Σαν Σήμερα - Πέδρο Πετρόνε: O ταχύτατος «κανονιέρης» που λατρεύτηκε στη Φλωρεντία

Πολλές φορές, όταν η εικόνα που έχουν οι νεότεροι φίλαθλοι για έναν ποδοσφαιριστή του παρελθόντος βασίζεται μόνο σε λίγα διασωθέντα κινηματογραφικά στιγμιότυπα με θεαματικά γκολ και ντρίμπλες, ανάγεται στη σφαίρα του μύθου.

«Φαντάσου τι θα είχαμε δει αν είχαμε ζήσει στην εποχή του», λέμε συχνά για τον Πελέ ή τον Ομάρ Σίβορι κι όταν επικεντρωνόμαστε στα καθ’ ημάς, για τον Βασίλη Χατζηπαναγή.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι για τους άσους που είχαν λάμψει κατά την ηρωική εποχή του ποδοσφαίρου, στις αρχές του 20ού αιώνα, η αχλή του μύθου που τους περιβάλλει είναι ακόμα πιο έντονη, επειδή οι εικόνες γι’ αυτούς οφείλονται μόνο σε διηγήσεις που συνήθως περιέχουν υπερβολές. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει ο Πέδρο Πετρόνε, ο μεγάλος «κανονιέρης» της Εθνικής Ουρουγουάης που κατέκτησε τα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια του 1924 και του 1928.

Ένας από τους πιο διάσημους συμπατριώτες του, ο αξέχαστος συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο, άκουγε από παιδί τους μεγαλύτερους να του λένε ότι ο Πετρόνε ήταν ικανός να γκρεμίσει τοίχο με το σουτ του. Και δεν επέτρεψε ποτέ στη λογική να χαλάσει το όμορφο παραμύθι που είχε πλάσει στο μυαλό του. «Ποιος ξέρει», έγραψε στο εμβληματικό βιβλίο του «Το Ποδόσφαιρο στη Σκιά και το Φως» (εκδ. Πάπυρος 2016, μτφ. Ισμήνη Κανσή). Πρόσθετε μάλιστα ότι υπήρχαν αποδείξεις ότι ο «El Artillero» (δηλαδή ο «κανονιέρης», όπως ήταν το παρατσούκλι του) σούταρε με τόση δύναμη που έσκιζε τα αντίπαλα δίχτυα κι έκανε τους τερματοφύλακες να κλαίνε!

Είτε έχουν δόση αλήθειας όλα αυτά είτε όχι, δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι ο Πετρόνε, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 13 Δεκεμβρίου 1964 σε ηλικία 59 ετών, ήταν ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς της εποχής του. Το μαρτυρούν τα κατορθώματά του με τη «Σελέστε», της οποίας ήταν βασικό στέλεχος σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες της δεκαετίας του ’20. Aλλά και η συχνότητα με την οποία σκόραρε στα δύο χρόνια που αγωνίστηκε στη Φιορεντίνα, της οποίας υπήρξε ο πρώτος ξένος που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της και λατρεύτηκε από τους οπαδούς της.

Υπάρχει, μάλιστα, μια γλαφυρή περιγραφή ενός Ιταλού δημοσιογράφου που κάνει κι εμάς να αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι ίσως το παραμύθι στο οποίο πίστευε Γκαλεάνο να ήταν αληθινό. «Τα κυπαρίσσια του Φιέζολε (σ.σ. μια πόλη κοντά στη Φλωρεντία με σήμα κατατεθέν αυτό το δέντρο) υποκλίνονταν όταν σούταρε ο El Artillero».

Έτρεχε τα 100 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα

Εκτός από το δυνατό σουτ, ο Ουρουγουανός γκολτζής φημιζόταν και για την ταχύτητά του. «Ο Πετρόνε είναι δρομεύς όστις διατρέχει τα 100μ. εις χρόνον 11 δευτερολέπτων», διαβάζουμε στο περιοδικό «Αθλητική Επιθεώρησις» του Αυγούστου του 1924, που περιλάμβανε αφιέρωμα στην «σελέστε», η οποία είχε κατακτήσει το πρώτο της χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο Παρίσι.

Μόλις 19 ετών ήταν τότε ο Πετρόνε, αν πιστέψουμε την επίσημη ημερομηνία γέννησής του (11 Μαΐου 1905, αν και κάποιες πηγές την τοποθετούν ένα ή δύο χρόνια νωρίτερα). Κι ακόμα κι αν αμφισβητήσει κανείς την εγκυρότητα του χρόνου του στο «κατοστάρι», υπήρξε προφανώς πολύ γρήγορος σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο ήταν απελπιστικά αργό. Κι αυτό έκανε τη διαφορά.

Πολλοί ιστορικοί του αθλήματος του πιστώνουν και την αλλαγή του ρόλου του σέντερ φορ, ο οποίος μέχρι τότε είχε κύριο καθήκον να «σπάει» την μπάλα στον μέσα αριστερά ή τον μέσα δεξιά και δεν έπαιρνε πολλές προσπάθειες για γκολ. Ο Πετρόνε σούταρε με μεγάλη συχνότητα, ενώ του άρεσε να βγαίνει έξω απ’ τη μεγάλη περιοχή για να πάρει την μπάλα. Λέγεται, μάλιστα, ότι την εποχή που αγωνιζόταν στη Νασιονάλ Μοντεβιδέο, είχε βάλει ένα γκολ στον Έκτορ Μακιαβέλο της συμπολίτισσας Ρασίνγκ με ένα σουτ από το χώρο του κέντρου.

Το περίεργο είναι ότι αυτός ο σπουδαίος επιθετικός είχε αρχίσει να παίζει ποδόσφαιρο στα 16 του ως… τερματοφύλακας στην άσημη Σολφερίνο – και μάλιστα αρκετά καλός. Όταν όμως ένας προπονητής του πρόσεξε πόσο μακριά έστελνε την μπάλα με τα βολέ του, αποφάσισε να τον δοκιμάσει στην επίθεση. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά, ο Πετρόνε καθιερώθηκε στον ρόλο του σέντερ φορ και το 1923 πήρε μεταγραφή στην Τσάρλεϊ, με τη φανέλα της οποίας σημείωσε τα πρώτα επίσημα γκολ της καριέρας του.

Παντού πρώτος σκόρερ με την Εθνική

Λίγο καιρό αργότερα ο Πετρόνε έκανε και το ντεμπούτο του με την Εθνική Ουρουγουάης και μάλιστα όχι όπου κι όπου, αλλά στην πρεμιέρα του Κόπα Αμέρικα! Στις 4 Νοεμβρίου 1923 συμπεριλήφθηκε στην εντεκάδα της «Σελέστε» που αντιμετώπισε την Παραγουάη, δίπλα σε ιερά τέρατα όπως ο Χοσέ Νασάτζι, ο Χοσέ Λεάντρο Αντράντε και ο Έκτορ Σκαρόνε.

Κάλυψε τη θέση του μέσα αριστερά, μια και κεντρικός επιθετικός ήταν ο έμπειρος Πέδρο Σέα, πέτυχε το γκολ που σφράγισε τη νίκη με 2-0. Σκόραρε από μία φορά και στις επόμενες νίκες της ομάδας του (2-1 τη Βραζιλία και 2-0 την Αργεντινή) συμβάλλοντας αποφασιστικά στην κατάκτηση του τροπαίου, ενώ ο ίδιος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με τρία τέρματα.

Η πρωτιά στον πίνακα των σκόρερ του έγινε συνήθεια, αφού παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ψηλός (1.72 μ.), ήταν προικισμένος με σπάνια αυτοπεποίθηση, λόγω της ικανότητάς του να τρέχει γρήγορα και να σημαδεύει με ακρίβεια την εστία.

Στο Κόπα Αμέρικα του 1924 πέτυχε τέσσερα γκολ (τα τρία στο 5-0 επί της Χιλής) και βοήθησε την Ουρουγουάη να στεφθεί ξανά πρωταθλήτρια και να κερδίσει το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Εκεί ο Πετρόνε ήταν ένας από τους ποδοσφαιριστές που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση στους Ευρωπαίους, όπως και ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας του με τις πολλές κοντινές πάσες που ήταν επαναστατικός για την εποχή. Με επτά τέρματα, ανάμεσά τους και το πρώτο στον τελικό κόντρα στην Ελβετία (3-0), ο Πετρόνε αναδείχθηκε ξανά πρώτος σκόρερ.

Την ίδια εποχή πήρε μεταγραφή στη Νασιονάλ Μοντεβιδέο με την οποία πανηγύρισε το πρώτο εθνικό πρωτάθλημα της καριέρας του στα τέλη του 1924. Συγκαταλεγόταν πλέον ανάμεσα στα «αστέρια» της χώρας, επειδή όμως το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό, έβγαζε τα προς το ζην πουλώντας φρούτα και ζαρζαβατικά στο μανάβικο που διατηρούσε.

Το 1925 η «σελέστε» δεν κατέβηκε στο Κόπα Αμέρικα που κατέκτησε η Αργεντινή και το 1926 απουσίασε ο ίδιος από τη σύνθεσή της, μια και είχε τραυματιστεί στον μηνίσκο του αριστερού του ποδιού, κατά τη διάρκεια της περιοδείας της Νασιονάλ στην Ευρώπη. Λέγεται, μάλιστα, ότι ήταν ο πρώτος Λατινοαμερικάνος ποδοσφαιριστής που τόλμησε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αποκατάστασης του μηνίσκου – τραυματισμός που τελείωνε καριέρες στην πρωτόγονη εκείνη εποχή.

Στην επανεμφάνισή του σε Κόπα Αμέρικα, το 1927, πέτυχε μόνο ένα χατ τρικ στο 9-0 επί της Βολιβίας, το οποίο όμως ήταν αρκετό για να τον φέρει ξανά στην κορυφή του πίνακα των σκόρερ μαζί με άλλους τέσσερις ποδοσφαιριστές. Η Ουρουγουάη έμεινε στη δεύτερη θέση, πίσω από την Αργεντινή, όμως το 1928 επιβεβαίωσε την ανωτερότητά της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ. Ο Πετρόνε σκόραρε τέσσερις φορές και παρότι δεν αναδείχθηκε κορυφαίος γκολτζής της διοργάνωσης, βοήθησε την ομάδα του να κερδίσει ξανά το χρυσό μετάλλιο.

Το χαμένο Μουντιάλ και η Φιορεντίνα

Ο Πετρόνε ανήκει κι αυτός στην κατηγορία των ποδοσφαιριστών που αδικούνται ιστορικά επειδή δεν διακρίθηκαν σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Είχε επιλεγεί στη «σελέστε» για την παρθενική διοργάνωση στο Μοντεβιδέο και μάλιστα είχε πάρει μέρος στην πρεμιέρα της κόντρα στο Περού (1-0 με γκολ του μονόχειρα Έκτορ Κάστρο). Ωστόσο, δεν βρισκόταν στην καλύτερη φόρμα του μια και προερχόταν από τραυματισμό και δεν αγωνίστηκε στη συνέχεια της διοργάνωσης.

Αντικαταστάτης του ήταν ο Πελεγρίνο Ανσέλμο, ο οποίος έχει πάρει δόξα δυσανάλογη της αξίας του, μια και εμφανίζεται στις φωτογραφίες της πρώτης παγκόσμιας πρωταθλήτριας στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Δεν ήταν φυσικά ούτε εκείνος τυχαίος επιθετικός, μια κι έκανε μεγάλη καριέρα στη Πενιαρόλ, όλοι όμως συμφωνούν ότι ο φορμαρισμένος Πετρόνε ήταν πολύ ανώτερος. Και το απέδειξε με τη μεταγραφή του στη Φιορεντίνα, το 1931, αφού στο μεταξύ η προσπάθειά του να μεταγραφεί στην Πενιαρόλ σκόνταψε στους ιδιαίτερους κανονισμούς της εποχής.

Παρά το γεγονός ότι ξέχασε να πάρει μαζί του τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και δυσκολεύτηκε να βρει στην Ιταλία ένα ζευγάρι που να του ταιριάζει, κέρδισε αμέσως θέση βασικού και δημιούργησε κι εκεί όμορφες ιστορίες. Σύμφωνα με μια μαρτυρία (αυτήν που προφανώς επικαλείται και ο Γκαλεάνο), σούταρε τόσο δυνατά στη διάρκεια μιας προπόνησης στο βοηθητικό γήπεδο Τζίλιο Ρόσο, που η μπάλα έσκισε τα δίχτυα του τέρματος κι έσπασε το τζάμι ενός παρακείμενου σαλέ.

Ο Περούτσο (έτσι τον φώναζαν οι οπαδοί των «βιόλα», οι οποίοι εμπνεύστηκαν και το παρατσούκλι «ο κανονιέρης») ήταν και ο σκόρερ του πρώτου γκολ που σημειώθηκε ποτέ στο «Κομουνάλε» της Φλωρεντίας, το γνωστό μας σήμερα «Αρτέμιο Φράνκι», στη νίκη επί της Αντμίρα Βιέννης με 1-0 στις 13 Σεπτεμβρίου 1931. Με δικό του τέρμα, εξάλλου, η Φιορεντίνα νίκησε για πρώτη φορά τη Γιουβέντους και για να τον ευχαριστήσει ο πρόεδρος και ιδρυτής του συλλόγου, Λουίτζι Ριντόλφι, του έκανε δώρο ένα ολοκαίνουριο Fiat 508 Balilla!

Το τέλος, όμως, δεν άργησε να έρθει. Οι σχέσεις του με τον Αυστριακό προπονητή, Χέρμαν Φέλσνερ, δεν ήταν καλές κι αυτό προκάλεσε τη δυσαρέσκεια του Ριντόλφι, ο οποίος αποφάσισε να τον θέσει εκτός ομάδας. Σύμφωνα με τον Γκαλεάνο, ο Πετρόνε ήταν δυσαρεστημένος κι από τον περιορισμό των ελευθεριών που είχε επιβάλει το φασιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι και τον Μάρτιο του 1933 πήρε το πλοίο της επιστροφής για την πατρίδα του.

Πάντως, μετά τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα που κατέκτησε η Νασιονάλ στο τέλος της ίδιας χρονιάς, ο «Περούτσο» έφυγε τον Μάρτιο του 1934 στην Ιταλία και δοκίμασε ανεπιτυχώς να επανενταχθεί στη Φιορεντίνα. O σύλλογος του Μοντεβιδέο, όμως, δεν δέχθηκε να του δώσει την ελευθέρα του (προχώρησε μάλιστα σε κατάσχεση κάποιων περιουσιακών του στοιχείων ως αντίποινα για την εγκατάλειψη) κι έτσι η καριέρα του έληξε άδοξα.

Στη Φλωρεντία μνημονεύουν ακόμα τον Πετρόνε και τα κατορθώματά του, παρότι και οι τελευταίοι φίλαθλοι που τον πρόλαβαν αγωνιζόμενο έχουν φύγει προ πολλού απ’ τη ζωή. Κι ο ίδιος, όμως, παρέμεινε δεμένος με τους «βιόλα» και μάλιστα ονόμασε «Φιορεντίνα» το εκτροφείο αλόγων που διατήρησε μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι με 24 γκολ σε 28 συμμετοχές κατέχει ακόμα την έβδομη θέση στον πίνακα των σκόρερ της Εθνικής Ουρουγουάης, κι ας έχει περάσει ένας αιώνας από την περίοδο της ακμής του.

Πηγές: elpais.com.uy («Pedro Petrone, el Luis Suárez de hace un siglo»), glieroidelcalcio.com («Pedro Petrone – Il primo straniero della Fiorentina»), en.wikipedia.org («1923 South American Championship»), it.wikipedia.org («Pedro Petrone»).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 13 Δεκεμβρίου

2022: Πεθαίνει σε ηλικία 91 ετών ο κορυφαίος αθλητικός συντάκτης, Γιάννης Διακογιάννης. 

2018: Ο Ολυμπιακός νικά με 3-1 τη Μίλαν στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» (60′ Σισέ, 70′ αυτ. Ζαπάτα, 81′ πέν. Φορτούνης/72′ Ζαπάτα) και προκρίνεται στους «32» του Europa League μια και ευνοείται στην ισοβαθμία έναντι της μεγάλης ιταλικής ομάδας λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων.

2015: Ο Κόνορ ΜακΓκρέγκορ βγάζει νοκ άουτ τον Ζοζέ Άλντο μόλις στο 13ο δευτερόλεπτο και στέφεται για πρώτη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία φτερού των ΜΜΑ.

2004: Ο Ουκρανός επιθετικός της Μίλαν, Άντρι Σεφτσένκο, κερδίζει τη Χρυσή Μπάλα, αφήνοντας πίσω του στην ψηφοφορία τους Ντέκο (Πόρτο) και Ροναλντίνιο (Μπαρτσελόνα).

1996: Ο Δημήτρης Μαγγανάς κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στα 400 μέτρα ελεύθερο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος σε 25άρα πισίνα, που φιλοξενείται στο Ρόστοκ της Γερμανίας.

1995: Ένας νεκρός και τρεις τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός του πρώτου τελικού του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος Μποταφόγκο-Σάντος (2-1) στο Μαρακανά. 

1992: Η διεθνής Καναδή τερματοφύλακας, Μανόν Ρεόμ, γίνεται η πρώτη γυναίκα που συμμετέχει σε αγώνα κανονικής περιόδου για το επαγγελματικό πρωτάθλημα χόκεϊ (NHL). Υπερασπίζει την εστία των Ατλάντα Νάιτς, στην ήττα με 4-1 από τους Σολτ Λέικ Γκόλντεν Ιγκλς.

1992: Με δύο γκολ του Ραΐ στο 27′ και το 78′ η Σάο Πάουλο νικά με 2-1 την Μπαρτσελόνα (που είχε προηγηθεί στο 12′ με τον Στοΐτσκοφ) και κατακτά το Διηπειρωτικό Κύπελλο.

1989: Η Αγγλία πετυχαίνει την 100ή νίκη της στο Γουέμπλεϊ, όταν επικρατεί με 2-1 της Γιουγκοσλαβίας σε φιλικό αγώνα. Το γκολ του Μπράιαν Ρόμπσον με κεφαλιά στο 38ο δευτερόλεπτο, είναι το ταχύτερο της Εθνικής Αγγλίας στην ιστορική της έδρα.

1987: Η Πόρτο κατακτά το Διηπειρωτικό Κύπελλο μια και νικά με 2-1 την Πενιαρόλ στην παράταση στο Τόκιο. Το νικητήριο γκολ πετυχαίνει στο 109′ ο Αλγερινός Ραμπάχ Ματζέρ, πρωταγωνιστής και του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μερικούς μήνες νωρίτερα (2-1 την Μπάγερν Μονάχου).

1983: Σημειώνεται νέο ρεκόρ συνολικού σκορ σε έναν αγώνα του ΝΒΑ (370), όταν οι Ντιτρόιτ Πίστονς νικούν εκτός έδρας τους Ντένβερ Νάγκετς με 186-184 στην τρίτη παράταση! Πρώτος σκόρερ του αγώνα είναι ο Κίκι Βαντεγουέι των Νάγκετς με 51 πόντους, ενώ από 47 πετυχαίνουν ο συμπαίκτης του, Άλεξ Ίνγκλις και ο Αϊζάια Τόμας των Πίστονς. Το προηγούμενο ρεκόρ συνολικών πόντων ήταν οι 337 του αγώνα Σαν Αντόνιο Σπερς-Μιλγουόκι Μπακς 171-166, στις 6 Μαρτίου 1982, ο οποίος είχε κριθεί επίσης στην τρίτη παράταση. 

1981: Η Φλαμένγκο συντρίβει με 3-0 τη Λίβερπουλ στο Τόκιο και κατακτά το Διηπειρωτικό Κύπελλο. Πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα ψηφίζεται ο Ζίκο, ο οποίος δημιουργεί και τα δύο γκολ που σημειώνει ο Νούνες (12′, 41′), ενώ έχει συμμετοχή και στο τρίτο του Αντίλιο (34′).

1978: Με γκολ των Κούδα (43′) και Νικολούδη (70′) η Ελλάδα νικά με 2-1 τη Ρουμανία σε φιλικό αγώνα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Πρόκειται για την πρώτη νίκη της Εθνικής μας επί των Ρουμάνων από την πρώτη συγκρότησή της, το 1929.

1977: Όλα τα μέλη της ομάδας μπάσκετ του Πανεπιστημίου Έβανσβιλ σκοτώνονται σε αεροπορικό δυστύχημα.

1970: Ο Παναθηναϊκός νικά την Όσναμπρικ και στη Γερμανία (89-73) και προκρίνεται πανηγυρικά στους «16» του Κυπέλλου Κυπελλούχων, μια και είχε θριαμβεύσει και στην έδρα του (89-52).

1967: Το χουντικό καθεστώς της Ελλάδας εξαναγκάζει σε παραίτηση από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού τον καταξιωμένο Ούγγρο προπονητή, Μάρτον Μπούκοβι.

1961: Ο Γιουγκοσλάβος Τζίνα Σιμονόφσκι αποχωρεί από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού. Θρυλική έχει μείνει η ομάδα των «μπέμπηδων» που είχε δημιουργήσει και προσέλκυε χιλιάδες θεατές στους αγώνες της.

1960: Ο μέσος της Μπαρτσελόνα Λουιζίτο Σουάρεθ κερδίζει τη Χρυσή Μπάλα, μια και υπερτερεί στην ψηφοφορία των Φέρεντς Πούσκας και Ούβε Ζέελερ.

1942: Ο επιθετικός της Λανς, Στεφάν Στανίς, πετυχαίνει 16 γκολ στη νίκη της ομάδας του επί της Ομπί Αστουρί με 32-0, για το Κύπελλο Γαλλίας. Πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ επίτευξης τερμάτων σε έναν αγώνα, το οποίο θα ισοφαρίσει στις 6 Μαΐου 2007 ο Κύπριος Παναγιώτης Ποντικός (στον αγώνα της Γ’ Κατηγορίας, ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου-Όλυμπος Ξυλοφάγου 3-24). To 2008 θα αναγνωριστεί ως νέο ρεκόρ τα 17 γκολ του Μεξικανού Ραμόν Αρόγιο στον αγώνα Τάμπικο Μαδέρο-Τρουένος ντε Ακούνια 29-0 (για τη Γ’ Κατηγορία) και στις 9 Αυγούστου 2014 ο Γιανίκ Μανζιζίλα θα σκοράρει 21 φορές στον αγώνα Κονγκό Γιουνάιτεντ-Μπάλρογκ Σεντερτάλιε 30-0 για την έβδομη κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος της Στοκχόλμης.

1893: Στη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου, ο Ιωάννης Φωκιανός διατυπώνει την άποψη ότι η τέλεση αγώνων (κι όχι η κατασκευή γυμναστηρίων) πρέπει να αποτελεί τον βασικό σκοπό του συλλόγου.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News