Ρόνι Άλεν: «Λίγος» ως προπονητής στον Παναθηναϊκό, σπουδαίος επιθετικός στα νιάτα του

Επίκαιρη αποδεικνύεται η αναφορά στην απόλυση του Ρόνι Άλεν από τον Παναθηναϊκό, ύστερα από τη συντριβή με 4-0 από τη Γιουβέντους στις 17 Σεπτεμβρίου 1980, ύστερα από τις πρόσφατες εξελίξεις με τον Ρουί Βιτόρια.

Ο Άγγλος τεχνικός, βέβαια, είχε πολύ πιο σύντομη θητεία στο «τριφύλλι» από τον Πορτογάλο μια και είχε προσληφθεί μόλις τρεις μήνες νωρίτερα (με συμβόλαιο διάρκειας δύο ετών μάλιστα), ενώ είχε προπονήσει για πρώτη φορά τους παίκτες στις 11 Ιουλίου. Τότε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης τον είχε χρίσει αποκλειστικό υπεύθυνο για ό,τι συνέβαινε στο ποδοσφαιρικό τμήμα, στην ομιλία προς τους παίκτες, αλλά όσα είδε στο πρώτο ματς για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στο «Κομουνάλε» του Τορίνο, τον… έβγαλαν απ’ τα ρούχα του.

Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ήταν έξαλλος με την απόφαση του Άλεν να αφήσει στον πάγκο τους τρεις Αργεντινούς παίκτες του, τον Χουάν Ραμόν Ρότσα (τον οποίο οι εφημερίδες έγραφαν ακόμα «Μπουμπλή», μια και εκκρεμούσε η περιβόητη υπόθεση της ελληνοποίησής του), τον Ρόκε Ραούλ Αλφάρο (κι αυτός αναγραφόταν ως «Μπιστάκης» μια και ο Παναθηναϊκός τον είχε περάσει ως Έλληνα) και τον Λουίς Αντρεούτσι (αυτός έπαιζε κανονικά ως ξένος). Την ίδια άποψη είχαν και οι απεσταλμένοι των ελληνικών εφημερίδων που έκραξαν άγρια τον Άγγλο μάνατζερ για τις επιλογές τους, που κατά τη γνώμη τους στερούνταν λογικής και οδήγησαν στη συντριβή.

Όπως μετέδωσε στην «Αθλητική Ηχώ» της 18ης Σεπτεμβρίου ο Γιώργος Βενετούλιας, «ο διασυρμός του Παναθηναϊκού οφείλεται στον αλλοπρόσαλλο Άλεν και τις… τρελλές εμπνεύσεις του», ενώ ο Γιώργος Στεφανής έγραψε στη «Βραδυνή» της 19ης Σεπτεμβρίου ότι ο Άγγλος προπονητής απολύθηκε επειδή «κατηγορήθηκε για ανικανότητα στο μοντάρισμα της ομάδος, για παράβαση καθήκοντος και τέλος ότι ήταν αντιπαθής στους παίκτες».

Με την πάροδο των χρόνων κυκλοφόρησαν διάφορες φήμες για εκείνο το βράδυ που ξεπερνούν τα όρια της υπερβολής. Όπως ότι ο Άλεν επέλεξε για τη βασική σύνθεση του αγώνα με τη Γιουβέντους τους πρώτους έντεκα παίκτες που είδε μπροστά του στα αποδυτήρια, χωρίς να υπολογίσει ότι ανάμεσά τους ήταν και οι δύο τερματοφύλακες, ο Βασίλης Κωνσταντίνου κι ο Βασίλης Αλεξίου!

Πιο πολλή βάση πρέπει να είχαν οι αναφορές ότι είχε μία ανεξήγητη αντιπάθεια για τους Νοτιοαμερικάνους παίκτες του. Να έφταιγε η κόντρα των Άγγλων με τους Αργεντινούς, οι ρίζες της οποίας εντοπίζονταν στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966; Τότε που ο προπονητής των «λιονταριών», Αλφ Ράμσεϊ (ο οποίος, κατά σύμπτωση, ενεργούσε ως τεχνικός σύμβουλος του Βαρδινογιάννη το καλοκαίρι του 1980), αποκάλεσε «ζώα» τους ποδοσφαιριστές της «αλμπισελέστε», για τη συμπεριφορά τους στον αγώνα; Ποιος ξέρει…

Το βέβαιο είναι ότι ο Βαρδινογιάννης πήρε την απόφαση να διώξει τον Άλεν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Σύμφωνα με κάποιες πηγές τον ενημέρωσε κιόλας όσο περίμεναν να μπουν στο αεροπλάνο για να επιστρέψουν στην Αθήνα (υπάρχει και η εκδοχή ότι η ανακοίνωση έγινε την ώρα της πτήσης), αν και η τυπική επικύρωση της απόλυσης ήρθε στις 18 Σεπτεμβρίου.

Ο Άγγλος προπονητής, πάντως, δεν είχε αποδεχθεί την κριτική για τις επιλογές του. Υπεραμύνθηκε της επιλογής του να ξεκινήσει τον Λάκη Κατσιάκο αντί του Μπιστάκη, ο οποίος του είχε φανεί κουρασμένος μετά το παιχνίδι πρωταθλήματος με τη Δόξα Δράμας (νίκη με 2-0), ενώ για τον Ρότσα είχε υποστηρίξει ότι ήταν ντεφορμέ. Κατέληξε, μάλιστα, λέγοντας ότι αν του δινόταν η δυνατότητα να γυρίσει πίσω τον χρόνο, θα κατέβαζε πάλι την ίδια εντεκάδα.

Αυτό που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει είναι ότι η εικόνα του Παναθηναϊκού κόντρα στη Γιουβέντους ήταν αποκαρδιωτική. Οι «πράσινοι» παρουσιάστηκαν ασύνδετοι και δέχθηκαν πολύ νωρίς δύο γκολ από τους Γκαετάνο Σιρέα (4′) και Βινίτσιο Βέρτσα (19′). Ακολούθησαν άλλα δύο λίγο πριν τελειώσει το πρώτο μέρος από τους Ρομπέρτο Μπέτεγκα (38′) και Αντόνιο Καμπρίνι (42′ πέν.). Ο Άλεν έβαλε τους Μπιστάκη και Αντρεούτσι στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου και οι δύο Αργεντινοί βελτίωσαν την εικόνα των «πρασίνων». Ήταν, όμως, αργά.

Η νίκη με 4-2 στη ρεβάνς της Λεωφόρου, με σπουδαία εμφάνιση από τον Γιώργο Δεληκάρη, απέδειξε ότι ο Παναθηναϊκός είχε τις δυνατότητες να κοντράρει τη μεγάλη αντίπαλό του αν είχε στοιχειωδώς καλή παρουσία στο Τορίνο. Στον πάγκο των «πρασίνων» καθόταν ως υπηρεσιακός τεχνικός ο Ανδρέας Παπαεμμανουήλ, με βοηθό τον συνεργάτη του Άλεν, Πατ Μάλιγκαν. Λίγες μέρες αργότερα προσλήφθηκε ο Αυστριακός, Χέλμουτ Σενέκοβιτς.

Λίγες οι επιτυχίες του και πριν τον Παναθηναϊκό

Ο Άλεν είχε αρχίσει την προπονητική του καριέρα από τη Γουλβς, στο ξεκίνημα της σεζόν 1965-66, ύστερα από μια τετράμηνη θητεία ως βοηθός του Άντι Μπίτι. Το 1967 την οδήγησε στην άνοδο στην Α’ Κατηγορία (τη νυν Premier League δηλαδή) και τη βοήθησε να σταθεροποιηθεί εκεί, προτού απολυθεί τον Νοέμβριο του 1968.

Επιτυχημένο ήταν και το διετές πέρασμά του από τον πάγκο της Αθλέτικ Μπιλμπάο (1969-71), την οποία οδήγησε στη δεύτερη θέση της La Liga το 1969-70 πίσω από την πρωταθλήτρια Ατλέτικο Μαδρίτης. Στη συνέχεια, όμως, είχε αποτυχημένο πέρασμα από τη Σπόρτινγκ Λισαβώνας (1972), ενώ δεν στέριωσε ούτε στη Γουόλσολ (1973). Έμεινε εκτός πάγκων για μία τετραετία μέχρι να βρει καταφύγιο στη Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον, στην οποία είχε διαπρέψει ως ποδοσφαιριστής, αλλά αποχώρησε γρήγορα για να αναλάβει τη θέση του συμβούλου στην εθνική ομάδα της Σαουδικής Αραβίας. Αυτή ήταν και η τελευταία δουλειά του προτού αναλάβει τον Παναθηναϊκό.

Το καλοκαίρι του 1981 ανέλαβε ξανά τις τύχες της Γουέστ Μπρομ στη θέση του Ρον Άτκινσον, που είχε μόλις φύγει με προορισμό τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ωστόσο, η ταυτόχρονη αποχώρηση των Μπράιαν Ρόμπσον και Ρέμι Μόουζες για το «Ολντ Τράφορντ», αποδυνάμωσε την ομάδα, η οποία αν και έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας και του Λιγκ Καπ, κινδύνευσε σοβαρά με υποβιβασμό στο πρωτάθλημα. Τον Μάιο του 1982 ο Άλεν αποφάσισε να αποσυρθεί από την προπονητική και να αναλάβει το πόστο του γενικού διευθυντή στο αγαπημένο του κλαμπ, το οποίο υπηρέτησε και από άλλες θέσεις μέχρι το 1996.

Επιθετικός μπροστά από την εποχή του

Η γενική παρουσία του Άλεν στους πάγκους συνοψίζεται μάλλον ως μέτρια, ως ποδοσφαιριστής όμως υπήρξε ένας από τους καλύτερους της εποχής του στην Αγγλία. Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1929 και από μικρός έδειξε τις ικανότητες του ως επιθετικός, παρότι διέφερε πολύ από το στερεότυπο του σωματώδη σέντερ φορ που κυριαρχούσε στη Γηραιά Αλβιόνα.

Μόλις στα 15 του υπέγραψε ερασιτεχνικό δελτίο στην Πορτ Βέιλ προερχόμενος από τη Νορθγουντ Μίσιον και το 1946 προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα της ως ημιεπαγγελματίας (με αμοιβή 10 λίρες) που αγωνιζόταν τότε στην Γ’ Κατηγορία. Έδειξε αμέσως τις αρετές του και κατάφερε να σημειώσει πολλά τέρματα χάρη στην ευλυγισία και την ταχύτητά του. Έτσι, το 1950 πήρε μεταγραφή στη Γουέστ Μπρομ της Α’ Κατηγορίας, όπου κέρδισε την αναγνώριση σε ολόκληρη τη χώρα.

Με ύψος 1.73 μ. και βάρος 70 κιλά, αποτέλεσε ένα μοντέρνο σέντερ φορ, πολύ μπροστά από την εποχή του. Δεν έπαιζε μόνο μες στην περιοχή, αλλά συμμετείχε και στην οργάνωση των επιθέσεων, ενώ σούταρε εξίσου καλά και με τα δύο πόδια. Η καλύτερη σεζόν του ήταν το 1953-54, όταν οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας πετυχαίνοντας μάλιστα δύο γκολ στον τελικό κόντρα στην Πρέστον (3-2). Άλλες 27 φορές σκόραρε στο πρωτάθλημα, όπου η Γουέστ Μπρομ τερμάτισε στη δεύτερη θέση πίσω από τη Γουλβς. Τον ίδιο αριθμό τερμάτων σημείωσε και τη σεζόν 1954-55, οπότε και κέρδισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της Α’ Κατηγορίας.

Αν και το αγωνιστικό στιλ του Άλεν άρεσε σε πολλούς φιλάθλους όλων των παδικών αποχρώσεων, έπαιξε μόλις σε πέντε ματς της Εθνικής Αγγλίας την περίοδο της ακμής του. Ο Γουόλτερ Γουιντερμπότομ, ο οποίος ήταν εκείνα τα χρόνια ο ομοσπονδιακός τεχνικός, τον είχε χρίσει διεθνή από το 1952, σε ένα φιλικό με την Ελβετία, αλλά τον έκοψε – προς έκπληξη πολλών – από την αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954.

Συνολικά κατέγραψε πέντε συμμετοχές και δύο γκολ με τη φανέλα της Εθνικής (σκόραρε μάλιστα και στην τελευταία συμμετοχή του, μια νίκη με 3-1 επί της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Δυτικής Γερμανίας, τον Δεκέμβριο του 1954 στο «Γουέμπλεϊ»). Συνέχισε να διακρίνεται με τη Γουέστ Μπρομ μέχρι το 1961 και πέτυχε 234 τέρματα σε 458 συμμετοχές, που τον κατατάσσουν δεύτερο στον πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών για τον σύλλογο. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Κρίσταλ Πάλας το 1965 με τελικό απολογισμό καριέρας 276 γκολ σε όλα τα εθνικά πρωταθλήματα.

Πέθανε στις 9 Ιουνίου 2001 αφού ταλαιπωρήθηκε για αρκετά χρόνια από τη Νόσο Αλτσχάιμερ. Λίγο καιρό αργότερα η Γουέστ Μπρομ τίμησε τη μνήμη του με ένα φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, τον σύλλογο στον οποίο είχε την πιο επιτυχημένη παρουσία ως τεχνικός. Τα έσοδα διατέθηκαν στο βρετανικό ίδρυμα καταπολέμησης του Αλτσχάιμερ.

Πηγές: Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Βουλής (φύλλα των εφημερίδων «Βραδυνή» και «Αθλητική Ηχώ»), wbachronicle.com («Ronnie Allen: The Complete Footballer and Albion Legend»), Wikipedia («Ronnie Allen»).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 17 Σεπτεμβρίου

2011: Πεθαίνει σε ηλικία 87 ετών ο πατριάρχης του ελληνικού μπάσκετ, Φαίδων Ματθαίου. Ήταν βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελλάδας στην παρθενική της παρουσία σε διεθνή διοργάνωση, το Ευρωμπάσκετ του 1949 στο Κάιρο όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Σε συλλογικό επίπεδο αγωνίστηκε στους Άρη, Παναθηναϊκό, Βαρέζε και Πανιώνιο, ενώ αργότερα εργάστηκε σε πολλές ομάδες ως προπονητής, κερδίζοντας πολλούς τίτλους.

2009: Ο πειραματισμός της UEFA με τους πέντε διαιτητές (με την προσθήκη δύο επιπλέον βοηθών στις γραμμές του άουτ) εφαρμόζεται για πρώτη φορά στην αγωνιστική του Europa League, που περιλαμβάνει τους αγώνες Παναθηναϊκός-Γαλατασαράι 1-3 και Έβερτον-ΑΕΚ 4-0.

2004: Πραγματοποιείται η Τελετή Έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, στους οποίους μετέχουν 3.387 αθλητές και αθλήτριες από 136 χώρες του κόσμου.

2001: Σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα ο 50χρονος παλαίμαχος Γεωργιανός ποδοσφαιριστής, Νταβίντ Κιπιάνι, βασικό στέλεχος της μεγάλης ομάδας της Ντινάμο Τιφλίδας που είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα Σοβιετικής Ένωσης του 1978 και το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1981.

2000: Ο Λεωνίδας Σαμπάνης κατακτά το ασημένιο μετάλλιο στα 62 κιλά της άρσης βαρών των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ, με 317,5 κιλά στο σύνολο. Πρόκειται για το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας στη συγκεκριμένη διοργάνωση.

1998: Ο Πανιώνιος νικά με 2-0 τη φινλανδική Χάκα Βαλκεακόσκι στη Νέα Σμύρνη και κάνει βήμα πρόκρισης στον 2ο γύρο του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Πρόκειται για τον πρώτο ευρωπαϊκό αγώνα των «κυανέρυθρων» ύστερα από έντεκα χρόνια.

1997: Στο παρθενικό του παιχνίδι για τη φάση των ομίλων του Champions League, ο Ολυμπιακός νικά με 1-0 την Πόρτο στο ΟΑΚΑ, χάρη σε ένα εκπληκτικό σουτ του Στέλιου Γιαννακόπουλου από απόσταση 40 μέτρων.

1996: Πεθαίνει σε ηλικία 83 ετών ο θρύλος του ποδοσφαίρου του Περού, Λόλο Φερνάντες.

1994: Πεθαίνει στον ύπνο του από δηλητηρίαση που προκαλεί διαρροή μονοξειδίου του άνθρακα στο σπίτι του, ο 40χρονος παλαίμαχος Αμερικανός τενίστας, Βίτας Γκερουλάιτις.

1993: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς ο Γουίλι Μοσκόνι, θρυλική μορφή του αμερικάνικου μπιλιάρδου (pool) και 19 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής. Εις μνήμην του διεξάγεται από το 1994 το Mosconi Cup, η μάχη μεταξύ των ομάδων των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

1988: Αρχίζουν οι 24οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην πρωτεύουσα της Νοτίου Κορέας, Σεούλ, με τη συμμετοχή 8.453 αθλητών και αθλητριών από 160 χώρες.

1987: Ο Παναθηναϊκός νικά στο ΟΑΚΑ με 2-0 την Οσέρ, που έχει στις τάξεις της τον νεαρό Ερίκ Καντονά και κάνει βήμα πρόκρισης στον 2ο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

1986: Στον πρώτο ευρωπαϊκό αγώνα της ιστορίας του, ο ΟΦΗ νικά με 1-0 τη Χάιντουκ Σπλιτ στο Ηράκλειο με γκολ του Γιώργου Βλαστού.

1975: Ο Ολυμπιακός αναδεικνύεται ισόπαλος 2-2 με την Κυπελλούχο Ευρώπης, Ντινάμο Κιέβου, στον πρώτο αγώνα του 1ου γύρου του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, που διεξάγεται στην Τούμπα λόγω τιμωρίας. Οι Σοβιετικοί προηγούνται 2-0 με τέρματα των Κολάτοφ (27′) και Μπούριακ (30′), όμως οι «ερυθρόλευκοι» ισοφαρίζουν με τους Κρητικόπουλο (34′) και Αϊδινίου (75′).

1969: Ο Σοβιετικός σπρίντερ, Βαλέρι Μπορζόφ, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος που φιλοξενείται στο «Γ. Καραϊσκάκης».

1967: Τα σοβαρά επεισόδια που ξεσπούν στον αγώνα της Β’ Κατηγορίας της Τουρκίας ανάμεσα στη Σιβασπόρ και την Καϊσερισπορ, έχουν απολογισμό 42 νεκρούς και περισσότερους από 700 τραυματίες.

1954: Ο Ρόκι Μαρτσιάνο διατηρεί τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στα βαρέα βάρης της πυγμαχίας, χάρη στη νίκη του επί του Εζάντ Τσαρλς στη Νέα Υόρκη, με νοκ άουτ στον 8ο γύρο.

1939: Ο Φινλανδός δρομέας, Τάιστο Μέκι, σπάει το φράγμα των 30 λεπτών στα 10.000 μ. (29:52.6).

1938: Αρχίζει στη Βιέννη το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Γυναικών, το οποίο αναγνωρίζεται ως μέρος της αντίστοιχης διοργάνωσης των ανδρών που είχε διεξαχθεί μερικές μέρες νωρίτερα στο Παρίσι. Η Στανισλάβα Βαλασίεβιτς από την Πολωνία κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. με 11.9, ενώ την τρίτη θέση καταλαμβάνει η Ολλανδή, Φάνι Μπλάνκερς-Κουν. Η Ιταλίδα Κλαούντια Τεστόνι κερδίζει το χρυσό στα 80 μ. εμπ. σημειώνοντας και το μοναδικό παγκόσμιο ρεκόρ της διοργάνωσης (11.6). Η διοργάνωση θα ενοποιηθεί με εκείνη των ανδρών από το 1946.

1927: Ο Γάλλος Ρενέ Λακόστ κερδίζει το εθνικό πρωτάθλημα τένις των ΗΠΑ (μετέπειτα US Open) νικώντας τον Αμερικανό, Μπιλ Τίλντεν, με 3-0 σετ (11-9, 6-3, 11-9).

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News