Σαν Σήμερα - Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς: Το ματς της καταξίωσης πριν τη μεγάλη καριέρα στην Ιταλία
Λίγο προτού αρχίσει τη μεγάλη καριέρα του στα ιταλικά γήπεδα, ο Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς βίωσε την κορυφαία στιγμή του με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα. Με δύο δικά του γκολ, τον οδήγησε στις 8 Δεκεμβρίου 1991 στην κατάκτηση του Διηπειρωτικού Κυπέλλου.
Από την πολυετή καριέρα του στη Serie A θυμούνται τον Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς οι φίλαθλοι που είναι σήμερα άνω των 40 ετών.
Ήταν ένας από τους κορυφαίους μέσους της Ευρώπης σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 και άφησε το αποτύπωμά του επειδή δεν είχε σημασία ποιος ήταν επισήμως ο ρόλος που του είχε αναθέσει ο προπονητής του στην εντεκάδα. Ήταν ένας χαφ για όλες τις δουλειές, ο οποίος μάρκαρε, έκοβε, δημιουργούσε και ενίοτε σκόραρε κιόλας. Το έκανε στο καθοριστικό πέναλτι του τελικού του Champions League του 1996, με το οποίο χάρισε το βαρύτιμο τρόπαιο στη Γιουβέντους, στην – αναμφίβολα – πιο αξιομνημόνευτη στιγμή της πλούσιας καριέρας του.
Ο Γιούγκοβιτς, ωστόσο, κατάφερε να στείλει αρκετές φορές την μπάλα στα δίχτυα και σε συνθήκες κανονικού αγώνα. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου που διεξήχθη στις 8 Δεκεμβρίου 1991 στο Τόκιο, όπου με δύο δικά του τέρματα βοήθησε τον Ερυθρό Αστέρα να κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο κόντρα στην Κόλο-Κόλο (3-0).
Ήταν βασικό, αλλά όχι ιδιαίτερα προβεβλημένο στέλεχος των «ερυθρόλευκων» του Βελιγραδίου σε όλη την πορεία προς την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, τη σεζόν που είχε προηγηθεί. Επειδή, όμως, τα φώτα πέφτουν πάντοτε περισσότερο πάνω στους σκόρερ και τους… καλλιτέχνες της μπάλας, η συνεισφορά του είχε υποτιμηθεί σε σχέση με εκείνη του Ντέγιαν Σαβίτσεβιτς, του Ρόμπερτ Προσινέτσκι ή του αδικοχαμένου Σίνισα Μιχάιλοβιτς.
Στο Τόκιο ήταν η δική του σειρά να αναδείξει κι αυτήν την πτυχή του ταλέντου – πέρα από το ακατάβλητο τρέξιμο, τα δυναμικά μαρκαρίσματα και τις αποτελεσματικές πάσες. Στο 19′ αξιοποίησε την έξοχη ασίστ του Σαβίτσεβιτς και άνοιξε το σκορ πλασάροντας ιδανικά τον Αργεντινό τερματοφύλακα της Κόλο-Κόλο, Ντανιέλ Μορόν. Και στο 58′ εκμεταλλεύθηκε τη σύγχυση που προκλήθηκε μες στην περιοχή των Χιλιανών ύστερα από συρτή σέντρα του Ντούσκο Ραντίνοβιτς και με ψύχραιμο πλασέ έγραψε το 2-0.
Ο Ντάρκο Πάντσεφ ολοκλήρωσε στο 72′ τον θρίαμβο των πρωταθλητών Ευρώπης, οι οποίοι δεν επηρεάστηκαν από το γεγονός ότι αγωνίστηκαν με παίκτη λιγότερο από το 42′, λόγω αποβολής του Σαβίτσεβιτς. Κι ο Γιούγκοβιτς κέρδισε επάξια το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του τελικού, το οποίο δεν ήταν μάλιστα… ό,τι κι ό,τι, αλλά ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο, προσφορά της χορηγού αυτοκινητoβιομηχανίας Toyota!
Όπως είχε αποκαλύψει αργότερα ο Σέρβος μέσος, την ώρα της παραλαβής του αναμνηστικού επάθλου του MVP, ο πρόεδρος του Ερυθρού Αστέρα, Βλάντιμιρ Τσβέτκοβιτς, τον πλησίασε, τον αγκάλιασε και του είπε αστειευόμενος: «Καλό θα ήταν να μοιραστείς το δώρο με τους συμπαίκτες σου. Είσαι πολύ μικρός, καλά-καλά δεν έχεις δίπλωμα, πώς θα οδηγήσεις τέτοιο αμάξι;».
Όλοι γέλασαν τότε, όμως με τα χρόνια η ατάκα του Τσβέτκοβιτς παρερμηνεύτηκε και εξαιτίας της «γεννήθηκε» ένας αστικός μύθος που ήθελε τον Γιούγκοβιτς (ο οποίος τότε ήταν μόλις 22 ετών) να μην έχει παραλάβει ακόμα το αυτοκίνητο από τους Ιάπωνες! Μύθος που αναπαράχθηκε από πολλά μέσα επί μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς φυσικά να ισχύει.
Η καταξίωση στην Ιταλία
Στον τελικό της 8ης Δεκεμβρίου 1991 ο Γιούγκοβιτς φορούσε τη φανέλα με το «4», χαρακτηριστικό νούμερο για τους κεντρικούς χαφ την εποχή που η αρίθμηση περιοριζόταν από το «1» έως το «11». Στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, βέβαια, είχε αγωνιστεί με το «2», ενώ στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας φορούσε το «7» και σε άλλες ομάδες του είτε το «6» είτε το «8».
Ο αριθμός, ωστόσο, δεν είχε καμία απολύτως σημασία ούτε άλλαζε τα καθήκοντα του Σέρβου άσου στο παιχνίδι. Ήταν ένας μέσος που έκανε τα πάντα. Δεν ήταν απλώς τρεχαλατζής, αλλά ήξερε και μπάλα, γι’ αυτό έγινε περιζήτητος από τα κορυφαία ιταλικά κλαμπ. Το καλοκαίρι του 1992, όταν η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας είχε αρχίσει και οι παίκτες του πρωταθλητή κόσμου Ερυθρού Αστέρα σκόρπισαν, κατέληξε στη Σαμπντόρια, ύστερα από υπόδειξη του συμπατριώτη του προπονητή, Βούγιαντιν Μπόσκοφ (ο οποίος βέβαια έφυγε αργότερα για τη Ρόμα).
Στη Γένοβα πέρασε τρία υπέροχα χρόνια, επιστέγασμα των οποίων ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας το 1994. Ο Γιούγκοβιτς πρωταγωνίστησε και στην πορεία μέχρι τους «4» του Κυπέλλου Κυπελλούχων τη σεζόν που ακολούθησε και μάλιστα πέτυχε και τα δύο γκολ της «Σαμπ» στον πρώτο ημιτελικό με την Άρσεναλ στο «Χάιμπουρι» (ήττα με 3-2). Ήταν, όμως, ένας από τους τρεις μοιραίους παίκτες της στη ρεβάνς, που κρίθηκε στα πέναλτι υπέρ των «κανονιέρηδων».
Η αποτυχία του από την άσπρη βούλα δεν πτόησε τον Μαρτσέλο Λίπι, ο οποίος το καλοκαίρι του 1995 τον πήρε στη Γιουβέντους. Του έδωσε αμέσως ενεργό ρόλο στο ροτέισον μίας μεσαίας γραμμής που ήταν γεμάτη αστέρια (όπως ο Ντιντιέ Ντεσάν, ο Πάουλο Σόουζα κι ο Αντόνιο Κόντε) και δεν δίστασε να του αναθέσει την εκτέλεση πέναλτι όταν ο τελικός του Champions League με τον Άγιαξ οδηγήθηκε στα πέναλτι. Ο Γιούγκοβιτς ανέλαβε το τέταρτο χτύπημα της «Γιούβε», το οποίο όμως αποδείχθηκε και το καθοριστικό.
«Ένιωθα αρκετά ήρεμος όταν έφτασα στην άσπρη βούλα», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο goal.com ο Σέρβος μέσος. «Αλλά όταν είδα την μπάλα να περνάει από τον τερματοφύλακα (σ.σ. ο Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ) και να καταλήγει στη δεξιά του γωνία, μπήκα στο πάνθεον των θρύλων της Γιουβέντους. Κι είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό».
Πολύτιμος και στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας
Ο Γιούγκοβιτς κατέκτησε άλλο ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο με την «Κυρία», όμως το 1997 ήταν ένας από τους παίκτες που αποχώρησαν ύστερα από τον χαμένο τελικό του Champions League κόντρα στην Ντόρτμουντ. Επόμενος σταθμός του ήταν η Λάτσιο, όπου έπαιξε μόνο μία σεζόν συμβάλλοντας στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας και στη συνέχεια δοκίμασε την τύχη του στην Ατλέτικο Μαδρίτης χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Το καλοκαίρι του 1999 επέστρεψε στην Ιταλία για λογαριασμό της Ίντερ, με την οποία κατέγραψε πολλές συμμετοχές χωρίς όμως να φτάσει στα υψηλά επίπεδα των ημερών του στη Σαμπντόρια και τη Γιουβέντους. Ακόμα χειρότερα εξελίχθηκαν τα πράγματα στη Μονακό (2001-03) και τα τελευταία του ένσημα ως ποδοσφαιριστής τα κόλλησε στην Αντμίρα Βάκερ (2003-04) και την άσημη γερμανική Άλεν (2004-05).
Όλα τα καλά χρόνια της καριέρας του ήταν βασικό στέλεχος της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, όταν αυτή επέστρεψε (μόνο με Σέρβους και Μαυροβούνιους στη σύνθεσή της) στις διεθνείς διοργανώσεις ύστερα από τον αποκλεισμό της λόγω του εμφυλίου πολέμου. Γεύτηκε τη χαρά της συμμετοχής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και το Euro 2000, αλλά δεν βρισκόταν στα καλύτερά του (όπως κι η ομάδα του) για να φτάσει κι εκεί ψηλά όπως στο Champions League.
Ο Γιούγκοβιτς δεν ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο από κανένα σχετικό πόστο αφότου κρέμασε τα παπούτσια του, μνημονεύεται όμως ακόμα ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας – και της Σερβίας ειδικότερα. Η άνεση με την οποία μετακινούνταν από τη μία θέση στην άλλη, τον έκανε πολύτιμο σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο εξελισσόταν.
Πηγές: goal.com («Jugovic: I entered into Juventus legend with Champions League winner»), telegraf.rs («Red Star became world champion on this day: How Jugovic had to “share” a Toyota with his teammates»), crvenazvezda.fk.com («Intercontinental Cup»), slobodenpecat.mk («Zvezda when it landed in Tokyo knew it would win, and Jugovic is still waiting for Toyota»), en.wikipedia.org («Vladimir Jugovic», «1991 Intercontinental Cup», «1990-91 European Cup»), laziostories.com («Vladimir Jugovic»), transfermarkt.com («Vladimir Jugovic»).
Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 8 Δεκεμβρίου
2020: Ο ηλικίας 16 ετών και 18 ημερών επιθετικός της Μπορούσια Ντόρτμουντ, Γιουσούφα Μουκόκο, γίνεται ο νεότερος ποδοσφαιριστής που συμμετέχει στο Champions League, όταν μπαίνει ως αλλαγή στον νικηφόρο (2-1) εκτός έδρας αγώνα με τη Ζενίτ στην Αγία Πετρούπολη. Ο Μουκόκο καταρρίπτει το ρεκόρ του Σελεστίν Μπαμπαγιάρο της Άντερλεχτ (16 ετών και 87 ημερών).
2019: Ο Χρήστος Βολικάκης κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα του σκρατς στο 4ο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδηλασίας πίστας που διεξάγεται στο Κέιμπριτζ της Νέας Ζηλανδίας.
2019: Κατά την τελευταία ημέρα του 25ου Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 25αρας πισίνας της Γλασκώβης, η κολυμβήτρια του ΠΑΟΚ, Άννα Ντουντουνάκη, κερδίζει το χάλκινο μετάλλιο στα 100μ. πεταλούδα με επίδοση 56.44. Γίνεται έτσι η πρώτη Ελληνίδα που κατακτά μετάλλιο στην ιστορία του θεσμού και η δεύτερη που ανεβαίνει στο βάθρο μεγάλης διοργάνωσης, μετά τη Νέρι Νιαγκουάρα. Η Ντουντουνάκη, συντρίβει και το πανελλήνιο ρεκόρ (57.18).
2016: Προβάλλεται το ντοκιμαντέρ «90 χρόνια ΠΑΟΚ: Νοσταλγώντας το Μέλλον», διάρκειας μίας ώρας και 42 λεπτών, σε σκηνοθεσία Νίκου Τριανταφυλλίδη (γιου του Χάρρυ Κλυνν), ο οποίος είχε φύγει απ’ τη ζωή έξι μήνες νωρίτερα σε ηλικία 50 ετών.
2013: Ο Κώστας Μουρούζης βραβεύεται από τον Σύλλογο Παλαιμάχων Καλαθοσφαιριστών για την προσφορά του στο μπάσκετ, στο περιθώριο του φιλικού αγώνα στον «Τάφο του Ινδού» ανάμεσα στους Παλαίμαχους του Παναθηναϊκού και τον Σύλλογο Παλαιμάχων Ελλάδος.
2004: Χάρη στο γκολ που πετυχαίνει ο Στίβεν Τζέραρντ στο 86ο λεπτό, η Λίβερπουλ νικά με 3-1 τον Ολυμπιακό στο «Άνφιλντ», αποκτά πλεονέκτημα απέναντί του στην ισοβαθμία και προκρίνεται στην επόμενη φάση του Champions League (το οποίο θα κατακτήσει στο τέλος της σεζόν).
1996: Ο Ολυμπιακός νικά 1-0 τον Παναθηναϊκό στο στάδιο Καραϊσκάκη, χάρη σε γκολ που πετυχαίνει με πέναλτι ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Πρόκειται για το περιβόητο πέναλτι που καταλογίζει ο διαιτητής, Στράτος Παπουτσέλης αν και ο Γιάννης Καλλιτζάκης ανατρέπει τον Ίλια Ίβιτς έξω απ’ τη μεγάλη περιοχή.
1993: Ο παλαίμαχος Ρώσος αρσιβαρίστας, Γεβγκένι Μινάγεφ, εντοπίζεται νεκρός στα χιόνια που έχουν σκεπάσει τους δρόμους της πόλης Κλιν. Είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 60 κ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στη Ρώμη και το ασημένιο το 1964 στο Τόκιο.
1992: Ο Ντόμινικ Γουίλκινς των Ατλάντα Χοκς σημειώνει ρεκόρ στο ΝΒΑ όταν σημειώνει 23/23 ελεύθερες βολές στον αγώνα εναντίον των Σικάγο Μπουλς. Μόλις τρία χρόνια αργότερα ο Γουίλκινς θα πάρει μεταγραφή στον Παναθηναϊκό.
1989: Ο Παναθηναϊκός ολοκληρώνει τη μεταγραφή του διεθνή Πολωνού επιθετικού, Κριστόφ Βαζέχα.
1987: Το αεροπλάνο που μεταφέρει την αποστολή της Αλιάνσα Λίμα μετά το νικηφόρο εκτός έδρας παιχνίδι με την Ντεπορτίβο Πουκάλπα, συντρίβεται στη θάλασσα έξι μίλια μακριά από το αεροδρόμιο «Χόρχε Τσάβες» της πρωτεύουσας του Περού. Ο τραγικός απολογισμός είναι 43 νεκροί, ανάμεσα στους οποίους είναι όλοι οι ποδοσφαιριστές, προπονητές και συνοδοί της Αλιάνσα. Μοναδικός επιζών είναι ο πιλότος, Εδιλβέρτο Βιγιάρ, ο οποίος καταφέρνει να κρατηθεί στην επιφάνεια της θάλασσας για αρκετές ώρες μέχρι να τον εντοπίσουν τα σωστικά συνεργεία.
1985: Πρωταθλήτρια κόσμου αναδεικνύεται η Γιουβέντους, μια και νικά στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου την Αρχεντίνος Τζούνιορς με 4-2 στα πέναλτι (κανονικός αγώνας και παράταση 2-2).
1979: Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα υπογράφει συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό ως ομογενής με το ονοματεπώνυμο «Ιωάννης Μπουμπλής».
1966: Η ΑΕΚ νικά με 64-53 τη Βιλερμπάν στον πρώτο αγώνα για τη φάση των «16» του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στη ρεβάνς θα ηττηθεί με 69-46 και θα μείνει εκτός διοργάνωσης.
1956: Η Σοβιετική Ένωση κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο ποδοσφαιρικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων της Μελβούρνης, νικώντας στον τελικό τη Γιουγκοσλαβία με 1-0, με γκολ του Ανατόλι Ίλιν. Μεγάλη συμβολή στην επιτυχία έχουν ο μετέπειτα θρυλικός τερματοφύλακας, Λεβ Γιασίν, ο χαρισματικός δημιουργικός χαφ, Έντβαρντ Στρελτσόφ και ο επιθετικός, Σεργκέι Σαλνίκοφ, παππούς του κορυφαίου Έλληνα τενίστα, Στέφανου Τσιτσιπά.
1951: Πεθαίνει από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 59 ετών ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Κοτζιάς. Στα νιάτα του υπήρξε διακεκριμένος αθλητής του στίβου και της ξιφασκίας, με συμμετοχή και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ την περίοδο 1933-34 διατέλεσε πρόεδρος της ΕΠΟ. Αργότερα ακολούθησε αμφιλεγόμενη πορεία, μια και κατείχε υπουργικές θέσεις στη δικτατορική κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, ενώ το ίδιο διάστημα (1937-39) διατέλεσε και πρόεδρος του Παναθηναϊκού.
1949: Η Μάριον Λέιντγουιγκ ανακηρύσσεται η πρώτη επίσημη παγκόσμια πρωταθλήτρια στο μπόουλινγκ, όταν κερδίζει ένα τουρνουά All-Star στο Σικάγο.
1940: Οι Σικάγο Μπίαρς σημειώνουν ρεκόρ στο επαγγελματικό πρωτάθλημα του αμερικάνικου φούτμπολ (NFL) όταν συντρίβουν τους Ουάσινγκτον Ρέντσκινς με 73-0.
1863: Η Football Association (FA) παρουσιάζει τους 14 Κανονισμούς του Ποδοσφαίρου. Ιδίως οι κανονισμοί 9 και 10 ξεκαθαρίζουν ότι «κανένας παίκτης δεν μεταφέρει την μπάλα με τα χέρια» και «δεν επιτρέπονται κλωτσιές και τρικλοποδιές», ώστε να διαφοροποιήσει το ποδόσφαιρο από το ράγκμπι. Και οι 14 κανόνες αντικαθιστούν τους Κανονισμούς του Cambridge, που είχαν συνταχθεί το 1848. Το 1895 ο ομογενής Ανδρέας Βλαστός θα μεταφράσει στα ελληνικά μέρος των κανονισμών και το 1898 ο Ιωάννης Χρυσάφης θα ολοκληρώσει το κείμενο.