο επέλεξε να μην αφήσει μόνο του τον φίλο του κι έτσι υπέστη τις συνέπειες. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός άφησε αρχικά ατιμώρητο τον Λεάντρο, ο οποίος ήταν βασικό στέλεχος, εκείνος όμως έθεσε βέτο να δοθεί συγχωροχάρτι και τον φίλο του ώστε να ενταχθεί στην 22άδα. Ο Σαντάνα δεν το αποδέχθηκε και απέκλεισε και τους δύο, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα (ύστερα και από τον τραυματισμό του Έντσον στον δεύτερο αγώνα με την Αλγερία, να παίξει στο δεξί άκρο της άμυνας ο Ζοσιμάρ, ο οποίος εξελίχθηκε σε αποκάλυψη του τουρνουά).

Ο Ρενάτο είχε παίξει με την Εθνική Βραζιλίας στο Κόπα Αμέρικα του 1983 (έφτασε στον τελικό, όπου ηττήθηκε απ’ την Ουρουγουάη) και επέστρεψε στις τάξεις της στην αντίστοιχη διοργάνωση του 1989, όπου ήταν αναπληρωματικός στην πορεία προς την κατάκτηση του τροπαίου. Προπονητής ήταν πλέον ο Σεμπαστιάο Λαζαρόνι, ο οποίος τον συμπεριέλαβε στην 22άδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990. Ωστόσο, ήταν πολύ συντηρητικός στις επιλογές του και τον ξέχασε μεταξύ πάγκου και εξέδρας όπως έκανε και με τους επίσης φαντεζί, Ρομάριο και Μπεμπέτο.

Τον θυμήθηκε μόνο όταν «στράβωσε» ο αγώνας με την Αργεντινή για τη φάση των «16» και τον έβαλε ως αλλαγή στο 85′. Όμως, ο Ρενάτο (που είχε κι έναν τραυματισμό νωρίτερα στη σεζόν και δεν βρισκόταν στην καλύτερη φόρμα του) δεν πρόλαβε να αλλάξει το 0-1 που είχε διαμορφώσει ο Κλαούντιο Κανίγια, ύστερα από τη μαγική ενέργεια και ασίστ του Ντιέγκο Μαραντόνα.

Η Γκρέμιο τον έκανε άγαλμα

Μετά το πέρασμά του από τη Ρόμα ο Ρενάτο εντάχθηκε ξανά στη Φλαμένγκο, αλλά τα χρόνια που ακολούθησαν δεν είχε πρόβλημα να μεταγραφεί και σε άλλες μεγάλες ομάδες της Βραζιλίας. Έπαιξε στην Μποταφόγκο, την Κρουζέιρο, την Ατλέτικο Μινέιρο, ξανά στην Γκρέμιο και στη Φλουμινένσε, μέχρι που κρέμασε τα παπούτσια του στην Μπανγκού το 1999.

Από το 1996 είχε δοκιμάσει την τύχη του ως παίκτης-προπονητής της Φλουμινένσε και από το 2000 επικεντρώθηκε στη νέα του καριέρα, την οποία λίγοι φαντάζονταν ότι θα ακολουθούσε λόγω της άστατης πορείας που είχε ακολουθήσει ως ποδοσφαιριστής. Απέδειξε, πάντως, ότι ήταν ικανός για τη δουλειά αφού το 2007 κατέκτησε το Κύπελλο Βραζιλίας με τη «Φλου», ενώ είχε επιτυχημένες θητείες και στον πάγκο της Βάσκο Ντα Γκάμα και άλλων ομάωδων.

Το σημαντικότερο κεφάλαιο της προπονητικής του πορείας, πάντως, ήταν και πάλι η Γκρέμιο. Το 2017, μάλιστα, έγραψε Ιστορία μια και την οδήγησε στην κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες (με δύο νίκες επί της Λανούς στους τελικούς) κι έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κατέκτησε τον κορυφαίο διασυλλογικό τίτλο της Νότιας Αμερικής ως παίκτης και ως προπονητής.

Για τον λόγο αυτό ο σύλλογος της γενέτειράς του τον τίμησε το 2019 με την ανέγερση ενός χάλκινου ανδριάντα έξω από την «Arena do Gremio», που απεικονίζει τον πανηγυρισμό του για το νικητήριο στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου της 11ης Δεκεμβρίου 1983.

Πηγές: Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Βουλής (Εφημερίδα «Φίλαθλος», 17 Απριλίου 1988, Εφημερίδα «Η Βραδυνή της Κυριακής», 3 Ιουλίου 1988), reuters.com («Portaluppi, the irreverent Gaucho making history at Gremio»), en.wikipedia.org («Renato Gaucho», «1983 Intercontinental Cup», «1983 Copa Libertadores»), ge.globo.com («Estátua de Renato Gaúcho é inaugurada na Arena do Grêmio; veja fotos»), transfermarkt.com («Renato Gaúcho»).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 11 Δεκεμβρίου

2019: Με εύστοχο πέναλτι του Ελ Αραμπί στο 87′ ο Ολυμπιακός νικά με 1-0 τον Ερυθρό Αστέρα και καταλαμβάνει την τρίτη θέση στον όμιλο του Champions League (πίσω από Μπάγερν και Τότεναμ) που τον οδηγεί στους «32» του Europa League.

2015: Πεθαίνει σε ηλικία 53 ετών από καρκίνο του εντέρου ο παλαίμαχος άσος του ΝΒΑ, Τζον «Hot Rod» Γουίλιαμς (Κλίβελαντ Καβαλίερς, Φοίνιξ Σανς, Ντάλας Μάβερικς).

2011: Ο Μάρκο Πάντελιτς πετυχαίνει και τα τέσσερα γκολ στην εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού επί της Κέρκυρας με 4-0.

2009: Ο Τάιγκερ Γουντς ανακοινώνει ότι θα κάνει ένα επ’ αόριστον διάλειμμα από το επαγγελματικό γκολφ, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που έχει προκαλέσει στον γάμο του με την Έλιν Νόρντεγκρεν η παραδοχή του ότι διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση. Θα επιστρέψει στη δράση τον Απρίλιο του 2010 και τέσσερις μήνες αργότερα θα εκδοθεί το διαζύγιο, με το οποίο επιδικάζεται στη Νόρντεγκρεν το ποσό των 100 εκατομμυρίων δολαρίων.

2007: Με πρωταγωνιστή τον Ιεροκλή Στολτίδη ο οποίος σημειώνει δύο γκολ (12′, 74′) ο Ολυμπιακός νικά με 3-0 τη Βέρντερ Βρέμης στο «Γ. Καραϊσκάκης» και προκρίνεται πανηγυρικά στους «16» του Champions League.

2004: Ο 43χρονος Χοσέ Λουίς Κουτσιούφο, αμυντικός της παγκόσμιας πρωταθλήτριας του 1986 Αργεντινής, χάνει τη ζωή του όταν δέχεται σφαίρα στο στομάχι ενώ βρίσκεται στο δάσος για κυνήγι.

2002: Ο Καναδός άσος του χόκεϊ επί πάγου, Τζο Σάκιτς, σημειώνει το 500ό του γκολ στο επαγγελματικό πρωτάθλημα (NHL) στον εκτός έδρας αγώνα των Κολοράντο Άβαλανς με τους Βανκούβερ Κάνακς. Ο Σάκιτς θα φτάσει τα 625 τέρματα μέχρι το τέλος της καριέρας του, το 2012.

1999: Ο Τόνι Μακόι γίνεται ο πέμπτος τζόκεϊ εμποδίων στην ιστορία που σημειώνει 1.000 νίκες, όταν κερδίζει το Wragge & Co Handicap Chase στο Τσέλτεναμ, ιππεύοντας τον «Majadou». Πέντε ημέρες νωρίτερα είχε γίνει ο πρώτος τζόκεϊ που κέρδισε για πέμπτη διαδοχική χρονιά το Derby Award για τον “Καλύτερο Τζόκεϊ της Χρονιάς”.

1996: Διακόπτεται λόγω επεισοδίων ο αγώνας Άρης-Μπεσίκτας για το Κύπελλο Κόρατς κι ενώ το σκορ είναι 40-31. Αιτία της διακοπής είναι ένα αντιαθλητικό χτύπημα του Αλεξάντερ στον Αγγελίδη, ο οποίος του το ανταποδίδει με συνέπεια να προκληθεί γενική σύρραξη. H FIBA αποφασίζει να επαναληφθεί ο αγώνας κεκλεισμένων των θυρών στη Νέα Σμύρνη, χωρίς να έχουν δικαίωμα συμμετοχής οι Αγγελίδης και Αλεξάντερ. Ο Άρης θα νικήσει με 77-64 και θα προκριθεί στην επόμενη φάση, ενώ αργότερα θα φτάσει στην κατάκτηση του τροπαίου, επικρατώντας στον τελικό μιας άλλης τουρκικής ομάδας, της Τόφας Μπούρσα.

1991: Ο Παναθηναϊκός αναδεικνύεται ισόπαλος 0-0 με τη Σαμπντόρια στο Ολυμπιακό Στάδιο του Αμαρουσίου, για τη δεύτερη αγωνιστική της δοκιμαστικής διοργάνωσης του Champions League. Λόγω της έντονης χιονόπτωσης ο αγώνας διεξάγεται με πορτοκαλί μπάλα, ώστε να είναι ευδιάκριτη από τους παίκτες και τους θεατές. Η ομάδα της Γένοβας, στην οποία αγωνίζονται οι διεθνούς φήμης άσοι Βιάλι, Σερέζο, Παλιούκα, Βιέρκοβοντ και Κάτανετς, θα καταλάβει την πρώτη θέση στον όμιλο που οδηγεί στον τελικό, όπου θα ηττηθεί με 1-0 από την Μπαρτσελόνα.

1988: Η Νασιονάλ Μοντεβιδέο κατακτά για τρίτη φορά το Διηπειρωτικό Κύπελλο, μια και επικρατεί με 7-6 στα πέναλτι της Αϊντχόφεν στον τελικό του Τόκιο.

1983: Ο Σουηδός τενίστας, Ματς Βιλάντερ, κατακτά το δεύτερο γκραν σλαμ τρόπαιο της καριέρας του, όταν νικά στον τελικό του Αυστραλιανού Όπεν τον Τσεχοσλοβάκο, Ιβάν Λεντλ, με 3-0 σετ (6-1, 6-4, 6-4).

1981: Ο Μοχάμεντ Αλί δίνει τον 61ο και τελευταίο αγώνα του ως επαγγελματίας πυγμάχος και γνωρίζει την ήττα από τον Τζαμαϊκανό, Τρέβορ Μπέρμπικ.

1979: Η Παραγουάη κατακτά το Κόπα Αμέρικα που είχε αρχίσει στις 18 Ιουλίου, μια και το μπαράζ με τη Χιλή στο Μπουένος Άιρες έληξε 0-0, με αποτέλεσμα να μετρήσουν τα αποτελέσματα των τελικών που είχαν διεξαχθεί στις έδρες των δύο ομάδων (3-1 η Παραγουάη, 1-0 η Χιλή).

1968: Η Εθνική Ελλάδας νικά με 4-2 την Πορτογαλία στο Στάδιο Καραϊσκάκη και μπαίνει σε τροχιά πρόκρισης στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970 στο Μεξικό. Τα γκολ σημειώνουν οι Μίμης Παπαϊωάννου (33′), Γιώργος Δέδες (40‘), Ζοσέ Τόρες (47‘-αυτογκόλ) και Γιώργος Σιδέρης (61‘), ενώ εξαιρετική απόδοση έχουν και οι Μίμης Δομάζος, Στάθης Χάιτας, Φώτης Μπαλλόπουλος. Σκόρερ της Πορτογαλίας είναι ο Ζοζέ Αουγκούστο (18‘) και ο σούπερ σταρ Εουσέμπιο (64‘), πρώτος σκόρερ του Μουντιάλ του 1966 στο οποίο η ομάδα του είχε καταλάβει την τρίτη θέση.

1952: Πεθαίνει ο Μιχάλης Μανούσκος, ένας από τους ιδρυτές του Ολυμπιακού, ο οποίος μάλιστα εμπνεύστηκε την προσθήκη του συνοδευτικού «Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς» στην ονομασία του. Ήταν γνωστός βιομήχανος του Πειραιά και διατέλεσε πρόεδρος του συλλόγου σε τρεις διαφορετικές περιόδους (1925-28, 1937-39, 1945-50). Το 1938 διορίστηκε δήμαρχος Πειραιά από τη δικτατορική κυβέρνηση Μεταξά, θέση απ’ την οποία παραιτήθηκε τον Απρίλιο του 1941, αρνούμενος να συνεργαστεί με τους Γερμανούς κατακτητές.

1951: Ο θρύλος των Νιου Γιορκ Γιάνκις, Τζο ΝτιΜάτζο, ολοκληρώνει την επαγγελματική καριέρα του στο μπέιζμπολ σε ηλικία 37 ετών.

1929: Ιδρύεται ο Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας, σύλλογος ο οποίος υφίσταται ανεπίσημα από το 1927. Εμπνευστής του είναι ο Κώστας Καπέλλας. Τα πρώτα τμήματα που δημιουργεί είναι στον στίβο, το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ και την ποδηλασία.

1894: Διοργανώνεται η πρώτη Παγκόσμια Έκθεση Αυτοκινήτου στο Παρίσι με εννέα εκθέτες.

1886: Η ποδοσφαιρική ομάδα Ντάιαλ Σκουέαρ από το Γούλιτς του Λονδίνου, δίνει τον πρώτο της αγώνα εναντίον των Ίστερν Γουόντερερς και επικρατεί με 6-0. Πρόκειται για τον σύλλογο που θα μετεξελιχθεί στη γνωστή μας Άρσεναλ, ονομασία την οποία θα υιοθετήσει οριστικά το 1913.