Από τότε που ήταν... σπόρος ο Βασίλης, που τον έχανες που τον έβρισκες όλο και με κάποιο σπορ θα καταπιανόταν. Το στάδιο με τον συνθετικό τάπητα και τα σκάμματα έγινε το δεύτερο σπίτι του και τα κοφτερά σπάικς το επίσημο υπόδημά του. Πέρασε από όλα τα πόστα -του αθλητή, του προπονητή, του παράγοντα- κι αφού η προσπάθεια να γράφουν οι άλλοι για αυτόν δεν στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία, αποφάσισε να γράφει αυτός για τους πρωταγωνιστές του αθλητισμού, για τη μαγική neverland, εκεί όπου όλοι μένουν για πάντα παιδιά. Γνήσιο τέκνο του ΕΘΝΟΣΠΟΡ, μια συμβουλή τήρησε ευλαβικά από όσα τον δίδαξαν: να έχει το θάρρος της γνώμης του και να αποδίδει στο γραπτό του αυτό που πιστεύει, όσο αιχμηρό κι αν είναι. Σαν τα σπάικς που κάποτε τον βοηθούσαν να τρέχει πιο γρήγορα...