Γιούρι Σάβιτσεφ: Πριν τον Ολυμπιακό, στέφθηκε χρυσός ολυμπιονίκης

Ήταν ο λιγότερο ονομαστός από τους τρεις Σοβιετικούς ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στον Ολυμπιακό επί των ημερών του Όλεγκ Μπλαχίν στην τεχνική ηγεσία. Όμως ο Γιούρι Σάβιτσεφ – περί ου ο λόγος – δεν ήταν αμελητέα ποσότητα.

Μπορεί να μην ήταν ο βασικός σέντερ φορ της Σοβιετικής Ένωσης, όπως ο Όλεγκ Προτάσοφ που εντάχθηκε την ίδια εποχή (καλοκαίρι του 1990) στους «ερυθρόλευκους». Είχε παίξει, όμως, κομβικό ρόλο στον τελευταίο τίτλο που κατέκτησε η πάλαι ποτέ υπερδύναμη του Ανατολικού Μπλοκ, έστω κι αν αυτός ήταν υποβαθμισμένος.

Αναφερόμαστε φυσικά στο χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε η Σοβιετική Ένωση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ. Ο Σάβιτσεφ, μάλιστα, δεν ήταν ένα απλό μέλος της ομάδας που νίκησε τη Βραζιλία με 2-1 στην παράταση στον τελικό της 1ης Οκτωβρίου 1988, αλλά ο σκόρερ του νικητήριου γκολ. Στο 103′, εκμεταλλεύθηκε την αδράνεια της άμυνας ύστερα από ένα βολέ του τερματοφύλακα, Ντμίτρι Χάριν, απέφυγε έναν αντίπαλο και με έξοχο πλασέ πέρασε την μπάλα πάνω από τον Κλαούντιο Ταφαρέλ και χάρισε στην ομάδα του τη νίκη.

Σας έκανε εντύπωση το όνομα του γκολκίπερ της Βραζιλίας; Ναι, είναι ο γνωστός Ταφαρέλ, που έγραψε αργότερα τη δική του ιστορία στην εστία της «σελεσάο» και δεν ήταν ο μόνος μελλοντικός σταρ που είχε υποκλιθεί εκείνο το βράδυ στον Σάβιτσεφ και την παρέα του. Σκόρερ του γκολ που της είχε δώσει προβάδισμα στο 30′ ήταν ο Ρομάριο με κοντινό πλασέ, ύστερα από άστοχη έξοδο του Χάριν. Στο πλευρό του στην επίθεση είχε τον Μπεμπέτο, όπως και έξι χρόνια αργότερα στις ΗΠΑ, όπου οδήγησαν τη Βραζιλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου – μαζί με τον Ταφαρέλ και τον δεξιό μπακ Ζορζίνιο, ο οποίος επίσης ήταν βασικός στη Σεούλ.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι η διάκριση του Σάβιτσεφ δεν ήταν τυχαία, παρότι – δικαιολογημένα – υποβαθμίστηκε, αφού κανείς δεν παίρνει και πολύ σοβαρά το ολυμπιακό τουρνουά. Και η Σοβιετική Ένωση, άλλωστε, είχε πολλούς σπουδαίους παίκτες στη σύνθεσή της, όπως τον Ίγκορ Ντομπροβόλσκι, ο οποίος ισοφάρισε τον τελικό με πέναλτι στο 61′, ήταν το νέο μεγάλο αστέρι της αχανούς χώρας και είχε απασχολήσει κι αυτός τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1990.

Ο αμυντικός Σεργκέι Γκορλούκοβιτς, καθώς και οι μέσοι Αλεξάντρ Μποροντιούκ και Βολοντίμιρ Λιούτι, αγωνίστηκαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 (ο πρώτος και στου 1994 με τη Ρωσία), κορυφαίος παίκτης όλων, όμως, ήταν ο μέσος Αλεξέι Μιχαϊλιτσένκο, ο οποίος είχε ξεχωρίσει και στο Euro ’88, όπου οι Σοβιετικοί έφτασαν στον τελικό.

Τα αναφέραμε όλα αυτά για να δείξουμε ότι ο Σάβιτσεφ είχε σοβαρό ανταγωνισμό, εξαιτίας του οποίου άλλωστε δεν ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που μετείχε στο ολυμπιακό τουρνουά της Σεούλ. Στον τελικό είχε ξεκινήσει ο Λιθουανός Αρμίνας Ναρμπεκόβας, ο οποίος είχε πετύχει δύο γκολ και στους προηγούμενους αγώνες. Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου ο προπονητής, Ανατόλι Μπίσοβετς, τον αντικατέστησε με τον μετέπειτα άσο του Ολυμπιακού, ο οποίος με το όμορφο γκολ που πέτυχε στην παράταση κέρδισε θέση στο πάνθεον του σοβιετικού ποδοσφαίρου.

Η διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991, σήμαινε ότι δεν θα μπορούσε να υπερασπιστεί τον τίτλο της το 1992 στη Βαρκελώνη. Έτσι κι αλλιώς, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου έπνεε τα λοίσθια από το 1990, όταν παρουσίασε απογοητευτική εικόνα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας και αποκλείστηκε από τον 1ο γύρο, με δύο ήττες από τη Ρουμανία και τη Αργεντινή.

Ξεχώρισε αμέσως στον Ολυμπιακό

Η μεταγραφή του Σάβιτσεφ δεν είχε προκαλέσει τόσο μεγάλο ντόρο το καλοκαίρι του 1990, αν και από πλευράς του Ολυμπιακού είχε γίνει προσπάθεια να παρουσιαστεί ως ισάξια εκείνης του Προτάσοφ (ο Γκενάντι Λιτόφτσενκο αποκτήθηκε τον Δεκέμβριο).

Προφανώς είχε παίξει ρόλο η απουσία του από την 22άδα της Σοβιετικής Ένωσης στο Μουντιάλ που είχε διεξαχθεί λίγες εβδομάδες νωρίτερα, στοιχείο στο οποίο ο κόσμος έδινε τότε τεράστια σημασία. Ο Σάβιτσεφ, πάντως, είχε χριστεί οκτώ φορές διεθνής με τους άνδρες της ΕΣΣΔ μετά την επιτυχία της Σεούλ, αν και ο Βαλέρι Λομπανόφσκι, τον είχε χρησιμοποιήσει μόνο σε δύο ματς των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ήταν γνωστή η προτίμηση του αξέχαστου τεχνικού στους συμπατριώτες του Ουκρανούς, αλλά δεν ήταν εύκολο έτσι κι αλλιώς για οποιονδήποτε να πάρει τη θέση του Προτάσοφ σε ένα σχήμα με έναν σέντερ φορ.

Γεννημένος στη Μόσχα, στις 13 Φεβρουαρίου 1965, ο Σάβιτσεφ εντάχθηκε από μικρός στα «τσικό» της Τορπέντο, μίας από τις μεγάλες δυνάμεις του σοβιετικού ποδοσφαίρου. Έκανε ντεμπούτο στην Α’ Κατηγορία τον Μάρτιο του 1985 και το 1986 γεύτηκε την κατάκτηση του εγχώριου Κυπέλλου, αγωνιζόμενος μάλιστα σε όλο το 90λεπτο του νικηφόρου τελικού με τη Σαχτιόρ (νυν Σαχτάρ).

Τα χρόνια που ακολούθησαν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Τορπέντο και θα μπορούσε να είχε πάρει μεταγραφή σε κάποιο μεγάλο πρωτάθλημα της Δύσης αν ίσχυε το σημερινό καθεστώς των ελεύθερων μεταγραφών. Κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα πώς ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Αργύρης Σαλιαρέλης, κατάφερε να κλείσει εκείνη τη σπουδαία τριάδα παικτών από τη Σοβιετική Ένωση (η αθλητική ηγεσία της οποίας δεν επέτρεπε στα τέκνα της να μεταγράφονται όπου κι όπου στο εξωτερικό), ακόμα κι αν είχε προσλάβει ως προπονητή τον Μπλαχίν.

Ο Σάβιτσεφ έδειξε αμέσως την κλάση του στον Ολυμπιακό και κέρδισε την εκτίμηση των φιλάθλων του, που του είχαν επιφυλάξει θερμή υποδοχή στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Πέτυχε 16 γκολ σε 48 συμμετοχές στο πρωτάθλημα (κορυφαία στιγμή του το χατ τρικ σε ένα 6-0 επί της Παναχαϊκής), ενώ είχε συμβολή και στην κατάκτηση του Κυπέλλου του 1992, αν και δεν σκόραρε σε κανέναν απ’ τους δύο τελικούς με τον ΠΑΟΚ (και μάλιστα αποβλήθηκε στη νίκη με 2-0 στη ρεβάνς).

Ουσιαστικά ο Ρώσος επιθετικός χάθηκε στη δίνη των «πέτρινων» χρόνων. Ειδικά τη δεύτερη σεζόν, που τα οικονομικά προβλήματα έκαναν την εμφάνισή τους, κατέστη σαφές ότι δεν μπορούσε να υπάρξει μέλλον στη συνεργασία. Ο Σάβιτσεφ έφυγε το καλοκαίρι του 1992 και βρήκε στέγη αρχικά στη Ζααρμπρίκεν (1992-94) και κατόπιν στη Ζανκτ Πάουλι (1994-99). Δύο ομάδες-ασανσέρ μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης κατηγορίας της Μπουντεσλίγκα, όπου ο σπουδαίος άσος ήταν αποδοτικός, όχι όμως τόσο ώστε να κληθεί έστω και μία φορά στην Εθνική Ρωσίας.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο την 1η Οκτωβρίου

2022: 131 άνθρωποι βρίσκουν τραγικό θάνατο και περίπου 320 τραυματίζονται στα επεισόδια που ξεσπούν σε ποδοσφαιρικό αγώνα Αρέμα-Περσεμπάγια Σουραμπάγια 2-3, στην πόλη Μαλάνγκ της Ινδονησίας, όταν οι αστυνομικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν δακρυγόνα εναντίον οπαδών οι οποίοι είχαν εισβάλει στον αγωνιστικό χώρο του «Kanjuruhan Stadium».

2002: Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ συντρίβει με 4-0 τον Ολυμπιακό στο «Ολντ Τράφορντ», για την τρίτη αγωνιστική του ομίλου του Champions League. Οι «ερυθρόλευκοι» παίζουν με παίκτη λιγότερο από το 44′ λόγω αποβολής του Ζε Ελίας.

1998: Ο Πανιώνιος προκρίνεται στους «16» του Κυπέλλου Κυπελλούχων χάρη στη νίκη του με 3-1 επί της Χάκα στη Φινλανδία (είχε νικήσει 2-0 και στη Νέα Σμύρνη). Τα γκολ πετυχαίνουν οι Τάκης Φύσσας (33′), Βασίλης Κούβαλης (45′) και Αντώνης Σαπουντζής (56′).

1997: Ο Ολυμπιακός γνωρίζει τη συντριβή με 5-1 από τη Ρόζενμποργκ στο Τροντχάιμ, στον δεύτερο αγώνα του για τον όμιλο του Champions League. Το γκολ των «ερυθρόλευκων» σημειώνει ο Πίτερ Οφορίκουε, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών και 195 ημερών γίνεται ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης. Θα κρατήσει το ρεκόρ μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου 2019, οπότε θα σκοράρει για την Μπαρτσελόνα ο Ανσού Φατί, σε ηλικία 17 ετών και 40 ημερών.

1995: Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Α1 μπάσκετ ξεχωρίζει ο αγώνας Παναθηναϊκός-Πανιώνιος 92-86, στον οποίο κάνει ντεμπούτο με τους «πράσινους» ο ακριβοπληρωμένος σταρ του ΝΒΑ, Ντόμινικ Γουίλκινς.

1994: Στους «8» του Παγκοσμίου Κυπέλλου βόλεϊ (Cosmovolley) που διεξάγεται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας προκρίνεται η Εθνική Ελλάδας, χάρη στη νίκη της με 3-2 επί της Ρωσίας (8-15, 15-13, 4-15, 15-12, 15-13) με την οποία τερματίζει στην κορυφή του ομίλου της 1ης φάσης. Οι Νίκος Σαμαράς, Γιώργος Ντράγκοβιτς, Άκης Χατζηαντωνίου και Μάριος Γκιούρδας είναι οι κορυφαίοι του αγώνα.

1992: Η εισβολή των οπαδών του ΠΑΟΚ στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Τούμπας, στην ανάπαυλα του αγώνα με την Παρί Σεν Ζερμέν για το Κύπελλο UEFA (σκορ μέχρι εκείνη τη στιγμή 0-3) προκαλεί την οριστική διακοπή και τον μηδενισμό του. Ο «Δικέφαλος» τιμωρείται με διετή αποκλεισμό από τις διοργανώσεις της UEFA, ποινή η οποία με την έφεση θα μειωθεί στο μισό. Ο ΠΑΟΚ, πάντως, δεν θα επιστρέψει στα Κύπελλα Ευρώπης πριν από το 1997.

1988: Η Στέφι Γκραφ νικά με 2-0 σετ την Γκαμπριέλα Σαμπατίνι (6-3, 6-3) και κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, όπου το τένις κάνει την επίσημη επανεμφάνισή του ύστερα από 64 χρόνια. Έχοντας κερδίσει νωρίτερα μες στη χρονιά και τα τέσσερα τουρνουά γκραν σλαμ, η Γκραφ θεωρείται η μοναδική αθλήτρια που έχει κάνει το «golden slam», με το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.

1988: Η γυναικεία ομάδα σκυταλοδρομίας 4×400 μ. της Σοβιετικής Ένωσης κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ με νέο παγκόσμιο ρεκόρ το οποίο αντέχει μέχρι σήμερα (3:15.17). Την τετράδα αποτελούν οι Τατιάνα Λεντόφσκαγια, Όλγα Ναζάροβα, Μαρία Πινίγκινα και Όλια Μπρίζγκινα. Στη δεύτερη θέση τερματίζουν οι ΗΠΑ, που έχουν στη σύνθεσή τους και τη Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ, η οποία μερικά λεπτά νωρίτερα είχε κερδίσει και τρίτο χρυσό μετάλλιο με την ομάδα 4×100.

1984: Ποινική δίωξη εις βάρος του προπονητή του Πανιωνίου, Νίκου Αλέφαντου, ασκεί ο εισαγγελέας Αναστάσιος Κανελλόπουλος για «βιαιοπραγία, προσβολή και δυσφήμηση του αθλήματος και λόγω και έργω εξύβριση», για τη συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια του αγώνα της προηγούμενης ημέρας με τον Παναθηναϊκό στη Νέα Σμύρνη (1-1).

1980: Ο Παναθηναϊκός νικά με 4-2 τη Γιουβέντους στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, στη ρεβάνς της συντριβής του με 4-0 στο Τορίνο, που είχε προκαλέσει την απόλυση του Άγγλου προπονητή, Ρόνι Άλεν. Κορυφαίος παίκτης του αγώνα είναι ο Γιώργος Δεληκάρης, ο οποίος διαμορφώνει και το τελικό σκορ στο 88′.

1977: Ο Κόσμος Νέας Υόρκης υποδέχεται τη Σάντος στον αποχαιρετιστήριο αγώνα του Πελέ, ο οποίος αποχωρεί από τη δράση λίγες μέρες προτού κλείσει τα 37 του χρόνια. Ο κορυφαίος Βραζιλιάνος άσος αγωνίζεται από ένα ημίχρονο με κάθε ομάδα και γνωρίζει την αποθέωση από 75.000 φιλάθλους.

1975: Η Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ συντρίβει με 6-1 τον ΠΑΟΚ στη ρεβάνς του «Καμπ Νου» και ανατρέπει το 1-0 με το οποίο είχε ηττηθεί στο πρώτο παιχνίδι στην Τούμπα. Αποκλεισμούς γνωρίζουν την ίδια μέρα ο Ολυμπιακός (ήττα 1-0 στο Κίεβο από την Ντινάμο) κι ο Παναθηναϊκός (ήττα με 2-0 από την Τσβικάου στην Ανατολική Γερμανία) και μόνο η ΑΕΚ προχωρά στην επόμενη φάση χάρη στη νίκη της με 3-1 επί της Βοϊβοντίνα (0-0 στο πρώτο ματς).

1975: Ο Μοχάμεντ Αλί διατηρεί τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στα βαρέα βάρη της πυγμαχίας, νικώντας στο επονομαζόμενο Thrilla In Manila τον Τζο Φρέιζερ με τεχνικό νοκ άουτ με τη λήξη του 14ου γύρου.

1969: Η Εθνική Ελλάδας πετυχαίνει την πρώτη νίκη της στο Ευρωμπάσκετ της Ιταλίας. Επικρατεί με 88-76 της Σουηδίας με κορυφαίο παίκτη τον Γιώργο Κολοκυθά (37 π.).

1961: Στο ντεμπούτο του με τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής, ο Γιάννης Χολέβας σημειώνει χατ τρικ και συμβάλλει τα μέγιστα στον εκτός έδρας θρίαμβο επί του Εθνικού (5-1).

1958: Η Εθνική Ελλάδας γνωρίζει τη συντριβή με 7-1 από τη Γαλλία του Ρεμόν Κοπά και του Ζιστ Φοντέν, στον πρώτο αγώνα της για τα προκριματικά του 1ου Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης (μετέπειτα Euro).

1945: Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ», της πρώτης σοβαρής εκδοτικής προσπάθειας στον αθλητικό Τύπο μετά την Κατοχή. Πρώτοι διευθυντές είναι ο Θάνος Σέμπος και ο Νίκος Ζιρώ.

1898: Κυκλοφορεί το πρώτο αθλητικό έντυπο στην Ελλάδα, η «Ποδηλατική και Αθλητική Επιθεώρησις της Ανατολής» με ετήσια συνδρομή 8 δραχμών, έκδοση του Ποδηλατικού Συλλόγου Αθηνών, πρόεδρος του οποίου είναι ο Μιλτιάδης Νεγροπόντης (μετέπειτα Νεγρεπόντης). Το έντυπο κυκλοφορεί μέχρι τα τέλη του 1900.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News